در خلوتش با حال مضطر روضه می‌خوانْد بعد از حدیث و درس و منبر روضه می‌خوانْد از چشم‌های سنگ می‌شد اشک جاری وقتی که از «مسمار» و «بستر» روضه می‌خوانْد بستند دستش را و در ذهنش برای لرزیدنِ دستانِ حیدر روضه می‌خوانْد بی‌شک رئیس مذهب شیعه همه عمر از ظلم ِ بر سردارِ خیبر روضه می‌خوانْد تلفیق مسجد بود و هیئت، هر نمازش اول اذان میگفت، آخر روضه می‌خوانْد شیخ الائمه پیرِ داغِ کربلا بود از پیکرِ مجروحِ بی «سر» روضه می‌خوانْد با یادِ جدّش از عطش لبریز می‌شد میخورد اغلب آب کمتر...روضه می‌خوانْد با گریه بر پهنای صورت اشک می‌ریخت وقتی که از «خلخال» و «معجر» روضه می‌خوانْد

شرکای سه‌گانه در ظلم! حضرت امام صادق "علیه‌السلام" فرمودند: «الْعَامِلُ بِالظُّلْمِ وَ الْمُعِینُ لَهُ وَ الرَّاضِی بِهِ شُرَکَاءُ ثَلَاثَتُهُمْ» كسی كه ظلم می كند و كسی كه به ظالم کمک مي‌كند و كسی كه راضي به ظلم است، هر سه گروه با هم شریک در ظلم هستند. کافی(۸جلدی)،ج۲، ص۳۳۳، ح۱۶.

وصف حال اکثر مسئولین امام صادق علیه السلام فرمودند: إحْذَرُوا أَهْوَاءَکُمْ کَمَا تَحْذَرُونَ أَعْدَاءَکُمْ همچنان که از دشمنان تان حذر می کنید از پیروی هوای نفس تان بر حذر باشید. فَلَیْسَ شَیْ ءٌ أَعْدَی لِلرِّجَالِ مِنِ اتِّبَاعِ أَهْوَائِهِمْ وَ حَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ برای مردان چیزی دشمن تر از پیروی هوای نفس و گفتن سخنان بیهوده در حق دیگری ، نیست! کافی(۸جلدی)،ج۲، ص۳۳۵، ح۱.

شیعه اهل بیت علیهم السلام به مردم ظلم نمی کند حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : « لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ یَظْلِمُ النّاسَ» «کسى که به مردم ستم کند، شیعه ما نیست» تحف العقول، ص303.

