من کان لله ، کان الله و له مثل شهید اصلانی .... شهیدی که در حاشیه شهر ، جهادی ، زحمت کشید و وسط حیاط حرم امن رضوی ، با شهادت، پر کشید . ميگه من كان لله كان الله له؛ هر كى برا خدا شه، خدا با همه خداييش برا اون ميشه   مث شهيد اصلانى كه خدا با همه خداييش اومد پايين و رو دست بردش. واسه خدا دوييد واسه خدا پاى كار مردم وايساد. خدام پاش وايساد. از قصه غصه خلق به حق رسيد. شد من الخلق الى الحق.  به قول جهاديا گفت: كارى كه رو زمين مونده برا منه. قشنگ ترين مرگ خدا هم شد برا اون. رفقا خدمت كه برات عزيز شه خودتم عزيز ميشي. تو چشم خدا كه عزيز شي تو چشم خلقم عزيز ميشي. پاى خدمت به خلق كه وايسى راه جلو پات باز ميشه. از ميدون مينا و سيم خاردارا رد ميشى.  با كار جهادى جهت رو پيدا ميكنى. از ميدون مين گناه و نفستم رد ميشي.  اونوقت تازه خواستنى ميشي، اونوقت خدا روت قيمت ميذاره، خودش ميخرتت. خودش ميبرتت. ميگه پاى كار و قصه غصه خلق وايسادى. وايسا ببين چطور همه رو به پات وايسونم. دنبال كار خلق من دوييدي؟ وايسا ببين چطور تو صحناى حرم دنبال تابوتت بدوئن. سند خونه مردم رو با خون دل براشون درست كردى، خونه آخرتت رو توى حرم ميزنم به نامت. رفتى تو حاشيه شهرتون پاى كار مردم وايسادى، وايسا ببين چطورى ميارمت تو قلب شهرتون . قصه غصه حاشيه نشينا رو به بالاييا رسوندى؟ وايسا ببين چطور پرچمت رو ببرم بالا. رفقا كجا كار رو زمين مونده؟ كجا صداى غصه مردم شنيده نميشه؟ كجا خون به دل كسي شده؟ همونجا ميدون جهادمون ه. رفقا بكوب بكوب رسيدن شروع شده، جا نمونيم. جهادى بريم جلو جهت رو پيدا ميكنيم. جهادى بشيم برا خدا ميشيم.  كه ميگه من كان لله، كان الله و له.

راست می‌گفت حاج قاسم که تا شهید نبوده باشی، شهید نمی‌شوی. حاجی اصلانی که با زبان روزه در قطعه‌ای از بهشت روی زمین به خون خودش غلتید، خیلی قبل‌تر شهید شده بود. همان روزهایی که همراه ۳ برادرش، نوجوانی و جوانی‌شان را در خط مقدم و زیر توپ و خمپاره می‌گذراندند. همان روزهای بی‌پایانی که پرستار دائمی برادر جانبازش بود. همان روزهایی که داوطلبانه، شد غمخوار مردم غمدیده حاشیه شهر مشهد و نه مثل خانواده‌اش که بیشتر از آنها برای رفع مشکلاتشان دوید و تلاش کرد و ریش گرو گذاشت. حاج محمد، در تمام سال‌هایی که زندگی‌اش را وقف فعالیت‌های جهادی و مردمی کرده بود، شهید زنده بود و عاقبت هم به آرزویش رسید. طلبه جهادگر گمنامی که همیشه لبخند بر لب داشت، مزد خدمت بی‌منتش برای محرومان را در یکی از روزهای مهمانی خدا گرفت و با لباس شهادت، زائر و همسایه همیشگی امام رئوف (ع) شد.

حاجی اصلانی بعد از عمری تلاش و جهاد و فداکاری، بالاخره به آرزویش رسیده. همه می‌دانستند هر نفس حاج محمد، متبرک است به دعای شهادت و این تمنا در سفر آخرش، دیگر چیزی نبود که بخواهد یا بتواند پنهانش کند: «شهید اصلانی و خانواده در ایام نوروز امسال به اردوی راهیان نور رفته بودند. همسرشان می‌گفتند: «حاج آقا در این سفر بارها از شهادت گفت و تکرار کرد آرزوی شهادت دارد. در برگشت از مناطق عملیاتی، به کرمان رفتیم. وقتی در گلزار شهدای کرمان، سر مزار شهید حاج قاسم سلیمانی عزیز رسیدیم، حاج آقا به من گفت: خانم! دعا کن شهادت، روزیِ من هم بشود…»

پیکر روحانی شهید حجت الاسلام محمد اصلانی، در صحن جمهوری حرم مطهر رضوی و در جوار شهدا حادثه عاشورای رضوی در سال ۷۳، به خاک سپرده شد.

