6️⃣ #موضوع_مطلب : «ارزشهای شهدای کربلا در ظاهر آنها خلاصه نشود!»
👤#مقام_معظم_رهبری
#آداب_منبر
#سخن_علماء
#مطالبه_سند
#آداب_مداحی
#آداب_روضه_خوانی
#باید_و_نباید_های_روضه_خوانی
@AsnadolMasaeb
✅«چیز دیگری که بنده در بعضی از خوانندگان جلسات مداحی اطلاع پیدا کردم، استفاده‌ی از مدح‌ها و تمجیدهای بی‌معناست، که گاهی هم مضر است.
فرض کنید راجع به حضرت اباالفضل(س) صحبت می شود؛ بنا کنند از چشم و اَبروی آن بزرگوار تعریف کردن؛ مثلاً قربون چشمت بشم!
مگر چشم قشنگ در دنیا کم است؟
مگر ارزش اباالفضل به چشمهای قشنگش بوده؟!
اصلاً شما مگر اباالفضل را دیده‌اید و می دانید چشمش چگونه بوده؟!
[یا در مورد قد رشید ایشان!]
قد رشید که خیلی در دنیا هست؛ ورزشکارهای زیبایی اندام که خیلی هستند؛ اینها که در معیار معنوی ارزش نیست.
گاهی روی این تعبیرها تکیه هم می‌شود! حالا یک وقت شاعری در یک قصیده سی، چهل بیتی اشاره ای هم به جمال حضرت اباالفضل(ع) می‌کند؛ آن یک حرفی است؛ ما نباید خیلی خشکی به خرج دهیم و سختگیری کنیم؛ اما اینکه ما همه‌اش بیاییم روی ابروی کمانی و بینی قلمی و چشم خمار این بزرگواران تکیه کنیم، اینکه مدح نشد؛ در مواردی ضرر هم دارد؛ در فضاهایی این کار خوب نیست.
اینها سطح معارف دینی ما را پایین می‌آورد.
ارزش اباالفضل العباس(ع) به جهاد و فداکاری و اخلاص و معرفت او به امام زمانش است؛ به صبر و استقامت اوست؛ به آب نخوردن اوست در عین تشنگی و بر لب آب، بدون اینکه شرعاً و عرفاً هیچ مانعی وجود داشته باشد.
ارزش شهدای کربلا به این است که از حریم حق در سخت‌ترین شرایطی که ممکن است انسان تصورش را بکند، دفاع کردند.»
🎙بیانات مقام معظم رهبری در جمع مداحان، ۱۳۸۴/۵/۵
@AsnadolMasaeb
✅اما جای سوال اینجاست که در ابیات مدحی امروزی ما، به طور مثال برای حضرت عباس(علیه السلام) با وجود این همه فضائل و مناقب برای ایشان از جنب معصومین(علیهم السلام)، چرا باید روی برخی ویژگیهای ظاهری ایشان مانند؛ چشمهای خوشگل، قد و بالایِ رعنا و ابروی کمانی و ماه و .. مانور داده شود؟!!
جالب آن جاست که در برخی نقلها آمده است که؛
هنگام نبرد قمر بنی هاشم حضرت عباس(علیه السلام) و «مارد بن صُدیف» در کربلا، مارد به آن حضرت(علیه السلام) گفت :
«إنِّي نَصَحتُكَ إِنْ قَبلَتَ نَصيْحَتِي
حَذَرَاً عَلَيْكَ مِنَ الحُسَام القَاطِع
وَ لَقَد رَحِمتُكَ إِذ رَأيْتُك يَافِعَاً
وَ لَعَلَّ مِثلِي لاَ یُقَاسُ بِیَافِعِِ..»
♦️من تو را نصيحت می کنم اگر آن را بپذيری، برای اينکه از تيزی شمشير برّان من در امان بمانی! من وقتی که تو را جوانی زیبا و ملیح چهره يافتم دلم نسبت به تو نرم شد، و گويا مثل من نبايد با مثل تویی هماورد گردد.
