♦️حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید : ﴿اِنَّ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) مِصْبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَجَاةِ﴾ همانا امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات است.(۱) ♦️امام جعفر صادق(علیه السلام) می فرماید : ﴿مَنْ لاَذَ بِقَبرِ اَلْحُسَيْنِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَاسْتَجَارَ مِنَ اَلنَّارِ و سَأَلَ اللهَ الجَنَّةَ إِلَّا أَجَارَهُ اللهُ مِنَ النَّارِ وَ أَعطَاهُ الجَنَّةَ﴾ هرکس به قبر امام حسین(علیه السلام) پناهنده شود و از خداوند در امان ماندن از آتش و ورود به بهشت را بخواهد، (دعایش مستجاب شود و) خداوند او را از آتش پناه می دهد و بهشت را به او عطا می کند.(۲) ♦️امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرماید : ﴿نَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ﴾ ما پس از شهادت امام حسین(علیه السلام)، پناهنده ی قبر مطهر او هستیم.(۳) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۳۶، ص۲۰۴ ۲)فضل زيارة الحسين(ع) شَجَری، ص۵۴ ۳)الاقبال سید بن طاووس، ج۲، ص۶۹۰ @AsnadolMasaeb

🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️ ✍ #روضه_شماره 8️⃣8️⃣ 👤 #امام_حسین_علیه_السلام 👤 #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها @AsnadolMasaeb

🔸🔶《اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یَابنَ رَسُولِ اللهِ(صلوات الله علیه و آله) یَا اَبٰا عَبْدِاللهِ الحُسَین(علیه السلام) وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ》🔶🔸 ✅یکی از فضائلی که به امام حسین(علیه السلام) اختصاص یافته، این است که حضرت رسول اکرم(ص) پسر خودش ابراهیم را، به خاطر شدّت محبت به امام حسین(علیه السلام) فدای حسین(علیه السلام) کند. این جریان از ابن عباس چنین نقل شده است؛ روزی نزد پیامبر اکرم(ص) بودم، در حالی که؛ 📋《..وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْسَرِ اِبْنُهُ إِبْرَاهِيمُ وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْمَنِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) وَ هُوَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا وَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا》 ♦️پیامبر اکرم(ص) فرزندش ابراهیم را بر زانوی چپ و نوه‌اش امام حسین(علیه السلام) را بر زانوی راست خود نشانده بود. و یک بار حسین(ع) را می بوسید و یک بار ابراهیم را! سپس جبرئیل نازل شد و گفت : 📋《يَا مُحَمَّدُ(ص)! إِنَّ رَبَّكَ يَقْرَأُ عَلَيْكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ : لَسْتُ أَجْمَعُهُمَا لَكَ فَافْدِ أَحَدَهُمَا بِصَاحِبِهِ》 ♦️ای محمد(ص)! خدا به تو سلام می‌رساند و می‌ فرماید : ما این دو فرزند را برای تو با هم نمی گذاریم، یکی از آنها را فدای دیگری گردان! 📋《فَنَظَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِلَى إِبْرَاهِيمَ فَبَكَى وَ نَظَرَ إِلَى اَلْحُسَيْنِ(ع) فَبَكَى وَ قَالَ : إِنَّ إِبْرَاهِيمَ أُمُّهُ أَمَةٌ وَ مَتَى مَاتَ لَمْ يَحْزَنْ عَلَيْهِ غَيْرِي وَ أُمُّ اَلْحُسَيْنِ(ع) فَاطِمَةُ(س) وَ أَبُوهُ عَلِيٌّ(ع) اِبْنُ عَمِّي لَحْمِي وَ دَمِي وَ مَتَى مَاتَ حَزِنَتْ اِبْنَتِي وَ حَزِنَ اِبْنُ عَمِّي وَ حَزِنْتُ أَنَا عَلَيْهِ وَ أَنَا أُوثِرُ حُزْنِي عَلَى حُزْنِهِمَا! يَا جَبْرَئِيلُ! يُقْبَضُ إِبْرَاهِيمُ فَدَيْتُهُ لِلْحُسَيْن(ع)!》 ♦️حضرت نگاهی به صورت حسین(علیه السلام) کرد و نگاهی به صورت ابراهیم، و گریه کرد، پس فرمود :  اما ابراهیم مادرش کنیز است، هرگاه بمیرد کسی غیر از من برای او محزون نمی شود، اما حسین(علیه السلام) مادرش فاطمه(سلام الله علیها) و پدرش علی(علیه السلام) است که به منزله گوشت و خون من است، هر گاه حسین(علیه السلام) بمیرد دخترم فاطمه(سلام الله علیها) محزن و غصه دار می شود، پسر عمم علی(علیه السلام) هم محزون می شود و خودم هم محزون می شوم و من اختیار کردم حزن خود را بر حزن آنها! ای جبرئیل! ابراهیم بمیرد، او را فدای حسین(ع) کردم.  ابن عباس می گوید : 📋《فَقُبِضَ بَعْدَ ثَلاَثٍ فَكَانَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِذَا رَأَى اَلْحُسَيْنَ(ع) مُقْبِلاً قَبَّلَهُ وَ ضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ رَشَفَ ثَنَايَاهُ وَ قَالَ فُدِيتُ مَنْ فَدَيْتُهُ بِابْنِي إِبْرَاهِيمَ》 ♦️ابراهيم پس از سه روز از دنیا رفت. لذا پیامبر اکرم(ص) هر گاه امام حسین(علیه السلام) به سويش مى‏‌آمد، او را مى‏‌بوسيد و بر سينه مى‌‏چسباند و دهانش را مى‏‌‌مكيد و می فرمود : «من به فدای کسی شوم که پسرم ابراهیم را فدای او گردانیدم.»(۱) پیامبر اکرم(ص)، امام حسین(ع) را بسیار دوست می داشت و این عشق و علاقه به حدی بود که، ابن مسعود نقل می کند : 📋《حَمَلَ رَسُولُ اللهِ(ص) الحَسَنَ(ع) وَ الحُسَینَ(ع) عَلَی ظَهرِهِ، الحَسَنُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُمنَی وَ الحُسَینُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُسرَی ثُمَّ مَشَی》 ♦️حضرت رسول اکرم(ص) حسنین(علیهما السلام) را بر پشت مبارکشان سوار می کرد، درحالی که حسن(ع) را بر دوش راست خود و حسین(ع) را بر دوش چپ خود، حمل می کرد.(۲) و در روایتی دیگر آمده است که ؛ حضرت رسول اکرم(ص) خطاب به اصحاب می فرمود : 📋《إِنَّ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ) رَيْحَانَتِي مِنَ اَلدُّنْيَا》 ♦️حسن(ع) و حسین(ع) دو گل من در دنيا هستند.(۳) 🏴در مقاتل آمده است که؛ وقتی کاروان اسرای کربلا به مدینه رسیدند، بعد از حضور و استقبال مردم مدینه از کاروان اهل بیت(علیهم السلام) و ایراد خطبه توسط امام سجاد(ع)، حضرت زینب کبرى(س) خود را به مسجد حضرت رسول اکرم(ص) رساند و در حالى که دو طرفِ درِ مسجد را گرفته بود، خطاب به حضرت رسول خدا(ص) عرضه داشت : 📋《یَا جَدَّاهْ! إِنِّی‏ نَاعِیَةٌ إِلَیْکَ أَخِیَ الْحُسَیْنَ(ع)》 ♦️یا جدّاه! من خبر مرگ برادرم حسین(علیه السلام) را براى تو آورده‏ ام.(۴) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست  پسر خاک سیه منزل و ماوای تو نیست  خاک عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان  جای یک بوسه ی من، بر همه اعضای تو نیست  قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا  در نجف با خبر از حال تو بابای تو نیست  دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش  از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست 👤صامت بروجردی  📚منابع : ۱)بحارالأنوار مجلسی، ج۲۲، ص۱۵۳ ۲)احقاق الحق شوشتری، ج۱۰، ص۷۲۰ ۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۶۲ ۴)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۴۷ @asnadolMasaeb

