در روايتى امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «كتابُ اللهِ عَزّ وَ جَلّ عَلَى ارْبَعَةِ اشْيَاء: الْعِبَارَةِ، وَ الاشَارَةِ، وَ اللّطائِفِ، وَ الْحَقَائِقِ. فَالْعِبَارَةُ لِلْعَوامِ، وَ الاشَارَةُ لِلْخَواصِ، وَ اللّطَائِفُ لِلَاوْلِيَاء، وَ الْحَقَائِقُ لِلَانْبِياءِ:   كتاب خدا مشتمل بر چهار چيز (رتبه) مى‏باشد: عبارت، اشارت، لطايف و حقايق. عبارت براى عوام است، اشارت‏ها براى خواص، لطايف از آنِ اوليا و حقايق براى انبيا است».

یکی دیگر از حجب که مانع از استفاده از این صحیفه نورانیه است، اعتقاد به آن است که جز آنکه مفسرین نوشته یا فهمیده‌اند کسی را حق استفاده از قرآن شریف نیست و تفکر و تدبر در آیات شریفه را به تفسیر به رأی که ممنوع است اشتباه نموده‌اند ... 📝 امام خمینی ره - آداب الصلاة

🖋 نقد حجت الاسلام #استاد_یعقوب_رحمانی به بیانات آیت الله فاضل لنکرانی _زید عزّه _ 👈 به نظرم بر خلاف برخی از دوستان که جهت بحث را گم کرده و سخن را به درازا کشیدند، ایشان به خوبی به منظور استاد لنکرانی پی برده و مطالبی رو به درستی بیان کرده‎اند. 👇👇👇 سلام علیکم 1. قرآن کریم حرف خدا برای مردم است اگر مردم نفهمند پس برای چه کسی نازل شده است؟! 2. در زمان پیامبر اسلام ص قرآن را می‌فهمیدند و پیامبر اکرم آنها را نهی نمی‌کرد، پس سیره دلالت بر جواز فهم کلام الله دارد 3.آیاتی که امر به تدبر می‌کند دلالت دارد که نه تنها حق داریم بفهميم بلکه باید سعی کنیم عميق تر بفهميم 4. قرآن دارای عمق است و اهل بیت ما را به عمق آن می‌برند نه آنکه ظهور اولیه آیات را هم به ما یاد بدهند 5. ایشان در مقام بیان عمق قرآن هستند ولی مغالطه ای که شده ظهور اولیه آیات که مردم عادی می‌فهمند را ایشان با عمق قرآن اشتباه گرفته (باطن این ظاهر عميق است نه خود این ظاهر، لذا کفار هم ظاهر قرآن را می‌فهمیدند) 6. در سیاست کلی کشور اولین مرحله تربیت عوام انس دادن به ظواهر و مفاهیم عادی است تا به وسیله این انس کم کم وارد تدبر و تفکر و مراحل بالای فهم شوند کسی ظواهر اولیه را نفهمد چگونه به باطن آن سیر کند به عنوان نمه فعالیت‌های مردم در برنامه زندگی با آیه ها خیلی مفید و برحق است و پشتوانه عرفی و عقلی و شرعی و شهودی دارد ما به نوبه خود دست مجریان این برنامه را می بوسیم. و دغدغه این عالم دینی را به جای خود محترم می‌دانیم رحمانی

🔰 نقد هوش مصنوعی به کلیپ استاد فاضل لنکرانی ـ حفظه الله ـ 🔰 جهت مشاهده کلیپ، کلیک کنید 📮ارسال شده توسط یکی از مخاطبان عزیز کانال ⏱ زمان مطالعه: 1 دقیقه ————————- 👇👇👇 نکات قابل نقد / چالش‌ها: ادعای روشنگری خود قرآن: قرآن مکرراً خود را "مبین" (روشنگر) معرفی می‌کند (مثلاً یوسف: ۱، دخان: ۲). باید بین این ادعای روشنگری و نیاز به تفسیر تخصصی تعادل برقرار کرد. نفی کامل هرگونه امکان فهم مستقیم برای عموم، شاید با این آیات سازگار نباشد. خطر ایجاد انحصار در فهم: تأکید بیش از حد بر ضرورت رجوع به یک مرجعیت خاص (حتی اگر پیامبر و ائمه باشند)، می‌تواند به "انحصاری کردن فهم دین" و محدود کردن دسترسی عموم به تأمل مستقیم در کلام الهی منجر شود و نقش تفکر و تعقل فردی را کم‌رنگ کند. تنوع تفاسیر در سنت: حتی در میان مفسران سنتی و با اتکا به روایات نیز، اختلاف‌نظرها و تفاسیر گوناگونی وجود دارد. آیا می‌توان گفت تنها یک خط تفسیری خاص، همیشه و برای همه درست است؟ نقش عقل: در سنت اسلامی (به‌ویژه شیعه)، "عقل" به‌عنوان یکی از منابع شناخت دینی در کنار قرآن و سنت مطرح است. تأکید انحصاری بر روایات برای فهم همه جوانب قرآن، ممکن است نقش عقل را در فرآیند فهم و استنباط نادیده بگیرد. دسترسی‌پذیری در مقابل عمق: آیا قرآن نمی‌تواند هم در سطوحی برای عموم قابل دسترس و هدایت‌بخش باشد و هم دارای اعماق تخصصی باشد؟ انکار کامل وجه اول، ممکن است کمی افراطی به نظر برسد. هدف قرآن هدایت "ناس" (مردم) است و این هدایت باید در سطحی قابل دریافت باشد. در مجموع، سخنان آیت‌الله لنکرانی بر نکته مهمی (لزوم احتیاط و تخصص در تفسیر عمیق قرآن) تأکید دارد، اما ممکن است در نفی هرگونه امکان فهم مستقیم برای عموم و تأکید انحصاری بر تفسیر روایی، راه را بر تعامل گسترده‌تر و تعقل فردی در قرآن ببندد. یافتن تعادل بین احترام به سنت تفسیری و تشویق به تدبر همگانی در قرآن، یک چالش مهم است. ✍🏻 احمد ملکی| عضوشوید🔻🔻 https://eitaa.com/joinchat/726794984C83fbe99d16

