کمپانی‌های اصلی کی پاپ که کلید موفقیت را در این صنعت در دست دارند، کمپ‌های آموزشی برای استعدادهای پذیرفته شده در گزینش‌های اولیه دارند که قوانین پادگانی سنگینی و سختی بر آن‌ها حاکم است. در این کمپ‌ها، حتی کودکانی در حوالی ۱۰ سال هم هستند که علاوه بر آموزش‌های چندین ساعته برای رقص، آوازخوانی، زبان خارجه و مدلینگ، باید رژیم‌های سخت غذایی را هم تحمل کنند. هر صبح و هر شب وزن افراد اندازه گرفته می شود و به سرمربی کمپ گزارش می شود. هر گرم وزن اضافه توبیخ و تبیه به دنبال دارد. از همین رو، گرسنگی‌های طولانی و تحمیلی، امری رایچ در این کمپ‌هاست.
کیم مین-سئوک، سرمربی آموزش یکی از کمپ‌های شرکت «»(یکی از سه کمپانی اصلی این صنعت در کره جنوبی)، در مصاحبه‌ای با مجله وایس گفت:
" اصل، داشتن هیکل مناسب است. قیافه مشکل‌دار را با جراحی رو به راه می کنیم."
برای نوجوانان در این کمپ‌ها، بسته به شانس و اقبال و مسایل دیگر، بین ۶ ماه تا ده سال طول می کشد که فرصت «ستاره شدن» مهیا شود. تازه وقتی این «موفقیت» حاصل شود، اول بدبختی است، چرا که قراردادی موسوم به «قرارداد بردگی» بین فرد و کمپانی منعقد می شود که برای ۱۵ سال تقریبا «هیچ» پولی عاید شخص او نمی شود، بلکه هر چه عایدی از اجرای اوست، خرج بازپرداخت بدهی‌ها به کمپانی می شود. هر گونه تلاش برای تخطی از این قرارداد، به واسطهٔ بندهای حقوقی، منجر به جریمه‌های سنگین و طاقت فرسای مالی می شود که راهی جز رفتن به زندان باقی نمی گذارد. البته سوء استفاده‌های جنسی مدیران کمپانی‌ها از افراد تحت قرارداد نیز بسیار بسیار در صنعت کی پاپ رایج است. البته این بهره‌کشی جنسی در بخش‌های دیگر صنعت سرگرمی کره‌ای از جمله فیلم و سریال هم بسیار شایع و رایج است.
وقتی هنرپیشه زن کره‌ای، جانگ جا-یئون، در سال ۲۰۰۹ خود را کشت، در یک نامه ۷ صفحه‌ای که از خود به جا گذاشت، رواج گستردهٔ بردگی جنسی را در صنعت سرگرمی کره‌ای شرح داد.
بعدتر، گزارش‌های رسانه‌ای دیگری منتشر شد که نشان می داد منطقه «گنگنام-گو» که با موزیک ویدیوی «گنگنام استایل»(از PSY) شهرت جهانی پیدا کرد و در واقع منطقه مرفه‌نشین سئول است، چندین کلاب و محفل مخفی دارد که در آن ستارگان کی پاپ و مدیران صنعت سرگرمی، عیاشی‌های جنسی وحشیانه از جمله تجاوز، آزار فیزیکی زنان و دختران، بهره‌کشی از دختران کم سن و دیگر جنایات جنسی صورت می دهند و صدها هزار دلار پول خرج می کنند.
انتشار این خبرها، جنجال زیادی در کره جنوبی به پا کرد و رسوایی‌ها به بار آمد. در پیگیری‌های رسانه‌ای معلوم شد که چت روم‌های خاصی وجود دارد که در آن‌ها، ستارگان صنعت سرگرمی کره، فیلم‌های رابطه جنسی خود را که مخفیانه فیلمبرداری شده بود با دیگر اعضاء به اشتراک می گذاشتند!
علاوه بر این، فشارهای روانی و جسمی ناشی از عقدهٔ «خوش سیما» بودن و «گرسنگی» برای اندام مناسب در صنعت سرگرمی و به طور خاص «پاپ کره‌ای»، منجر به برخی خودکشی‌های پرسرو صدا در این صنعت شد.