بسم الله الرحمن الرحیم ✍ با استعانت از خدای متعال قصد داريم از ابتدای سوره حمد تا انتهای قرآن؛ تفسیر بزرگ المیزان(اثر آية الله علامه سیدمحمدحسین طباطبایی ره) را در این کانال قرار دهیم تاسيس : ٩٩/٦/١٣ روزانه غالبا دو پست تفسیری بعلاوه یک حدیث از حضرات معصومین ع یا برشی از قرآن مجیدیا کلام بزرگان دین در این کانال قرار خواهیم داد ."

⭕آیت الله وحید خراسانی از مراجع عظام : 🔻مردم غافلند از عظمت سوره مبارکه یاسین.  عظمت این سوره از آنجاست که آنچه خداوند از اول خلقت نازل کرده است، تمام آنها در قرآن کریم موجود بوده و عصاره آن در سوره یاسین است. این سوره به قدری عظمت دارد که برای هر محتضری خوانده شود، برایش سکرات مرگ سبک می‌شود (خفف‌الله عنه). آن وقت اگر کسی در تمام عمر این سوره را بخواند چه می‌شود؟ خدا می‌داند و بس. این است که ما در حال غفلت به سر می‌بریم و یاسین «گوهر ناشناخته» است. 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

👤 علامه طباطبایی ره :  ◽مسأله رزق یعنی اموال و اولاد، و کمی و زیادی آن، به دست خدا است، که هر کسی را به مقتضای حکمت و مصلحت از آن روزی می‏کند و اسباب بدست آوردنش را هم فراهم می‏کند، و خواست انسان و کرامت و حرمتی که نزد خدا دارد، هیچ اثری در کمی و زیادی رزقش ندارد.  برای اینکه چه بسا رزق یک مؤمن، و یک کافر، و یک عقل دوراندیش، زیاد می‏شود، همچنانکه رزق یک احمق و بی‏عقل زیاد می‏شود، و چه بسا همین نامبردگان رزقشان کم می‏شود، و یا در اول زیاد، و در آخر کم می‏شود، پس زیادی مال هیچ دلالتی بر سعادت و کرامت نزد خدا ندارد.  🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

📖 ﺳﻮﺭﻩ ﺣﻤﺪ [ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻟﻔﺎﺗﺤﺔ (١): ﺁﻳﺎﺕ ١ ﺗﺎ ٥] ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢِ (١) ﺍﻟْﺤَﻤْﺪُ ﻟِﻠَّﻪِ ﺭَﺏِّ ﺍﻟْﻌﺎﻟَﻤِﻴﻦَ (٢) ﺍﻟﺮَّﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢِ (٣) ﻣﺎﻟِﻚِ ﻳَﻮْمِ ﺍﻟﺪِّﻳﻦِ (٤) ﺇِﻳَّﺎﻙَ ﻧَﻌْﺒُﺪُ ﻭَ ﺇِﻳَّﺎﻙَ ﻧَﺴْﺘَﻌِﻴﻦُ (٥) 📄ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺁﻳﺎﺕ : به نام ﺧﺪﺍﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﻋﺎم ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﺎﻥ. (١) ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻚ ﻭ ﻣﺪﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﺳﺖ. (٢) ﻫﻢ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﻋﺎم ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﺎﻥ. (٣) ﺧﺪﺍﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ ﻋﻠﻲ ﺍﻟﺎﻃﻠﺎﻗﺶ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ. (٤) ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﻣﻜﺸﻮﻑ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻳﺎﺭﻱ ﻣﻲ ﻃﻠﺒﻴﻢ

بیان ﺳﺒﺐ ﺍﺑﺘﺪﺍء ﺑﻪ" ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ" ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢِ ✍ ﺑﺴﻴﺎﺭ می ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩم، عملى ﺭﺍ ﻛﻪ مى ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﻳﺎ مى ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﻥ ﻛﻨﻨﺪ، ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎم #ﻋﺰﻳﺰی ﻭ ﻳﺎ ﺑﺰﺭگی ﺁﻏﺎﺯ می ﻛﻨﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺛﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﺑﺮﻭيى ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍمى ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻧﺎم ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻳﺎ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ مى ﺁﻳﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ. 🖍ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﻧﺎم #ﺧﺪﺍ ﺍﺩﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺧﺪﺍیی ﻭ ﻧﻴﻚ ﻓﺮﺟﺎم مىﻛﻨﺪ............ 🖍ﻋﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﻳﻬﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ مى ﻛﻨﻨﺪ، ﻣﺜﻠﺎ مى ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﻟﻮﺩى ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ می ﺷﻮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪ، ﻭ ﻳﺎ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍى ﻛﻪ ﺑﻨﺎ مى ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﺒﻮبى ﻭ ﻳﺎ عظیمی ﻧﺎم مى ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻥ ﻧﺎم ﺑﺎ ﺑﻘﺎء ﺁﻥ ﻣﻮﻟﻮﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺑﻨﺎى ﺟﺪﻳﺪ، ﺑﺎقى ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻭ ﻣﺴﻤﺎى ﺍﻭلى ﺑﻪ ﻧﻮعى ﺑﻘﺎء ﻳﺎﺑﺪ، ﻭ ﺗﺎ ﻣﺴﻤﺎى ﺩﻭمى ﺑﺎقى ﺍﺳﺖ ﺑﺎقى ﺑﻤﺎﻧﺪ ◽ﻣﺜﻞ کسی ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺪﺭﺵ ﻧﺎم می ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ. ◽ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺭ #ﻛﻠﺎم_ﺧﺪﺍی_ﺗﻌﺎلی ﻧﻴﺰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺧﺪﺍی ﺗﻌﺎلی ﻛﻠﺎم ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﻧﺎم ﺍﺳﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ، ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻠﺎﻣﺶ ﻫﺴﺖ ﻣﺎﺭﻙ(علامت) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺩبی ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺩﺏ، ﻣﺆﺩﺏ ﻛﻨﺪ ......