#صفحه۲ انتهای دعای اسم اعظم / + ذکر دعایی دیگر در شب عرفه👆

#صفحه۵ انتهای دعا

🔶بسم الله #إهیة_أشر_إهیة #احیه_اشر_احیه #هستم_آنکه_هستم #منم_آنکه_هستم #منم_آنکه_فقط_من_هستم #منم_که_منم #نام_خدا_در_وحی_بر_موسی (علیه السلام) #آهیا_شراهیا در #ادعیه از #پیامبر و #امیرالمؤمنین و #امام_صادق (علیهم السلام) #رساله_سیر_و_سلوک #علامه_سیدمهدی_بحرالعلوم #علامه_طباطبایی #آیت_الله_سیدعلی_قاضی #آیت_الله_پهلوانی #آیت_آلله_طهرانی 🔶 yon.ir/EhyeAsher 🔻«اِهیِه اَشِر اِهیِه» (Ehyeh Asher Ehyeh)، به معنی «هستم آنکه هستم» ( أكون الّذي أكون ، I Am that I Am ، به عِبری: אהיה אשר אהיה )، از نام‌های خداوند در کتب یهودیت و مسیحیت است. 🔻در تورات آمده: وقتی موسی (مُشه، Mosheh، מֹשֶׁה) در کوه حور (طور) خدا را ملاقات می‌کند و خداوند موسی را مامور رساندن پیامش به سوی بنی اسرائیل می‌کند، موسی چنین می‌گوید: «اینک چون من نزد بنی‌اسرائیل برسم، و بدیشان گویم خدای پدران شما مرا نزد شما فرستاده است، و از من بپرسند که نام او چیست، بدیشان چه گویم؟» 🔻خداوند به موسی (سه پاسخ داد) فرمود: «اِهیِه اَشِر اِهیِه» (هستم آنکه هستم؛ من آن هستم که -از ازل تا ابد- هستم). و گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو: حضرت «اِهْیَه» (هستم) مرا نزد شما فرستاد». و خدا باز به موسی گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو، «ییه وه» (یهوه: او هست)، اله پدران شما، اله ابراهیم و اله اسحاق و اله یعقوب، مرا نزد شما فرستاده است. «آن نام» (اِهیِه اَشِر اِهیِه) نامِ ابدیِ من است، و در هر دوره وسیله ذکر من است» [سِفر خروج -شِموت-، فصل۳، آیه ۱۴و ۱۵] ✨«آن نام» : «هاشِم» : השם : ها ה (آن)، شِم שם (نام - اسم)؛ در دین موسی برای احترام، نام خدا (اِهیه، یه‌وه، آدونای) فقط در عبادت مورد استفاده قرار میگیرد، و در مکالمه برای اشاره به خدا از لغت «هاشِم» (آن نام) استفاده میکنند. نام جد پیامبر خاتم نیز «هاشم» بوده، و خاندان مطهرش «بنی هاشم» نام دارند. ✨نامهای خداوند که در تورات بکار برده شده، إِهیِه (هستم: אהיה)، یه‌وه (او هست: יהוה)، اله (خداوند: אֱלָה)، اِل -ایل- (خدای: אל) که معمولا بهمراه یک صفت خدا بکار میرود (نمونه هایش در نامهای بعدی)، اِلوهیم (خدای واحد: אל הים)، اِل شَدای (خدای قدرتمند: אל שדי)، اِل یون (خدای اعلی: אל יון)، اِل اولَم (خدای بی انتها: אל עוֹלָם)، اِل حی (خدای زنده: אל חי)، اِل جیبور -گیبور- (خدای جبّار: אל גיבור)، آدونای (ارباب، ربّ: אדוני)، آدونای صْبَاؤُوتْ (ارباب سپاهیان: ربّ الجنود: אדוני צבאות). ✨یهودیان معمولا نام «یه‌وه» را بر زبان نمی‌آورند. از قرن سوم ق.م، تلفظ آن بجز در معبدسلیمان (بیت المقدس) ممنوع اعلام شد، بخاطر قداست کلمه‌ی «یه‌وه» (که «اسم اعظم چهار حرفی» و نام «ذات احدی الهی» است)، و بجای آن یهودیان بیشتر از لغت «آدونای» استفاده میکنند. 💎( ادامه👇)

🔶 yon.ir/EhyeAsher2 🔻«إِهیِه أَشِر إِهیِه» یا «اِحیِه اَشِر اِحیِه» (من آنم که هستم -از ازل تا به ابد-)، مهمترین این نامها بود، که اولین پاسخ از سه پاسخی است که خداوند متعال در معرفی خودش برای موسی بیان نمود. «اِحیِه» (אהיה) شکل اول شخص از ریشه «حی» به معنی «حیات» و «وجود» و «بودن» بدون قید زمانی (ال"كَوْن" ماضيًا وحاضرًا ومستقبلاً) است، که حیاتی قیّوم و پاینده از ازل تا به ابد است («الْحَيُّ الْقَيُّوم» منذ الأزل و إلى الأبد). اَشِر (אשר) نیز به معنی «آنکه» میباشد. بنابر این، «إِهیِه أَشِر إِهیِه» به تعبیر دقیقتر یعنی «منم آنکه فقط من هستم -حیّ ازلی و ابدیّ (قیّوم)-» و به تعبیر دیگر «منم که فقط منم» : «أنا أنا» : «إِنَّني أَنَا (الْحَيُّ الْقَيُّوم)» «لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا». ✨سوره مبارکه طه: فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى، «إِنِّي أَنَا» رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً، وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى، «إِنَّني أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا». 