ما بدون فال نمیتونیم ، رحم کن به ما !! [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_صد_و_سی_و_دوم هنوز مات و مبهوت سخنان سرمستانه‌اش مانده بودم که با شعفی که زیر نگاه حق به جانبش پنهان شده بود، مشتلق داد: «من الان دارم میرم نوریه رو عقد کنم! البته قرارمون امروز نبود، ولی خُب قسمت اینطوری شد. خلاصه من امشب نوریه رو میارم خونه.» پدر همچنان می‌گفت و من احساس می‌کردم که با هر کلمه سقف اتاق در سرم کوبیده می‌شود. از شدت سردرد و سرگیجه، حالت تهوع گرفته و آنچنان رنگ زندگی از چهره‌ام رفته بود که نگاه مجید لحظه‌ای از چشمانم جدا نمی‌شد و با دلشوره‌ای که برای حالم به جانش افتاده بود، نمی توانست سر جایش بنشیند که پدر نگاهی گذرا به صورت گرفته عبدالله کرد و ادامه داد: «من می‌خواستم زودتر بهتون بگم تا عبدالله برای خودش دنبال یه جایی باشه، ولی حالا که اینجوری شد و باید همین امشب یه فکری بکنه. من نظرم این بود که مجید و الهه از اینجا برن و عبدالله بره بالا بشینه، ولی حالا هر جور خودتون می‌خواید با هم توافق کنید.» از شنیدن جمله آخر پدر، چهارچوب جانم به لرزه افتاد که من تاب دوری از خانه و خاطرات مادرم را نداشتم و عبدالله اضطراب احساسم را فهمید که در برابر نگاه منتظر پدر، زیر لب پاسخ داد: «من میرم یه جایی رو اجاره می‌کنم.» و مثل اینکه دیگر نتواند فضا را تحمل کند، از جا بلند شد که پدر تشر زد: «هنوز حرفام تموم نشده!» و باز عبدالله را سرِ جایش نشاند و با لحنی گرفته ادامه داد: «اینا وهابی هستن! باید رعایت حالشون رو بکنین، با همه تون هستم!» به مجید نگاه کردم و دیدم همانطور که به پدر خیره شده، خشمی غیرتمندانه در چشمانش شعله کشید و خواست حرفی بزند که پدر پیش دستی کرد و با صدایی سنگین جواب نگاه مجید را داد: «دلم نمی‌خواد بدونن که دامادم شیعه اس! اینا مثل ما نیستن، شیعه رو قبول ندارن. من بهشون تعهد دادم که با هیچ شیعه‌ای ارتباط نداشته باشم، با هیچ شیعه‌ای معامله نکنم، رفت و آمد نکنم، پس پیش نوریه و خونواده‌اش، تو هم مثل الهه و بقیه سُنی هستی. حالا پیش خودت هر جوری می‌خوای باش، ولی نوریه نباید بفهمه تو شیعه‌ای!» نگاه نجیب مجید از ناراحتی به لرزه افتاده و گونه‌هایش از عصبانیت گل انداخته بود که پدر ابرو در هم کشید و با تندی تذکر داد: «الانم برو این پیرهن مشکی رو در آر! دوست ندارم نوریه که میاد این ریختی باشی!» بی‌آنکه به چشمان مجید نگاه کنم، احساس کردم نگاهش از داغ غیرت آتش گرفته و دلش از زخم زبان‌های پدر به خون نشسته است و شاید مراعات دست‌های لرزان و رنگ پریده صورتم را می‌کرد که چیزی نگفت و پدر که خط و نشان کشیدن‌هایش تمام شده بود، با شور و شوق عجیبی که برای وصال همسر جدیدش به دلش افتاده بود، از خانه بیرون رفت. با رفتن پدر، اتاق نشیمن در سکوت تلخی فرو رفت و فقط صدای گریه‌های یوسف و شیطنت‌های ساجده شنیده می‌شد که آن هم با تشر ابراهیم آرام گرفت. مجید از چشمان دل شکسته‌ام دل نمی‌کَند و با نگاهی که از طعنه‌های تلخ پدر همچون شمع می‌سوخت، به