به خودمون بگیریم یه حدیثی از امام صادق هست که نوشته : اگه تو انجام دادن یا ندادن ی کاری موندی ببین نفْست چی میگه اگه نفست راضی بود اون کارو انجام نده چون اکثرا نفست تو رو به هلاکت میکشونه🤝 #ویراست

واکنش رئیس جمهور به اهدا موشک هایپروسونیک یه یمن رفتن یک انسان به یمن یک هفته طول می کشد این موشک چطور رفته آنجا

این بنده خدا به همه چی میخوره غیر رئیس جمهور🥲

ما میخوایم با خدای خودمون قهر کنیم!⇩ #بحث کوتاه اما پر محتوا

تا حالا شده بری حرم امام رضا ببینی چند نفر دارن گوشی بازی می‌کنن و دلت بگیره؟ آخه اینا تو شهر و دیارشون می‌تونستن بازی کنن حالا که اومدن اینجا چرا از حرم استفاده نمی‌کنن؟! البته این مختص کسانی نیست که توی حرم گوشی بازی می‌کنند ما هممون اینطوری ایم ما یادمون رفته برای چی به دنیا اومدیم و دنبال چی باید بگردیم ما انقدر فراموشکاریم که به جای اینکه درباره کارهای مهم و بزرگی که براش خلق شدیم داریم درباره چیزهای خیلی مزخرف بین خودمون صحبت می‌کنیم و دغدغه‌هامون خیلی کوچیک و پسته (اگه غیر اینه بگو خب؟!)

با اینکه همیشه منو شیرین کام میدیدید ولی امروز میخوام یکم تلخ صحبت کنم،بعدا به جای شیرینشم میرسیم ولی اول بزارید طعم تلخ اشتباهاتمونو بچشیم؟- وقتشه از خودمون بپرسیم چه مقدار از عمرمون رو صرف چیزی کردیم که به خاطرش به دنیا اومدیم چند نفر بین ماها اگه این سوال رو از خودشون بپرسن خجالت زده نمی‌شن؟ به قدری از خدا دور شدیم که سوال خیلیامون اینه که چیکار کنیم همیشه به یاد خدا باشیم! این سوال سوال یه آدمیه که از حقیقت خودش خیلی فاصله گرفته مگه میشه آدم بود و از روح خدا بود و خدا رو فراموش کرد؟! کسی که از آدمیت دور نشده اصلاً معنای فراموش کردن خدا رو نمی‌فهمه،سوالش اینه که راستی میشه خدا رو فراموش کرد؟!چه جوری میشه خدا رو فراموش کرد؟!اگه خدا رو فراموش کردیم چه شکلی میشیم؟! اصلاً مگه می‌تونیم زندگی بکنیم؟!

‌ چرا کسی که همیشه باید به یادش باشیم رو داریم فراموش می‌کنیم؟! دلیلش اینه که نظام دغدغه‌هامون به هم ریخته دنیا برامون جدی شده نظر مردم برامون مهم شده خودمونو خیلی جدی گرفتیم هرچی خدا داد زد ‌"دنیا بازیچه و سرگرمیه‌" نفهمیدیم هرچی گفت‌" این دنیا رو انقدر جدی نگیرید" تو کتمون نرفت که نرفت گفت "زندگی واقعی زندگی تو اون دنیاست" ولی باور نکردیم!

-وقتی دنیامون پررنگ بشه به جایی می‌رسیم که حتی کارایی که اصلشونم خداییه برای نیت دنیا انجام میدیم(عه بحثمون توحیدی بود به ریا هم کشیده شد!برای اینه که میگم توحید شاهکلید مشکلاته) صدقه میدیم برای اینکه یکی ببینه و به به چه چه کنه شاید یکی افتخار کنه که هیچ وقت صدقه به نیت ریا نداده یا هیچ وقت کارای عبادیش رو به نیت غیر خدا انجام نداده اما اینا حواسشون هست که خیلی از کارای دیگشون هست که اصلاً رنگ خدا ندارند و وقتی ی چیز رنگ خدا نداشته باشه دنیاییه؟ تا حالا به سکوتشون فریادشون ناراحتیاشون خوشحالیی‌هاشون صبوریی‌هاشون عصبانی شدنشون نگاه کردن که برای خدا بوده یا برای خدا نبوده؟! (رفتی تو فکر؟..من همینو میخوام..)-

‌ ما سکوت می‌کنیم نه برای اینکه خدا دوست داره سکوت کنیم بلکه به این فکر می‌کنیم که اگه حرف بزنیم ممکنه کم بیاریم فریاد می‌زنیم نه برای اینکه خدا دوست داشته باشه بلکه برای اینکه اگه فریاد نزنیم تو گلومون گیر می‌کنه و عقده میشه تو دلمون خوشحال میشیم که قرآن رو توی ماه رمضون ختم کردیم ولی خوشحالیمون برای این نیست که امام زمان خوشحال شده که یک بچه شیعه ختم قرآن کرده بلکه خوشحالیمون برای اینه که تونستیم مثل یک قهرمان رکورد المپیک رو جابجا کنیم(!) خلاصه بگم ما دنیا زده ایم!

اگه آدمای مذهبی جلسات هیئتشونو میرن نمازشونو می‌خونن نماز جمعه‌شون ترک نمی‌شه و دعا ندبشون اگه ترک بشه می‌ریزن به هم و از طرف دیگه راحت غیبت می‌کنن عصبی میشن و آبروی مردم رو می‌ریزن به دلیل اینه که دنیا زده ان و عبادت‌هاشون عبادت نیست بلکه برای اینه که اگه انجام ندن مثل یک عادتیه که ازشون ترک شده و ترک عادت هم موجب مرضه!

فعلا تا همینجا کافیه یکم بشینیم روی دنیا زدگیامون فکر کنیم تا اول به عمق فاجعه برسیم! ادامه به زودی..

‌ هرچه بیشتر در طول روز حرف زده باشی،نمازت شلوغ‌تر است. اگر کلا تمام روز من مواظب نگاه‌هایم بودم،مواظب زبانم بودم،مواظب گوشم بودم، مواظب غذایی که میخورم بودم، نمازم جمع‌تر است.این قطعی است،دو دو تا چهارتاست..! •آیـتﷲجـاودان• ‌