💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔶 جلسه دوم
🔷 بخش سوم
📍 امام صادق در روایتی زیبا درباره امیرالمومنین می فرمایند : عَنِ الْحَسَنِ الصَّيْقَلِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ وَلِيَّ عَلِيٍّ ع لَا يَأْكُلُ إِلَّا الْحَلَالَ لِأَنَّ صَاحِبَهُ كَانَ كَذَلِكَ وَ إِنَّ وَلِيَّ عُثْمَانَ لَا يُبَالِي أَ حَلَالًا أَكَلَ أَوْ حَرَاماً لِأَنَّ صَاحِبَهُ كَذَلِكَ قَالَ ثُمَّ عَادَ إِلَى ذِكْرِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ أَمَا وَ الَّذِي ذَهَبَ بِنَفْسِهِ مَا أَكَلَ مِنَ الدُّنْيَا حَرَاماً قَلِيلًا وَ لَا كَثِيراً حَتَّى فَارَقَهَا ؛
حسن صيقل می گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه مي فرمود: دوست على عليه السّلام كسى است كه جز مال حلال نخورد، زيرا خود (على عليه السّلام) اين طور بود، و دوست عثمان هم كسى است كه باكى ندارد حلال بخورد يا حرام زيرا خود او (يعنى عثمان) چنان بود. سپس به سخن خود درباره على عليه السّلام برگشته فرمود: هان! سوگند بدان كه جان على را گرفت او چيزى از مال حرام دنيا نخورد چه كم و چه زياد تا وقتى كه از اين دنيا رفت.
در ادامه می فرمایند:
وَ لَا عَرَضَ لَهُ أَمْرَانِ كِلَاهُمَا لِلَّهِ طَاعَةٌ إِلَّا أَخَذَ بِأَشَدِّهِمَا عَلَى بَدَنِهِ ؛
و هيچ گاه اتفاق نيفتاد كه دو كار برايش پيش آمد كند كه هر دوى آنها اطاعت و فرمانبردارى خدا باشد جز آنكه هر كدام انجامش بر بدن او سخت تر بود آن را انتخاب مي فرمود.
این قسمت از روایت برای ما مشخص می کند که کجا باید سختی را انتخاب کنیم. امیرالمومنین بدن را در سختی قرار می دادند و نه قلب و روح را.
درواقع بدن و جسم ، مزاحم لذت روحی است و هر چه که از قید بدن رها شویم به لذت و آسودگی روح نزدیکتر خواهیم شد. ایشان چرا این کار را می کنند؟ چون راحتی روح را در پی دارد.
آن چیزی که برای جسم راحت باشد همانی است که در پی اش سختی های فراوان می آید.
در واقع عبادات ما به همین منظور در دین قرار داده شده است. اما بشر به اشتباه برای یافتن این رهایی از جسم و تن به دنبال مسکرات و.. می رود.
در ادامه روایت میفرمایند:
وَ لَا نَزَلَتْ بِرَسُولِ اللَّهِ ص شَدِيدَةٌ قَطُّ إِلَّا وَجَّهَهُ فِيهَا ثِقَةً بِهِ وَ لَا أَطَاقَ أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَمَلَ رَسُولِ اللَّهِ ص بَعْدَهُ غَيْرُهُ وَ لَقَدْ كَانَ يَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَأَنَّهُ يَنْظُرُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ النَّارِ وَ لَقَدْ أَعْتَقَ أَلْفَ مَمْلُوكٍ مِنْ صُلْبِ مَالِهِ كُلُّ ذَلِكَ تَحَفَّى فِيهِ يَدَاهُ وَ تَعْرَقُ جَبِينُهُ الْتِمَاسَ وَجْهِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْخَلَاصِ مِنَ النَّارِ ؛
و هيچ گاه پيش آمد ناگوار و سختى براى رسول خدا (ص) اتفاق نيفتاد جز آنكه على عليه السّلام را براى سر و سامان دادن آن ميفرستاد. به خاطر آن اعتماد و وثوقى كه به او داشت. و پس از رسول خدا (ص) احدى از اين امت طاقت انجام كار رسول خدا (ص) را جز او نداشت، و هنگام عبادت و كار (هاى ديگر) همچون مردى كار ميكرد كه گويا به بهشت و دوزخ مى نگرد (و آن دو را جلوى چشم خود مىبيند)، و همانا آن جناب از مال خالص خود هزار برده (خريد و) آزاد كرد و پول همه آنها را از دسترنج خود و عرق جبينش تهيه كرده بود، و تمام را به خاطر خداى عز و جل (و خوشنودى او) و نجات يافتن از آتش دوزخ انجام داد.