🛑🎥 کشف پیکرهای مطهر ۷ شهید دوران دفاع مقدس در شلمچه ، فکه و شرق دجله 🔹️گروه‌های تفحص شهدا موفق شدند پیکرهای مطهر ۷ شهید دروان دفاع مقدس را روز گذشته ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ در مناطق فکه ،شلمچه و شرق دجله تفحص کنند.

⭕️تسلیت رهبر انقلاب در پی درگذشت آیت الله فاطمی نیا 🔹 حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی با صدور پیامی درگذشت عالمِ واعظ حجت‌الاسلام آقای حاج سیّد عبدالله فاطمی‌نیا را تسلیت گفتند. 🔸متن پیام به این شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم 🔹درگذشت عالمِ واعظِ درس‌آموز، جناب حجت‌الاسلام آقای حاج سیّد عبدالله فاطمی‌نیا رضوان‌الله علیه را به خاندان گرامی و همه‌ی صاحبان عزا و ارادتمندان و مستفیدان ایشان تسلیت عرض می‌کنم. اطلاعات گسترده و بیان جذاب و لحن شیرین این عالم محترم، منبعی پرفیض برای جمع زیادی از جوانان و راهجویان بود و فقدان آن مایه‌ی تأسف و اندوه است. 🔸از خداوند متعال مسألت می‌کنم که رحمت و غفران خود را شامل حال ایشان فرماید و پاداش وافر به ایشان عنایت کند. سیّدعلی خامنه‌ای

⭕️مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر آیت‌الله فاطمی‌نیا 🔹تشییع پیکر در تهران: سه‌شنبه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۹ از دانشگاه تهران 🔹تشییع و خاکسپاری در قم: سه‌شنبه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۱۷ از مسجد امام حسن عسگری (ع) به سمت حرم مطهر حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)

🏴 سالروز وفات حضرت عبدالعظیم علیه السلام تسلیت باد سه‌شنبه، ۱۵ شوال سالروز شهادت حضرت حمزه ع و حضرت عبدالعظیم حسنی ع🏴🏴

📆۱۵شوال؛ سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی"علیه‌السلام" تسلیت. 🔻شخصی خدمت امام هادی"علیه‌السلام" آمد، حضرت فرمودند: کجا بودی؟ گفت: کربلا بودم و از زیارت امام حسین"علیه‌السلام" خدمت شما آمده‌ام. 🔸وقتی حضرت متوجه شدند او اهل شهر ری است، فرمودند: اگر حضرت عبدالعظیم"علیه‌السلام" را زیارت کرده بودی، مثل کسی بودی که امام حسین"علیه‌السلام" را زیارت کرده است. 🔹در این روایت قید شب جمعه وجود ندارد، صِرف زیارت آن بزرگوار را معادل زیارت کربلا یاد کرده‌اند

#مراقبتهای_چله_سی_و_سوم 👇👇 ✅ سرکشی و رسیدگی به خانواده‌های شهدا ✅ اهتمام و ترویج فرهنگ شهدایی (وصیتنامه، عکس و رسم شهید ) ✅ مراقبه به تلاوت سوره‌هاى یس و حجرات (هدیه به پدر و مادران شهدا ) ✅ مراقبه ویژه به خواندن زیارت آل یس و دعای بعدش از طرف شهید به پدر و مادر شهید و بخواهیم دعا کنند برای سلامتی مقام عظمای ولایت.

سلام برشما خوبان هشتمین روز از چله 🌾 🍃 سی وسوم 🍃 🌾 مهمان سفره عموی پیامبر 🌷 حمزه ی سیدالشهداء 🌷 هستیم

شهادت حضرت حمزه (ع) آنقدر برای پیامبر اعظم (ص) سخت بود که فرمودند: «حمزه گریه‌کن ندارد». بعد از این فرمایش پیامبر (ص) در همه مراسم‌های عزاداری مردم اول بر حضرت حمزه (ع) می‌گریستند و بعد بر مرده خود اشک می‌ریختند.

