ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (3) حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند: إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ‏ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ ع خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏باشند فَإِذَا هَمَ‏ بِزِيَارَتِهِ‏ الرَّجُلُ‏ هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مى‏نمايد أَعْطَاهُمُ‏ اللَّهُ‏ ذُنُوبَهُ‏ حق تعالى گناهان او(زائر) را در اختيار اين فرشتگان قرار مى‏دهد فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا و زمانى كه وى قدم برداشت فرشتگان تمام گناهانش را محو مى‏كنند ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتِهِ و سپس قدم دوّم را كه برداشت حسناتش مضاعف و دو چندان مى‏كنند فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ و پيوسته با قدم‏هائى كه برمى‏دارد حسناتش مضاعف مى‏گردد حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ تا به حدّى مى‏رسد كه بهشت برايش واجب و ثابت مى‏گردد ثُمَّ اكْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ سپس اطرافش را گرفته و تقديسش مى‏كنند وَ يُنَادُونَ مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ و فرشتگان آسمان نداء داده و مى‏گويند: أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِيبِ اللَّهِ زوّار دوستِ خدا را تقديس نمائيد. فَإِذَا اغْتَسَلُوا و وقتى زوّار غسل كردند نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ايشان را مورد نداء و خطاب قرار داده و مى‏فرمايد: يَا وَفْدَ اللَّهِ اى مسافران خدا! أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِي فِي الْجَنَّةِ بشارت باد بر شما كه در بهشت با من هستيد. ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ع سپس امير المؤمنين عليه السّلام به ايشان نداء نموده و مى‏فرمايد: أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ من ضامنم كه حوائج شما را بر آورده نموده وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ و بلاء را در دنيا و آخرت از شما دفع كنم ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اكْتَنَفَهُمُ‏] النَّبِيُّ ص عَنْ أَيْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ سپس پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با ايشان از طرف راست و چپ ملاقات فرموده حَتَّى يَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِيهِمْ. تا بالأخره به اهل خود بازگردند. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 133-132 ح 3. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 435-434

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (4) عَنْ أَبِي الصَّامِتِ از أبى الصّامت، وى مى‏گويد: قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ‏ از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمودند: مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع مَاشِياً كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ خداوند متعال به هر قدمى كه بر مى‏دارد هزار حسنه برايش ثبت می کند وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ و هزار گناه از وى محو مى‏فرمايد وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ و هزار درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد سپس حضرت فرمودند: فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وقتى به فرات وارد شدى ابتداء غسل كن وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ و كفش‏هايت را در آور [و دستت بگیر]. وَ امْشِ حَافِياً و پاى برهنه راه برو وَ امْشِ مَشْيَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ و مانند بنده ذليل راه برو فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ و وقتى به درب حائر رسيدى فَكَبِّرْ أَرْبَعاً چهار مرتبه تكبير (الله اَکْبَر) ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا بگو سپس اندكى حركت كن ثُمَّ كَبِّرْ أَرْبَعاً باز چهار بار تكبير گفته ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ بعد به طرف بالا سر قبر حضرت برو فَقِفْ عَلَيْهِ و در آنجا بايست فَكَبِّرْ أَرْبَعاً [فَكَبِّرْ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ‏] و سپس چهار مرتبه تكبير بگو وَ صَلِّ أَرْبَعاً و نزد قبر 4 رکعت نماز بخوان وَ اسْأَلِ اللَّهَ حَاجَتَكَ. و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 133 ح 4. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 435-434.

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (5) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: از عبد اللَّه بن هلال، از حضرت امام صادق عليه السّلام روایت شده قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عبد اللَّه بن هلال گوید : محضر امام عليه السّلام عرض كردم فدايت شوم مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع كمترين ثواب و اجرى كه براى زائر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏باشد چيست؟ فَقَالَ لِي يَا عَبْدَ اللَّهِ حضرت فرمودند: اى عبد اللَّه! إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُ كمترين پاداشى كه براى او است اينكه أَنَّ اللَّهَ يَحْفَظُهُ فِي نَفْسِهِ وَ أَهْلِهِ حَتَّى يَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ خداوند متعال خود و اهلش را حفظ كرده تا به خويشانش باز گردد فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ. و وقتى روز قيامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 133 ح 5. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 436-435.