پای دردِ دل نگاه مظلومانه‌ام نشسته و از جراحت جان خودش دم نمی‌زد. ابراهیم سری جنباند و با عصبانیت رو به محمد کرد: «نخلستون‌هاش کم بود که حالا همه زندگی شو به باد داد! فقط همین ارث خور اضافی رو کم داشتیم!» لعیا با دلسوزی به من نگاه می‌کرد و از چشمان عطیه پیدا بود چقدر دلش برایم سوخته که محمد در حالی که از جا بلند می‌شد، با پوزخندی عصبی عقده‌اش را خالی کرد: «خُب ما بریم دیگه! امشب می‌خوان عروس خانم رو بیارن!» و با اشاره‌ای عطیه را هم بلند کرد و پیش از آنکه از خانه خارج شود، دستی سر شانه مجید زد و با لحنی خیرخواهانه نصیحت کرد: «شما هم از اینجا بری بهتره! دست الهه رو بگیر، برو یه جای دیگه رو اجاره کن! می‌خوای زندگی کنی، باید راحت باشی، اسیر که نیستی داداش من!» مجید نفس عمیقی کشید و دست محمد را که به سمتش دراز شده بود، به گرمی فشرد و با هم خداحافظی کردند. لعیا می‌خواست پیش من بماند که ابراهیم بلند شد و بی‌آنکه از ما خداحافظی کند، از خانه بیرون رفت و لعیا هم فقط فرصت کرد به چند کلمه کوتاه دلداری‌ام بدهد و بلافاصله با ساجده به دنبال ابراهیم رفتند. عبدالله مثل اینکه روی مبل چسبیده باشد، تکانی هم نمی‌خورد و فقط به نقطه‌ای نامعلوم خیره مانده بود. مجید کنارم نشست و آهسته صدایم کرد: «الهه جان...» چشمانم به قدری سیاهی می‌رفت که حتی... ✍🏻به قلــــم فاطمه ولی نژاد تعجیل‌‌درفرج‌آقا#امام_زمان صلوات اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🌸 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_صد_و_سی_و_سوم حتی صورت مجید را به درستی نمی‌دیدم، شاید هم فشار سر درد و حالت تهوع، تمرکز ذهنم را از بین برده بود که حتی نمی‌فهمیدم چه می‌گوید و فقط چشمان مضطربش را می‌دیدم که برای حال خرابم بی‌قراری می‌کرد. به پیراهن سیاهش نگاه می‌کردم و مانده بودم با این عشقی که در سینه دارد، چطور می‌تواند شیعه بودن خود را پنهان کند و چه خوب ردّ نگاهم را خواند که با لبخندی دلنشین زیر گوشم زمزمه کرد: «الهه جان! غصه نخور! من ناراحت نیستم!» و چطور می‌توانست ناراحت نباشد که باید همین امشب پیراهن عزایش را عوض می‌کرد. عبدالله هنوز به دیوار روبرویش خیره مانده بود که مجید نگاهش کرد و پرسید: «امشب کجا میری؟» با این حرف مجید مثل اینکه تازه به خودش آمده باشد، آهی کشید و با گفتن «نمی دونم!» جگرم را آتش زد و دردِ دلم را دو چندان کرد. مجید لحظه‌ای مکث کرد و بعد با لحنی جدی جواب داد: «خُب امشب بیا پیش ما.» در برابر پیشنهاد برادرانه مجید، لبخندی کمرنگ بر صورتش نشست که من هم پشتش را گرفتم: «حالا امشب بیا بالا، تا سرِ فرصت یه جایی رو پیدا کنیم.» نگاه غمگینش را به زمین دوخت و زیر لب جواب داد: «دیگه دلم نمی‌خواد تو این خونه بمونم. فکر کنم من نباشم بابا هم راحت‌تره!» سپس از جا بلند شد و با حالتی درمانده ادامه داد: «امشب میرم مدرسه پیش حاج سلیم می‌خوابم، تا فردا هم خدا بزرگه.» و دیگر منتظر پاسخ ما نشد و با قامتی خمیده از خانه بیرون رفت. دستم را به دسته مبل گرفتم