این فراز از روایت نشان می دهد که امیرالمومنین ع راحت انفاق می کردند آن هم از درآمدی که برایش زحمت کشیده و عرق ریخته اند، انفاق کردن برای کسی راحت است که اول سختی های ابتدای مسیر را کشیده باشد، اما برای اکثریت که از این سختی ها فرار کرده اند، سخت است.
در ادامه روایت می فرماید با این احوال غذای ایشان روغن و سرکه بود :
وَ مَا كَانَ قُوتُهُ إِلَّا الْخَلَّ وَ الزَّيْتَ وَ حَلْوَاهُ التَّمْرُ إِذَا وَجَدَهُ وَ مَلْبُوسُهُ الْكَرَابِيسُ فَإِذَا فَضَلَ عَنْ ثِيَابِهِ شَيْءٌ دَعَا بِالْجَلَمِ فَجَزَّهُ ؛
و خوراكش جز سركه و زيتون نبود، و شيرينى او تنها همان خرما بود آنهم اگر به دستش ميرسيد. و جامه اش كرباس بود، و هر گاه چيزى از آن جامه زياد مى آمد قيچى ميخواست و آن را قيچى مي كرد. (كافي ؛ترجمه رسولی محلاتی، ج8 ؛ ص163 )
🔔 @Aminikhaah_Media
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 #پادکست | با اینا کلاس بذار!
❇️ چقدر این رفاقت ها ارزش داره...
🔔 @Aminikhaah_Media
💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔷 جلسه دوم
🔶 بخش چهارم
📍 این یک فرمول است برای زندگی که در ابتدا چند سختی را در جای درستش تحمل کنیم سپس بعد از آن آسانی خواهد بود و سختی ها شیرین می شود. اما عموم مردم آن جایی که باید، سختی را تحمل نمی کنند و به دنبال آسانی میروند، و بعد از آن از سختی های بی شمار زندگیشان گلایه می کنند.
به عنوان مثال زندگی بزرگانی مثل شهید ثانی را اگر بررسی کنیم میبینیم که ایشان در مدت عمر 55 ساله خود، 70-80 جلد کتاب نوشته اند، زمانی که بعضی به او حسادت می کردند ایشان می گفت آن موقعی که شما خواب بودید و راحتی های اینچنینی را برگزیده بودید من سختی مطالعه و پژوهش را برگزیدم و الان زمان آسایش و راحتی و ثمر دادن زحماتم است.
مثال دیگر این موضوع در بحث ازدواج است، در روایت آمده به خاطر زیبایی و ثروت دختر با او ازدواج نکنید، خب پذیرش این موضوع سخت است، اما اگر این سختی را تحمل کردید خدا می فرماید من به او زیبایی و ثروت هم عطا می کنم، آن وقت است که بعدش دیگر آسانی است. اما اگر برای ثروتش با او ازدواج کردی خدا تو را به همان واگذار می کند:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ الْمَرْأَةَ لِجَمَالِهَا أَوْ مَالِهَا وُكِلَ إِلَى ذَلِكَ وَ إِذَا تَزَوَّجَهَا لِدِينِهَا رَزَقَهُ اللَّهُ الْجَمَالَ وَ الْمَالَ.
امام صادق می فرمایند: اگر مرد به خاطره زیبایی یا ثروت زن با او ازدواج کند به همان ها واگذار می شود و اگر به خاطره دینش با او ازدواج کند خدا زیبایی و ثروت را روزی اش می کند. (كافي ؛ ج5 ؛ ص333)
همانطور که امیرالمومنین در خطبه همام (خطبه 193 نهج البلاغه)می فرمایند:
صَبَرُوا أَيَّاماً قَصِيرَةً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِيلَة ؛ بندگان متقین کسانی هستند که...مدت کوتاهی (بر سختی ها و مشقت های دنیا) صبر کردند که راحتی و آسایش طولانی به دنبالشان آید.
