نه میتونم کنارت بمونم و نه ازت دور

پیش من لطفا تا حد ممکن نه لوس بشید و نه صداتونو بچگونه کنید و نه ادای بچه در بیارید چون ممکنه روتون بالا بیارم.

از بسیار بودن گریزان بودم! کم، نایاب و کیمیا بودن را با جان پذیرا بودم. هرکجا بودن و هر کجا مهر ورزیدن، هر کجا لبخند و هر کجا دل سوختن، هرکس را دوست داشتن و هرکس را آغوش گرفتن برایم خیانت به حساب می‌آمد و از درون آشوبم می‌کرد. می‌گفتم اگر تو برای منی و من از آنِ تو پس با من همراه می‌شوی در قفسی که همیشه برای بیرون رفتن گشوده شده؟ گشوده شده و هیچکس را اذن ورود داده نمی‌شود! تنها اگر دل به ماندن نداری برو. او هم نماند و رفت. رفت که بسیار باشد و بسیار بخواهد. من میله های قفسم مانند وجودم نامرئی بود و نگفتم این نگاه های من چو قفس های صیاد است! صیاد را صید کردی خبر داری؟ نگفتم نرو که اگر ماندنی بودی خود نیز می‌ماندی! از تو چه می‌خواستم؟ 'نامرئی' #الف بیست و دو آبان/صفرچهار.

عطرِ تو مث نفس بود واسه این نفس بُریده! 1:36 ' 2:01

آیینه خیلی هم نباید راست‌گو باشد من مایه رنجِ تو هستم، راست می‌گویی.