(آيه ١١٢) -سوم: در اين آيه اشاره به اهميت گناه تهمت زدن نسبت به افراد بيگناه كرده، مى‌فرمايد: «هر كس خطا يا گناهى مرتكب شود و آن را به گردن بيگناهى بيفكند، بهتان و گناه آشكارى انجام داده است» (وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً) . جنايت تهمت- تهمت زدن به بيگناه از زشت‌ترين كارهايى است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است. از پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله نقل شده كه فرمود: «كسى كه به مرد يا زن با ايمان تهمت بزند و يا در بارۀ او چيزى بگويد كه در او نيست، خداوند در روز قيامت او را بر تلّى از آتش قرار مى‌دهد تا از مسؤوليت آنچه گفته است در آيد» . در حقيقت رواج اين كار ناجوانمردانه در يك محيط، سبب به هم ريختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بيگناه و تبرئه گنهكار و از ميان رفتن اعتماد عمومى مى‌شود. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 450 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈

بسم الله الرحمن الرحيم 🌹 #تفسير_قرآن #جلسه_582 🌹 #آیات_110_112 #سوره_نساء 🌸 و مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رحيماً (110) وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيٓئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيٓئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) 🍀 ترجمه: و هر كسى بدى كند یا بر خودش ظلم کند سپس از خداوند آمرزش طلبد، خداوند را بسیار آمرزنده و مهربان می یابد. (110) و هر كسی مرتكب گناهی شود، پس فقط به زیان خود مرتكب می‌ شود؛ و خدا همواره دانا و حكیم است. (111) و هر كسی مرتكب خطا یا گناهی شود، سپس آن را به پاكدامن بی ‌گناهی نسبت دهد، قطعاً بهتان و گناهی آشكار بر دوش گرفته است. (112) 🌷 #سوء: کار بد 🌷 #نفسه: خودش 🌷 #یستغفر: استغفار کند، آمرزش بخواهد 🌷 #یجد: می یابد 🌷 #غفور: بسیار آمرزنده 🌷 #رحیم: مهربان 🌷 #یکسب: کسب کند، مرتکب شود 🌷 #إثم: گناه 🌷 #علیم: دانا 🌷 #خطیئة: خطا 🌷 #يرم: بیندازد، چیزی را به کسی نسبت دهد 🌷 #بریئا: شخص بی گناهی 🌷 #احتمل: حمل کرده، بر دوش گرفته است 🌷 #بهتان: دروغی که شخص را متحیر می کند 🌷 #مبین: آشکار 🔴 اين آیات همانند سایر آیات سوره نساء در مدينه نازل شده است. موضوع این آیات در ادامه موضوع آیات 105تا109 سوره نساء مى باشد. قرآن به دنبال بحث هاى مربوط به #خيانت و #تهمت كه در آيات قبل گذشت سه حكم كلّى بيان مى ‌كند: 1⃣ آیه 110 سوره نساء اشاره به اين حقيقت مى ‌كند كه راه #توبه، به روى افراد بدكار به هر حال باز است که می فرماید: [وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُوراً رَحِيماً: و هر کسی بدی کند یا بر خودش ظلم کند سپس از خداوند آمرزش طلبد، خداوند را بسیار آمرزنده و مهربان می یابد.] از این آیه استفاده مى‌ شود كه توبه حقيقى آنچنان اثر دارد كه #انسان در درون جان خود نتيجه آن را مى ‌يابد. 2⃣ آيه 111 سوره نساء توضيح همان حقيقى است كه در آيات قبل بيان شد و آن اين كه هر گناهى كه #انسان مرتكب مى ‌شود نهايتاً و در نتيجه به خود ضرر زده و به زيان خود گام برداشته است که می فرماید: [ وَ مَنْ يَكْسِبْ إِثْماً فَإِنَّما يَكْسِبُهُ عَلى نَفْسِهِ: و هر کسی مرتکب گناهی شود، پس فقط به زیان خود مرتکب می شود.] به اين ترتيب #گناهان اگر چه در ظاهر مختلف هستند ولى آثار سوء آن قبل از همه در #روح و #جان خود شخص ظاهر مى‌ شود. و در پايان آيه می فرماید: [ وَ كانَ اللّهُ عَلِيماً حَكِيماً: و خداوند همواره دانا و حکیم است.] #خداوند هم عالم است و هم از اعمال بندگان باخبر است و هم #حکیم است و هر کسی را طبق استحقاق خود با او برخورد خواهد کرد. 3⃣ آيه 112 سوره نساء اشاره به اهميّت گناه #تهمت_زدن نسبت به افراد بي گناه كرده که مى ‌فرمايد: [ وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً: و هر کسی مرتکب خطا یا گناهی شود، سپس آن را به پاکدامن بی گناهی نسبت دهد، قطعاً بهتان و گناهی آشکار بر دوش گرفته است.] تهمت زدن به بی گناه، از زشت ‌ترين كارهايى است كه #اسلام آن را به شدّت محكوم ساخته است. واژه یرم در این آیه یعنی پرتاب کردن یعنی تهمت زدن پرتاب تیر به آبروی مردم است. از پيامبر اسلام «صلّى اللّه عليه و آله» نقل شده كه فرمود: «كسى كه به مرد يا زن با ايمان تهمت بزند و يا درباره او چيزى بگويد كه در او نيست، #خداوند در روز قيامت او را بر تلّى از آتش قرار مى‌ دهد تا از مسئوليّت آنچه گفته است در آيد». در حقيقت رواج اين كار ناجوانمردانه در يک محيط، سبب به هم ريختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حقّ به باطل و گرفتار شدن بی گناه و تبرئه ی گنهكار و از ميان رفتن اعتماد عمومى مى ‌شود. 🔹 پيام های آیات110تا112سوره نساء ✅ #انسان حقّ ندارد حتّى به خودش ظلم كند و گناه در حقیقت ظلم به خویشتن است. ✅ راه #بازگشت براى خطاكاران باز است. ✅ میان #استغفار بنده و مغفرت الهى، فاصله اى نیست. ✅ #توبه_واقعى چنان شیرین است كه انسان، رحمت الهى را در درون خود احساس مى كند. ✅ هر گناهى در #روح و #جان انسان، اثر مستقیم دارد. ✅ #انسان گناه را با سوء اختیار و اراده خود انجام مى دهد. ✅ در بازگرداندن آثار بد گناه به گناهكار هیچ خطایی رخ نمى دهد و كارى #حكیمانه است. ✅ تهمت، پرتاب تیر به آبروى مردم است. و #تهمت به بى گناه حرام است. ✅ کسی که تهمت می زند، بار سنگینى از گناه را به دوش مى كشد. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈

#تفسیر_گویا #استاد_قرائتی #سوره_نساء #آیه_112 ................................................. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈

#آموزش_حفظ #سوره_مبارکه_نساء آیه ی 113 #نغمه_سه_گاه 🔶اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا ﴿١١٣﴾ و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهی از عشیره و قبیله خائنان تصمیم داشتند تو را [از داوری عادلانه] منحرف کنند، [این سبک مغزانِ خیالباف] جز خودشان را منحرف نمی کنند، و هیچ زیانی به تو نمی رسانند. و خدا کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد، و آنچه را نمی دانستی به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است. (۱۱۳) 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا ﴿١١٣﴾ و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهی از عشیره و قبیله خائنان تصمیم داشتند تو را [از داوری عادلانه] منحرف کنند، [این سبک مغزانِ خیالباف] جز خودشان را منحرف نمی کنند، و هیچ زیانی به تو نمی رسانند. و خدا کتاب و حکمت را بر تو نازل کرد، و آنچه را نمی دانستی به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است. (۱۱۳) وَلَوْلَا فَضْلُ اللهِ = و اگر نبود فضل خدا عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ = بر تو و رحمتش لَهَمَّتْ = هر آینه قصد کرد طَائِفَةٌ مِنْهُمْ = گروهی از ایشان أَنْ يُضِلُّوكَ = اینکه گمراه کنند تو را وَمَا يُضِلُّونَ = و گمراه نمی کنند إِلَّا أَنْفُسَهُمْ = مگر خودشان را وَمَا يَضُرُّونَكَ = و زیانی نرسانند تو را مِنْ شَيْءٍ = هیچ چیزی وَأَنْزَلَ اللهُ = و نازل کرد خدا عَلَيْكَ الْكِتَابَ = بر تو کتاب وَالْحِكْمَةَ = و حکمت را وَعَلَّمَكَ = و آموخت تو را مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ = آنچه را که نمی دانستی وَكَانَ فَضْلُ اللهِ = و باشد فضل خدا عَلَيْكَ عَظِيمًا = بر تو بزرگ 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈

(آيه ١١٣) -اين آيه اشاره به گوشۀ ديگرى از حادثۀ بنى ابيرق است كه در چند آيۀ قبل تحت عنوان شأن نزول به آن اشاره شد، آيه چنين مى‌گويد: «اگر فضل و رحمت پروردگار شامل حال تو نبود جمعى از منافقان يا مانند آنها تصميم داشتند تو را از مسير حق و عدالت، منحرف سازند، ولى لطف الهى شامل حال تو شد و تو را حفظ كرد» (وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ) . آنها مى‌خواستند با متهم ساختن يك فرد بيگناه و سپس كشيدن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به اين ماجرا، هم ضربه‌اى به شخصيت اجتماعى و معنوى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بزنند و هم اغراض سوء خود را در بارۀ يك مسلمان بيگناه عملى سازند، ولى خداوندى كه حافظ پيامبر خويش است، نقشه‌هاى آنها را نقش بر آب كرد! سپس قرآن مى‌گويد: «اينها فقط خود را گمراه مى‌كنند و هيچ گونه زيان به تو نمى‌رسانند» (وَ ما يُضِلُّونَ إِلاّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ) . سر انجام علت مصونيت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله را از گمراهى و خطا و گناه، چنين بيان مى‌كند كه «خدا، كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را نمى‌دانستى به تو آموخت» (وَ أَنْزَلَ اللّهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَكَ ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ) . و در پايان آيه مى‌فرمايد: «فضل خداوند بر تو بسيار بزرگ بوده است» (وَ كانَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ عَظِيماً) . در جملۀ فوق يكى از دلايل اساسى مسألۀ عصمت بطور اجمال آمده است و آن اين كه خداوند علوم و دانشهايى به پيامبر آموخته كه در پرتو آن در برابر گناه و خطا بيمه مى‌شود، زيرا علم و دانش (در مرحلۀ نهايى) موجب عصمت است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 451 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