🔔 @Aminikhaah_Media
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔈 #تاثیر_درک_مهندسی_خلقت_بر_معنویت
📢 #پارت_سوم - #نظام_تقدیم
🔊 جلسه نود و سوم
#جایگاه_صدق_در_هستی / 49
📅98/02/03
#مشهد
#دانشگاه_فردوسی
🔔 @Aminikhaah_Media
💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔷 جلسه سوم
🔶 بخش اول
📍 راه رسیدن به آسانی، گذراندن سختی های معقول و منطقی و حساب شده است؛ به عنوان مثال برای رفتن از مشهد به تهران راه های مختلفی از قبیل زمینی و یا هوایی وجود دارد، اما در این بین سفر با هواپیما به خاطره سرعت و آسانی بیشتری که دارد، سخت گیری های بیشتری هم دارد، این سخت گیری ها منطقی و معقول هستند که بعد از آن شیرینی آسایش و راحتی انسان را در پی دارد.
امیرالمومنین ع می فرماید اگر حرف گوش بدهید از زیر زمین چیزی در می آورم که شب های خانه هایتان را روشن کند. اما لازمه اش حرف ولی خدا را گوش دادن است.
حيثُ كانَ جالِسا عَلى نَهرِ الفُراتِ وبِيَدِهِ قَضيبٌ، فَضَرَبَ بِهِ عَلى صَفحَةِ الماءِ وقالَ: لَو شِئتُ لَجَعَلتُ لَكُم مِنَ الماءِ نورا ونارا
امام على عليه السلام هنگامى كه كنار نهر فُراتْ نشسته بود و در دستش چوبى بود كه آن را به آب مى زد: اگر مى خواستم، مى توانستم براى شما از آب، نور و آتش ايجاد كنم.
(تصنيف نهج البلاغة: ص 782)
زمان امام زمان عج چقدر قرار است سختی بکشیم؟ در دوران پس از ظهور خیلی از سختی های الان را نداریم؛ به عنوان مثال درمورد "حمل و نقل" در روایات آمده است:
إذا قامَ القائِمُ، يَأمُرُ اللَّهُ المَلائِكَةِ بِالسَّلامِ عَلَى المُؤمِنينَ، وَ الجُلوسِ مَعَهُم في مَجالِسِهِم، فَإِذا أرادَ واحِدٌ حاجَةً أرسَلَ القائِمُ مِن بَعضِ المَلائِكَةِ أن يَحمِلَهُ، فَيَحمِلُهُ المَلَكُ حَتّى يَأتِيَ القائِمَ، فَيَقضي حاجَتَهُ ثُمَّ يَرُدُّهُ، وَ مِنَ المُؤمِنينَ مَن يَسيرُ فِي السَّحابِ، وَ مِنهُم مَن يَطيرُ مَعَ المَلائِكَةِ، وَ مِنهُم مَن يَمشي مَعَ المَلائِكَةِ مَشياً، وَ مِنهُم مَن يَسبِقُ المَلائِكَةَ، وَ مِنهُم مَن تَتَحاكَمُ المَلائِكَةُ إلَيهِ، وَ المُؤمِنونَ أكرَمُ عَلَى اللَّهِ مِنَ المَلائِكَةِ، وَ مِنهُم مَن يُصَيِّرُهُ القائِمُ قاضِياً بَينَ مِئَةِ ألفٍ مِنَ المَلائِكَةِ.
هنگامى كه قائم قيام كند، خداوند به فرشتگانش فرمان مى دهد كه بر مؤمنان، سلام دهند و در مجلس هايشان، با آنها بنشينند، و چون هر كدام از آنها نيازى پيدا كند، قائم عليه السلام يكى از فرشتگان را مى فرستد تا او را بياورد و آن فرشته، او را با خود به نزد قائم عليه السلام مى آورد و نيازش را برآورده مى كند و سپس، او را باز مى گردانَد. برخى از مؤمنان، ميان ابرها سير مى كنند و برخى از آنها با فرشتگان، پرواز مى كنند و برخى همراه فرشتگان، پياده مى روند و برخى آنها از فرشتگان، پيشى مى گيرند و برخى از آنها در جايگاهى اند كه فرشتگان، محاكمه خودشان را نزد آنها مى آورند، و مؤمنان نزد خداوند، گرامى تر از فرشتگان اند و قائم عليه السلام برخى از آنها را قاضىِ ميان صد هزار فرشته مى كند.