حضرت عباس(علیه السلام) در جواب فرمود :
«يَا عَدُوَّ اللهِ! ..امَّا مَا ذَكَرتَهُ مِن مَلاحَةِ وَجهِي وَ حِداثِهِ سِنِّي فَلَيسَ ذَلكَ بِضَارّّی لِانِّي اُعرَفُ مِن شَرِيفِ نِسبَتِي وَ ذُكاءِ عَقلِي وَ مَا قَد استفَدتهُ فِي دِيني مَعَ رِياضَةِ نَفسِي وَ مَعرِفَتها وَ الصُّرُ عَلى مُلَاقاةِ الرِّجَالِ وَ مُواجِهةِ الَابطَالِ و الخُبرَةِ بِالضِّربِ والطِّعانِ وَ مُعَالِجةِ الفُرسَانِ والصَّبرِ عَلى البَلَاءِ وَالشُّكرِ عَلَى الرَّخَاء وَ التَّوكُلِ عَلى اللهِ»
♦️ای دشمن خدا! اما آن چه در مورد زيبايى چهره و جوانى من گفتى، بدان که اين امور به من زيان نمى رساند ولی مُعرِّف من حسب و نسبم، تیز هوشی و درایت عقلم و هر آن چیزی که دینم از آن مستفاد است از قبیل ریاضت نفسم و معرفت به آن است.
و همچنین جرات مقابله با مردان جنگجو و پهلوانان و خبرگان این امر، آنهم به واسطه مبارزات و دلاوری ها و صبر بر بلا و مصیبت و شکر هنگام آسایش و توکل من بر خداست.(۱)
🔰یعنی ما با سخنی، حضرت عباس(علیه السلام) را مدح میکنیم که دشمن، او را این چنین مدح کرده است، در حالی که حضرت(علیه السلام) این جمله را به عنوان شماتت و تحقیر تلقی کردند!
📚منبع :
۱)نور العین اسفراینی، ص۳۹
@AsnadolMasaeb
🎙«فرمایشات صریح #استاد_عندلیب_همدانی درباره رواج #غلو و الگو پذیری از #صوفیه و #تصوف و #غلات و فرقه #اهل_حق در برخی هیئت ها و مجالس مخصوصا در شهر کاشان»
@AsnadolMasaeb
5️⃣ #دو_خط_روضه
﴿اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ﴾
✅از امام علی(علیه السلام) نقل شده است که فرمود : من و فاطمه(سلام الله علیها) و حسن(علیه السلام) و حسین(علیه السلام)، پیش حضرت رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) بودیم که ناگهان ایشان نگاهی به ما کردند و سپس گریستند.
گفتم : ای رسول خدا(ص)! برای چه می گریید؟
ایشان فرمود :
«أَبْكِي مِمَّا يُصْنَعُ بِكُمْ بَعْدِي»
♦️به خاطر آنچه پس از من برای شما اتفاق خواهد افتاد، می گریم!
عرض کردم : ای رسول خدا(ص)! چه اتفاقاتی؟
حضرت(ص) فرمود :
«أَبْكِي مِنْ ضَرْبَتِكَ عَلَي الْقَرْنِ وَ لَطْمِ فَاطِمَةَ(سَلَامُ اللهِ عَلَیهَا) خَدَّهَا وَ طَعْنَةِ الْحَسَنِ(عَلَیهِ السَّلَامُ) فِي الْفَخِذِ وَ السَّمِّ الَّذِي يُسْقَي وَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ(عَلَیهِ السَّلَامُ)»
♦️می گریم به خاطر ضربتی که بر فرق تو وارد می شود.
[می گریم به خاطر] سیلی ای که بر صورت فاطمه(سلام الله علیها) می زنند.
[می گریم به خاطر] نیزه ای که بر ران حسن(علیه السلام) می زنند و به او زهر می نوشانند.
[می گریم به خاطر] حسين(علیه السلام) که کشته می شود.