✅در دعای «ماه رمضان» می خوانیم : ﴿اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِى تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُهَا غَیْرُکَ یَا رَحْمنُ یَا عَلَّامُ﴾ خدایا بیامرز برایم این گناهان بزرگ را که به راستى که آنها را جز تو نیامرزد، اى بخشاینده و اى بسیار دانا.(۱) 👤امام رضا(علیه السلام) راه بخشیده شدن گناهان بزرگ را در طی روایتی می فرماید : ﴿فَعَلَی مِثْلِ اَلْحُسَيْنِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ﴾ گريه كنندگان بايد بر كسی مثل حسين(علیه السلام) گريه كنند، چرا كه گريستن برای او، گناهان بزرگ را فرو می ريزد.(۲) 📝شعر : چون به عزا خانه اش، پا نِهی آهسته نِه بال ملائک بود، فرش عزای حسین(ع) خنده کنان می رود، روز جزا در بهشت هرکه به دنیا کند، گریه برای حسین(ع) 👤شکوهی 📚منابع : ۱)مفاتيح الجنان محدث قمی، ص۲۹۳ ۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۸۴ @AsnadolMasaeb

3️⃣شباهت #امام_حسین_علیه_السلام با حضرت ابراهیم(علیه السلام)!👇 #شباهتها @AsnadolMasaeb

