نسیمی هست؛ ابری هست؛ اما نیستی در شهر دلم بیهوده می‌گردد خیابان‌های خالی را...! #اصغر_معاذی

آغوش تو را بهشت باید نامید... #شهراد_میدری

دیدمت قافیه و شعر و غزل ریخت به هم باز رفتی و دل از ترس اجل ریخت به هم

خنده کردی و شکر ریخت ز لبهایت باز مزّه و طعم به کندوی عسل ریخت به هم

شمع چشمان تو شد علت ماهیّت شعر لحظه‌ای پلک زدی کل علل ریخت به هم

مَثَلی خواستم از طاق دو ابروت زنم اخم کردی و همه ضرب و مثل ریخت به هم

یک شبی رَد شدی از کوچه ی متروکه ما کوچه نه، بعد تو حالات محل ریخت به هم

وزن اشعار من از هُرم نفسهای تو بود سر عقب بردی و مفعول و فَعَل ریخت به هم

آدم بعضی وقتا دلش می‌خواد یه تعریفی از خودش بشنوه که یادش بره جنگ‌زده‌ست. یه چیز معمولی. خیلی معمولی. مثلا قشنگ می‌خندی. مهربون حرف می‌زنی. چشمات آرومه. یه چیزی به همین کوچیکی. نه که دائم بهش بگن تو می‌تونی. تو قوی‌ای. تو خفنی. باریکلا. نه. اینا نه...

چقدر آیه به آیه اصـولِ دین افتاد بزرگ آیتِ عُظمایِ دین، زمین افتاد #شهادت_امام_جعفرصادق‌_علیه‌السلام

طناب بسته شده دور دستهایت بود نصیب و سهم تو از ارث حیدر کرار...

عادتش‌ بود‌ که‌ در آخر هر مجلسِ‌ درس روی‌ پایش‌ بزند؛ وای‌ حُسینا‌ بکند…

یک قطره از دریای احساس تو کافیست تا سیل اشعارم جهانی را بگیرد... #حسین_مرادی

چیزایی که از تو توی سر منه شاید به اندازه هزارتا کتاب باشه اما چیزی از تو که توی دل منه توی یه جمله خلاصه میشه "من سعی کردم بدون تو زندگی کنم نتونستم."

سپاهِ صورتِ تو را، ندیده هیچ لشکری به فتحِ شهرِ من بیا! مرا برای خود ببر! #نجما_رضوی

جانم فدای صاحب آن "عشق‌خانه" که دیوار و درب و پنجره اش هم گره گشاست #اربی_ریحانه #السلام_علیک_یا_علی‌بن‌موسی‌الرضا

شمال و جنگل و کلبه فراهم کردنش با من حریرِ سبزِ شالی خیسِ نم نم کردنش با من

گُلِ رنگین کمان در انتهایِ کوچه باغِ ابر به استقبالِ تو سر تا کمر خم کردنش با من

عجب قندِ سمرقندی، عجب چایِ بخارایی بیا مهمانِ حافظ شو، غزل دم کردنش با من

بزن لبخند در آیینه تا از شب بیاویزم خودت ماهم شوی از ماه، رو کم کردنش با من

مرا با خود ببر تا جاذبه، با سیبِ حوایت دلی سر به هوا این گونه، آدم کردنش با من

اگرچه هر درود آغازِ بدرود است و دلتنگی بیا کارت نباشد چاره یِ غم کردنش با من

خیالی بود اگرچه این غزل اما خیالی نیست تو باشی اینهمه رویا مجسم کردنش با من

شب بود و زلف یار... تو پیوند را ببین... در کُشتنم دو یار همانند را ببین..‌.

دارد نظر به غیر و دل از ما ربوده‌ است این دزد حقّه‌باز هنرمند را ببین...