از شیعیان ما نیست کسی که ... حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ قَالَ بِلِسَانِهِ وَ خَالَفَنَا فِی أَعْمَالِنَا وَ آثَارِنَا وَ لَكِنْ شِیعَتُنَا مَنْ وَافَقَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ اتَّبَعَ آثَارَنَا وَ عَمِلَ بِأَعْمَالِنَا أُولَئِكَ شِیعَتُنَا. از شیعیان ما نیست کسی که با زبانش از ما بگوید و در اعمال ما ، با ما مخالفت کند ولکن شیعه ما کسی است که زبانش ،و قلبش موافق نظر ما باشد و آثار ما را تبعیت و پیروی کند و به أعمال ما عمل کند که اینان شیعیان ما هستند. لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَكُونُ فِی مِصْرٍ یَكُونُ فِیهِ آلَافٌ وَ یَكُونُ فِی الْمِصْرِ أَوْرَعُ مِنْهُ. از شیعیان ما نیست کسی که در شهری با هزاران نفر سکنه باشد و در آن شهر کسی از او أَوْرَع و با تقواتر باشد! بحار الانوار ج ۶۵، ص ۱۶۴. لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ أَنْكَرَ أَرْبَعَةَ أَشْیَاءَ الْمِعْرَاجَ وَ الْمُسَاءَلَةَ فِی الْقَبْرِ وَ خَلْقَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ وَ الشَّفَاعَةَ. از شیعیان ما نیست کسی که ۴ چیز را انکار کند! ۱-معراج ۲-سوال در قبر ۳-خلقت و وجود بهشت و جهنم ۴- شفاعت. بحار الانوار ج ۶۶ ص ۹. یَا ابْنَ جُنْدَبٍ بَلِّغْ مَعَاشِرَ شِیعَتِنَا وَ قُلْ لَهُمْ- لَا تَذْهَبَنَّ بِكُمُ الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ لَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ فِی الدُّنْیَا وَ مُوَاسَاةِ الْإِخْوَانِ فِی اللَّه ای پسر جُنْدَب به شیعیان ما برسان و بگو برایشان : این طرف و آن طرف نروید(خود را به کوی و برزخ نزنید). به خدا سوگند به ولایت ما نمی‌رسید مگر با ورع و کوشش در دنیا و مواسات با برادران در راه خدا ! ِ وَ لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَظْلِمُ النَّاسَ از شبعیان ما نیست كسى كه به مردم ستم كند! یَا ابْنَ جُنْدَبٍ إِنَّمَا شِیعَتُنَا یُعْرَفُونَ بِخِصَالٍ شَتَّی بِالسَّخَاءِ وَ الْبَذْلِ لِلْإِخْوَانِ وَ بِأَنْ یُصَلُّوا الْخَمْسِینَ لَیْلًا وَ نَهَاراً شِیعَتُنَا لَا یَهِرُّونَ هَرِیرَ الْكَلْبِ وَ لَا یَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا یُجَاوِرُونَ لَنَا عَدُوّاً وَ لَا یَسْأَلُونَ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَوْ مَاتُوا جُوعاً شِیعَتُنَا لَا یَأْكُلُونَ الْجِرِّیَ وَ لَا یَمْسَحُونَ عَلَی الْخُفَّیْنِ وَ یُحَافِظُونَ عَلَی الزَّوَالِ وَ لَا یَشْرَبُونَ مُسْكِراً. ای پسر جُنْدَب: شیعیان ما با امتیازاتى شناخته می‌شوند. ۱- سخاوت و بخشش نسبت به برادران ۲- خواندن پنجاه رکعت نماز در شبانه‌‏روز ۳- شیعیان ما مانند سگ زوزه نمی‌کشند ۴- همچون کلاغ حرص و طمع ندارند ۵- با دشمنان ما نشت و برخاست ندارند! ۶- از کینه‌‏توزان و دشمنان ما درخواست نمی‌کنند گرچه از گرسنگى بمیرند. ۷- شیعیان ما ماهى بی‌فلس نمی‌خورند ۸- بر روى کفش مسح نمی‌کنند ۹- مواظب نماز ظهر هستند. ۱۰- شراب نمی‌خورند. تحف العقول ص ۳۰۳، بحار الانوار ج ۷۵ ص۲۸۱.

نامی بر بلندای عرش «وَ رَفَع ذِکرَک فی علّیّین» (بخشی از زیارت علمدار رشید کربلا). امام صادق(علیه السلام) گواهی می‌دهد که خداوند، نام عباس(علیه السلام) را در علیّین بالا برده است. قرآن کریم می‌فرماید: کَلّٰا إنَّ کِتٰابَ الأبْرارِ لَفیٖ علّیِّینَ وَ مٰا أدْریٰکَ ما عِلِّیُّونَ کتابٌ مَرقومُ یَشْهَدُهُ المُقرّبونَ. در آیات کریمۀ فوق سخن از ابرار است، همان‌ها که در بالاترین درجات بهشت قرار دارند و از نعمت‌های بی‌مانند برخوردار. و شگفت آن‌که امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: نام عباس(علیه السلام) در علیین بالا رفته است؛ یعنی در میان افرادی که در بالاترین درجات بهشتی هستند، قمر بنی هاشم(علیه السلام) برجستگی خاصی دارد چرا که او زبدۀ نیکان تاریخ است. @zanjani_net

اَلسَّلاَمُ عَلَی الْحُسَيْنِ وَ عَلَی عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَی أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَی أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ 👇جایگاه زائر امام حسین علیه السلام👇 امام صادق علیه السلام فرمودند： «ما مِنْ اَحَد یَوْمَ الْقِیامَةِ إِلاَّ وَ هُوَ یَتَمَنّى أَنَّهُ زارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلىٍّ(علیهما السلام) لِما یَرى لَما یُصْنَعُ بِزُوّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ(علیهما السلام)مِنْ کَرامَتِهِمْ عَلَى اللهِ» هر کسى در روز قیامت، آرزو مى کند که از زائران قبر امام حسین(علیه السلام)باشد، از فزونى آنچه از کرامت آنان نزد خداوند مشاهده مى کند. وسائل الشیعة، ج 10، ص 330، ح 37.