🔰 تصویر پردازی زیبای عطار از صحنه شهادت حلاج در عشق دو رکعت است وضوی آن درست نیاید الا به خون ✍🏻 عطار نیشابوری ⏱ زمان مطالعه 1 دقیقه —————— پس هر کسی سنگی می‌انداخت؛ شِبلی گُلی انداخت. حسین منصور آهی کرد. گفتند: «ازین همه سنگ هیچ آه نکردی، از گُلی آه کردن چه معنی است؟» گفت: «از آن‎که آن‎ها نمی‌دانند معذورند ازو سختم می‌آید که او می‌داند که نمی‌باید انداخت.» پس دستش جدا کردند؛ خنده بزد. گفتند: «خنده چیست؟» گفت: «دست از آدمی بسته باز کردن آسان است، مرد آنست که دست صفات که کلاه همت ازتارک عرش در می‌کشد قطع کند.» پس پاهایش ببریدند، تبسمی کرد گفت: «بدین پای سفر خاکی می‌کردم قدمی دیگر دارم که هم اکنون سفر هر دو عالم بکند اگر توانید آن قدم را ببرید.» پس دو دست بریده خون آلوده در روی در مالید تا هر دوساعد و روی خون آلوده کرد گفتند: «این چرا کردی؟» گفت: «خون بسیار از من برفت و دانم که رویم زرد شده باشد شما پندارید که زردی من ازترس است خون در روی مالیدم تا در چشم شما سرخ روی باشم که گلگونهٔ مردان خون ایشان است.» گفتند: «اگر روی را بخون سرخ کردی ساعد باری چرا آلودی؟» گفت: «وضو می‌سازم.» گفتند: «چه وضو؟» گفت: «رکعتان فی العشق لایصح وضوءهما الا بالدم: در عشق دو رکت است وضوی آن درست نیاید الا به خون.» پس چشم‎هایش برکندند قیامتی از خلق برآمد بعضی می‌گریستند و بعضی سنگ می‌انداختند پس خواستند که زبانش ببرند گفت: «چندان صبر کنید که سخنی بگویم.» روی سوی آسمان کردو گفت: «الهی بدین رنج که برای تو بر من می‌برند، محرومشان مگردان و از این دولتشان بی‌نصیب مکن الحمدلله که دست و پای من ببریدند در راه تو و اگر سر از تن بازکنند در مشاهدهٔ جلال تو بر سر دار می‌کنند.» پس گوش و بینی بریدن وسنگ روان کردند؛ عجوزهٔ با کوزهٔ در دست می‌آمد چون حسین را دیدگفت: «زنید ومحکم زنید! تا این حلاجک رعنا را با سخن خدای چه کار.» آخر سخن حسین این بود که گفت: «حب الواحد افراد الواحد و این آیت برخواند یستعجل بها الذین لایؤمنون بهاوالذین آمنوا مشفقون منها ویعلمون انهاالحق.» و این آخر کلام او بود. پس زبانش ببریدند و نماز شام بود که سرش ببریدند و در میان سر بریدن تبسمی کرد و جان بداد و مردمان خروش کردند و حسین گوی قضا به پایان میدان رضا برد. تذکرة الأولیاء، بخش71، ذکر حسین منصور حلّاج ✍🏻 احمد ملکی| عضوشوید🔻🔻 https://eitaa.com/joinchat/726794984C83fbe99d16