#شباهت_حضرت_ابراهیم_ع_با_امام_حسین_ع ✅بین حضرت ابراهیم(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) اشتراکات و شباهت هایی وجود دارد که در آیات و روایات و تاریخ، به برخی از آنان اشاره شده است. 1⃣هر دو دارای (قلب مُطمئنّة) بودند! ۱)قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم(ع) می فرماید : حضرت ابراهیم(ع) از پرودگار خود درباره کیفیت احیاء مردگان سوال کرد و گفت : 📋《رَبِّ! أَرِني‏ کَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتي‏؟》 ♦️پروردگارا! به من نشان بده که چگونه مردگان را زنده می کنی؟ و هنگامی که خداوند به او فرمود : آیا ایمان نداری؟! ابراهیم(ع) گفت : 📋《بَلي‏ وَلکِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبي‏!》 ♦️آری باور دارم! اما می خواهم با مشاهده آن دلم مطمئن و آرام گردد. و خداوند نیز، به او نشان داد.(۱) ۲)در مورد امام حسین(ع) آمده است که؛ خداوند در قرآن کریم می فرماید : 📋《يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ؛ ارْجِعِي إِلَى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً؛ فَادْخُلِي فِي عِبادِي؛ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي》 ♦️هان اى روح آرام یافته! به سوى پروردگارت بازگرد که تو از او خشنود و او از تو خرسند است. پس به میان بندگان من در بیا و به بهشت و ماوای من داخل شو!(۲) این سوره، در روایت امام صادق(ع) به سوره امام حسین(ع) مشهور است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《فَاِنَّهَا [سُورَةُ الفَجرِ] سُورَةُ الحُسَینِ(ع)》 ♦️سوره فجر سوره امام حسین‌(ع) است.(۳) در روایتی دیگر، امام صادق(ع) می فرماید : 📋《فَهُوَ ذُوالنَّفسِ المُطمَئِنّةِ الرَّاضِيَةِ المَرْضِيَّةِ》 ♦️پس امام حسین(ع) صاحب نفس مطمئنه راضیه مرضیه است.(۴) 2⃣هر دو، مورد ابتلائات و آزمایش های الهی قرار گرفتند! ۱)خداوند در قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم(ع) می فرماید : 📋《وَ إِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ》 ♦️به خاطر آورید هنگامی که خداوند، ابراهیم را مورد آزمایش قرار داد.(۵) ۲)امام حسین(ع) نیز از ابتلائات و امتحانات خداوند متعال بی نصیب نبود و خداوند در کربلا، ایشان را متناسب با عظمت معنویشان، مورد ابتلاء و آزمایش قرار دادند. در روایتی؛ حضرت رسول اکرم(ص) درباره ابتلائات امام حسین(ع) می فرماید : 📋《اِنَّ اَهلَ بَیتِی سَیَلقُونَ مِن بَعدِی مِن اُمَّتِی قَتلَاً وَ تَشرِیدَاً》 ♦️همانا اهل بیتم، بعد از من، توسط امتم، گرفتار کشتارها و آوارگی ها خواهد شد.(۶) 3⃣ماموریت هر دو، در عالم خواب به آنان وحی و الهام شد! ۱)قرآن درباره ماموریت ذبح اسماعیل(ع) توسط ابراهیم خلیل(ع) می فرماید : ابراهیم خلیل(ع) خطاب به فرزندش اسماعیل(ع) فرمود : 📋《يَا بُنَيَّ! إِنِّي أَري‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ!》 ♦️پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم.(۷) ۲)در مورد امام حسین(ع) از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمود : آن شبى كه امام حسين(ع) تصميم گرفته بود، فرداى آن از مكه خارج شود، محمد بن حنفيه به حضور آن حضرت(ع) آمد. بینشان سخنانی رد و بدل شد. تا اینکه محمد حنفيه به امام(ع) پیشنهاد هجرت به جایی غیر از کوفه داد، که امام(ع) نپذیرفت. فردای آن روز مجدد محمد بن حنفیه قبل از بيرون آمدن امام(ع) از مكه، خدمت ایشان رسید و عرض کرد : پس چه باعث شد كه به اين زودى حركت كردى!؟ امام حسین(ع) فرمود : 📋《أَتَانِي رَسُولُ‏ اللَّهِ(ص) بَعْدَ مَا فَارَقْتُكَ فَقَالَ : يَا حُسَيْنُ(ع)! اخْرُجْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ‏ قَتِيلًا》 ♦️وقتى از تو مفارقت كردم جدم پيامبر خدا(ص) را در عالم خواب ديدم كه به من فرمود : اى حسين(ع)! حركت كن همانا خداوند خواسته كه تو را كشته شده ببيند. محمد بن حنفيه گفت : 📋《إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ》! و پرسید : پس اين زن و بچه را براى چه همراه خود مي برى، در صورتى كه با اين حال خارج مي شوى!؟ امام حسین خطاب به وی فرمود که جدم رسول اکرم(ص) نیز در این باره فرمود : 📋《إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا》 ♦️خداوند خواسته كه خاندان تو را نیز اسير ببيند.(۸) 4⃣هر دو دارای فرزندی بصیر و فهیم و صبور بودند! قرآن می فرماید : ۱)حضرت ابراهیم خلیل(ع) خطاب به فرزندش اسماعیل(ع) فرمود : 📋《يَا بُنَيَّ! إِنِّي أَري‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ! فَانْظُرْ ما ذا تَري‌؟》 ♦️پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟ اسماعیل(ع) جواب داد : 📋《يا أَبَتِ! افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُني‌ إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرينَ》 ♦️پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!(۹) ۲)در مورد امام حسین(ع) آمده است که؛ وقتی کاروان امام حسین(ع) در راهی که منتهی به کربلا می شد، در منزلگاه بنی مقاتل در حال حرکت بود، امام حسین(ع) سرش را روی زین مرکب گذاشت و اندکی خوابید. @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