سجده بر تربت الحسین علیه السلام امام صادق "علیه السلام" فرمود: «السُّجُودُ عَلَى طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام يُنَوِّرُ إِلَى الْأَرْضِ السَّابِعَة وَ مَنْ كَانَ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام كُتِبَ مُسَبِّحاً وَ إِنْ لَمْ يُسَبِّحْ بِهَا» سجده بر تربت قبر حسين (علیه السلام) تا زمين هفتم را نور باران مى‏كند، و كسى كه تسبيحى از خاك مرقد حسين (علیه السلام) را با خود داشته باشد، تسبيح گوى حق محسوب مى‏شود، اگر چه با آن تسبيح هم نگويد. من لا يحضره الفقيه ج 1، ص 268 ، ح 829.

سؤالاتی که در قبر می پرسند امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «يُسألُ المَيِّتُ في قَبرِهِ عن خَمسٍ: عن صَلاتِهِ، وزَكاتِهِ، وحَجِّهِ، وصيامِهِ، ووَلايَتِهِ إيّانا أهلَ البَيتِ، فتَقولُ الوَلايةُ مِن جانِبِ القَبرِ للأربَعِ: ما دَخَلَ فِيكُنَّ مِن نَقصٍ فَعلَيَّ تَمامُهُ» از میت در گورش درباره پنج چيز سؤال می ‏شود: از نمازش، زكاتش، حجّش، روزه‏اش و ولايتش نسبت به ما اهل‌بیت علیهم‌السلام. پس ولايت از گوشه قبر به آن چهار چيز گويد: هر يك از شما كم و كاستى داشتيد، كامل كردن آن به عهده من. كافی؛ ج‏3؛ ص241؛ ح15.

زیارت از راه دور حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «إِذَا بَعُدَتْ‏ بِأَحَدِكُمُ‏ الشُّقَّةُ وَ نَأَتْ بِهِ الدَّارُ فَلْيَعْلُ أَعْلَى مَنْزِلِهِ وَ لْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ لْيُومِ بِالسَّلَامِ إِلَى قُبُورِنَا فَإِنَّ ذَلِكَ يَصِلُ إِلَيْنَا» هرگاه (زیارت) بر یکی از شما سخت و طاقت فرسا بود و خانه اش هم دور بود، پس بر بام خانه اش بالا رود و دو رکعت نماز بخواند و با سلام دادن به قبر ما اشاره و قصد کند، یقیناً سلام او به ما می رسد. کافی، ج4، ص587، ح1.

زیارت قبور والدین حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «زُورُوا مَوتاكُم؛ فإنّهُم يَفرَحُونَ بِزِيارَتِكُم، ولْيَطلُبِ الرَّجُلُ حاجَتَهُ عِندَ قَبرِ أبيهِ واُمِّهِ بعدَما يَدعُو لَهُما» اموات خود را زيارت كنيد؛ زيرا آنان از ديدار شما خوشحال مى شوند، و انسان بايد بعد از آن كه بر سر قبر پدر و مادر خود برايشان دعا كرد، حاجت خود را[از خدا] بخواهد. کافی، ج3، ص229، ح10.

زیارت قبور صالحان شیعه امام کاظم علیه السّلام فرمودند: «مَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ أَنْ یَصِلَنا فَلْیَصِلْ فُقَراءَ شِیعَتِنا وَ مَنْ لَمْ یَسْتِطِعْ أَنْ یَزورَ قُبُورنا فلْیَزُرْ قُبُورَ صُلَحاءِ إِخْوانِنا» کسی که به ما دسترسی ندارد و نمی تواند به دیدار ما نائل آید به دیدار فقراء شیعه (و به دستگیری آنان) بپردازد،و کسی که توانایی زیارت قبور ما را ندارد به زیارت قبور صالحان از شیعیان ما برود. وسائل الشیعه، ج ۶، ص ۳۳۲. فهرست .