ﻭ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻭی ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻣﺎﺭﻙ(علامت) ﻭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﻧﺪ، ﺗﺎ ﻋﻤﻠﺶ #ﺧﺪﺍیی ﺷﺪﻩ، ﺻﻔﺎﺕ #ﺍﻋﻤﺎﻝ_ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍصلی ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ، ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺿﺎی ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻫﺎﻟﻚ ﻭ ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍیی ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻫﻠﺎﻙ ﻭ ﺑﻄﻠﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ✏ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺮﺁﻧﻲ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ 👤ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ می ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ #ﺧﺪﺍی_ﺗﻌﺎلی ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺍﺯ ﻛﻠﺎم ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍی ﺭﺿﺎی ﺍﻭ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍم ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎم ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ بی ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﻪ ﻳﻚ ﻳﻚ ﺍﻋﻤﺎلی ﻛﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ می ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍم ﺍﻭ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎم ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻭ #ﻫﺒﺎء_ﻣﻨﺜﻮﺭﺍ می ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺣﺒﻂ ﻭ بی ﺍﺛﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ می ﻛﻨﺪ ◽ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﺟﺰ ﻭﺟﻪ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﻭ ﺑﻘﺎء ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍم ﺍﻭ ﻭ ﻭﺟﻪ ﻛﺮﻳﻤﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺿﺎی ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎم ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻮﺩ ﺑﺎقی می ﻣﺎﻧﺪ ◽ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺎقی ﻭ ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮی ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎء، ﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺼﻴﺐ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ." ادامه تفسیر در پست بعدی .......... 📌کپی با لینک کانال #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

..........ادامه تفسير سوره حمد ⬇⬇⬇ ✍ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺳﻨﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺸﻮﺩ، ﻧﺎﻗﺺ ﻭ ﺃَﺑﺘﺮ مى ﻣﺎﻧﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ نمى ﺭﺳﺪ) ﻭ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﺑﺘﺮ) ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﭼﻴﺰﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﺣﺮﻑ (ﺑﺎء) ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ (ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺴﺖ، ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﺑﺘﺪﺍء ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ: ﻛﻪ (ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ). [ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ، ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﺷده 🔲الميزان/جلد اول ؛سوره حمد/ترجمه:سيدمحمدباقرموسوى همدانى #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