در این هنگام؛
«فَبَكَى أَهْلُ الْبَیتِ(عَلَیهِمُ السَّلَامُ) جَمِيعَاً»
♦️همه اهل بیت(علیهم السلام) گریستند.(۱)
﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾
📚منبع :
۱)الامالی شیخ صدوق، ص۱۹۷
✍ کانال #اسناد_المصائب
🆔 @AsnadolMasaeb
🔹🔷《اَلسَّلامُ عَلَیکِ یَا اُمَّ المَصَائِبِ یَا زِینَبُ الکُبرَی(سلام الله علیها)، اَلسَّلامُ عَلَیکِ یَا مَن ظَهَرَت مَحَبَّتُهَا لِلحُسَینِ(علیه السلام) المَظلُومِ وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ》🔷🔹
✅در نهضت کربلا، در مقاتل در چند موقِف نام «حضرت زینب(سلام الله علیها)» آمده است :
1⃣شب عاشورا :
امام سجاد(علیه السلام) فرمود :
وقتی امام حسین(ع) ماجرای شهادت خویش و اسارت اهل بیتش را در شب عاشورا به حضرت زینب(س) فرمود :
حضرت زینب(س) از شدت حزن و اندوه و ماتم؛
📋《لَطَمَتْ وَجْهَهَا وَ هَوَتْ إِلَى جَيْبِهَا فَشَقَّتْهُ وَ خَرَّتْ مَغْشِيّاً عَلَيْهَا》
♦️صورت را خراشید و دست به گریبان برد و چاک زد و سپس بی هوش بر زمین افتاد.
امام حسین(ع) برخاست و آب بر روی صورت خواهر پاشید و فرمود :
📋《يَا أُخْتَاهْ! اتَّقِي اللَّهَ وَ تَعَزَّيْ بِعَزَاءِ اللَّهِ》
♦️خواهرم! پرهیز کاری پیشه کن و با آن شکیبائی ای که خدا بهره ات سازد، بردباری کن.(۱)
2⃣پس از شهادت #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام :
در مقاتل آمده است که حضرت زینب(س) بعد از مطلع شدن از شهادت حضرت علی اکبر(ع) از خمیه گاه بیرون آمد و نُدبه کنان خود را به نعش بی جان پسر برادر رساند.
وقتی زینب کبری(س) با بدن قطعه قطعه شده حضرت علی اکبر(ع) مواجه شد؛
📋《فَأَكَبَّتْ عَلَيْهِ》
♦️خود را بر روی بدن بی جان علی اکبر(ع) انداخت.
در این حین از آنجایی که امام حسین(ع) توسط دشمنان محاصره شده بودند، و در مقابل نگاه های آنها قرار گرفته بودند.
امام حسین(ع)؛
📋《فَأَخَذَهَا وَ رَدَّهَا إِلَى النِّسَاءِ》
♦️نعش علی اکبر(ع) را رها کرد و دست خواهر را گرفت و به سمت خیمه گاه، نزد زنان خیام برگرداند.(۲)
3⃣هنگام شهادت #حضرت_علی_اصغر_علیه_السلام :
طبق گزارش مقاتل وقتی امام حسین(ع) در روز عاشورا استنصار می‌کرد.
📋《فَارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِيلِ فَتَقَدَّمَ إِلَى الْخَيْمَةِ》
♦️نداى استغاثه امام(ع) به اهل خیام رسید، صداى گریه و ناله از بانوان حرم برخاست.
امام حسین(ع) به سمت خیمه‌ها پیش افتاد و به حضرت زینب(س) فرمود :
📋《نَاوِلِينِي وَلَدِيَ الصَّغِيرَ حَتَّى أُوَدِّعَهُ》
♦️خواهرم! فرزند خردسالم را به من بده تا با او وداع کنم.