وقتی حضرت(ع) سر از خواب بلند کرد فرمود : 📋《إِنَّا لِله وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ اَلْحَمْدُ لِله رَبِّ الْعالَمِین》 حضرت(ع) سه بار این جمله را تکرار کرد. حضرت علی اکبر(ع) که خیلی مراقب حال پدر بود، جلو آمد و گفت : 📋《يَا أَبَتِ! جُعِلتُ فِداكَ! مِمَّ حَمِدتَ اللهَ واستَرجَعتَ؟》 ♦️پدرجان! فدایت شوم. چرا کلمه استرجاع را جاری کردید و خدا را حمد فرمودید؟ حضرت(ع) فرمودید : در این حین که می رفتیم، خوابم برد، و دیدم هاتفی را که ندا می کرد : 📋《القَومُ یَسِیرُونَ وَ المَنایَا تَسِیرُ اِلیَهِم!》 ♦️این کاروان می‌رود، و مرگ هم اینها را بدرقه می‌کند. اینجا بود که حضرت علی اکبر(ع) سوال کرد : 📋《يا أبَتِ! ألَسنَا عَلَى الحَقِّ؟!!》 ♦️مگر ما بر حق نیستیم؟ حضرت(ع) فرمود : 📋《بَلَی وَاللهِ》 ♦️آری به خدا سوگند که ما بر حقّیم! علی‌ اکبر(ع) عرض کرد : 📋《فَاِنَنَّا اِذَاً مَانُبَالِی اَن نَمُوتَ مُحِقِّینَ!》 ♦️اگر مسیر ما مسیر حق است، دیگر باکی از مرگ نداریم! امام حسین(ع) وقتی این جمله را شنید، فرمود : 📋《جَزَاكَ اللهُ مِن وَلدٍ خَيرَ مَا جَزَى وَلَداً عَن وَالِدِهِ》 ♦️خدایت پاداشی نیکو عطا کند، نیکوترین پاداش که باید فرزندی از پدر خویش دریافت کند.(۱۰) 5⃣هر دو به همراه همسر و فرزند در بیابان اسکان یافتند! ۱)هنگامی که خداوند متعال ابراهیم خلیل(ع) را مامور به هجرت از فلسطین به مکه کرد، ابراهیم(ع) همسرش هاجر(س) و اسماعیل(ع) را به همراه خود، به سرزمین مکه برد و در آنجا اسکان داد. و ابراهیم(ع) در آخر این دعا را کرد : 📋《رَبَّنَا! إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ》 ♦️پروردگارا! من برخی از ذرّیّه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو مسکن دادم.(۱۱) ۲)در مورد امام حسین(ع) هست که؛ کاروان امام حسین(ع) بعد از مسافت راه سخت و طولانی به سرزمین کربلا رسید. امام(ع) تا وارد سرزمین کربلا شد، غم عجیبی در قلب خویش احساس کرد. 📋《وَقَفَ جَوَادُ الحُسَينِ(ع) وَ كُلَّمَا حَثَّهُ عَلَى المَسِيرِ لَم يَنبَعِثَ مِن تَحتِهِ خَطوَةََ وَاحِدَةََ》 ♦️مرکب امام(ع) از حرکت ایستاد و قدم از قدم بر نداشت. امام از این حرکت به شگفت آمد و فرمود : 📋《مَا يُقالُ لِهذِهِ الأَرضِ؟ فَقَالُوا : كَربَلاءُ فَبَكَى وَ قَالَ : كَربٌ وبَلاءٌ!》 ♦️نام این سرزمین چیست؟ پاسخ دادند : کربلا! پس گریه کرد و فرمود : دشت اندوه و بلا! 📋《وَ قَبَضَ الْحُسَيْنُ(ع) قَبْضَةً مِنْها فَشَمَّها، وَ قالَ : هذِهِ وَاللهِ! هِيَ الأَْرْضُ الَّتي أخْبَرَ بِها جَبْرَئيلُ رَسُولَ اللهِ(ص) أَنَّني أُقْتَلُ فيهَا》 ♦️آن گاه كه به امام حسين(ع) مُشتى از خاك آن جا را برگرفت و بوييد و فرمود : به خدا سوگند اين همان سرزمينى است كه جبرئيل به حضرت رسول اکرم(ص) خبر داده بود، که من در آن كشته مى شوم.(۱۲) سپس حضرت(ع) فرمود : 📋《قِفُوا وَ لا تَرْحَلُوا مِنْها! اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَرْبِ وَ الْبَلَاءِ》 ♦️همین جا توقّف کنید و از آن کوچ نکنید. پروردگارا! پناه می برم به تو از دشت اندوه و بلا!(۱۳) 6⃣هر دو، فرزندشان را به قربانگاه بردند! ۱)هنگامی که ابراهیم خلیل(ع) مامور به ذبح اسماعیل(ع) خود شد، فرزندش را به قربانگاه برد تا اینکه او را ذبحش كند. در این هنگام؛ ندا آمد كه : 📋《يَا إِبْرَاهِيمُ! قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا، إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ، إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ، وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ》 ♦️اى ابراهيم! خوابت را تحقّق دادى، به راستى ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏‌دهيم. به يقين اين آزمايش روشن بود و ما فرزندت را در برابر قربانى بزرگى، [از ذبح شدن] رهانيديم.(۱۴) ۲)در مورد قربانی امام حسین(ع) نیز آمده است که؛ در روز عاشورا اصحاب تا زنده بودند اجازه ندادند کسی از اهل بيت پیامبر(ص) به ميدان برود. وقتی آخرین غیر بنی هاشمی شهید شد. 📋《اِجتَمَعُوا يُوَدِّعُ بَعضُهُم بَعضَاً》 ♦️بنی هاشم جمع شدند و شروع كردند با يكديگر وداع كردن و خداحافظى كردن!(۱۵) اولین كسى كه از امام حسین(ع) كسب اجازه كرد، حضرت علی اکبر(ع) بود. در تاریخ طبری نقل شده است که ؛ 📋《وَ کَانَ اوَّلُ قَتَیلٍ مِن بَنی‌طَالِبِِ(ع) یَومَئِذٍ؛ عَلَیُّ الأَکبَرُ(ع) بنُ الحُسَینِ(ع) بنُ عَلیِّ(ع)》 ♦️نخستين كشته از خاندان ابوطالب(ع) در روز عاشورا، على اكبر(ع)، فرزند حسين بن علی(ع) بود.(۱۶) وقتی حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت، جانانه جنگید، و وقتی که از مرکب به زمین افتاد. 📋《فَقَطََّعُوهُ بِسُیُوفِهِم إربَاً إربَاً》 ♦️از هر طرف شمشیر به او زدند و او را قطعه قطعه کردند.(۱۷) @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