و به سختی بلند شدم که مجید گفت: «الهه جان! همین جا وایسا، برم چادرتو بیارم، بریم دکتر.» همانطور که دستم را به دیوار گرفته بودم تا بتوانم قدم‌های سُستم را روی زمین بکشم، با صدایی آهسته پاسخ دادم: «می‌خوام بخوابم.» دستش را پیش آورد، انگشتان سردم را از دیوار جدا کرد و میان دستان گرمش گرفت. به خوبی حس می‌کرد که حاضرم دستم را به تن سرد دیوار بکشم، ولی به گرمای محبت او نسپارم و آفتاب عشقش پُر شورتر از آنی بود که به سردی رفتار من، دست از سخاوت بردارد و همچنان به جانم می‌تابید. قدم به خانه خودمان گذاشتیم و کمک کرد تا روی کاناپه دراز کشیدم و تازه در آن لحظه بود که با قرار گرفتن سرگیجه و سردرد، درد کمرم خودنمایی کرد و زبانم را به ناله گشود. کنارم نشست و مثل اینکه دیگر چشم نامحرمی در میان نباشد، شبنم اشک پای مژگانش نَم زد و با بغضی که راه گلویش را بسته بود، صدایم کرد: «الهه! با من حرف بزن! با من درد دل کن!» و چقدر دلم می‌خواست نه درد دل، که تمام رنج‌هایم را در حضورش زار بزنم، ولی دل سنگ و سردم اجازه نمی‌داد که پیش نگاه عاشقش حتی از دردهای بدنم شکایت کنم چه رسد به اینکه از زخم‌های عمیق قلبم چیزی بگویم. از درد کمر و احساس حالت تهوع، صورت در هم کشیده و لب‌هایم از بغضی که در سینه‌ام سنگینی می‌کرد، به لرزه افتاده بود که من هنوز مصیبت مادرم را فراموش نکرده و داغش را از یاد نبرده بودم و چه زود باید زنی دیگر را در جای خالی‌اش می‌دیدم و شاید خودم نفهمیدم چشمانم هوای باریدن کرده که سرانگشتان مجید به هوای جمع کردن قطرات اشکم، روی گونه‌ام دست کشید و باز با آهنگ آرام صدایش، نجوا کرد: «الهه جان! نمی‌خوای با من حرف بزنی؟»گلویم از فشار بغض به تنگ آمده و قلبم دیگر گنجایش حجم سنگین غم را نداشت که شیشه سکوتم را شکستم و با بی‌قراری ناله زدم: «دلم برای مامانم خیلی تنگ شده...» که هجوم گریه زبانم را بند آورد و بعد از روزها باز نغمه ناله‌های بی‌مادری‌ام در خانه پیچید. مجید با هر دو دستش سر و صورتم را نوازش می‌کرد، عاشقانه دلداری‌ام می‌داد و باز هم حریف بی‌قراری‌های قلبم نمی‌شد که صدای اذان مغرب بلند شد؛ گویی حالا خدا می‌خواست آرامم کند که با نام زیبای خود به یاری دل بی‌تابم آمده بود تا در آغوش آرامش نماز، دردهایم التیام یابد، هر چند زخم تازه‌ای در راه بود که هنوز نمازم تمام نشده، صدای توقف اتومبیل پدر را شنیدم. سجاده‌ام را پیچیدم و خواستم از جا بلند شوم که احساس حالت تهوع در سینه‌ام چنگ انداخت و وادارم کرد تا همانجا روی زمین بنشینم. دلم از طنین قدم‌های زنی که می‌خواست به خانه مادرم وارد شود، به تب و تاب افتاده و حالم هر لحظه آشفته‌تر می‌شد که صدای پدر تنم را لرزاند: «الهه! کجایی الهه؟» شاید منتظر کمکی از جانب مجید بودم که نگاهی کردم و دیدم تازه نماز عشاء را شروع کرده است... ✍🏻به قلــــم فاطمه ولی نژاد تعجیل‌‌درفرج‌آقا#امام_زمان صلوات اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🌸 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