حضرت زینب(س) طفل شیرخوار را نزد امام حسین(ع) آورد، و به آغوش پدر داد.(۳)
4⃣قبل از شهادت #حضرت_عبدالله_بن_الحسن_علیه_السلام :
طبق بیان مقاتل وقتی امام حسین(ع) در قتلگاه افتاده بود، حضرت عبدالله(ع) در کنار زینب کبری(س) بود، ولی وقتی صحنه دلخراش عموی خود را دید؛
📋《فَأَبَى وَ امْتَنَعَ عَلَيْهَا امْتِنَاعاً شَدِيداً وَ قَالَ :
وَ اللَّهِ لَا أُفَارِقُ عَمِّي!》
♦️از ماندن نزد عمه امتناع کرد و از دست حضرت زینب(س) فرار کرد و خود را به امام(ع) در قتلگاه رساند، در حالی که می گفت : به خدا قسم از عمویم جدا نخواهم شد.(۴)
5⃣هنگام وداع #امام_حسین_علیه_السلام :
هنگامی که امام حسین(ع) در روز عاشوراء قصد وداع کرد، به اهل حرم فرمود :
📋《یَا اُخْتَاهُ! یَا اُمَّ کُلْثُومِِ! وَاَنْتِ یَا زَینَبُ وَ اَنْتِ یَا رُقَیّةُ وَ اَنـْتِ یا فاطِمَةُ، وَ اَنْتِ یا رُبابُ، اُنْظُرْنَ اِذا اَنَا قُتِلْتُ فَلَا تَشْقَقْنَ عَلَی جَیبَاً وَلا تَخْمَشْنَ عَلَی وَجْهَاً وَلا تَقُلْنَ عَلَی هَجْراً》
♦️ای خواهرم! ای ام کلثوم! و تو ای زینب، و تو ای رقیّه، و تو ای فاطمه، و تو ای رباب، زمانی که من به قتل رسیدم، در مرگم گریبان چاک نزنید و روی نخراشید و کلامی ناروا بر زبان نرانید.(۵)
سپس حضرت(ع) فرمود :
📋《يَا سُكَيْنَةُ، يَا فَاطِمَةُ، يَا زَيْنَبُ، يَا أُمَّ كُلْثُومٍ، عَلَيْكُنَّ مِنِّي السَّلَامُ!》
♦️ای سکینه، ای فاطمه، ای زینب، ای ام کلثوم، خداحافظ شما!(۶)
6⃣آخرین لحظات حیات #امام_حسین_علیه_السلام در قتلگاه :
طبق گزارشات وقتی عمرسعد به گودال قتلگاه نزدیک شد و حضرت زینب(س) در این لحظه به عمر سعد خطاب کرد :
📋《یَابنَ سَعدِِ! اَیُقتَلُ اَبُوعَبدِاللهِ وَ اَنتَ تَنظُرُ اِلَیهِ؟》
♦️ای فرزند سعد! آیا اباعبدالله کشته می‌شود و تو تماشا می‌کنی؟!(۷)
7⃣هنگام شهادت #امام_حسین_علیه_السلام :
وقتی در عصر عاشورا دید دشمن امام حسین(ع) را محاصره کرده و بدن صد پاره ی امام(ع) در قتلگاه افتاده، رو به مدینه کرد و با صدایی غم انگیز، ندبه کنان خطاب به پیامبر اکرم(ص) عرضه داشت :
📋《وامُحَمّداه! صَلّيٰ عَلَيْكَ مَليكُ السَّماء، هَذا حَسَينٌ(ع) بِالعَراءِ، مُرَمَّلٌ بالدِّماء، مُقَطَّعُ الأعضَاءِ》
♦️وامحمّداه! درود فرشتگان آسمان بر تو، اين حسين(ع) است كه عريان بر خاك افتاده و به خون آغشته شده و اعضايش از هم جدا شده است.(۸)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
8⃣هنگام هجوم به خیمه‌ها :
شمر بعد از به شهادت رساندن امام حسین(ع) وارد خیمه شد و وقتی با امام سجاد(ع) رو به رو می شود، قصد کشتن امام سجاد(ع) را کرد، که در این هنگام حضرت زینب(س) خود را روی امام(ع) انداخت و فرمود :
📋《وَاللهِ لَایُقتَلُ حَتَّی اُقتَلُ!》
♦️به خدا قسم او کشته نمی شود مگر اینکه من کشته شوم.
که حضرت(س) به این وسیله آن پلید را از قصدش منصرف کرد.(۹)
9⃣مجلس عبیدالله بن زیاد در کوفه :
شیخ مفید نقل می کند که؛
📋《وَ أُدْخِلَ عِيَالُ الْحُسَيْنِ(ع) عَلَى ابْنِ زِيَادٍ فَدَخَلَتْ زَيْنَبُ أُخْتُ الْحُسَيْنِ(ع) فِي جُمْلَتِهِمْ مُتَنَكِّرَةً》
♦️اهل بیت امام حسین(ع) وارد کاخ ابن زیاد شدند، حضرت زینب(س) در بین آنها با بی اعتنایی به ابن زیاد وارد کاخ شد و به گوشه ای از کاخ رفته وکنیزان حضرت(س) دور تا دور حضرت(س) قرار داشتند.