7⃣خداوند به پاس صبر بر مصائب، به هر دو پاداش داد! ۱)در مورد حضرت ابراهیم(ع) می توان گفت که؛ اولین و بالاترین پاداشی که به‌ واسطه تسلیم بودن حضرت ابراهیم(ع) در برابر فرمان الهی به او عطا شد، مقام امامت بود. امامت یکی از مناصب مهم و والای الهی است که پس از نبوت و رسالت به حضرت ابراهیم(ع) تعلق گرفت. قرآن می فرماید : 📋《إِذِ ابْتَليَ إِبْرَاهِمَ رَبُّهُ بِكلَِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامَاً》 ♦️به خاطر آوريد هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسائل گوناگونى آزمود و او به خوبى از عهده اين آزمايش‌ها بر آمد. خداوند به او فرمود : من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم!(۱۸) علاوه بر آن، یاد و خاطره ابراهیم(ع) همواره در طول سالیان سالیان تاکنون در یادها زنده و در ذهن ها تداعی می شود. قرآن می فرماید : 📋《وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ》 ♦️نام نیک ابراهیم(ع) را در امت‌های بعد باقی و برقرار ساختیم.(۱۹) آوازه نیکوی ذریه حضرت ابراهیم(ع) که حضرت رسول اکرم(ص) و امام حسین(ع) نیز جزء آن هستند، از جمله عطایایی است که نصیب ابراهیم(ع) شد. خداوند به پاس صبر بر مصائبی که بر ابراهیم(ع) گذشت، مناسک حج را آمیخته با مجاهدات او قرار داد؛ لذا در بسیاری موارد از آن با نام حج ابراهیمی یاد می‌ شود. اعمالی همچون سعی صفا و مروه، رمی جمرات، قربانی کردن و تلبیه و تقصیر و همه و همه به تأسّی از عمل ابراهیم(ع) و خانواده او، برای حاجیان واجب شد. ۲)در مورد امام حسین(ع) نیز، خداوند به‌ واسطه شهادت اباعبدالله(ع) و صبر و تحملی که ایشان در مصائب عاشورا داشتند؛ پاداش‌های عظیمی را برای ایشان و زائران قبرشان قرار داده است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ(ع) مِنْ قَتْلِهِ أَنْ جَعَلَ ۱)الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ ۲)وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ ۳)وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ ۴)وَ لَا تُعَدُّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ جَائِیاً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِه》 ♦️خداوند تبارک و تعالی در پاداش قتل حسین(ع) این عوض را معین فرمود كه امامت را در ذریه او قرار داد و در تربت او شفا قرار داد، در كنار قبرش وعده اجابت به درخواست‌ها داد و ایام آمد و شد زائران قبرش را به حساب عمر آنها منظور نخواهد كرد.(۲۰) در روایات دیگری آمده است که؛ امام باقر(ع) فرمودند : 📋《مَن بَکَی أََو أَبکَی أَو تَبَاکَی فِی مُصِیبَةِ الحُسَینِ(ع) حُرِّمَت جَسَدُهُ عَلَی النَّارِ وَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ》 ♦️هرکس در مصیبت امام حسین(ع) بگرید یا بگریاند و یا خود را به حالت گریه بزند؛ جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می گردد.(۲۱) امام صادق(ع) فرمودند : 📋《اَرْبَعَةُ آلافِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع) شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ اِلى یَوْمِ القِیامَةِ》 ♦️چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا(ع) ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت(ع) مى گریند.(۲۲) امام رضا(ع) فرمودند: 📋《مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) بِشَطِّ الْفُرَاتِ، کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ》 ♦️هر کس اباعبدالله(ع) را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.(۲۳) 8⃣خداوند هر دوی آنها را محبوب کرد! هنگامی که حضرت ابراهیم(ع) همسر و فرزند خود را به سرزمین مکه برد، این دعا را خواند : 📋《رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ.. فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ》 ♦️پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی، در کنار خانه‌ای که حرم توست، ساکن ساختم، تو دلهای گروهی از مردم را متوجّه آنها ساز!(۲۴) خداوند دعای ابراهیم(ع) را مستجاب کرد و به قدری محبوب شد که یهودی ها می گویند :ابراهیم یهودی است! مسیحیان می گویند :ابراهیم مسیحی است! قرآن می فرماید : 📋《مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَٰكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ》 ♦️ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی؛ بلکه موحّدی خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشرکان نبود.(۲۵) ۲)در مورد امام حسین(ع) نیز، خداوند محبت ایشان را در قلوب مردم قرار داده است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ حُبَّ اَلْحُسَيْنِ(ع) قُذِفَ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُنَافِقِينَ وَ اَلْكَافِرِينَ فَلاَ تَرَى لَهُمْ ذَامّاً》 ♦️همانا محبت حسین(ع) در قلب مومنین و منافقین و کافرین قرار داده شده است، لذا هیچ کس آنها را مذمت نخواهد کرد.(۲۶) در روایتی دیگر امام صادق(ع) می فرماید : 📋《مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ(ع) وَ حُبَّ زِيَارَتِهِ》 ♦️هر کس که خدا خیر خواه او باشد، محبت امام حسین(ع) و شوق زیارتش را در دل او می اندازد.(۲۷) ادامه مطالب :👇

