‹؏ـقیلہبنےهاشم⁶⁹🇵🇸›
-یکی به این برعندازهابفهمونهکه شیخ حسین اصلا دختر نداره!!!:/ فقط اون ۵ هزار نفری که لایک کردن رو
حداقل قبل توییت زدن ویکی پدیا و گوگل رو چک کنید..
چی؟
آها پول میگیرید که دروغ بگید و براتون مهم نیست؟
اوکی❤️
‹؏ـقیلہبنےهاشم⁶⁹🇵🇸›
آلبانی با ایران قطع رابطه کرد آلبانی کجایی؟ دقیقا کجایی؟😞💔😂
پاسخ مقامات ایرانی به آلبانی:
اصلا خیلی ناراحت شدیم💔🚶🏿♂
- ولۍحقیقتادلموناونجایی
غنجرفتکہحضرتآقافرمودند :
جوانهایانقلابیامروزازجوان
هایانقلابیدیروزبهترند :)))
ــ حضرتآقا !
‹؏ـقیلہبنےهاشم⁶⁹🇵🇸›
کیمیگهعکسبونداره¿ مثلااینعکسبواروپامیده😂👊 #از_اونور_آب
گوسفندی در سوییس که هیچی حتی اگر آدمیزادی در اروپا هم بودید، الان یا در حال جمع کردن هیزم و پهن گاو بودید یا زمستون از سرما یخ میزدید :')
#طنـــز
موسیقی بوجود اومده از «کی پاپ»(K Pop) یا پاپ کرهای، را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتمهای تند موسیقی الکترونیک، ملغمهای از رپ کرهای-انگلیسی، تصاویر پر زرق و برق و اصلاحا شیک و لاکچری با رنگها شارپ و «انرژی» فراوان و حتی بعضا مبالغهامیز آن می شناسند، با متن ترانههایی ظاهرا سبک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان یا تینایجر است.
‹؏ـقیلہبنےهاشم⁶⁹🇵🇸›
موسیقی بوجود اومده از «کی پاپ»(K Pop) یا پاپ کرهای، را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتمهای تند موسیق
به چهرههای معروف صنعت موسیقی در کره، «idol» یا بُت می گویند. مسیر تبدیل یک استعداد به یک بت در کره، بسیار سختتر و بیرحمانهتر از مسیر ستاره شدن در هالیوود است. وقتی یک استعداد جوان یا نوجوان با یک کمپانی حوزه موسیقی در کره جنوبی قرارداد بست، تقریبا تبدیل به یک برده در دست کمپانی می شود. تمرینها و آموزشهای بسیار سنگین، چارچوبهای کاملا مشخص شده و تخطیناپذیر زندگی حرفهای و فشار وحشتناک روحی که از سوی مدیران کمپانی بر این نوجوانان یا جوانان وارد می شود، روزهای سیاهی را برای ایشان رقم می زند. این مسیر سخت، با ارزیابیهای سختگیرانهای که در فواصل معین توسط مدیران کمپانی از فرد تحت قرارداد صورت می گیرد، تکمیل می شود و در صورتی که نتوانند نظر مدیران را در هر مرحلهای جلب کنند، بی درنگ قراردادشان باطل می شود.
ورزشهای سنگین روزانه برای شکل دادن به اندام مورد نظر و استاندارد از نظر صنعت کی پاپ و انواع جراحیهای پلاستیک، بخشی دیگر از شکلگیری و خلق یک ستاره در پاپ کرهای است.
وقتی یک استعداد جوان به نقطهای می رسد که می تواند اجرای صحنهای داشته باشد، کوهی از بدهی پشت سر خود به جا گذاشته که حاصل سرمایهگذاری چند ساله کمپانی روی اوست. این بدهی سنگین، بردگی او را برای کمپانی تشدید می کند، چرا که تعداد بسیار محدودی از فعالان پاپ کرهای به آن درجه از شهرت می رسند که پول زیادی بسازند و بدهیهای قبلی خود را تسویه کنند. از این رو، داشتن شغل دوم حتی در بین بسیاری از ستارگان پاپ در کره، مسالهای معمول است. از سوی دیگر، ماراتن تسویه بدهیها باعث شده تا بسیاری از گروههای پاپ کرهای که به شهرتی رسیدهاند، برنامههای سنگین و بسیار شلوغی برای اجرای روزانه داشته باشند و حتی در یک روز از شهری به شهر دیگر بروند تا کنسرت بدهند. خستگی و فرسودگی حاصل از این برنامههای فشرده عمدتا منجر به پناه بردن به الکل و مواد مخدر و بعد از مدتی اعتیاد سنگین در اغلب ستارگان پاپ کرهای می شود.