در این هنگام عبیدالله پرسید :
📋《مَنْ هَذِهِ الَّتِي انْحَازَتْ نَاحِيَةً وَ مَعَهَا نِسَاؤُهَا؟》
♦️این زن چه کسی است که از سایر اسراء جدا شده و دور تا دور او را کنیزانش فراگرفته است؟
کسی به او جواب نداد.
سؤالش را تکرار کرد و باز هم کسی جواب نداد.
دفعه سوم یا چهارم یکی از زنها گفت :
📋《هَذِهِ زَيْنَبُ بِنْتُ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ (ص)!》
♦️این زینب دختر فاطمه(س) دختر رسول اکرم(ص) است.(۱۰)
بعد از این که ابن زیاد، حضرت زینب(س) را شناخت، چنین گفت :
📋《كَيْفَ رَأَيْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِيكِ وَ أَهْلِ بَيْتِكِ؟》
♦️رفتار خدا با برادر و خاندان خود را چگونه دیدی؟
زینب کبری(س) جواب داد :
📋《مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلَاً!》
♦️من جز خير و زيبايى چيزى نديدم.(۱۱)
🔟مجلس یزید بن معاویه در شام :
وقتی کاروان اسرای کربلا وارد کاخ یزید شد، مجلسی رسمی متشکل از بزرگان شام و نمایندگان ادیان در کاخ تشکیل شد.
و در این هنگام، به دستور یزید، اسراء را وارد مجلس کردند در حالی که چشم ها، همه به اسراء می نگریستند.
در این حین حضرت زینب(س) خطاب به یزید لعین فرمود :
📋《یَابنَ الطُلَقَاء! اَ مِنَ العَدلِ يَابن الطُّلقاءِ تَخديرُكَ حَرائِرِك وَ اماءَكَ وَسُوقُك بَناتِ رَسُولِ اللهِ(ص) سَبايَا؟
قَد هَتكْتَ سُتورَهَنَّ وَ ابْدَيْتَ وُجُوهَهُنَّ تَحْدُو بِهِنَّ الأعْداءُ مِن بَلَدٍ الى بَلَدٍ وَ يَسْتَشرِفْهُنَّ اهْلُ المناهِلِ وَالمعاقِلِ وَ يَتَصَفَّحُ وُجوهَهُنَّ القريبُ والبعيد!》
♦️آيا اين از عدالت است كه همسران و كنيزانِ خودت را در پشت پردهها قرار دادهاى، ولى دختران رسول خدا(ص) را به عنوان اسير، روانه كردهاى، پردههاى حرمت آنان را دريده، چهرههايشان را آشكار ساخته و زير سلطه دشمنان از شهرى به شهرى مي گردانى، آنگونه كه مردم شهرها و آبادى‌ها و قلعهها و بيابان‌ها به آنان مي نگرند و دور و نزديك، چهره آنان را تماشا می كنند؟(۱۲)
1⃣1⃣در مدینه :
بعد از حضور و استقبال مردم مدینه از کاروان اهل بیت(علیهم السلام) و ایراد خطبه توسط امام سجاد(ع)، حضرت زینب کبرى(س) خود را به مسجد حضرت رسول اکرم(ص) رساند و در حالى که دو طرفِ درِ مسجد را گرفته بود، خطاب به حضرت رسول خدا(ص) عرضه داشت :
📋《یَا جَدَّاهْ! إِنِّی نَاعِیَةٌ إِلَیْکَ أَخِیَ الْحُسَیْنَ(علیه السلام)》
♦️یا جدّاه! من خبر مرگ برادرم حسین(ع) را براى تو آورده ام.(۱۳)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
سِرّ نی در نینوا می مانْد اگر زینب نبود
کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیّتِ لب تشنگان
در کویر تفته جای می ماند اگر زینب نبود
زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت
از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ
در گلوی چشم ما می ماند اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی، بی سوار و بی لگام
در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود
در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب
پشتِ کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود
👤احمد زاده
📚منابع :
۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۹۴
۲)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۱۴
۳)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۱۶
۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۰
۵)اللهوف سید بن طاووس، ص۸۲
۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۷
۷)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۲
۸)مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳
۹)المنتظم ابن جوزی، ج۵، ص۳۴۱
۱۰)الارشاد شیخ مفید، ج۲، صص۱۱۵ - ۱۱۶
۱۱)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۶۰
۱۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۳۴
۱۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۴۷
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴
✍ #روضه_شماره 2️⃣9️⃣
👤 #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها
👤 #امام_حسین_علیه_السلام
@AsnadolMasaeb
🔹🔷《السَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَبَاعَبْدِاللهِ الحُسَینِ(علیه السلام)》🔷🔹
✅اولین شخصیتی که روضه امام حسین(علیه السلام) را خواند، وجود مبارک حضرت رسول اکرم(ص) بود.