9⃣هر دو، با بی ایمانی(شرک) و جهالت مبارزه کردند! ۱)حضرت ابراهیم(ع) در مقابل بت پرستی مردمان زمان خود، با آنان خطاب می کرد و می فرمود : 📋《أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ》 ♦️اف بر شما و بر هر چه كه غير از خدا پرستش مى‌كنيد!(۲۸) ۲)امام حسین(ع) نیز در روز عاشورا، وقتی دید نصیحت ایشان اثر نمی‌کند، خطاب به آنان این آیه را فرمود : 📋《وَ أُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ》 ♦️محبت گوساله در دلهایشان نوشانده شده است.(۲۹) یعنی آنان دیگر، دست بردار یزید و بنی امیه نیستند! 🔟تمام پیامبران بعد از حضرت ابراهیم(ع) همه از نسل ابراهیم(ع) هستند، همانگونه که تمام امامان بعد از امام حسین(ع) همه از نسل امام حسین(ع) هستند! ۱)حضرت ابراهیم(ع) تنها پیامبری است که صاحب دو فرزند که خود آنان نیز پیامبر بودند، می باشد. حضرت ابراهیم(ع) از همسرش هاجر، صاحب فرزندی به نام اسماعیل(ع) شد و از همسر دیگرش ساره، صاحب فرزندی به نام اسحاق(ع) شد که نسل پیامبری ابراهیم خلیل(ع) از این دو فرزند امتداد یافت. ۲)نسل امامت هم از امام حسین(ع) امتداد یافت که در این راستا، امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ اللَّهَ.. جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ》 ♦️همانا خداوند متعال، نسل امامت را در ذریّه امام حسین(ع) قرار داد.(۳۰) 📚منابع : ۱)سوره بقره، آیه۲۶۰ ۲)سوره فجر، آیه۲۷ - ۳۰ ۳)سفینة البحار محدّث قمی، ج۷، ص۲۹ ۴)تفسير کنزالدقائق میرزا مشهدی، ج۱۴، ص۲۸۰ ۵)سوره بقره، آیه۱۲۴ ۶)المستدرک حاکم نیشابوری، ج۴، ص۴۸۷ ۷)سوره صافات، آیه۱۰۲ ۸)اللهوف سید بن طاووس، ص۶۵ ۹)سوره صافات، آیه۱۰۲ ۱۰)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۲ ۱۱)سوره ابراهیم، آیه۳۷ ۱۲)تذكرة الخواص سبط بن جوزی، ص۲۵۰ ۱۳)اللهوف بن طاووس، ص۸۰ ۱۴)سوره صافات، آیه۱۰۷ ۱۵)وقعة الطّف یوسفی غَروّی، ص۲۴۱ ۱۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۴ ۱۷)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۲ ۱۸)سوره بقره، آیه۱۲۴ ۱۹)سوره صافات، آیه۷۸ ۲۰)وسائل الشيعة شیخ حرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۳۷ ۲۱)امالی شیخ مفید، ص۱۰۳ ۲۲)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۱۹ ۲۳)تهذیب‏ الأحکام شیخ طوسی، ج۶، ص۵۶ ۲۴)سوره ابراهیم، آیه۳۷ ۲۵)سوره آل عمران، آیه۶۷ ۲۶)مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۳۸۳ ۲۷)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۴۲ ۲۸)سوره انبیاء، آیه۶۷ ۲۹)سوره بقره، آیه۹۳ ۳۰)وسائل الشيعة شیخ حرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۳۷ @AsnadolMasaeb