🔻به این بیان، «إِهیِه أَشِر إِهیِه» (إِنَّني أَنَا) یعنی حقیقتاً، «انانیت» و «خودیّت» و «هویّت» و «من» بودن و «بالذات» بودن و «حیات» و «قیّومیّت» همه فقط سزای «الله» است و لا غیر. ذاتی جز حضرتِ «بالذّات» در حیاتِ بالذات نیست. هیچ اویی جز او هویّتش مستقل نیست: «يَا هُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ»، «ای او، ای که اویی (هویتی) نیست جز او» (توحید صدوق، ص۸۹). اوست تنها «هست»ی که خودش «هست»؛ او خودش خودش هست (هُوَ هُوَ)؛ تنها «هویّت» اوست زنده ی پاینده (اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوم)؛ حضرت «الصمد» که غیری در برابرش نیست (الصَّمَدُ الَّذِي لَا يُوصَفُ بِالتَّغَايُر)، و نه تنها در عالم خارج، که در عالم ذهن هم فرض و تصوّری برابرش نیست (اللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُوصَف)، و تمامی وجوه در برابر آن تنها «هویّت حیّ قیّوم» هیچ و هلاک و فانی اند ( وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّوم‌ / لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَه / كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرام). 🌸🌸🌸 🔶 حال که عمق معنای توحیدی «إِهیِه أَشِر إِهیِه» را یافتیم، رمز و راز بکارگیری این بیان را بعنوان «اسم أعظم» در بیان انبیاء و اولیاء الهی و ائمه معصومین (علیهم السلام) متوجه میشویم، که ایشان به جهت رسیدنشان به مقام فنا، دیگر هیچ خودیت و انانیتی از خویش نداشتند، و در مقام «مخلَصین» حائز «اسمِ اعظم» در شهودِ حقیقتِ توحیدیِ «إِهیِه أَشِر إِهیِه» گشته بودند. 🔻فلذا در نقلها و روایات اسلامی اشاره های متعددی به این کلمه ی طیّبه شده است. البته یک مشکلی که ظاهراً بوده، در کتابتِ کاتبان، چون بر اساس آنچه شنیده اند این کلام را نوشته اند، لذا «إِهیِه أَشِر إِهیِه» را به اشتباه بصورت «اهیا شِراهیا» (با شباهت در صوت) نوشته اند. البته چون تفاوت فقط در نوع کتابت است و خواندنشان یکسان است، ظاهرا در دعا خواندن تفاوتی نکند. 💎( ادامه👇)

🔶 yon.ir/EhyeAsher3 🔻در روایات معصومین (علیهم السلام) آمده که جناب «آصف بن برخیا» (وزیر سلیمان نبی.ع) با بکارگیری باطنیِ «اسم اعظم» در «إِهیِه أَشِر إِهیِه»، تخت بلقیس را فوق سرعت نور «کن فیکون» کرد و برای سلیمان حاضر نمود. (تفسیر الميزان ج۱۵ ص۳۶۳ ؛ عدة الداعي و نجاح الساعي ص۶۰). ✨ضمناً این نقل کرامت یکی از اولیاءالله با اسم اعظم درقرآن، علامت امکان آن برای هر ولیّ الهی در تمام زمانهاست. 🔻همچنین حضرت مسیح عیسی بن مریم (علیهما السلام) با همین «اسم اعظم» در «إِهیِه أَشِر إِهیِه» (اننی انا الحیّ القیّوم)، مردگان را زنده مینمود. (تفسیر قرطبی، الجامع لأحكام القرآن ج۳ ص۲۷۱). 🔻نقل شده که مردی در سرزمین اردن یک ولیّ‌الله را دید که در حال نماز است و در هوای آفتابی ابری فقط بر او سایه انداخته است. میگوید: دوبار از او پرسیدم ای عبدالله تو کیستی؟ در بار دوم گفت: من الیاس نبی هستم! در این حال بر من یک رعشه و لرز شدیدی (از ترس) ایجاد شد که نزدیک بود عقلم زائل شود. به او گفتم خواهش میکنم از خدا بخواه که این حالت از من رفع شود، تا بتوانم در آرامش تو را دریابم و سخن تو را بفهمم. که حضرت الیاس، در دعایش خداوند را به هشت اسم خواند و دستش را روی سینه ام گذاشت که خنکی آن را درون سینه ام حس کردم و آن وضع رعشه ام رفع شد. ✨الیاس نبی(علیه السلام) در دعایش اینطور خدا را خواند: «يا برّ ، يا رحيم ، يا حنّان ، يا منّان ، یا حیّ ، يا قيّوم ، يأهيا شراهيا (یا إِهیِه أَشِر إِهیِه)»✨. سپس از او پرسیدم: آیا به شما هنوز وحی میشود؟ حضرت الیاس پاسخ داد: پس از بعثت پیامبر خاتم(صلی الله علیه و آله) دیگر بر من وحی نمیشود (منذ بعث محمد رسولا فإنه ليس يوحى إلي). سپس از او پرسیدم چند نفر از انبیاء هنوز زنده هستند؟ پاسخ داد: ۴ نفر، دو نفر در آسمان، عیسی(ع) و ادریس(ع)، و دو نفر در زمین، خضر (ع) و -من- الیاس(ع). ... (بحار الأنوار ج۱۳ ص۴۰۲ ؛ بغية الطلب في تاريخ حلب لابن العديم ج۱ ص۳۹). 🔻در دعای عظیم القدر و مفصلی که از امام صادق (علیه السلام) برای خواندن در شب عرفه آمده، حضرت تصریح میکنند بر این ذکر «إِهیِه أَشِر إِهیِه» و اینکه بین خداوند و موسی نجوا شده است. حضرت در دعایشان اینگونه خدا را میخوانند: ✨«... أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ فِي خَزَائِنِكَ الَّذِي اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ لَمْ يَظْهَرْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ لَا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا عَبْدٌ مُصْطَفًى ✨وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي شَقَقْتَ بِهِ الْبِحَارَ وَ قَامَتْ بِهِ الْجِبَالُ وَ اخْتَلَفَ بِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ بِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ وَ بِحَقِّ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ وَ بِحَقِّ طه وَ يس وَ كهيعص وَ حمعسق وَ بِحَقِّ تَوْرَاةِ مُوسَى وَ إِنْجِيلِ عِيسَى وَ زَبُورِ دَاوُدَ وَ فُرْقَانِ مُحَمَّدٍ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ عَلَى جَمِيعِ الرُّسُلِ ✨✨وَ بِآهِيّاً شَرَاهِيّاً (بـإِهیِه أَشِر إِهیِه)✨اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُنَاجَاةِ الَّتِي كَانَتْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فَوْقَ جَبَلِ طُورِ سَيْنَاء✨ ... ». ( زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص۱۶۶). 🔻همچنین در دعای دیگری که برای روز عرفه (در کتاب اقبال الأعمال سیدبن طاووس) نقل شده، و ابتدایش تاکید شده که حامل اسم اعظم است، اینطور آغاز میشود: ✨َ اللَّهُمَّ إِنِّي أَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ- لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ✨اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي نَجَّيْتَ بِهِ مُوسَى حِينَ قُلْتَ بِآهِيّاً شَرَاهِيَّا (بـإِهیِه أَشِر إِهیِه) فِي الدَّهْرِ الْبَاقِي وَ الدَّهْرِ الْخَالِي ، . . . (بحار الأنوار ج۹۵ ص۲۷۰ ح۶) 💎( ادامه👇)

🔶 yon.ir/EhyeAsher4 🔻مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نیز ذکر «إِهیِه أَشِر إِهیِه» را بکار میبرند ضمن آنکه اشاره به محل نزول آن در شهود موسی در کوه طور مینمایند. شیخ طبرسی در مکارم الاخلاق (ص۴۱۵) حرزی را از امیرالمؤمنین(علیه السلام) نقل میکنند که هرکسی آن را بر کاغذی بنویسد و بر بازوی راستش ببندد و همراهش داشته باشد، شرّ هر سِحر و سمّ و شیطان و سلطان و سارق و سباع و عقرب ها و هرچه که موجب آزار مردم میشود و خلاصه شرّ هر چه که از آن میترسد را دفع میکند. متن حرز: ✨ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أي كنوش أي كنوش أرشش عطينطينطح يا ميططرون فريالسنون ما وماسا ماسوما يا طيطشالوش خيطوش مشفقيش مشاصعوش أوطيعينوش ليطيفتكش هذا هذا وَ ما كُنْتَ بِجانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنا إِلى مُوسَى الْأَمْرَ وَ ما كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ اخْرُجْ بِقُدْرَةِ اللَّهِ مِنْهَا أَيُّهَا اللَّعِينُ بِعِزَّةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ اخْرُجْ مِنْهَا وَ إِلَّا كُنْتَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ اخْرُجْ مِنْهَا فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ اخْرُجْ مَذْؤُماً مَدْحُوراً مَلْعُوناً كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا اخْرُجْ يَا ذَوِي الْمَخْزُونِ اخْرُجْ يَا سورا سور بِالاسْمِ الْمَخْزُونِ يَا ميططرون طرعون مراعون تَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ ✨يَاهِيّاً شَرَاهِيَّا (یا إِهیِه أَشِر إِهیِه) حَيّاً قَيُّوماً ✨بِالاسْمِ الْمَكْتُوبِ عَلَى جَبْهَةِ إِسْرَافِيلَ اطْرُدْ عَنْ صَاحِبِ هَذَا الْكِتَابِ كُلَّ جِنِّيٍّ وَ جِنِّيَّةٍ وَ شَيْطَانٍ وَ شَيْطَانَةٍ وَ تَابِعٍ وَ تَابِعَةٍ وَ سَاحِرٍ وَ سَاحِرَةٍ وَ غُولٍ وَ غُولَةٍ وَ كُلِّ مُتَعَبِّثٍ وَ عَابِثٍ يَعْبَثُ بِابْنِ آدَمَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ. (نسخه ای دیگر با کمی تفاوت بنقل از مهج الدعوات، در بحار الأنوار ج۹۱ ص۲۲۸ ح۱) 🔻در مصباح کفعمی (ص۲۹۵) دعای حضرت ابراهیم (علیه السلام) را نقل میکند که میفرمایند وقتی ایشان به درون آتش سوزان افتادند، این دعا را میخواندند که آتش به امر الهی برایش سرد و سلام شد. میفرماید: ✨بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ [بِاسْمِكَ] يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الْمَرْهُوبُ رَهِبَ مِنْكَ جَمِيعُ خَلْقِكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الرَّفِيعُ فِي عَرْشِكَ فَوْقَ سَبْعِ سَمَاوَاتِكَ وَ أَنْتَ الْمُظِلُّ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَ لَا يُظِلُّ شَيْءٌ عَلَيْكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ أَنْتَ أَعْظَمُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ فَلَا يَصِفُ أَحَدٌ عَظَمَتَكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا نُورَ النُّورِ قَدِ اسْتَضَاءَ بِنُورِكَ أَهْلُ سَمَاوَاتِكَ وَ أَرَضِيكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ تَعَالَيْتَ أَنْ يَكُونَ لَكَ شَرِيكٌ وَ تَكَبَّرْتَ أَنْ يَكُونَ لَكَ ضِدٌّ يَا نُورَ النُّورِ يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ لَا خَامِدَ لِنُورِكَ يَا مَلِيكَ كُلِّ مَلِيكٍ يَفْنَى غَيْرُكَ يَا نُورَ النُّورِ يَا مَنْ مَلَأَ أَرْكَانَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ بِعَظَمَتِهِ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا هُوَ ✨يَا هُوَ يَا مَنْ لَيْسَ كَهُوَ إِلَّا هُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ✨ أَغِثْنِي أَغِثْنِي السَّاعَةَ السَّاعَةَ َ السَّاعَةَ يَا مَنْ أَمْرُهُ كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ ✨يَاهِيّاً شَرَاهِيَّا (یا إِهیِه أَشِر إِهیِه) آدوناي أصباؤُوث (صْبَاؤُوتْ) اِل شَداي✨ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا غَايَةَ مُنْتَهَاهْ وَ رَغْبَتَاه. ✨وقتی ابراهیم (علیه السلام) دعا کرد تمام افلاک از صوتش پر شد و آنگاه ندائی از جانب خداوند علیّ اعلی رسید که فرمود: «يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِيم»، پس آتش خاموش شد به فوق سرعت نور در نگاه چشم (أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَيْنٍ). (همین دعا با کمی تفاوت در بحار الأنوار ج۹۲ ص۱۷۰ به نقل از مهج الدعوات) 💎( ادامه👇)