( دلائل الإمامة: ص 454)
🔔 @Aminikhaah_media
💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔷 جلسه سوم
🔶 بخش دوم
🔷 همچنین در زمان امام عصر فقر و مشکلات اقتصادی از بین می رود؛ چرا الان مشکلات اقتصادی داریم؟ زیرا سختی های معقول و منطقی را تحمل نکردیم و در مصیبت افتادیم.
حضرت زهرا س می فرمودند اگر با علی باشید، اولش کمی سختی دارد اما بعدش آسایش است، اما اگر علی را رها کنید اولش به آسایش زودگذری دست میابید که بعدش هزاران سختی تا به قیامت است.
ما الَّذِي نَقَمُوا مِنْ أبيِ الْحَسَنِ؟ نَقَمُوا وَ اللّهِ مِنْهُ نَكِيرَ سَيْفِهِ، وَ قِلَّةَ مُبالاتِهِ لِحَتْفِهِ، وَ شِدَّةَ وطأتِهِ، و نَكالَ وَقْعَتِهِ و تَنَمُّره في ذاتِ اللَّهِ. وَ تا للّهِ لَوْ مالُوا عَن المحَجّةِ اللائحة، و زالُوا عَنْ قَبُولِ الحُّجَةِ الْواضِحَةِ لَرَدَّهُمْ إِلَيْها، و حَمَلَهُمْ عَلَيْها، وَ سارَبِهِمْ سَيْرَاً سَجحاً لايَكْلِمُ حَشاشَهُ، وَ لايَكِّلُ سائِرَهُ، وَ لايَمِّلُ راكِبَهُ. وَ لَاوْرَدَ هُمْ مَنْهَلًا نَمِيرَاً صافِياً رَوِّياً تَطْفَحُ ضَفَّتاهُ وَ لايَتَرنَّقُ جانِباه وَ لَاصْدَرَهُمْ بِطاناً، و نَصَحَ لَهُمْ سِرّاً وَ إعْلاناً وَ لَمْ يَكُنْ يَتحلّى مِنْ الدُّنيا بِطائِلٍ وَ لا يَحْظي منها بَنائِلٍ غَيْرَ رَيّ الناهِلِ وَ شَبْعَةِ الْكافِلِ. وَ لَبانَ لَهُمْ الزَّاهِدُ مِنْ الرّاغِبِ، وَ الصَّادِقُ مِنَ الْكاذِبِ
... أمَّا لَعَمْرِي لَقَدْ لَقِحتْ فَنَظِرَةٌ رَيْثَما تُنْتِجُ ثُمَّ احْتَلِبُوا مَلاقِعَ الْقَعْبِ دَماً عَبِيطاً وَ ذُعافاً مُبِيداً، هنالك يَخسِرُ المُبْطِلُونَ و يَعْرِفُ الْبَطَّالُون غِبَّ ما أسَّسَ الْأوّلُونَ ثُمَّ طيبُوا عَنْ دُنْياكُمْ انْفُسَاً وَ اطمَأنّوا لِلْفِتْنَةِ جَأشَاً. وَ أبْشِروُا بِسَيْفٍ صارِمٍ، و سَطْوِةٍ مُعْتَدٍ غاشِمٍ وَ هَرَجٍ شامِلٍ، وَ اسْتَبْدادٍ مِنَ الظَّالِمينَ: يَدَعُ فيئكُمْ زَهِيْداً وَ جَمْعَكُمْ حَصِيداً. فَيا حَسْرَةً لَكُمْ وَ أنَّى بِكُمْ! وَ قَدْ عَمِيَتْ عَلَيْكُم «أَنُلْزِمُكُمُوها وَأَنْتُمْ لَها كارِهُونَ».
راستى چه چيز باعث شد كه با ابوالحسن اين چنين دشمنى و خصومت كنند؟ به خدا سوگند! ناخشنودى آنان. به دليل قاطعيت شمشير او، و بى اعتنايى وى به مرگ و قدم هاى استوار و ضربه هاى سخت و عبرت آموز و خشم و غضب او در راه خداست.
