پرکینس، تو مثل این بیت «مولانا» هستی: دل هر که عاشق شد، راز نهانش آشکار شد. عمیق و پرشور، با احساسی که نمی‌توانی پنهانش کنی؛ هر نگاهت پر از راز و احساسه که تنها کسانی که ارزشش رو دارن می‌بینن.

سندی، تو مثل این بیت «سعدی» هستی: گر دل به آتش نسپاری، خاکستر نمی‌مانی. پرشور، گرم و پر از زندگی، با قلبی که نمی‌ترسه عشق و احساس واقعی رو تجربه کنه، حتی وقتی مسیر سخت و پیچیده باشه.

کارن، تو مثل این بیت «نیما یوشیج» هستی: صبر کن، که آرامش پس از طوفان می‌آید. قوی و مقاوم، با قلبی که تحمل سختی‌ها را دارد؛ یاد می‌گیری در سکوت و صبر، راه درست را پیدا کنی و از هیجانات گذرا عبور کنی.

اختاپوس، تو مثل این بیت «فروغ فرخزاد» هستی: هر که متفاوت است، دنیا او را نمی‌فهمد، ولی ارزشمند است. خلاق، آزاد و کمی متفاوت، همیشه راه خودت را می‌روی؛ ذهن بازت و دیدت نو بهت کمک می‌کند دنیا را از زاویه‌ای خاص ببینی و زندگی‌ات را رنگین بسازی.

پرل، تو مثل این شعر «سهراب سپهری» هستی: زندگی ادامه دارد و من در پی نورم، در سایه‌ی آرامش، دل به آفتاب می‌سپارم. آدمی خیال‌پرداز و مهربون، که بین رؤیا و واقعیت قدم می‌زنه و همیشه دنبال آرامش و امیده.

واقعا با این همه زحمت، نمیخواید یه فور بزنید💔؟

باب اسفنجی اشتباهاتت نباید تو رو زمین بزنن بلکه باید قوی ترت کنن. ازشون درس بگیر

لری اینکه اعصابت خورده عادیه ولی چرا به بقیه میپری؟

خانم پاف به چیزی که میخوای میرسی بهت قول میدم. همین مسیر رو ادامه بده

پاتریک ممکنه یه جرقه ناگهانی به سرت بزنه، درست ازش استفاده کن