✏ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﻛﻠﺎم، ﺧﻮﺩ فعلی ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻌﺎﻝ، ﻭ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻭﺣﺪﺗﻲ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻛﻠﺎم ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﻣﺪﻟﻮﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻟﺎ ﺟﺮم ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﺍﺣﺪﻱ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﺍﺣﺪ ﻏﺮﺿﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻏﺮﺽ، ﻛﻠﺎم ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎء ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ...........ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﺍﺣﺪﻱ ﻛﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟ ◽ ﺍﺯ ﺁﻳﻪ: ﻗَﺪْ ﺟﺎءَﻛُﻢْ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻧُﻮﺭٌ ﻭَ ﻛِﺘﺎﺏٌ ﻣُﺒِﻴﻦٌ، ﻳَﻬْﺪِﻯ ﺑِﻪِ ﺍﻟﻠَّﻪُ ؛ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺭﻱ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺁﻣﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ...، 📃ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻲ ﺩﻳﮕﺮ، ﻛﻪ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻛﻠﺎم ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ، ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ: ﻛﻪ ﺁﻥ ﻏﺮﺽ ﻭﺍﺣﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ، ﺧﺪﺍیی ﻛﻪ ﻣﺮﺟﻊ ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺧﺪﺍیی ﻛﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﻤﻮم ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﭼﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﭼﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺁﻥ سبیلی ﻛﻪ ﺧﻴﺮ هستی ﻭ ﺯﻧﺪگی ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﻤﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺧﺪﺍیی ﻛﻪ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺎﺻﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺁﻥ سبیلی ﻛﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺁﺧﺮﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ منتهی می ﺷﻮﺩ، ◽ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺭﺣﻤﺘﺶ، ﻳﻌﻨﻲ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﺎﻣﻪ ﻭ ﺧﺎﺻﻪ ﺍﺵ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﻭَ ﺭَﺣْﻤَﺘِﻰ ﻭَﺳِﻌَﺖْ ﻛُﻞَّ ﺷَﻰْ ءٍ، ﻓَﺴَﺄَﻛْﺘُﺒُﻬﺎ ﻟِﻠَّﺬِﻳﻦَ ﻳَﺘَّﻘُﻮﻥَ ، ﺭﺣﻤﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﻮﻱ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ) ◽ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺘﺪﺍء ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻮﺩ، ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻏﺮﺽ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻳﻚ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ." 🔲الميزان/ترجمه:سيدمحمدباقرهمدانى/جلداول؛سوره حمد ادامه .......⬇⬇⬇⬇⬇ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

[ﻋﻠﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍء ﻫﺮ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﺎ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ ] 📗ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎم ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫر ﺳﻮﺭﻩ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ، ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻛﻠﻤﻪ (ﺳﻮﺭﻩ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﻠﺎم ﻣﺠﻴﺪﺵ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ⬇⬇ ◽ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﻓَﺄْﺗُﻮﺍ ﺑِﺴُﻮﺭَﺓٍ ﻣِﺜْﻠِﻪِ ◽ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﻓَﺄْﺗُﻮﺍ ﺑِﻌَﺸْﺮِ ﺳُﻮَﺭٍ ﻣِﺜْﻠِﻪِ ﻣُﻔْﺘَﺮَﻳﺎﺕٍ ◽ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﺇِﺫﺍ ﺃُﻧْﺰِﻟَﺖْ ﺳُﻮﺭَﺓٌ ◽ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: ﺳُﻮﺭَﺓٌ ﺃَﻧْﺰَﻟْﻨﺎﻫﺎ ﻭَ ﻓَﺮَﺿْﻨﺎﻫﺎ ........ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎ ﻃﺎﺋﻔﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ، ﻭﺣﺪﺗﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺯ ﻭﺣﺪﺕ، ﻛﻪ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺑﻌﺎﺽ ﻳﻚ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺴﺖ، ﻭ ﻧﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻱ ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮ. 📄ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻏﺮﺍﺽ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪﻱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻱ ﻏﺮﺿﻲ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﺭﺍ ﺍﻳﻔﺎء ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻏﺮﺿﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﻮﺭﻩ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﻏﺮﺽ ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ (ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻏﺮﺽ ﻭﺍﺣﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﺳﻮﺭﻩ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. 