1️⃣یکبار برای #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها :
👤مرحوم مجلسی(۱۱۱۰ق) می نویسد :
📋《لَمَّا أَخْبَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) اِبْنَتَهُ فَاطِمَةَ(س) بِقَتْلِ وَلَدِهَا اَلْحُسَيْنِ(ع) وَ مَا يَجْرِي عَلَيْهِ مِنَ اَلْمِحَنِ》
♦️هنگامی که رسول خدا(ص) خبر شهادت امام حسین(ع) در آینده را به دختر گرامیش حضرت فاطمه(س) داد، و محنت های پیش روی را برای او شرح نمود.
📋《بَکَتْ فَاطِمَةُ(س) بُکَاءً شَدِیداً》
♦️آن حضرت(س) به شدت گریست.
و عرضه داشت :
📋《یَا أَبَهْ! مَتَى یَکُونُ ذَلِکَ؟》
♦️پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ میدهد؟
حضرت رسول(ص) فرمود :
📋《فِی زَمَانٍ خَالٍ مِنِّی وَ مِنْکِ وَ مِنْ عَلِیٍّ(ع)》
♦️زمانى که من و تو و على(ع) در دنیا نباشیم.
📋《فَاشتَدَّ بُکاؤُهَا》
♦️سپس گریه های حضرت(س) شدت یافت، شک در چشمان فاطمه نقش بست و ناله کنان فرمود：
📋《یَا أَبَهْ! فَمَنْ یَبْکِی عَلَیْهِ؟ وَ مَنْ یَلْتَزِمُ بِإِقَامَةِ الْعَزَاءِ لَهُ؟》
♦️پدر جان! پس چه کسی برای حسینم گریه می کند؟ و مجلس عزاء و مصیبتِ او را بر پا می کند؟
حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند：
📋《إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِی یَبْکُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَیْتِی وَ رِجَالَهُمْ یَبْکُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَیْتِی وَ یُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِیلًا بَعْدَ جِیلٍ فِی کُلِّ سَنَةٍ فَإِذَا کَانَ الْقِیَامَةُ تَشْفَعِینَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ》
♦️فاطمه(س) جان! مردان و زنان امت من بر مردان و زنان اهل بیتم گریه خواهند کرد، همه ساله هر گروهى پس از دیگرى عزادارى را تجدید می‌‌نمایند.
هنگامى که روز قیامت فرا رسد من و تو مردان و زنان امت را شفاعت خواهیم کرد.(۱)
از آن پس؛
📋《كَرِهَتْ حَمْلَهُ وَ حِینَ وَضَعَتْهُ كَرِهَتْ وَضْعَهُ》
♦️هنگامی که فاطمه(س) به امام حسین(ع) حامله بود، خوشحال نبود و وقتی که امام حسین(ع) به دنیا آمد، حضرت فاطمه(س) از به دنیا آمدن فرزندش مسرور نشد.(۲)
و همواره گريه می كرد و می فرمود :
📋《يَا لَيْتَنِي! لَمْ أَلِدْهُ》
♦️ای كاش! حسین(علیه السلام) را به دنيا نياورده بودم.(۳)
2️⃣یکبار هم برای اصحاب و یاران :
👤«سید بن طاووس»(۶۶۴ق) می نویسد :
حضرت رسول اکرم(ص) زمانی که امام حسین(ع) دو ساله بودند، به سفری رفتند که در بین راه در مکانی توقف نمودند و آیه «اِنَّا لِلَّهِ وَ اِنَّا اِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را قرائت کردند و گریستند.
