سلام
حضرت علی(ع)(حکمت۱۵۰/۶):
معصیت های کوچک را از دیگران بزرگ می شمارد در حالیکه بزرگتر از آنرا از خود ناچیز می بیند، آنچه را از طاعات دیگران کوچک می شمرد از خودش بزرگ و بسیار می پندارد.(مرتبا) به(کارهای) مردم خرده می گیرد؛ امااز ذکر خدا با فقيران محبوب تر است. همواره به نفع خود وبه زیان دیگران حکم می کند؛ اما هرگز حق رابه دیگران نمی دهد. دیگران را هدایت می کند وخود را گمراه می سازد و در نتیجه مردم از آنها اطاعت می کند اما خود معصیت خدا می کند. حق خود را به طور کامل می گیرد ولی حقوق دیگران را نمی پردازد. از خلق خدا ازآنچه معصیت خدا نیست می ترسد ولی خود از خدا( در مورد ستم کردن) در باره مخلوقش پروا ندارد.
یستعظم من معصیته غیره ما یستقل اکثر منه من نفسه، ویستکثر من طاعته ما یحقره من طاعه غیره، فهو علی الناس طاعن، ولنفسه مداهن؛ اللهو مع الاغنیاء احب الیه من الذکر مع الفقراء، یحکم علی غیره لنفسه، ولا یحکم علیها لغیره، ویرشد غیره ویغوی نفسه. فهو یطاع ویعصی، ویستوفی ولایوفی، ویخشی الخلق فی غیرربه، ولایخشی ربه فی خلقه.
#نشر_خوبیها_مسجد_جامع
https://eitaa.com/Ashaghanvelaya1