#تلنگر ♦️حضرت رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) می فرماید : ﴿مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً﴾ هر کس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلى مرده است.(۱) 📚منبع : ۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۱، ص۲۴۶ @AsnadolMasaeb

✅از دیرباز حتی از همان آغاز خلقت، نبرد میان نور و ظلمت شکل گرفت. همان روزهایی که شیطان فتنه را بنا کرد و با اولین فریبش، آدم ابوالبشر به زمین هبوط کرد. با اینکه اولین مخلوقات خداوند، از همان ابتدا موحد و عالم بودند، اما ظلمت در اندک مدتی، قابیل را قاتل برادرش هابیل کرد. گذشت تا اینکه سامری بنی اسرائیل را فریفت و موسای نبی(ع) را در مسیر توحید با مشکلاتی بسیاری رو به رو کرد و غیبت مسیح(ع) از قوم خود، نشان داد که عوام الناس هنوز بصیرت تشخیص ندارند. گذشت و گذشت! امیرالمومنین(ع) خانه نشین شد و غدیر به فراموشی سپرده شد و پیکر مطهر امام مجتبی(ع) تیر باران شد، و راس خون خدا به روی نیزه رفت! امام سجاد(ع) به اسارت رفت، و آل الله خرابه نشین شدند. گذشت و گذشت! تا اینکه، آخرین ولی خدا به غیبت کبری رفت تا بر انسان بی بصیرت ثابت شود که وجود ولی الله بر روی زمین، لیاقت می خواهد. همه ی اینها در سایه عدم توانایی در تشخیص دشمن وعدم بصیرت قوم زمان با ولی و حجت خدا بود. این دوام غفلت و گرایش به جبهه باطل، باعث کوری بصیرت شد و مسیر هدایت انسان را در طول تاریخ تغییر داد. و غفلت از اینکه تاریخ جاده ای است، دارای کوره راه هایی، که اگر غفلت شود به ناکجا آباد سوق می دهد. همانگونه که پیشینیان رفته اند و عمر کوتاه انسان جبران مافات نمی کند و تنها ثمره ای که خواهد داشت عبرتی برای آیندگان خواهد بود. کوران واقعی به تعبیر قرآن کریم در آیه ۴۶ سوره مبارکه حج، همان هایی هستند که از این نیرو یعنی بصیرت در معرفت دشمن و ناحق استفاده نمی کنند و عبرت نمی گیرند. فرقان یا همان معیار سنجش حق از باطل، که به بیان مصداق، یعنی بصیرت و معرفت جبهه باطل، از گذشته تا کنون دارای مظلومیتی دوچندان بوده است. امام صادق(علیه السلام) در زیارت اربعین می فرماید : «اللّهُمَّ اِنِّی اَشهَدُ اَنَّه﴿حسین بن علی(ع)﴾ بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَهِ وَ حِیرَهِ الضَّلالَه» خدایا! من شهادت می دهم که جدّم حسین بن علی(ع) خون دلش را به تو تقدیم کرد، جانش را در راه تو بخشید تا بندگانت را از نادانی، سرگردانی و گمراهی نجات دهد.(۱) این جهالت همان جهالتی است که درطی روایتی؛ حضرت رسول اکرم(ص) فرموده است : «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً» هر کس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلى مرده است.(۲) «مرحوم بحرانی» در ذیل آیه هشتم سوره تکاثر روایتی را نقل می کند. ﴿ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ اَلنَّعِيمِ﴾ از جمیل بن دراج روایت می کند که؛ از امام صادق(ع) در مورد آیه ی فوق سوال کردم؛ که منظور از «نعیم» در آیه چیست؟ امام(ع) فرمودند：«نَحنُ النَعیمُ!» منظور از نعیم در آیه ما اهل بیت(علیهم السلام) هستیم که در روز قیامت درباره ی ما از شما سوال خواهد شد.(۳) ✍در تاریخ آمده است که؛ بعد از شکست زبیریان، حجاج بن یوسف ثقفی از جانب عبدالملک بن مروان حاکم کوفه شد. حجاج‌ شخصی سفاک بود که طی بیست سال فرمانروایی خود، غیر از کسانی که در جنگ‌ها کشت، دوازده هزار نفر را بعد از دستگیری زیر شکنجه به قتل رساند. وی زنان و مردان را یکجا و مختلط، در زندان‌های بی‌سقف حبس می‌کرد؛ به‌ طوری‌ که از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان نبودند. عبدالله بن عمر که شدید از این وضعیت وحشت کرده بود، شبانه به خانه حجاج رفت و با اصرار به محضرش رسید. حجاج نیز مشغول شرب خمر بود! حجاج پرسید : برای چه آمده ای؟ عبدالله گفت : ای خلیفه‌ی خدا! «مُدَّ يَدَكَ لِاُبَايِعَكَ لِعَبدِالمَلَكِ!» دستانت را دراز کن تا با تو بیعت کرده باشم که گویی با عبدالملک بیعت کرده ام. حجاج گفت : شبانه؟! صبح می‌آمدی! عبدالله پاسخ داد : قربان! اگر تا صبح زنده نمانم، جواب خدا را در قیامت چه دهم؟! چون از رسول خدا(ع) شنیدم که فرمود : هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است. حجاج هم برای تحقیر بیشتر او این چنین کرد : «فَاَخرَجَ الحَجَّاجُ رِجلَهُ وَ قَالَ : خُذ رِجلِي فَاِنَّ يَدِي مَشغُولَةُ» پایش را به سوی او دراز کرد و گفت : با پایم بیعت کن که دستانم مشغول است! او با پای حجاج بیعت کرد و پس از حمد و خوشحالی از حصول توفیق بعیت، خارج شد. حجاج گفت : «يَا احمَقَ بَنِي عَدِي! مَا بَايَعتَ مَعَ عَلِيِِّ(ع) وَ تَقُولُ اليَومَ مَن مَاتَ وَ لَم يَعرِف اِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مَيتَةً جَاهِلِيَّةً أَو مَا كَانَ عَلِيُّ(ع) اِمَامَ زَمَانِكَ؟» ای احمق بنی عدی! با علی(ع) بعیت نکردی و حال می گویی : هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است؟ یا اینکه علی(ع) را امام زمانت نمی دانستی؟!!(۴) 📚منابع : ۱)مفاتیح الجنان محدث قمی، ص۳۴۲ ۲)مناقب ابن شهر آشوب، ج۱، ص۲۴۶ ۳)تفسیر البرهان بحرانی، ج۴، ص۵۰۲ ۴)الکنی و الالقاب محدث قمی، ج، ص۳۶۳ @AsnadolMasaeb