بهخدا سوگند! اگر او را در جايگاه خلافت قرار مى دادند، و از قبول حجت روشن سر باز نمى زدند، آنان را به راه راست وا مى داشت، و چنان آنان را آرام و نرم در اين راه مى راند كه كوچك ترين آسيبى از راه بر آنان نمى رسيد، و از گام نهادن در اين راه، خسته و ملول نمى شدند. آرى، على آنان را بر چشمه سارى از حقيقت وارد مى كرد كه از آب گوارا و شيرين حقيقت با ظرف هاى پر سيراب مى شدند و اجازه نمى داد آب را گل آلود كنند و باطن آنان را از اين آب حيات پر مى كرد و در پنهان و آشكار آنان را اندرز مى داد. و از زينت دنيا بهره زيادى نبرد و از روزى دنيا به جز رفع عطش و سيرى عايله بهره نجست. و در چنين خلافتى زاهد واقعى از دنياپرست و راستگو از دروغگو شناخته مى شد.
... اما سوگند به جانم! زمان، آبستن حوادثى است كه به زودى نتيجه آن را خواهيد ديد، سپس ظرف هاى خونِ تازه و سمِ كشنده را خواهيد نوشيد، آن هنگام است كه خسرانِ باطلگرايان، و چهره دروغگويان در پى آنچه پيشينيان اساس آن را نهادند ظاهر مى شود، و شما هم براى دنياى خودتان به اين كار راضى شديد و با آرامش، دل به اين فتنه داديد. شما را به شمشير برنده و حمله تجاوزگرانه و ستمگرانه، و آشوب فراگير و انحصار طلبىِ ظالمان بشارت مى دهم، كه سهم اندكى از ماليات به شما داده، و شما را دسته دسته درو خواهند كرد. پس در آن هنگام بر شماست پشيمانى و حسرت! ولى ديگر فرصت، سپرى و افقها تاريك شده است. «آيا شما را به هدايت واداريم، در حالى كه شما از پذيرش آن، كراهت داريد؟»
(حكمت فاطمى،تلخيص شرح خطبه حضرت زهرا عليهاالسلام، ص: 351 - 357)
اگر ما برویم با دشمن دست بدهیم و لبخند بزنیم ابتدا به ظاهر شیرین است اما بعدش هزاران سختی دارد که هیچکدام باعث رشد انسان نخواهد بود.
کسانی که امام حسین را برای مال دنیا به شهادت رساندند عاقبتشان چه شد؟ سید بن طاووس در بخش آخر کتاب لهوف آورده است هیچ کدامشان عاقبت به خیر نشدند، هر کس ذره ای از این وسایل را برد مصیبت دید، شتر امام را ذبح کردند اما گوشت آن در هیچ دیگی پخته نشد.. این بلاها چه خاصیتی داشت؟ اما اگر کنار امام حسین بودند کمی سختی تحمل میکردند و بعد از آن راحتی تا ابد و عاقبت بخیری بود.
در همه صحنه های زندگی همین طور است ، تحصیل،ازدواج، معنویت و..، یک سری سختی های حساب شده دارد و بعد راحتی طولانی مدت.
🔔 @Aminikhaah_media
💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔷 جلسه سوم
🔶 بخش سوم
🔷 امیرالمومنین در خطبه متقین (خطبه 193 نهج البلاغه) می فرمایند: صَبَرُوا أَيَّاماً قَصِيرَةً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِيلَةً تِجَارَةٌ مُرْبِحَةٌ يَسَّرَهَا لَهُمْ رَبُّهُم ؛ ایامی اندکی را صبر کردند که به دنبالش راحتی طولانی مدتی آمد که خدا برایشان فراهم کرده بود.
مثل خرید کفش می ماند ، بعد از چند روز تنگی جا باز می کند، در مسیر معنوی نیز کمی که صبر کنیم جا باز می کند! قرآن کریم می فرماید: إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرا: همانا همراه سختی آسانی است (شرح/6)، این یعنی همین الان که سختی است آسانی هم هست.
📍 روزه جزو سخت ترین اعمال عبادی است اما خدای متعال در قرآن درباره روزه می فرماید: يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْر ؛ خدا برای شما آسانی میخواهد و سختی نمی خواهد. (بقره/185) همچنین می فرماید که چند روز معدود است : أَيَّاماً مَعْدُودات (بقره/184) این همان سختی اندکی است که باید ابتدا تحمل کرد تا ظرفیت پیدا کرد و به کمالات بعدش رسید، هنگام دادن رزق ویژه و کمالات به ظرفیت نگاه می کنند، همین سختی هاست که ظرفیت می سازد.