📄ﭘﺲ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺣﻤﺪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻏﺮﺿﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺭﻳﺨﺖ(ظاهر) ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﺮﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ، ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻛﻤﻚ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻛﻠﺎﻣﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ، ﺗﺎ ﺍﺩﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎم ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻣوزد." 🔲المیزان/ترجمه:سیدمحمدباقرموسوی همدانی/سوره حمد ادامه ....⬇⬇⬇⬇ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

ادامه تفسير سوره حمد 📖📖 📗و ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﺎﻥ عملی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ میﻛﻨﺪ، ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ می ﮔﻮﻳﺪ، ﻭ ﺍﻣﺮ ﺫی ﺑﺎﻝ ﻭ ﻣﻬﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍم ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﺮﺩﻩ، ﭘﺲ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍی ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: - ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ می ﻛﻨﻢ، ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ: ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺎء ﺩﺭ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺳﻮﺭﻩ ﺣﻤﺪ" ﺍﺑﺘﺪﺍء" ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ می ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺧﻠﺎﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎم ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ، ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﻤﺎﻝ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ، ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ می ﻛﻨﻢ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻠﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎﺭﻙ(علامت) ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ، 📙ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺘﻌﻠَّﻖ ﺁﻥ ﻓﻌﻞ (ﺍﺑﺘﺪﺍء) ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﻮﺭﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ می ﻛﻨﻢ؛ 👥بعضی ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ◽(ﺑﺎء) ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻟﻜﻦ معنی ﺍﺑﺘﺪﺍء ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺭﻩ، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺳﺘﻌﺎﻧﺖ ﺻﺮﻳﺤﺎ ﺁﻣﺪﻩ، ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﺇِﻳَّﺎﻙَ ﻧَﺴْﺘَﻌِﻴﻦُ)، ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ." 🔲المیزان/ترجمه:سیدمحمدباقرموسوی همدانی/سوره حمد ادامه ....... در پست بعدی ⬇ ⬇ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

📖ﻣﻌﻨﻲ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻟﻔﻆ" ﺍسم 📗ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﻢ : ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی لفظی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ مُسمّی ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ (ﺳﻤﻪ) ﺍﺷﺘﻘﺎﻕ ﻳﺎﻓﺘﻪ(گرفته شده)، ﻭ ﺳﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺩﺍﻍ ﻭ ﻋﻠﺎمتی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ می ﺯﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮﺩ ﻛﺪﺍﻣﻴﻚ برای ﻛﺪﺍم ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﺍﺷﺘﻘﺎﻗﺶ ﺍﺯ (ﺳﻤﻮ) ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﻠﻨﺪی ﺑﺎﺷﺪ؛ ◽ﻣﺒﺪﺃ ﺍﺷﺘﻘﺎﻗﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﺎﺭى ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ، ﻓﻌﻠﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻟﻐﺖ ﻭ ﻋﺮﻑ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ (ﺍﺳﻢ) مى ﻓﻬﻤﺪ، ﻟﻔﻆ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻌﻠﻮم ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺎﺯﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﺪﻟﻮﻝ ﻭ مسمى ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ؛ ◽ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺳﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﺮﺍﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺫﺍتی ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻭصفی ﺍﺯ ﺍﻭﺻﺎﻓﺶ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﺳﻢ) ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﻤﻲ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺴﻤﺎﻱ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﺳﻢ) ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻗﺒﻠﻲ ﺍﺳﺖ. 