حدیث ششم ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (6) عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَيْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع على بن ميمون صائِغ، از حضرت امام صادق عليه السّلام نقل كرده قَالَ: يَا عَلِيُّ كه آن حضرت فرمودند: اى على! زُرِ الْحُسَيْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قبر حسين عليه السّلام را زيارت كن و ترك مكن. قَالَ قُلْتُ على بن ميمون صائِغ گوید عرض كردم: مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ ثواب كسى كه آن حضرت را زيارت كند چيست؟ قَالَ حضرت فرمودند: مَنْ أَتَاهُ مَاشِياً كسى كه پياده قبر امام حسین علیه السلام را زيارت كند كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً خداوند بهر قدمى كه برمى‏دارد يك حسنه برايش نوشته وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً و يك گناه از او محو مى‏فرمايد وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً و يك درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد فَإِذَا أَتَاهُ و وقتى موفق به زيارت شد وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ حق تعالى دو فرشته را موكّل او مى‏فرمايد يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍ كه آنچه خير از دهان او خارج مى‏شود را نوشته وَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرَ ذَلِكَ و آنچه شر و بد مى‏باشد را ننويسند فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا و وقتى برگشت با او وداع كرده و به وى مى‏گويند: يَا وَلِيَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَكَ اى وَلِىّ خدا گناهانت آمرزيده شد أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بيت رسولش مى‏باشى وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أَبَداً و سوگند به خداوند متعال ، هیچ گاه چشمانت آتش جهنم را نخواهد دید. وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أَبَداً. و آتش نيز تو را ابدا نخواهد ديد و تو را طعمه خود نخواهد نمود. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 134-133 ح 6. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 437-

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (7) عَنْ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ قَالَ: سَدِير صَيْرَفِيّ گوید كُنَّا عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع محضر امام محمد باقر علیه السلام بوديم فَذَكَرَ فَتًى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع پس جوانى قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را متذكر شد. فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع حضرت امام محمد باقر علیه السلام به وى فرمودند: مَا أَتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَةً إِلَّا بنده‏اى به زيارت امام حسین علیه السلام نرفته و قدمى برنداشته مگر آنكه كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ سَيِّئَةً. حقتعالى براى او يك حسنه نوشته و يك گناه از او پاك مى‏كند. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 134 ح 7. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 438-437

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (8) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: عبد اللَّه بن مُسْكان، از حضرت امام صادق عليه السّلام، نقل كرد كه آن حضرت فرمودند: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع مِنْ شِيعَتِنَا هر یک از شیعیان ما که زیارت کند قبر امام حسین علیه السلام را لَمْ يَرْجِعْ حَتَّى يُغْفَرَ لَهُ كُلُّ ذَنْبٍ از زيارت برنگشته مگر آنكه تمام گناهانش آمرزيده مى‏شود وَ يُكْتَبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا وَ كُلِّ يَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَةٍ و براى هر قدمى كه برمى‏دارد و هر دستى كه بالا مى‏رود و اسبش را حركت داده و مى‏راند هزار حسنه ثبت شده وَ مُحِيَ عَنْهُ أَلْفُ سَيِّئَةٍ و هزار گناه محو گشته وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ. و هزار درجه مرتبه‏اش بالا مى‏رود. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 134 ح 8. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 438.

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (۹) عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْقَاضِي قَالَ: قاضی نقل شده که گوید : دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع محضر امام صادق علیه السلام رسیدم فِي غُرَيْفَةٍ لَهُ وَ عِنْدَهُ مُرَازِمٌ و حضرت در غرفه كوچكى (كه داشتند) بودند و مُرَازِم(بن حکیم) نيز در خدمت آن حضرت بود فَسَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ شنیدم که آن حضرت فرمودند مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع مَاشِياً كسى كه پياده به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا وَ يَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ خداوند متعال به هر گامى كه برداشته و به هر قدمى كه از زمين بلند نموده و بر آن نهاده ثواب آزاد كردن بنده‏اى از اولاد حضرت اسماعيل را مى‏دهد. وَ مَنْ أَتَاهُ بِسَفِينَةٍ و كسى كه با كشتى به زيارت آن حضرت رود فَكَفَتْ بِهِمْ‏ سَفِينَتُهُمْ و در اثناء كشتى چپ شده و سرنشينانش را در آب بريزد نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ منادى از آسمان نداء مى‏كند: طِبْتُمْ خوشا به حال شما وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ. و گوارا باد بر شما بهشت. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 135-134 ح 9. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. .- ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 439.