در این هنگام؛ اصحاب ایشان علت گریه را جویا شدند که حضرت(ص) فرمود :
📋《هَذَا جَبْرَئِيلُ يُخْبِرُنِي عَنْ أَرْضٍ بِشَطِّ الْفُرَاتِ يُقَالُ لَهَا «كَرْبَلَاءُ» يُقْتَلُ عَلَيْهَا وَلَدِيَ الْحُسَيْنُ(ع) بْنُ فَاطِمَةَ(س)》
♦️این جبرئیل است که از سرزمینی در کنار رود فرات به نام کربلا خبر میدهد که فرزندم حسین پسر فاطمه(علیهما السلام) در آنجا به شهادت می‌رسد.
اصحاب پرسیدند : ای رسول خدا(ص) قاتل او کیست؟
حضرت(ص) فرمود : مردی به نام یزید که خداوند او را لعنت کند؛ گویا اکنون محل شهادت و محل دفنش را می بینم.
حضرت رسول اکرم(ص) با غم و اندوه تمام از سفر بازگشتند و بر فراز منبر رفتند، خطبه خواندند و موعظه نمودند. در حالی که امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در مقابل ایشان بودند.
وقتی خطبه ایشان تمام شد دست راست خود را بر سر امام حسن(ع) و دست چپ را بر سر امام حسین(ع) گذاشتند، سپس سر را به آسمان بلند کردند و عرضه داشت :
📋《اللَّهُمَّ إِنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ نَبِيُّكَ وَ هَذَانِ أَطَائِبُ عِتْرَتِي وَ خِيَارُ ذُرِّيَّتِي وَ أُرُومَتِي وَ مَنْ أُخَلِّفُهُمَا فِي أُمَّتِي》
♦️خداوند! محمد(ص) بنده و پیامبر توست و این دو از پاک ترین و بهترین عترت و فرزندان و نسل من هستند و از بهترین کسانی‌اند که بعد از خود در میان امتم به جای می‌گذارم.
و در ادامه فرمود : جبرئیل به من خبر داده که این فرزندم حسین(ع) را مورد اهانت قرار می‌دهند و شهیدش می کنند.
سپس فرمود :
📋《اللَّهُمَّ فَبَارِكْ لَهُ فِي قَتْلِهِ وَ اجْعَلْهُ مِنْ سَادَاتِ الشُّهَدَاءِ اللَّهُمَّ وَ لَا تُبَارِكْ فِي قَاتِلِهِ وَ خَاذِلِهِ》
♦️خداوندا شهادتش را برایش مبارک گردان و او را از سروران شهداء قرار بده.
خداوندا! مبارک نگردان کسی را که به او اهانت کرده و قاتل اوست.
راوی می‌گوید : مردم در مسجد از شدت گریه، ضجه و فریاد می زدند، در این هنگام رسول اکرم(ص) فرمودند :
📋《تَبْكُونَهُ وَ لَا تَنْصُرُونَهُ؟!》
♦️آیا برایش گریه می کنید و یاری اش نمی کنید؟!(۴)
﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ﴾
📚منابع :
۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۹۳
۲)كامل الزيارات ابن قولويه قمی، ص۵۴
۳)کمال الدین شیخ صدوق، ج۱، ص۲۸۳
۴)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۸
@AsnadolMasaeb
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎙روضه ی جانسوز #استاد_میرزا_محمدی و گریه های سوزناک پیرغلام با اخلاص اهل بیت(علیهم السلام) مرحوم «حاج فیروز زیرک کار»
#پیر_غلامان
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴
✍ #روضه_شماره 3️⃣9️⃣
👤 #امام_حسین_علیه_السلام 👤 #حضرت_سکینه_سلام_الله_علیها 👤 #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
@AsnadolMasaeb
🔸🔶《اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ(سلام الله علیها) سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ》🔶🔸
✅در برخی نقلها آمده است که حضرت سکینه(سلام الله علیها) و حضرت رقیه(سلام الله علیها) دو دختران امام حسین(علیه السلام) بعد از شهادت ایشان، هنگامی که پدرشان را مشاهده کردند، ابتدا نشناختند و حضرت زینب(سلام الله علیها) و دیگران امام حسین(علیه السلام) را برای ایشان به نوعی معرفی کردند.
