🎦 یک دوره‌ای بوده که تنها رسانه تأثیرگذار در عالم ــ حالا عالم اسلام تا آنجایی که ما بلدیم ــ شعر بوده. شاعر شعر را میگفت و شعر خوب البته، به سرعت منتشر میشد. دعبل در خراسان آن شعر معروف خودش را خواند، بعد حضرت [امام رضا علیه السّلام] به او جبّه دادند، جایزه دادند. خب او آمد بیرون و رسید قم؛ قمی‌ها گفتند که شنیده‌ایم امام به تو جبّه داده، آن را به ما بده. گفت نه؛ اصرار کردند و گفتند یک تکّه‌اش را بده؛ حاضر نشد. با کاروان راه افتاد از قم خارج شد، وسط راه یک کاروان راهزنی، جلوی اینها را گرفت و همه اموالشان را از آنها گرفت. رئیس دزدها آن بالا، روی یک سنگی نشسته بود. افراد دزد داشتند بار این کاروان را دانه‌دانه باز میکردند، برمیداشتند؛ او همینطور که نگاه میکرد به عوامل خودش، این بیت را خواند که: اَرىٰ فَیئَهُم فی غَیرِهِم مُتَقَسِّماً وَ اَیدِیَهُم مِن فَیئِهِم حَسَراتٍ مضمون شعر این است که من مال خودم را و آنچه متعلّق به خودم است، میبینم که دارد از دستم میرود. [رئیس دزدها]، کاروانها را میگفت دیگر؛ یعنی آن مال خودشان، دست دیگران است. این یک بیت از همان قصیده [دعبل] است. دعبل گفت که بروید بپرسید که این قصیده مال چه کسی بود تو خواندی. یکی از کاروانی‌ها رفت، گفت این شعری که خواندی، مال چه کسی بود؟ گفت مال دعبل است. گفت دعبل اینجا است. گفت کجا است؛ دعبل را به او نشان دادند. دعبل رفت جلو، گفت بله، این شعر مال من است؛ من [دعبل] هستم. او هم دستور داد که همه آنچه برده بودند به آنها پس دادند. بیانات رهبری در دیدار شاعران، ۱۴۰۲/۱/۱۶ @Arefane | عارفانه

❖ شعرخوانی در محضر رهبری با موضوع حجاب؛۱۴۰۲/۱/۱۶ زیبایی ات حَراج، به بازارِ «تن» مَباد پوشیده باش تا که فقط «جان» ببینمت دلشوره ام فقط نه به موی پریش توست آشفته ام که باز پریشان ببینمت فرق است در ترانه‌ی تاریکِ چَرت خوان، یا در بیانِ روشن قرآن ببینمت ای گل به لاله‌های وطن خیره شو، مباد شرمنده‌ی مرام شهیدان ببینمت‌‌ @Arefane | عارفانه

🎦 [صائب] گفت: میِ نابی ولی از خلوت خُم به ساغر چون نمی‌آیی چه حاصل؟ باید بیایید درون ساغر تا وسیله‌ی شادی باشید. بخشی از بیانات رهبری در دیدار شاعران، ۱۴۰۲/۱/۱۶ @Arefane | عارفانه