شیعیان کسانی هستند که اگر در یک لحظه نعمتی به آن ها داده شود و در همان لحظه هم گرفته شود، هیچ فرقی برایشان نخواهد کرد ؛ این به آن خاطر است که آن ها ظرفیت را درون شان ایجاد کرده اند، یک توپ و یا حتی اگر یک کشتی در اقیانوس بیفتد چقدر می تواند تلاطم ایجاد کند؟! حضرت امام ره می فرمود اگر تمام مردم دنیا درود بر من بفرستند یا تمامشان مرا نفرین کنند تفاوتی برای من ندارد! این ها همان ظرفیت هاست.
راه رسیدن به راحتی چیست؟ "باید بزرگ شد".
یکی از راه های بزرگ شدن چیست؟ عمل به وظیفه و کاری که از من خواسته اند.
مثل سجده ای که خدا برای آدم خواست اما ابلیس سرپیچی کرد و با سابقه ی عبادتی که داشت باعث رانده شدنش از درگاه الهی شد. امام صادق در روایتی در این باب می فرماید:
أُمِرَ إِبْلِيسُ بِالسُّجُودِ لآِدَمَ فَقَالَ يَا رَبِّ وَ عِزَّتِكَ إِنْ أَعْفَيْتَنِي مِنَ السُّجُودِ لآِدَمَ لَأَعْبُدَنَّكَ عِبَادَةً مَا عَبَدَكَ أَحَدٌ قَطُّ مِثْلَهَا قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ إِنِّي أُحِبُّ أَنْ أُطَاعَ مِنْ حَيْثُ أُرِيدُ ؛
ابلیس به سجده بر آدم امر شد اما گفت پروردگارا به عزتت سوگند اگر مرا از سجده به آدم معاف داری طوری تو را عبادت می کنم که کسی تا به حال عبادت نکرده باشد، اما خدا جل جلاله فرمود من دوست دارم آنطور که میخواهم عبادت شوم. (بحارالانوار، ج2، ص262)
هر کسی می بایست نقطه ضعف خود را و آن چیزی را که می داند خدا با آن کار دارد در درون خودش بیابد و به آن توجه داشته باشد و رویش کار کند، نه یک دفعه بلکه کم کم باید مشغولش شود، اگر بخواهد یک دفعه به نتیجه برسد ، اگر موفق شود دچار غرور می شود و اگر شکست بخورد سقوط می کند؛ اولش سختی هایی دارد که اگر آن را تحمل کرد ، بعد از آن آسایش و راحتی است.
چرا انسان ها اینقدر ناآرام اند؟ چون به همه چیز می پردازند و دغدغه ی همه چیز را دارند اما وظیفه اصلی خودشان را نادیده گرفته اند.
چه کار کنیم آرام شویم؟ پاسخ همان است، باید درگیر وظیفه اصلی خودمان شویم، آن موقع آرام میشویم و همه چیز هماهنگ می شود :
وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْراً ؛ و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند كار را بر او آسان مى سازد. (طلاق/4)
باید دغدغه هایمان را طبقه بندی کنیم که بیهوده انرژی ذهنمان از دست نرود. اصلا بعضی مسائل ارزش ندارد که فکر و ذهن ما را به خود مشغول سازد، خدای متعال در حدیثی قدسی می فرماید: مگر من عبادت فردا را از تو خواسته ام که تو روزی فردا را از من می خواهی؟!
يَابنَ آدَمَ، لاتُطالِبني بِرِزقِ غَدٍ كَما لا اطالِبُكَ بِعَمَلِ غَد.
(المواعظ العددية، ج3، ص: 27)
درگیر کارهای خودمان باشیم نه کارهای خدا!
🔔 @Aminikhaah_Media
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔈 #تاثیر_درک_مهندسی_خلقت_بر_معنویت
📢 #پارت_سوم - #نظام_تقدیم
🔊 جلسه نود و چهارم
#جایگاه_صدق_در_هستی / 50
📅98/02/07
#مشهد
#دانشگاه_فردوسی
🔔 @Aminikhaah_Media
💠 #دغدغه_زندگی_راحت
🔷جلسه سوم
🔶 بخش چهارم
📍 در روایتی از امام صادق آمده که ایشان از رسول خدا ص نقل می کنند :
أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْبَخِيلُ وَ أَبْخَلُ النَّاسِ مَنْ بَخِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْه ؛
کم آسایش ترین مردم ، بخیل است و بخیل ترین مردم کسی است که نسبت به آنچه خدا بر او واجب کرده بخل بورزد.
