هدایت شده از 。*゚+ 𝓐𝓼𝓽𝓻𝓸𝓼𝓹𝓸𝓷𝓰𝓮
باب اسفنجی، تو مثل این شعر «حافظ» هستی:
دلا دیدی که آن فرزانه فرزند
چه دید اندر خم این طاق رنگین.
آدمی پرشور و بیقرار، ولی زود یاد میگیره که دنیا همیشه طبق دلش نمیچرخه.
لری، تو مثل این شعر «خیام»هستی:
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمیباید زیست.
دلنازک و عاشق زیبایی، همیشه دنبال لذتی لطیف وسط این غبار دنیا.