🎥 شهید بسیجی را سنگسار کردند! 🔹جزئیات تکان‌دهنده از نحوه به‌شهادت‌رساندن سید #شهید «روح‌الله عجمیان» یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

هر کاری کردن که بگن مردم به اعتصابات پیوستن!! [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

منتشر شد... 💣 ♦️👌🏻 عزیزان همراه بفرستید برای تک تک دوستان و عزیزانتون تا حق این شهید جاویدالاثر، این دلاور و الگوی جوونای ایرانی، ادا بشه. ما رو همراهی کنید در پخش❤️ نماهنگ "#سلام_بر_ابراهیم¦ 🎞🎵 خواننده: حسین کریمی پناه شعر و ملودی: سید صادق آتشی تنظیم: هادی کولیوند رکورد: رضا پارساییان کارگردان: حامد سالاری 🙏🏻❤️ با تشکر فراوان از تیم تولید(دوستان عزیزم در موزیک و کارگردان خوش ذوق و عوامل پشت صحنه)، اداره حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس یزد و سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری یزد که ما رو در ساخت این اثر همراهی کردند. #ایران #فاطمیه #امام_زمان #لبیک_یا_خامنه_ای #شهید_ابراهیم_هادی #شهید_گمنام #خرمشهر #کانال_کمیل #خواننده #خواننده_ایرانی #حسین_کریمی_پناه 📥 دانلود آهنگ "سلام بر ابراهیم" از سایتهای معتبر و کانال👇🏻 🔴 لینک ایتا: https://eitaa.com/joinchat/120652039Cf7370c3efa

دانلود آهنگ "سلام بر ابراهیم"👇🏻 "#سلام_بر_ابراهیم¦🎼 خواننده: حسین کریمی پناه شعر و ملودی: سید صادق آتشی تنظیم: هادی کولیوند رکورد: رضا پارساییان برشی از متن شعر: 👇🏻 [نلرزیدن نرفتن ایستادن قرار کوه با طوفان و سیله تو یادم دادی تو سختی بجنگم که دنیا مثل کانال کمیله...] #ایران #فاطمیه #امام_زمان #لبیک_یا_خامنه_ای #شهید_ابراهیم_هادی #شهید_گمنام #خرمشهر #کانال_کمیل #خواننده #خواننده_ایرانی #حسین_کریمی_پناه 🔴 لینک ایتا: https://eitaa.com/joinchat/120652039Cf7370c3efa

از آسمون سنگ هم بباره ما بخش باغ اروپا رو داریم! (باغ_اروپا) [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

🎥 گزارش متفاوت صداوسیما درباره محسن شکاری تاپای جان#برای_ایران یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

فواد ایزدی، کارشناس مسائل بین‌الملل: اگر محسن شکاری در آمریکا به پلیس با چاقو حمله می‌کرد، کار به دادگاه نمی‌کشید چون در همان محل توسط پلیس کشته می‌شد. 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

🎥 از حادثه شاهچراغ ۴۰ روز می‌گذرد اما #آرتین هنوز سراغ پدرومادرش را می‌گیرد یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

خیلی ناراحتی، خیلی سخته، چرا خودکشی نمیکنی!!! (#باغ_اروپا) [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

🎥 قمه‌کش را اعدام نکنید! 🔹بعد از اجرای حکم محاربه، چاقوکشِ خیابان ستارخان خط اصلی رسانه‌های تجزیه‌طلب و معاند خارج کشور شد. یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

آرامش‌ خودتونو‌ حفظ‌کنید‌ و‌ فقط‌ به‌ انقلابتون‌ فکر‌ کنید😂🙄... l🗣زهراسادات 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

😐🚶🏼‍♀️بدون شرح... l🗣زهراسادات 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

اژه‌ای: اگر اجازه می‌دادیم دوربین‌ها محاکم و زندان‌های ما را ببینند وضعمان امروز بهتر بود 🔹در همه نامه‌‌های رییس بازرسی کل کشور نوشته می‌شود محرمانه. از کجا معلوم که این کار درست است؟ 🔹در این دوره با دوربین به چند انبار تملیکی رفتیم. این بازدید صد برابر از گزارش‌های سازمان بازرسی موثرتر بود چون به عیان مردم دیدند و کسی نمی‌توانست دفاع کند. یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

سرودزن،زندگی،آگاهی مادختران انقلابیم💪 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

و به همین راحتی با دروغ جای جلاد و شهید رو عوض می کنه‼️😑 یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

قاتل دو بسیجی مشهدی در ملأعام اعدام شد 🔹مجید‌رضا رهنورد که طی اقدام تروریستی ۲۶ آبان ۲ نیروی حافظ امنیت، زینال‌زاده و رضازاده را به شهادت رساند و ۴ نفر دیگر را مجروح کرد، صبح امروز در مشهد و در ملأعام اعدام شد. #پایان_ممشات یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