📄ﻣﺜﻠﺎ ﻛﻠﻤﻪ (ﻋﺎﻟﻢ- ﺩﺍﻧﺎ- ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎء ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ) ﺍﺳﻤﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺫﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﻣﺴﻤﻲ(نامگذاری) ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺫﺍﺕ ﺑﻠﺤﺎﻅ ﺻﻔﺖ ﻋﻠﻤﺶ، ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺫﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ﺟﺰ ﺍﺯ ﻣﺴﻴﺮ ﺻﻔﺎﺗﺶ ﺧﺒﺮﻱ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻢ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺑﻮﺩ، ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ، ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻭم، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﻢ ﻟﻔﻆ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺫﻭﺍﺕ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻭﺻﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ. 📄ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻱ ﺷﺪﻩ، ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻟﻔﺎﻅ، ﻭ ﺟﺎﻳﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻋﻠﺘﺶ ﺍﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻟﻔﻆ (ﺍﺳﻢ) ﻭﺿﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻟﻔﺎﻇﻲ ﻛﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﻣﺴﻤﻴﺎﺗﻲ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻲ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻛﺮﺩﻧﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻛﺴﻲ ﻃﻮﺭﻱ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺫﺍﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ، ﺁﻥ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺎﺭ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺑﺮ ﺫﻭﺍﺕ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺳﻢ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ. ✍ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻌﻠﺎ (ﺍﺳﻢ) ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻔﻆ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺻﻠﺎ ﺍﻣﺮﻱ ﻟﻔﻈﻲ ﺍﺳﺖ، ◽ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻌﺮﻑ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺯ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺫﺍﺕ، ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺩﻭم ﺍﺳﺖ، (ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﻘﻠﻲ ﺍﺳﻢ ﺷﺪﻩ)، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﺑﺮ ﺫﺍﺕ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺑﺎ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺩﻭم ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺩﻭم ﺭﺍ ﺍﺳﻢ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ، ﻭ ﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺍﺳﻢ ﺍﺳﻢ. ◽ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﻘﻠﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ ﻟﻐﺖ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﺮﺩ، ﭘﺲ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﺳﻢ) ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﻳﻢ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﻛﻨﻴﻢ. ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻠﺎم ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻉ ﻫﻤﻪ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﻣﺘﻜﻠﻤﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﺳﻢ ﻋﻴﻦ ﻣﺴﻤﻲ ﺍﺳﺖ؟ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺁﻧﺴﺖ؟ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﺩﻣﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻗﺎﻝ ﻭ ﻗﻴﻞ ﺻﺪﺭ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺩﻩ، ﺳﺨﻦ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺍﺑﻄﺎﻝ ﻛﻨﺪ، ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺁﻥ ﻧﺸﻮﻳﻢ." ادامه ...... پست بعدی ⬇ ⬇ 🔲المیزان/ترجمه:سیدمحمدباقرموسوی همدانی/سوره حمد #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755