تسبیحات حضرت زهرا علیهاالسلام امام صادق علیه السلام خطاب به یکی از اصحابشان فرمودند: « يَا أَبَا هَارُونَ إِنَّا نَأْمُرُ صِبْيَانَنَا بِتَسْبِيحِ فَاطِمَةَ علیهاالسلام كَمَا نَأْمُرُهُمْ بِالصَّلَاةِ فَالْزَمْهُ فَإِنَّهُ لَمْ يَلْزَمْهُ عَبْدٌ فَشَقِيَ » ای ابا هارون ، همانا ما کودکان خود را همانگونه که به نماز امر می کنیم به تسبیحات حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نیز امر می کنیم ، پس همواره آن را بجای آور ؛ چرا که هرکس آن را ملازمت کند، از بدبختی و شقاوت رهایی می یابد. کافی ج3 ص343 ح13

جوانمردی در وطن و در سفر! حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «مروّت و جوانمردى» دو قسم است: جوانمردى در وطن(اقامتگاه) و جوانمردى در سفر؛ جوانمردی در وطن، خواندن قرآن و حضور در مساجد و همنشينى با نيكوكاران و نظر دقيق در مسائل شرعى و احكام دينى است. اما جوانمردى در سفر عبارت است از: بذل و بخشش از توشه‌ خود به همسفران، شوخى و مزاح در اموری که مورد خشم خداوند نباشد، كمتر مخالفت كردن با همراهان (و بر خلاف ميل آنان رفتار نكردن) و پس از جدایى و بازگشت پشت سر آنها سخن نگفتن! [عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: اَلْمُرُوءَةُ مُرُوءَتَانِ مُرُوءةُ اَلْحَضَرِ وَ مُرُوءةُ اَلسَّفَرِ فَأَمَّا مُرُوءَةُ اَلْحَضَرِ فَتِلاَوَةُ اَلْقُرْآنِ وَ حُضُورُ اَلْمَسَاجِدِ وَ صُحْبَةُ أَهْلِ اَلْخَيْرِ وَ اَلنَّظَرُ فِي اَلْفِقْهِ وَ أَمَّا مُرُوءَةُ اَلسَّفَرِ فَبَذْلُ اَلزَّادِ وَ اَلْمِزَاحُ فِي غَيْرِ مَا يُسْخِطُ اَللَّهَ وَ قِلَّةُ اَلْخِلاَفِ عَلَى مَنْ صَحِبَكَ وَ تَرْكُ اَلرِّوَايَةِ عَلَيْهِمْ إِذَا أَنْتَ فَارَقْتَهُم] 📚 معاني الأخبار , ج1 , ص۲۵۸

دینداریِ عصر غیبت، همانند خار تراشیدن با دست! يَمان تَمّار گويد: محضر حضرت امام صادق عليه السلام نشسته بوديم، به ما فرمود: همانا برای صاحب الأمر غيبتی است، هر كه در آن زمان دينش را نگه دارد مانند كسی است كه درخت خار مغیلان را با دست بتراشد. سپس فرمود: اين چنين! -و با اشاره دست مجسم فرمود- كدام‌يك از شما می‌تواند خار آن درخت را با دست نگه‌دارد؟ سپس لحظه‌ای سر به زير انداخت و باز فرمود: «إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اللهَ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ» همانا برای صاحب الأمر غيبتی است، هر بنده خدایی بايد از خدا پروا کند و به دين خود بچسبد. 📚 کافی، ج1، ص335، ح1.

کاری که بینی شیطان را به خاک می‌مالد جَمیل‌ بن دَرّاج‌ می‌گوید: از حضرت امام صادق علیه‌السّلام شنیدم که فرمودند: بهترینِ شما بخشنده‌ترین شماست، و بدترینِ شما بخیل‌ترین شمایند، از جمله كارهاى شایسته نیكى كردن به برادران و كوشش در بر آوردن حاجات آنهاست، که این کار بینی #شیطان را به خاک می‌مالد و موجب دوری از آتش #جهنم و ورود به #بهشت می‌شود. اى جمیل! این حدیث را براى برجستگان از یاران و اصحابت نقل كن! جمیل مى‌گوید: گفتم فدای شما گردم، برجستگان از یاران من كیانند؟ فرمود: آنها كه به برادران خود در خوشى و سختى، نیكى می‌كنند. سپس فرمود: اى جمیل! این كار براى شخص ثروتمند آسان است ولى خداوند، احسان نمودن نیازمندان را ستایش نموده و فرموده : «يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (كسانى كه با شدت نیازمندی، دیگران را بر خود مقدم مى‌دارند، آنان كه خویش را از #بخل و حرص نگه‌دارند، آنان به حقیقت از رستگاران هستند. (حشر/9) 📚کافی، ج4، ص42، ح15. #نیکی #برادر_دینی #حاجت

