ما، در هیچ حال، قلب هایمان خالی از غم نخواهد شد؛ چرا که غم، ودیعه یی ست طبیعی که ما را پاک نگه میدارد.
انسان های بی اندوه، به معنای متعالی کلمه، هرگز " انسان " نبوده اند و نخواهند بود.
از این صافی انسان ساز نترس ...
- #نادر_ابراهیمی
#مهروماه
- @Mava_a !🥥'
مَن لَم يَتَعزَّ بعَزاءِ اللّه ِ تَقَطّعتْ نَفسُهُ على الدُّنيا حَسَراتٍ ، و مَن رمى ببَصَرِهِ إلى ما في يَدِ غَيرهِ كَثُرَ هَمُّهُ و لَم يَشْفِ غَيْظَهُ .
كسى كه به دلدارى دادن خدا آرام نگيرد جانش بر دنيا حسرتها خورد و هر كه چشمش به داراييهاى ديگران باشد ، اندوهش بسيار شود و ناراحتيش بهبود نيابد .
( بحار الأنوار : ۷۷/۱۱۶/۱۱ )
امام على عليه السلام :
اطْرَحْ عَنكَ وارِداتِ الهمُومِ (الاُمورِ) ، بعَزائمِ الصّبرِ و حُسنِ اليَقينِ .
اندوههاى [دل ]خويش را با صبر استوار و يقينِ نيكو بزداى .
( نهج البلاغة : الكتاب
امام على عليه السلام :
مَنِ اسْتَشْعَرَ شَعَفَها .حديث مَلأتْ قَلبَهُ أشْجانا ، لَهُنّ رَقْصٌ على سُوَيْداءِ قَلبهِ كرَقيصِ الزُّبدَةِ على أعْراضِ المَدْرَجَةِ ، هَمٌّ يُحزِنُهُ .حديث و هَمٌّ يَشْغَلُهُ ، كذلكَ حتّى يُؤخَذَ بكَظْمِهِ .
آن كه جامه شيفتگى به دنيا را بر تن كند، دلش پر از غمهايى شود كه بر ميانه دلش برقصند، همچون رقصيدن كف و خاشاك سيلاب، هنگام گذر از پيچ و خم درّه ها . خواهشى [دنيوى ]اندوهگينش مى كند و خواهشى ديگر سرگرمش مى سازد و چنين است تا سر انجام راه نَفَسش مى گيرد [و مى ميرد].
( تحف العقول : ۲۲۱)