(بحار الأنوار ؛ ج70 ؛ ص300)
پس با توجه به این حدیث بهترین راحتی در عمل به تکالیف است؛ همانطور که در حدیث دیگری از امام صادق ع می خوانیم:
إِنَّ اللَّهَ بِعَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَةَ فِي الْيَقِينِ وَ الرِّضَا، وَ جَعَلَ الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ فِي الشَّكِّ وَ السَّخَطِ ؛
همانا خدا با عدل و قسطش راحتی و آسایش را در یقین و رضایت و ناراحتی و اندوه را در شک و خشم قرار داده است.
(كافي ؛ ج3 ؛ ص149)
از طرفی خدای متعال نیز در آیه ی 99 از سوره مبارکه حجر پیامبر را به عبادت خدا برای رسیدن به یقین تشویق می کند :
وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِين ؛
و پروردگارت را عبادت كن تا يقين تو فرا رسد.
باید دغدغه هایمان را تغییر دهیم ؛ اولیا الهی اینچنین بودند.
نقل است که از خانه مرحوم آیت الله الهی قمشه ای دزدی شد . به ایشان خبر دادند اما کوچکترین نگرانی و تغییری در ایشان دیده نشد. تنها گفتند از دایره خلقت و هستی که بیرون نبرده! مهم نیست!
این برخورد کسی است که دغدغه هایش مادیات دنیوی نیست ، بلکه دغدغه های ایشان تالیفات و ترجمه قرآن و مفاتیح ایشان بود که ماندگار هم شد.
در هنگام انجام وظیفه، باید باور و اعتقاد قلبی داشته باشی که صدهزار برابر برمیگردد.
سالتُ ابا جعفر فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَأَمَّا مَنْ أَعْطى وَ اتَّقى وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى بِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُعْطِي بِالْوَاحِدَةِ عَشَرَةً إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ فَمَا زَادَ- فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى قَالَ لَا يُرِيدُ شَيْئاً مِنَ الْخَيْرِ إِلَّا يَسَّرَهُ اللَّهُ لَهُ- وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنى قَالَ بَخِلَ بِمَا آتَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَذَّبَ بِالْحُسْنى بِأَنَّ اللَّهَ يُعْطِي بِالْوَاحِدَةِ عَشَرَةً إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ فَمَا زَادَ- فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرى قَالَ لَا يُرِيدُ شَيْئاً مِنَ الشَّرِّ إِلَّا يَسَّرَهُ لَهُ-
از امام باقر ع درباره این آیه که می فرماید: ««پس آن که بخشش نمود و تقوا پیشه کرد؛ و تصدیق کرد آن نیکوتر را» سوال کردم. فرمود: به اینکه خداوند متعال به ازای یکی ده برابر تا صدهزار برابر و بیشتر می‌دهد. «پس بزودی سهولتی را برایش میسر خواهیم کرد» فرمود: هیچ خوبی‌ای نمی‌خواهد مگر اینکه خداوند برایش میسر فرماید…»
«و اما کسی که بخل ورزید» نسبت به دادن خمس، «و خود را بی‌نیاز شمرد» با تکیه بر نظرِ شخصیِ خویش از مراجعه به اولیای الهی،
«و تکذیب کرد آن نیکوترین را » یعنی ولایت را، «پس بزودی سختی [یا: سخت‌ترین وضعیت] را برای او میسر گردانیم.» یعنی درصدد انجام هیچ شر و بدی‌ای برنمی‌آید مگر اینکه برایش میسر می‌گردد.
(كافي ؛ ج4 ؛ ص46)
🔔 @Aminikhaah_Media
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔈 #تاثیر_درک_مهندسی_خلقت_بر_معنویت
📢 #پارت_سوم - #نظام_تقدیم
🔊 جلسه نود و پنجم
#جایگاه_صدق_در_هستی / 51
📅98/02/08
#مشهد
#دانشگاه_فردوسی
🔔 @Aminikhaah_Media