استاد دکتر محمدحسین #رجبی_دوانی 🚦بررسی شخصیت #حضرت_حمزه علیه‌السلام 📍حضرت حمزه که سلام و درود خداوند بر او باد، عموی پیغمبر است، منتهی سن او تنها ۲ سال بیشتر از پیغمبر بوده است و در نقل های تاریخی داریم که وقتی پیامبر عظیم الشأن ما صلی الله علیه و آله وسلم به دنیا آمد، به سبب شوک ناشی از رحلت نابهنگام پدر جوانش، حضرت آمنه علیها‌السلام قادر به شیردهی به پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نبود و آن حضرت پیش از آنکه به حلیمه سپرده شود، به کنیزی به نام ثویبه سپرده شد تا پیغمبر را شیر دهد و این کنیز قبل از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم حضرت حمزه را شیر داده بود. 📍حمزه علیه‌السلام در دوران رسالت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم در مکه در سال ۵ بعثت، اسلام آورد و اسلام او وقتی برای دیگران آشکار شد باعث قوت بیشتر کار پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم شد. اما با وجود دلاوری‌ها و شخصیتی که داشت هرگز نتوانست نقشی را که حضرت ابوطالب علیه‌السلام در حمایت و دفاع از رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ایفا کرد، داشته باشد. 📍بعد از هجرت به مدینه حضرت حمزه علیه‌السلام در خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به خوبی حضور دارد و در کنار مسجد پیغمبر خانه‌ای برای خود بنا کرد که بعد از نازل شدن حکم بسته شدن درهای خانه‌ها جز خانه امیرالمومنین علیه‌السلام او هم در خانه خود را به مسجد بست. 🔸جناب حمزه در جنگ بدر حماسه آفریده است و شیبة بن ربیعه عموی هند، زن ابوسفیان را در نبرد تن به تن به هلاکت رسانید و در حین آن جنگ از خود دلاوری‌های بسیاری نشان داد و در جنگ بزرگ احد هم او با همه وجود از اسلام و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم دفاع کرد و هنگامی که مسلمانان در اثر نافرمانی رسول خدا پیروزی را با شکست جابجا کردند و بسیاری از مسلمانان گریختند، حضرت حمزه علیه‌السلام مردانه ایستاد و با همه وجود در برابر دشمن جنگید که توسط وحشی با نیزه‌ای هدف قرار گرفت و به شهادت رسید.

پیامبر (ص) به دلیل رشادت‌ها و دلاوری‌های حمزه (ع) در راه اسلام، به ایشان لقب «سیدالشهدا (ع)» دادند. البته لقب سیدالشهدا (ع) را اکنون شیعیان برای امام حسین (ع) به کار می‌برند؛ چرا که در برخی روایات این لقب نخستین بار از سوی جبرائیل برای امام حسین (ع) به کار برده شد و پیامبر (ص) نیز چندین بار این لقب را از فرشتگان درگاه الهی دریافت کرده بود. همچنین در دوران امام صادق (ع) شخصی از ایشان پرسیدند: «با اینکه امام حسین (ع) سیدالشهداء است، چرا به حضرت حمزه سیدالشهداء می‌گویند؟» امام صادق (ع) در پاسخ فرمودند: «حمزه سیدالشهدای تمام مردم، غیر از معصومین است، ولی امام حسین (ع) سیدالشهدای تمام عالم است».

سن حضرت حمزه (ع) در هنگام شهادت متفاوت روایت شده است؛ به طوری که برخی روایات ۵۴ و ۵۷ و برخی دیگر ۵۹ سال نقل می‌کنند. پیکر حضرت حمزه (ع) هنگام شهادت مثله شده بود و حتی گوش و بینی ایشان را بریده بودند و چشم عمو‌‌‌ی پیامبر (ص) را بیرون آوردند و حتی هند جگرخوار می‌خواسته جگر ایشان را بخورد، اما پس از درآوردن جگر حضرت حمزه (ع)، نتوانست این کار را بکند و از دهان بیرون می‌آورد. این اقدام هند به دلیل این بوده که او در جنگ بدر در جبهه دشمنان‌ پیامبر قرار داشته و پدر، برادر و عمویش را از دست داده بود و پس از آن نذر کرد تا حمزه را به شهادت برساند و جگرش را بخورد که نتوانست.

پس از پایان جنگ احد، پیامبر اعظم (ص) فردی به نام حارث را فرستاد تا خبری از عمویش حمزه بیاورد. حارث وقتی بالای جنازه حمزه (ع) آمد، پیکر را که دید بسیار متأثر شد و نمی‌توانست این موضوع را به پیامبر (ع) اطلاع دهد. وقتی حارث برای اطلاع از حمزه (ع) دیر کرد، پیامبر (ص) فردی دیگر را فرستاد که در مسیر حارث، پیک رسول الله (ص) را می‌بیند و با یکدیگر خدمت حضرت محمد (ص) می‌رسند و خبر شهادت حضرت حمزه (ع) را می‌دهند. پیامبر (ص) پس از شنیدن خبر شهادت عمویش به محل شهادت می‌رود و وقتی با پیکر مثله حمزه (ع) مواجه می‌شود، در روایات آمده است که ایشان بلند گریستند و فرمودند:«تاکنون سخت‌تر از این مصیبت بر من وارد نشده است». سپس از خداوند برای نعمت شهادت حضرت حمزه (ع) سپاسگزاری و ایشان را کفن کرده و تدفین کردند.