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام (10) عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ النَّجَّارِ قَالَ: از عبد اللَّه بن نجّار نقل شده که ، گوید: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حضرت امام صادق علیه السّلام به من فرمودند: تَزُورُونَ الْحُسَيْنَ ع آيا به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏رويد؟ وَ تَرْكَبُونَ السُّفُنَ و آيا بر كشتى سوار مى‏شويد و به زيارت آن حضرت مى‏رويد؟ فَقُلْتُ نَعَمْ عبد اللَّه بن نجّار گوید: عرض كردم: بلى. قَالَ حضرت فرمودند: أَ مَا عَلِمْتَ آيا مى‏دانى أَنَّهَا إِذَا انْكَفَتْ بِكُمْ هر گاه كِشْتى شما را در دريا واژگون كند نُودِيتُمْ منادى ندا مى‏كند: أَلَا آگاه باشيد! طِبْتُمْ وَ طَابَتْ لَكُمُ الْجَنَّةُ. خوشا بحال شما، بهشت بر شما گوارا باد. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 135 ح 10. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى، ص: 440

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام(11) عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: زُرَارَة بْنِ‏ أَعْيَن‏ نقل شده که گوید : قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع به حضرت امام محمد باقر عليه السّلام عرضه داشتم: مَا تَقُولُ فِيمَنْ زَارَ أَبَاكَ عَلَى خَوْفٍ چه مى‏فرمائيد در باره كسى كه با خوف و هراس پدر شما را زيارت كند؟ قَالَ حضرت فرمودند: يُؤْمِنُهُ اللَّهُ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ در روزى كه فزع اكبر است حقتعالى او را أمان دهد وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِكَةُ بِالْبِشَارَةِ و فرشتگان به وى بشارت داده وَ يُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ و به او مى‏گويند: مترس و محزون مباش هَذَا يَوْمُكَ الَّذِي فِيهِ فَوْزُكَ امروز روزى است كه تو در آن رستگار مى‏شوى. ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 125 ح 1. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى،ص: 409-408

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام(12) ابْنِ بُكَيْرٍعَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: روایت ابن بُکِیر از امام صادق علیه السلام ابن بُکِیر می گوید : قُلْتُ لَهُ به حضرت امام صادق علیه السلام عرضه داشتم: إِنِّي أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ من به شهر اَرّجان[اَرَّجان نام شهر و استانی متعلق به دوران میانی ، در ایران بود که در مرز خوزستان و فارس واقع شده‌بود.(1)] وارد شده و در آنجا نازل شدم[اقامت گزیدم] وَ قَلْبِي يُنَازِعُنِي إِلَى قَبْرِ أَبِيكَ ولى قلب و دلم آرزوى زيارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت فَإِذَا خَرَجْتُ لذا از شهر به قصد زيارت آن جناب خارج شدم فَقَلْبِي وَجِلٌ مُشْفِقٌ امّا دلم ترسان و لرزان بود حَتَّى أَرْجِعَ تا وقتی که برگردم خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ از خوف و ترس سلطان و ساعيان و عمّال وى و مرزبانان . فَقَالَ حضرت فرمودند: يَا ابْنَ بُكَيْرٍ اى پسر بكير أَ مَا تُحِبُّ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِينَا خَائِفاً آيا دوست ندارى كه خداوند تو را ، در راه ما ترسان و خائف قرار دهد؟ أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا آيا مى‏دانى كسى كه به خاطر خوف ما خائف باشد أَظَلَّهُ اللَّهُ فِي ظِلِّ عَرْشِهِ حقتعالى او را در سايه عرش مكان دهد وَ كَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَيْنَ ع تَحْتَ الْعَرْشِ و هم صحبتش حضرت امام حسين عليه السّلام در زير عرش مى‏باشد وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ يَفْزَعُ النَّاسُ و حق تعالى او را از فزع‏هاى روز قيامت در امان مى‏دارد، مردم به فزع و جزع آمده وَ لَا يَفْزَعُ ولى او فزع نمى‏كند فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ [قَوَّتْهُ‏] الْمَلَائِكَةُ اگر فزع كند فرشتگان به او آرامش داده وَ سَكَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَةِ. و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساكت و ساكن مى‏نمايند. (1). ویکی پدیا ابن قولويه، جعفر بن محمد(م 367 ه ق)، كامل الزيارات ؛ ص: 126-125 ح 2. - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش. - ترجمه ذهنى تهرانى،ص: 411-410.

