دلم می خواد اینجارو حذف کنم دیگه به درد نمیخوره

امروز فهمیدم من آدم زود باوریم و خیلی زیادی به یه موضوع فکر می کنم.

او قلبم را به تصرف خود درآروده است زندگی آرام و بدون فراز و نشیبم حالا با وجود او تبدیل به دریایی طوفانی و امواجی کشنده شده است. کشتی آرامش من از زمانی که او پیدایش شد تبدیل به قایقی کوچک از آرامش در اقیانوسی از افکار پراکنده و آزار دهنده ام شد! الان دقیقا یک ماه از آن روز هیجان انگیز می گذرد اما قلب، ذهن و روح من همچنان در حال تصور دیدار دوباره ی با تو آنجا ایستاده اند تا شاید روزی بیایی و چشمانم را که به در خشک شده اند و فقط با تصور تو و فقط با امید به دوباره دیدن تو می بینند بینا به دیگر شگفتی های جهان کنی...

زندگی در ذهن من بدجور زیبا و سرگم کننده است طوری که فراموش کردم دنیای اصلی چقدر دورتر از خیالات پوچ منه. زندگی اصلی من هیچ وقت نمیتونه به اندازه ی خیالاتم زیبا باشه اما مثل اینکه ذهن، روح و قلبم نمیخوان این رو باور کنن و تصمیم دارن من رو تو خیالاتم غرق کنن تا بیشتر حسرت بخورم حسرت یک زندگی قشنگ رو.

الان دلم می خواد پاشم برم خونه مامان‌ بزرگم کل تعطیلات عید رو هم همونجا بمونم...