📄ادامه تفسیر سوره حمد [توﺿﻴﺢ ﻟﻔﻆ ﺟﻠﺎﻟﻪ" ﺍﻟﻠَّﻪ" ] 📖ﻭ ﺍﻣﺎ ﻟﻔﻆ ﺟﻠﺎﻟﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ)، ﺍﺻﻞ ﺁﻥ (ﺍﻝْ ﺍِﻟﻪ) ﺑﻮﺩﻩ، ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻩ ﺩﻭمى ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ زياد ﺣﺬﻑ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍِﻟﻪ) ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ (ﺇﻟﻪ)مى ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺳﺖ، وقتى مى ﮔﻮﻳﻨﺪ (ﺍَﻟِﻪَ ﺍﻟﺮَّﺟُﻞ ﻭ ﻳﺎﻟﻪ)، ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻠﺎنى ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻛﺮﺩ، ﻣﻤﻜﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ (ﻭ ﻝ ﻩ) ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﺗﺤﻴﺮ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍنى ﺍﺳﺖ، ✍ﻭ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﻭﺯﻥ (ﻓِﻌﺎﻝ) ﺑﻪ ﻛﺴﺮﻩ ﻓﺎء، ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻣﻔﻌﻮﻝ(مالوه) ﺍﺳﺖ، ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎى ﻣﻜﺘﻮﺏ (ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ) ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻱ ﺭﺍ ﺍﻟﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻟﻮﻩ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺳﺎيى ﺍﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻋﻠﻢ (ﺍﺳﻢ ﺧﺎﺹ) ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺩﺍﺋﺮ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﻋﺮﺏ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ مى ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ: 📙ﻭَ ﻟَﺌِﻦْ ﺳَﺄَﻟْﺘَﻬُﻢْ ﻣَﻦْ ﺧَﻠَﻘَﻬُﻢْ؟ ﻟَﻴَﻘُﻮﻟُﻦَّ ﺍﻟﻠَّﻪ ُﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﻛﺮﺩﻩ، ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻟﻠَّﻪ) ﻭ ﺁﻳﻪ: (ﻓَﻘﺎﻟُﻮﺍ ﻫﺬﺍ ﻟِﻠَّﻪِ ﺑِﺰَﻋْﻤِﻬِﻢْ، ﻭَ ﻫﺬﺍ ﻟِﺸُﺮَﻛﺎﺋِﻨﺎ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻝ ﺍﻟﻠَّﻪ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻝ ﺷﺮﻛﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻳﻢ)ﺍﻳﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. 📗ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ دليل هايى ﻛﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ مى ﻛﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺍﺳﻢ ﺧﺎﺹ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎلى ﺑﻪ ﺗﻤﺎمى ﺍﺳﻤﺎء ﺣﺴﻨﺎﻳﺶ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﻌﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺗﻮﺻﻴﻒ مى ﺷﻮﺩ، ﻭلى ﺑﺎ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ؛ ﻣﺜﻠﺎ مى ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ، ﻭلى عكس آن را ﻧﻤﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ، يعنى ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ: ﻛﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ (ﺭَﺣِﻢَ ﺍﻟﻠَّﻪ ﻭ ﻋَﻠِﻢَ ﺍﻟﻠَّﻪ ﻭ ﺭَﺯَﻕَ ﺍﻟﻠَّﻪ، ﺧﺪﺍ ﺭﺣِﻢ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯى ﺩﺍﺩ،) ﻭلى ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ (ﺍﻟﻠَّﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ، ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺷﺪ)، ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ، ﺍﺳﻢ ﺟﻠﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﺻﻔﺖ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎء ﺣﺴﻨﺎى ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ مىﮔﻴﺮﺩ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻴﺰى ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺍى ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. 📗ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎيى ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍى ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻛﻪ ﺍِﻟﻪ ﺗﻤﺎمى ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ، ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺻﻔﺎﺗﺶ ﻫﺪﺍﻳﺖ مى ﻛﻨﺪ، ﻭ مى ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻛﻤﺎلى ﻣﺘّﺼﻒ ﺍﺳﺖ، ﻟﺬﺍ مى ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﻟﺘﺰﺍم ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺎﺕ ﻛﻤﺎلى ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻟﻔﻆ ﺟﻠﺎﻟﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﺍﺳﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺫﺍﺕ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺗﻤﺎمى ﺻﻔﺎﺕ ﻛﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ، ﺧﻮﺩ ﻛﻠﻤﻪ (ﺍﻟﻠَّﻪ) ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﻩ (ﺍ ﻝ ﻩ) ﺍﺳﺖ، ﻫﻴﭻ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻜﺎﺭ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ." المیزان/ترجمه:سیدمحمدباقرموسوی همدانی/سوره حمد #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔https://eitaa.com/joinchat/466354245C43960bb755