شور (حسین حسین حسین؛ وای وای وای) حاج محمود کریمی شب عاشورای محرم ۱۴۰۲ @Arefane

خبر دارم که سَر از دِیر نصرانی درآوردی...

این دیر نصرانی، هم‌اکنون در مسیر سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دارد.

در ماجرای اسیران اهلبیت از کوفه تا شام، حاملانِ «سَر مبارک» در بين راه، سر بريده امام حسين علیه‌السلام را در صندوقى در داخل دِير راهب نصرانی قرار دادند.

راهب، در آن شب دید نوری به سوی آسمان ساطع است، وقتی به سوی آنان رفته و از هویت آنان و صاحب سَر آگاه شد، پس از شماتت آنان، مقداری پول داده و از آنان خواست تا یک شب سر را در اختیار وی بگذارند.

راهب، سر امام حسین علیه‌السلام را با مشک و گلاب شستشو می‌دهد و ضمن ناله و گریه شروع به صحبت کردن با سر بریده می‌کرده و در آن شب سر مبارک را بر روی سینه گذاشته و تا صبح گریه می‌کرده و به برکت آن سر، صبح مسلمان می‌شود.

نَفْس، راست نگوید و دل، دروغ نگوید. - رساله قشیریه

چرا طلبه‌ها کارِ یَدی (کسب درآمد از طریق اشتغال به کارهای غیر طلبگی) نمی‌کنند؟ مفت‌خور چه کسی است؟ پاسخ از مرحوم استاد علی صفایی حائری @Arefane | عارفانه

ز بندِ خصم به تدبیر می‌توان جستن؛ مرا چه چاره که زنجیرِ پایِ خویشتنم... @Arefane

وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ

و [پیامبر] غل و زنجیرهایی را كه بر ايشان بوده است را برمى‌دارد. (اعراف/ ۱۵۷)

مسلّماً مردم آن‌زمان بر دست و پایشان زنجیر ظاهری نبوده که پیامبر ما بخواهد آنها را باز کند؛ پس مقصود آیه، زنجیرهای عقاید ناصواب و صفات رذیله و اعمال ناصالح است.