ثواب زیارت قبر امام حسین علیه السلام(13) عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: معاویة بن وهب گوید دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ فِي مُصَلَّاهُ محضر امام صادق علیه السلام رسیدم در حالی که ایشان در محراب خويش بنماز مشغول بودند فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ نشستم تا نماز حضرت تمام شد فَسَمِعْتُهُ وَ هُوَ يُنَاجِي رَبَّهُ شنیدم که با پروردگارش[در سجده] چنین مناجات می کند فَيَقُولُ حضرت می فرماید: يَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَةِ اى كه ما را بكرامت و بزرگى مخصوص نموده‏اى وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَةَ وعده شفاعت به ما عطا فرموده‏اى وَ حَمَّلَنَا الرِّسَالَةَ و پيام رسالت بر عهده ما نهاده‏اى وَ جَعَلَنَا وَرَثَةَ الْأَنْبِيَاءِ و ما را وارث پيامبران قرار داده‏اى وَ خَتَمَ بِنَا الْأُمَمَ السَّالِفَةَ و سلسله امم (و نبوّات) را بما پايان بخشيده‏اى وَ خَصَّنَا بِالْوَصِيَّةِ و منصب وصايت و جانشینی پیامبرت را ويژه ما خاندان ساخته‏اى وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ عِلْمَ مَا بَقِيَ و علم گذشته و آينده را بما ارزانى داشته‏اى وَ جَعَلَ‏ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي‏ إِلَيْنَا و دلهاى مردم را بسوى ما توجّه داده‏اى اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع بيامرز مرا و برادران دينيم را، و نيز زائرين قبر پدرم حسين بن علىّ عليهما السّلام را الَّذِينَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ آنان كه مخارجى متحمّل شده و بسوى ما كوچ كرده‏اند رَغْبَةً فِي بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِي صِلَتِنَا بجهت ميل و رغبتى كه در صله‏و نيكى بما دارند وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ ص و براى شادى و سرور قلب پيغمبرت محمّد صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا و پذيرش امر و دستور و ولايت ما وَ غَيْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا و خشمگين ساختن دشمنان ما أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضْوَانَكَ‏ قصدشان در تمام اين امور رضايت و خشنودى تو است فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ پس پاداش دِه ايشان را از جانب ما به بهشت و مقام رضايت وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ و محفوظ بدار آنان را در شب و روز وَ اخْلُفْ عَلَى أَهَالِيهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِينَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ و خانواده و فرزندانشان را در نبودن ايشان به بهترين وجه سرپرستى نما و يارشان باش وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ و دور گردان از آنها شرّ و فساد هر سركش بد كردار مخالف حق را وَ كُلِّ ضَعِيفٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ شَدِيدٍ وَ شَرَّ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ و شرّ هر ضعیف و ناتوان يا توانا و هر شيطانى از انس و يا جن را وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْكَ و به ايشان عطا فرما آنچه آرزو[از پاداش] دارند فِي غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ در قِبال تحمل غربت و دورى از وطن بخاطر ما وَ مَا آثَرُوا عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَبْدَانِهِمْ وَ أَهَالِيهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ و مقدّم داشتن ما ، بر فرزند و خانمان و خويشانشان. اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا أَعَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ بار الها دشمنان ما ، اين سفر را بر زائرين ما عيب گيرند [و آن را نامعقول شمرند و آنان را سرزنش كنند] فَلَمْ يَنْهَهُمْ ذَلِكَ عَنِ النُّهُوضِ وَ الشُّخُوصِ إِلَيْنَا ولى عيب گرفتن دشمنان ، نتوانسته است مانع اقبال این زوار به ما شود. خِلَافاً عَلَيْهِمْ و با وجود مخالفت دشمنان اين عمل را انجام مى‏دهند. فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ پس پروردگارا رحم کن بر اين رخسارها كه از تابش آفتاب در اين راه رنگش دگرگون گشته وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع و رحم کن بر اين گونه‏ها كه بقبر حسين عليه السّلام سائيده شده وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْعُيُونَ الَّتِي جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا و رحم کن بر اين ديدگانى كه از سوز دل براى ما اشكش جارى شده وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا و رحم کن بر اين دلها كه در مصيبت ما بيتاب گشته و سوخته وَ ارْحَمْ تِلْكَ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا و رحم کن بر اين فغان و خروشها كه براى مظلوميّت ما بر كشيده شده اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ الْأَنْفُسَ وَ تِلْكَ الْأَبْدَانَ بار الها من اين جانها و اين جسمها را بتو ميسپارم حَتَّى تُرَوِّيَهُمْ مِنَ الْحَوْضِ يَوْمَ الْعَطَشِ تا در آن روز كه تشنگى همه را فرا ميگيرد از حوض كوثر سيرابشان فرمائى. ادامه👇

