امام على عليه السلام : الشَّيْءُ شَيْئانِ : شَيءٌ قَصُرَ عَنّي لَم اُرزَقْهُ فيما مَضى و لا أرْجوهُ فيما بَقِيَ ، و شَيءٌ لا أنالُهُ دُون وَقْتِهِ و لَوِ اسْتَعَنْتُ علَيهِ بقُوّةِ أهلِ السَّماواتِ و الأرضِ ، فما أعْجَبَ أمرَ هذا الإنسانِ : يَسُرُّهُ دَرْكُ ما لَم يَكُن لِيَفوتَهُ ، و يَسوؤهُ فَوتُ ما لَم يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ . و لَو أنَّهُ فَكّرَ لأبْصَرَ ، و لَعَلِمَ أنَّهُ مُدَبَّرٌ ، و اقْتَصَرَ على ما تَيَسّرَ، و لَم يَتَعرّضْ لِما تَعَسّرَ ، و اسْتَراحَ قَلبُهُ مِمّا اسْتَوْعَرَ ، فبِأيِّ هذَينِ اُفْني عُمْري ؟! چيزها بر دو گونه اند: يا چيزى بوده كه در گذشته روزى من نشده، و در آينده نيز اميدى به رسيدن آن ندارم و يا چيزى است كه تا زمانش نرسد، من به آن نخواهم رسيد، هرچند براى رسيدن به آن از نيروى اهل آسمانها و زمين مدد جويم . چه شگفت آور است كار اين انسان ؛ از رسيدن به چيزى كه حتماً به او مى رسيد شاد مى شود، و براى از دست دادن چيزى كه هرگز به او نمى رسيد، اندوهناك . اگر مى انديشيد، ديده بصيرتش باز مى شد و مى فهميد كه براى او، از پيش برنامه ريزى شده است و به آنچه آسان مى رسد، بسنده مى كرد و در پى آنچه شدنى نيست، نمى رفت و دلش از آنچه به دشوارى به دست مى آيد، آسوده مى شد. پس ، به خاطر كدام يك از اين دو چيز، عمر خويش را تباه كنم؟! ( مطالب السؤول :

امام هادى عليه‏ السلام: مَن رَضِيَ عَن نَفسِهِ كَثُرَ السّاخِطونَ عَلَيهِ؛ آن كه از خودش راضى شود، ناراضيان از او فراوان شوند

قالَ الإمامُ الهادى عليه السلام: إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّه ِ أنْ يُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِيَةِ وَ يِتَمَنّى عَلَى اللّه ِ المَغفِرَةَ. امام هادى عليه السلام فرمود: از نشانه هاى غرور نسبت به خدا آن است كه بنده، استـمرار و اصرار بر گنـاه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشايش الهى باشد.

قالَ الإمامُ الهادى عليه السلام: الغِنى قِلَِّةُ ما تَمَنّيكَ وَالرِّضا بما يَكْفيكَ. امام هادى عليه السلام فرمود: بى نيـازى، در كمـى آرزو و رضايت به چيزى است كه تو را كفايت مى كند.

حیات ایرانی

یکی از غم انگیزه ترین جمله ها بی شک جمله ایه که هاروکی موراکامی تو رمانش کافکا درکرانه نوشته: باید بپذیری که برخی افراد برای همیشه در قلبت جا خواهند داشت بدون اینکه جایی در زندگیت داشته باشند... #شبتون_آروم join us : | کانال #لذات_فلسفه @philosophy2

هنوز کامل راه نیفتاده و چهاردست و پا خودش را به در و دیوار و صندلی می‌رساند و می‌ایستد...این بار آمد تا بیخ پای من و ارام ارام خودش را بلند کرد...قد می‌کشید و می‌خندید از اینکه توانسته بایستد...لرزش دست کوچولویش تو دست هایم و حس اینکه به من تکیه کرده جالب بود... خدایی هست که از هیچ به او تکیه کرده ایم..آگاه بر ترس افتادن پنهان شده در دست هایمان وقتی دامانش را گرفته ایم و بینا به لرزش زانوهایمان در طول عمر ... همه از اوییم و به سوی او باز می‌گردیم.... #نی_نی #زن_دایی نکته: وقتی بچه امانته سوژش نکنید😂.یهو قل میخوره میفته زمین

هَمین فقط تصدقت .

هزار عاشق دیوانه؛ در من است که هرگز… به هیچ بند و فسونی؛ نمیکنند رهایت هوای روی تو دارم؛ نمیگذارندم مگر به کوی تو؛ این ابرها ببارندم… چه باک اگر به دل بی ‌غمان نبردم راه غم شکسته ‌دلانم که می ‌گسارندم… @bakhodamhastam

«سرگذشت استعمار (جلد سوم: شکار انسان ها)» را از طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/audiobook/140964

شدیدا توصیه میشه