مشکلم را به که بگویم؟ حسن بن راشد گفت: امام صادق علیه‌السلام فرمود: ای حسن! هر گاه به گرفتارى و پیش‌آمد ناگواری دچار شدى، نزد هيچ‌کس از مخالفین (مخالف مذهب) شكوه مكن؛ ولی با برخى از برادران ایمانی خود در ميان بگذار كه يكى از اين چهار نتيجه را دارد: يا با مال و دارایی خود، تو را بی‌نیاز می‌کند؛ يا (اگر خود نتواند) با آبرو و مقامی که دارد به تو كمك كند (و از ديگران استمداد نمايد)؛ يا دعایی کند و مستجاب شود؛ يا با فکر و نظر خويش، مشورتی به تو بدهد (که سودمند باشد). [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : يَا حَسَنُ إِذَا نَزَلَتْ بِكَ نَازِلَةٌ فَلاَ تَشْكُهَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ اَلْخِلاَفِ وَ لَكِنِ اُذْكُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِكَ فَإِنَّكَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا كِفَايَةً بِمَالٍ وَ إِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً فَتُسْتَجَابُ أَوْ مَشُورَةً بِرَأْيٍ] 📚کافی، ج 8، ص170.

صِله اَرْحام حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: « صِلْ‏ رَحِمَكَ‏ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا» پيوند خويشاوندى را برقرار كن اگرچه با رساندن جرعه آبى باشد، و بهترين صله رحم، خوددارى از آزار خويشاوند است. كافی؛ ج‏2 ؛ ص151

آن كه به خيرش اميدى نيست! ❖ حضرت امام صادق "علیه‌السلام" فرمودند: سه چيز است كه در هر فردی باشد، هرگز به خير او اميدى نيست : كسى كه در نهان از خدا نترسد، و در پيرى از گناه باز نايستد، و از عیب و ننگ، شرم نداشته باشد. «ثَلاثٌ مَن تكُنْ فيهِ فلا يُرْجى خَيرُهُ أبَدا : مَن لَم يَخْشَ اللّه َ في الغَيبِ ، و لَم يَرْعَوِ عِندَ الشَّيبِ، و لَم يَستَحيِ مِن العَيبِ» 📚کتاب من لا يحضره الفقيه، ج‏3، ص: 558

.

دعایی برای هنگام گرفتاری و سختی ابوبصیر گوید: به حضرت امام صادق (علیه‌السلام) عرض کردم: «دعای حضرت یوسف (علیه السلام) در چاه چه بوده است؟ زیرا ما در آن اختلاف نظر داریم». فرمودند: «همین که یوسف (ع) در چاه افکنده و از زندگی خویش ناامید شد، گفت: «خدایا! اگر گناهان، چهره‌ی مرا در پیشگاه تو تباه کرده و ندای دعای من به‌سوی تو نمی‌رسد و برآورده نمی‌شود، من از تو به حقّ آن پیرمرد (یعنی حضرت یعقوب علیه‌السلام) درخواست می‌کنم که بر ناتوانی او رحم‌آوری و من و او را به یکدیگر برسانی که تو بی‌تابی او را نسبت به من و شوق من به او را می‌دانی» سپس حضرت صادق (ع) گریه کردند و فرمودند: من [هنگام گرفتاری] می‌گویم : «اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبُ قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِي عِنْدَكَ فَلَنْ تَرْفَعَ لِي إِلَيْكَ صَوْتاً فَإِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَ فَلَيْسَ كَمِثْلِكَ شَيْ‏ءٌ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ» سپس فرمودند: این دعا را زیاد بخوانید که من در دشواری‌ها و اندوه‌های بزرگ، زیاد این دعا را می‌خوانم. الأمالي( للصدوق) ؛ ص403.

صدّیق حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود : 🔹 «قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : عَبدِي المؤمنُ لا أصرِفُهُ في شيءٍ إلاّ جَعَلتُهُ خَيرا لَهُ ، فَلْيَرضَ بِقَضائي ، و لْيَصبِرْ على بَلائي ، و لْيَشكُرْ نَعمائي ، أكتُبْهُ يا محمّدُ مِن الصِّدِّيقِينَ عِندي» خداوند عزّ و جلّ فرموده است: بنده مؤمن خود را به هيچ كارى وا ندارم، مگر اين كه آن كار را براى او خير قرار دهم؛ پس، بايد به قضاى من خرسند باشد و بر بلاى من #صبر كند و از نعمت‌هايم سپاسگزار باشد تا او را، اى محمّد! از صدّيقانِ خودم قلمداد كنم. 📚 كافي: ج 2 ص 61، ح6 .