معاویة بن وهب گوید: فَمَا زَالَ ص يَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ وَ هُوَ سَاجِدٌ امام صادق عليه السّلام پيوسته اين دعا را درحال سجده می خواند. فَلَمَّا انْصَرَفَ زمانی که مناجاتش تمام شد و سر از سجده برداشت قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم قربانت گردم لَوْ أَنَّ هَذَا الَّذِي سَمِعْتُهُ مِنْكَ آنچه را كه من از شما شنيدم كَانَ لِمَنْ لَا يَعْرِفُ اللَّهَ اگر درباره كسى بود كه خدا را هم نمى‏شناخت لَظَنَنْتُ أَنَّ النَّارَ لَا تَطْعَمُ مِنْهُ شَيْئاً أَبَداً گمانم اينست كه آتش دوزخ بهيچ چيز او دست نمى‏يافت وَ اللَّهِ لَقَدْ تَمَنَّيْتُ أَنْ كُنْتُ زُرْتُهُ وَ لَمْ أَحُجَّ و براستى كه آرزو كردم اى كاش بحجّ مستحبّ نمى‏رفتم و بزيارت حسين عليه السّلام مى‏شتافتم. فَقَالَ لِي امام عليه السّلام به من فرمود: مَا أَقْرَبَكَ مِنْهُ منزل تو كه بقبر حسين عليه السّلام نزديك است فَمَا الَّذِي يَمْنَعُكَ عَنْ زِيَارَتِهِ پس چه چيز تو را مانع از زيارت آن شده يَا مُعَاوِيَةُ وَ لِمَ تَدَعُ الحج ذَلِكَ ای معاویه چرا زیارت امام حسین علیه السلام را ترك كرده‏اى؟ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عرض كردم: قربانت شوم فَلَمْ أَدْرِ أَنَّ الْأَمْرَ يَبْلُغُ هَذَا نميدانستم كه تا اين حد داراى اهميّت است فَقَالَ يَا مُعَاوِيَةُ امام صادق علیه السلام فرمودند: اى معاويه وَ مَنْ يَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِي السَّمَاءِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُمْ فِي‏الْأَرْضِ دعاكنندگان به زائرين امام حسین علیه السلام در آسمان بيشترند از دعاكنندگان آنها در روى زمين لَا تَدَعْهُ لِخَوْفٍ مِنْ أَحَدٍ ترك مكن آن را از ترس هيچ كس فَمَنْ تَرَكَهُ لِخَوْفٍ زيرا هر كس زیارت امام حسین علیه السلام را بخاطر ترس ترك كند رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا يَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ كَانَ بِيَدِهِ آنقدر حسرت برد و ندامت بيند كه تمنّا و آرزو می کرد اى كاش قبرش در دستش بود أَ مَا تُحِبُّ أَنْ يَرَى اللَّهُ شَخْصَكَ وَ سَوَادَكَ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص آيا دوست ندارى كه خداوند پيكر و سياهى(سَوَاد= سیاهی انسان که از دور نمایان است) تو را در گروهى ببیند كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه وآله و سلّم درباره‏ ايشان دعا مى‏كند؟ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ غَداً مِمَّنْ تُصَافِحُهُ الْمَلَائِكَةُ آيا خوش ندارى كه فرداى قيامت جزء آن جمعيّت باشى كه فرشتگان با آنها دست ميدهند و مصافحه مى‏كنند؟ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ غَداً فِيمَنْ رَأَى وَ لَيْسَ عَلَيْهِ ذَنْبٌ فَتُتْبَعَ آيا مايل نيستى كه در قيامت از آن دسته و زمره باشى كه وارد شوند و بار گناهى بر دوش ندارند تا بعقوبتش گرفتار آيند؟ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ غَداً فِيمَنْ يُصَافِحُ رَسُولَ اللَّهِ ص. آيا ميل ندارى كه در قيامت از گروهى باشى كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دست ميدهند و مصافحه مى‏نمايند؟ ابن بابويه، محمد بن على(م381 ه ق)، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ؛ ص96-94 - قم، چاپ: دوم، 1406 ق.