🎦 جزو خصوصیات شعر فارسی تولید سرمایه‌های معرفتی و معنوی است. در شعرهای دیگر، تا آنجایی که ما میدانیم، به این شدت وجود ندارد؛ یعنی ما قله‌های شعر فارسی را که نگاه میکنیم، یا حکیمند ــ [مثل] نظامی یا حکیم فردوسی؛ فردوسی یک حکیم است و شاهنامه واقعاً کتاب حکمت است ــ یا مولانای معرفت و عرفان و معنویّتند یا حافظ قرآنند‌ یا مثل سعدی کتابشان پُر از حقایق و معارف حِکمی و معنوی است. همین‌طور از آن بالا شما بگیرید بیایید پایین تا برسیم به سعدی، به حافظ، به جامی، به صائب، به بیدل؛ ببینید، اینها همه حکیمند، همه [اشعار] اینها حکمت است؛ یعنی شعر ما، شعر فارسی، در طول زمان حاملِ حکمت بوده، حامل معرفت بوده، سرمایه‌های معنوی ما را حفظ کرده و بر آنها افزوده؛ یعنی شما اگر چنانچه در یک حد خاصی از معرفت باشید، وقتی که مثلا مثنوی مولانا را میخوانید، این معرفت افزایش پیدا میکند؛ یعنی تولید معرفت میکنند، فقط حفظ سرمایه نیست؛ خصوصیت شعر فارسی این است. خب شعرای برجسته‌ای که حالا بعضی‌شان را اسم آوردیم، مثل ناصرخسرو، مثل نظامی گنجوی، مثل خاقانی، مثل خود مولوی، مثل سعدی، اینها به معنای واقعی کلمه مصداق همان [استثنای] «الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و ذکروا الله کثیرا» در آخر سوره شعراء هستند؛ [آنجا که میگوید] که «و الشعراء یتبعهم الغاوون * الم تر انهم فی کل واد یهیمون * و انهم یقولون ما لایفعلون * الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و ذکروا الله کثیرا و انتصروا من بعد ما ظلموا»؛ یعنی مصداق همینند؛ واقعاً اینجوری است که شعرای بزرگ ما مصداق این هستند. بیانات رهبری در دیدار شاعران، ۱۴۰۲/۱/۱۶ @Arefane | عارفانه

ترجمه آیه ذکرشده در مطلب قبل: سوره شعرا، آیات ۲۲۴ تا ۲۲۶ و بخشی از آیه‌ی ۲۲۷؛ «و شاعران را گمراهان پیروى می‌کنند. آیا ندیده‌اى که آنان در هر وادی‌ای سرگردانند؟ و آنان هستند که چیزهایى می‌گویند که انجام نمی‌دهند؛ مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفته‌اند یارى خواسته‌اند.»

✍ برخلاف کسانی که در به کار بردن واژه «مولانا» برای مولوی، امتناع و حساسیت شدیدی دارند (حتی برخی از موافقین عرفان که از قضا انقلابی هم هستند)، رهبری امسال در محفل شاعران، دو بار این واژه را برای مولوی به کار بردند آن‌هم با چنین تعابیر بلندی: ❖ «مولانای معرفت و عرفان و معنویّت» ❖ «شما اگر چنانچه در یک حد خاصی از معرفت باشید، وقتی که مثلا مثنوی مولانا را میخوانید، این معرفت افزایش پیدا میکند، یعنی تولید معرفت می‌کنند، فقط حفظ سرمایه نیست.» @Arefane

بنابر روایتی که اخیرا از دیدار شاعران با رهبری منتشر شده است، در بیت رهبری اتاقی موسوم به «اتاق سیگار» برای شاعران سیگاری آماده کرده اند؛ شامل چندمیز، چند بسته سیگار، چند فندک و چند جاسیگاری :) ظاهراً یک سال در بازرسی‌ها سیگار و فندک استاد یوسفعلی میرشکاک را می‌گیرند و نمی‌گذارند با خودش به داخل ببرد. وقتی رهبری متوجه می‌شوند بی‌حوصلگی استاد میرشکاک به خاطر سیگار است، دستور می‌دهند از این به بعد برای سیگار کشیدن شاعران فضایی فراهم کنند. البته این اتفاق فقط یکبار در سال، برای دیدار شاعران که چندین ساعت بعد از افطار طول می‌کشد، رقم می‌خورد. @Arefane

در شبهای قدر زیارت امام حسین علیه السلام توصیه شده است که مناسب است حداقل با کم‏‌ترین کلمات، آن حضرت را یاد کنیم: السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللهِ السَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ @Arefane

روایت شده که خدمت رسول خدا عرض شد: اگر شب قدر را یافتم از خدای خود چه بخواهم؟ فرمود: عافیت.

میگذشت از درِ مسجد، نفس‌آلوده سگی، گذرِ خویش به کوی تو به یادم آمد... السلام علیک یا نورالانوار یا محیی الموتی یا امیرالمومنین @Arefane

برنامۀ «بر ساحل سحر» هرروز پس از اذان صبح از شبکه افق سیما پخش می‌شود. در این برنامه شاگردان سلوکی آیت الله سعادت پرور (اساتید معظم؛ فیاض‌بخش، تحریری، فروغی، عیدی، وطن‌خواه و..) سخن می‌گویند. @Arefane

من اینم و تو آنی...