اتفاقا، زرق و برقی که اطراف گروههای اصلی پاپ کرهای چون بی تی اس را احاطه کرده، اجازه نمی دهد که سیاهی عمیق این صنعت بیرون بزند. سیاهی که عمدتا حول قراردادهای بردهوار، اختلالات روانی همچون آنورکسیا(وحشت از چاق شدن و در نتیجه ترس از غذا خوردن)، سوء استفاده جنسی گسترده و خودکشی دور می زند. این صنعت که طبق برخی تخمینها، حدودا ۵ میلیارد دلار گردش مالی دارد، قربانیان زیادی، به ویژه در سنین پایین، می گیرد.
کمپانیهای اصلی کی پاپ که کلید موفقیت را در این صنعت در دست دارند، کمپهای آموزشی برای استعدادهای پذیرفته شده در گزینشهای اولیه دارند که قوانین پادگانی سنگینی و سختی بر آنها حاکم است. در این کمپها، حتی کودکانی در حوالی ۱۰ سال هم هستند که علاوه بر آموزشهای چندین ساعته برای رقص، آوازخوانی، زبان خارجه و مدلینگ، باید رژیمهای سخت غذایی را هم تحمل کنند. هر صبح و هر شب وزن افراد اندازه گرفته می شود و به سرمربی کمپ گزارش می شود. هر گرم وزن اضافه توبیخ و تبیه به دنبال دارد. از همین رو، گرسنگیهای طولانی و تحمیلی، امری رایچ در این کمپهاست.
کیم مین-سئوک، سرمربی آموزش یکی از کمپهای شرکت «»(یکی از سه کمپانی اصلی این صنعت در کره جنوبی)، در مصاحبهای با مجله وایس گفت:
" اصل، داشتن هیکل مناسب است. قیافه مشکلدار را با جراحی رو به راه می کنیم."
برای نوجوانان در این کمپها، بسته به شانس و اقبال و مسایل دیگر، بین ۶ ماه تا ده سال طول می کشد که فرصت «ستاره شدن» مهیا شود. تازه وقتی این «موفقیت» حاصل شود، اول بدبختی است، چرا که قراردادی موسوم به «قرارداد بردگی» بین فرد و کمپانی منعقد می شود که برای ۱۵ سال تقریبا «هیچ» پولی عاید شخص او نمی شود، بلکه هر چه عایدی از اجرای اوست، خرج بازپرداخت بدهیها به کمپانی می شود. هر گونه تلاش برای تخطی از این قرارداد، به واسطهٔ بندهای حقوقی، منجر به جریمههای سنگین و طاقت فرسای مالی می شود که راهی جز رفتن به زندان باقی نمی گذارد. البته سوء استفادههای جنسی مدیران کمپانیها از افراد تحت قرارداد نیز بسیار بسیار در صنعت کی پاپ رایج است. البته این بهرهکشی جنسی در بخشهای دیگر صنعت سرگرمی کرهای از جمله فیلم و سریال هم بسیار شایع و رایج است.
وقتی هنرپیشه زن کرهای، جانگ جا-یئون، در سال ۲۰۰۹ خود را کشت، در یک نامه ۷ صفحهای که از خود به جا گذاشت، رواج گستردهٔ بردگی جنسی را در صنعت سرگرمی کرهای شرح داد.
بعدتر، گزارشهای رسانهای دیگری منتشر شد که نشان می داد منطقه «گنگنام-گو» که با موزیک ویدیوی «گنگنام استایل»(از PSY) شهرت جهانی پیدا کرد و در واقع منطقه مرفهنشین سئول است، چندین کلاب و محفل مخفی دارد که در آن ستارگان کی پاپ و مدیران صنعت سرگرمی، عیاشیهای جنسی وحشیانه از جمله تجاوز، آزار فیزیکی زنان و دختران، بهرهکشی از دختران کم سن و دیگر جنایات جنسی صورت می دهند و صدها هزار دلار پول خرج می کنند.
انتشار این خبرها، جنجال زیادی در کره جنوبی به پا کرد و رسواییها به بار آمد. در پیگیریهای رسانهای معلوم شد که چت رومهای خاصی وجود دارد که در آنها، ستارگان صنعت سرگرمی کره، فیلمهای رابطه جنسی خود را که مخفیانه فیلمبرداری شده بود با دیگر اعضاء به اشتراک می گذاشتند!
علاوه بر این، فشارهای روانی و جسمی ناشی از عقدهٔ «خوش سیما» بودن و «گرسنگی» برای اندام مناسب در صنعت سرگرمی و به طور خاص «پاپ کرهای»، منجر به برخی خودکشیهای پرسرو صدا در این صنعت شد.