✍در روایات فقط درباره شهادت دو معصوم تعبیر به «مصیبت بزرگ» شده است : 1⃣ #حضرت_رسول_اکرم(صلّی الله علیه و آله) : 👤امام صادق(علیه السلام) فرمود : «مَنْ أُصِيبَ بِمُصِيبَةٍ فَلْيَذْكُرْ مُصَابَهُ بِالنَّبِيِّ(صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیهِ وَ آلِهِ) فَإِنَّهُ مِنْ أَعْظَمِ اَلْمَصَائِبِ» هر كس گرفتار مصيبتى شد، مصيبت شهادت حضرت رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) را به ياد بیاورد كه از بزرگ‌ ترين مصائب بود.(۱) ┈┉┅━❀♦️⚫♦️❀━┅┉┈ 2⃣ #امام_حسین_علیه_السلام : 👤امام صادق(علیه السلام) فرمود : «إِنَّ يَوْمَ اَلْحُسَيْنِ(عَلَیهِ السَّلامُ) أَعْظَمُ مُصِيبَةً مِنْ جَمِيعِ سَائِرِ اَلْأَيَّامِ» همانا روز مصیبت امام حسین(علیه السلام) بزرگترین مصیبت نسبت به همه روزها بود.(۲) 📚منابع : ۱)الکافی شیخ کلینی، ج۵، ص۵۵۰ ۲)تفصیل وسائل الشیعة حُرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۰۳ @AsnadolMasaeb

📝جزوه درس مقاتل و مراثی، با عنوان #مقتل_شناسی اثر #استاد_میرزا_محمدی :👇 @AsnadolMasaeb

📝✍📝✍📝✍📝✍📝 @AsnadolMasaeb

ادامه..👇 ۶)جلسه ششم : صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا 👥نام صحابی :👇 9️⃣«ابو الشعثاء الکندی البهدلی» 🔟«الادهم بن امیة العبدی البصری» 1️⃣1️⃣«اسلم بن عمرو مولی الحسین(علیه السلام)» #از_شهدای_کربلا #انصار_الحسین_علیه_السلام @AsnadolMasaeb

✍تقریر صوت جلسه ششم @AsnadolMasaeb

۷)جلسه هفتم : صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا 👥نام صحابی :👇 ✍ادامه بحث اسلم مولی الحسین(ع) 2️⃣1️⃣«اسلم بن کثیر الازدی» 3️⃣1️⃣«ام وهب» #از_شهدای_کربلا #انصار_الحسین_علیه_السلام @AsnadolMasaeb