1⃣حضرت سکینه(سلام الله علیها) :
در روز عاشورا، هنگام شهادت امام حسین(علیه السلام)، زنان حرم شيون كنان از خیمه خارج شدند.
در این هنگام، سکینه(سلام الله علیها) خود راهی قتلگاه شد و وقتی نگاهش به بدن مطهر امام حسین(علیه السلام) افتاد، عرضه داشت :
📋《عَمَّتِي! هَذَا نَعْشُ مَنْ؟》
♦️عمّه جان! این پیکر کیست؟
زینب کبری(سلام الله علیها) فرمود :
📋《هَذَا نَعْشُ أَبيِکَ اَلحُسَينِ(علیه السلام)》
♦️اين پیکر پدر بزرگوارت حسين(علیه السلام) است.(۱)
2⃣حضرت رقیه(سلام الله علیها) :
در شام، از بچه های كوچك، شهادت پدرشان را مخفی می كردند و به آن ها می گفتند پدرتان به مسافرت رفته است.
بر همین وضع بود تا یزید آن ها را به منزلی در نزدیکی خود منتقل نمود.
امام حسین(علیه السلام) دختر کوچکی داشت که چهار سال بیشتر نداشت، شبی از خواب بیدار شد وگفت :
📋《أَینَ أَبِی الحُسَینِ(علیه السلام)؟》
♦️پدرم حسین(علیه السلام) کجاست؟
📋《فَإنِّی رَأَیَتُهُ السَّاعَةَ فِی المَنَامِ مُضطَرِبَاً شَدِیدَاً》
♦️من اکنون او را در خواب دیدم!
وقتی زنان این سخن را شنیدند گریستند و کودکان دیگر هم، صدا به شیون بلند کردند.
هنگامی که یزید از این امر مطلع شد، دستور داد سر مبارک امام حسین(علیه السلام) نزد دخترش در خرابه ببرند.
سپس سر مطهّر را آوردند و در دامن دخترش نهادند و رقیه(سلام الله علیها) تا نگاهش به سر مبارک پدر افتاد، گفت :
📋《عَمَّتِي! هَذَا رَأسُ مَنْ؟》
♦️عمه جان! این سرِ کیست؟!
آنان گفتند :
📋《هَذَا رَأسُ أَبيِکَ اَلحُسَينِ(علیه السلام)!》
♦️این سر پدرت حسین(علیه السلام) است!(۲)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
دیـدم به خـواب شمع خرابه شدی پدر
گفتم : چگـونه بی تو شبم را سحر بُوَد؟
گفتی : قرار آخر من با تو امشب است
بابا برای وصل تو، چشمم به در بُوَد
روزی به روی دوش عمو بود جای من
حالا به خاک سرد خـرابه ست منزلم
حـرف نگـفـته با تو بـسی داشتـم ولی
دیـدم سر تو را و سخـن مانْـد در دلـم
حالا که بر لبت اثر از خیزران نشست
در راه عشق من لب خود می‌کنم کبود
موی سرم چو موی تو، آتش گرفته است
دختر ندیده‌ام که شبیه پدر نبود
عمه ز راه رفـتن من گـریه می‌کند
خیلی شبیه مـادر پهلو شکـستـه‌ام
بابا بـیـا و هـمره خـود دخـتـرت ببر
از دردِ زنده ماندن بعد از تو خسته‌ام
او با کـمک ز عـمّه دگـر راه می‌رود
یک دختر سه ساله و افـتادگی چنین؟
لب را گذاشت بر لب بابا و جان سپرد
پـایـان گـرفت قصه ی دلـدادگـی چـنین
👤وحید دکامین
📚منابع :
۱)موسوعة الإمام الحسين(ع) جمعی از محققان، ج۸، ص۱۵۷
۲)کامل بهائی عمادالدین طبری، ج۲، ص۱۷۹
@AsnadolMasaeb