روایتی از چند دقیقه اضطراب در خیابان‌های مشهد 🔹اظهارات «مجید رهنورد» در دادگاه: نفهمیدم که کاری دور از انسانیت انجام می‌دهم؛ برادرکشی کردم. #پایان_مماشات یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای #حجاب ما صلاح‌ما 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

ممتنع یعنی چی که تو همه رای گیری‌ها کلی ممتنع هست؟!! (#جوالدوز) [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

رسانه های پوشالی اونور میگن نظام داره با اعدام یکی یکی معترضین رو اعدام می کنه در حالیکه حکم معترض اعدام نیست حکم قاتل و محارب (کسی که ایجاد رعب و وحشت و تهدید می کنه ) اعدام است ،،، و دارن سعی می کنند برچسب معترض خالی رو به قاتل بزنن ⭕️یکی از نزدیکان در دادگستری می گفت: رهنورد قاتل دو بسیجی در مشهد اصرار داشت که سریعتر اعدامش کنن بخاطر عذاب وجدانی که داشت و میگفت نفهمیدم و برادر کشی کردم و دوست دارم سریعتر خلاص شم .... #برخورد_قاطع #پایان_مماشات 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

این طرح شفافیت چی شد بالاخره؟!! (#جوالدوز) [🔴#پاورقی] یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣ @Ayande_Sazane_Iran

🎥 گناه حسین و دانیال چه بود؟ 🔻مادر دانیال رضازاده در جلسه دادگاه به قاتل پسرش گفت: چگونه توانستی پسرم را غریبانه به شهادت برسانی؟ او دشمن تو نبود، او هم‌محله‌ای تو بود. مادر حسین: وقتی به پسرم خنجر میزدی در چشمان بی‌فروغش قلب شکسته‌ی مرا ندیدی؟ نگفتی حسین مادری دارد؟ 😔 #پایان_مماشات #برخورد_قاطع یک‌صدا#لبیک_یا_خامنه_ای 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_صد_و_سی_و_چهارم مانده بودم چه کنم که نه سرگیجه و حالت تهوع، توانی برایم باقی گذاشته و نه تحمل دیدن همسر تازه پدر را داشتم که باز صدای بلندش در راه پله پیچید: «پس کجایی الهه؟» با بدنی لرزان از جا بلند شدم و همچنانکه با یک دست سرم را فشار می‌دادم و با دست دیگرم کمرم را گرفته بودم، از خانه بیرون رفتم. می‌شنیدم که مجید با صدای بلند «تکبیر» می‌گفت و لابد می‌خواست مرا از رفتن منع کند تا نمازش تمام شده و به یاری‌ام بیاید، ولی فریادهای پدر فرصتی برای ماندن نمی‌گذاشت. نگاه تارم را به راه پله دوخته بودم تا تعادلم را از دست ندهم و پله‌ها را یکی یکی طی می‌کردم که در تاریکی پله آخر، هیبت خشمگین پدر مقابلم ظاهر شد: «پس کجایی؟ خودت عقلت نمی‌رسه بیای خوش آمد بگی؟» سرم به قدری کرخ شده بود که جملاتش را به سختی می‌فهمیدم که دستم را کشید تا زودتر از پله پایین بیایم و با لحن تندی عتاب کرد: «بیا خوش آمد بگو، ازش پذیرایی کن!» و برای من که تازه مادرم را از دست داده بودم، پذیرایی از این زن غریبه، چه نمایش تلخی بود که پدر همچنانکه دستم را می‌کشید، در را گشود و مرا به او معرفی کرد. چند بار پلک زدم تا تصویر ماتِ پیش چشمانم واضح شده و سرگیجه بیش از این هوش از سرم نبرد که نگاهم به دختر جوانی افتاد که بالای اتاق روی مبلی نشسته و با لبخندی پُر ناز و کرشمه، به انتظار ادای احترام، به من چشم دوخته بود. باورم نمی‌شد که این دختر که از من هم کوچکتر بود، همسر پدر شصت ساله‌ام باشد. دختری ریزنقش و سبزه رو که زیبایی چندانی هم نداشت و در عوض، تا می‌توانست در برابر پدر پیرم طنازی می‌کرد. نمی‌دانم لحظات وحشتناکِ بودن در حضور او چقدر طول کشید و چقدر پیش چشمانم در جای خالی مادرم خوش رقصی کرد و دلم را سوزاند که سرانجام پدر مرخصم کرد و با تنی که دیگر تمام توانش را به یغما برده بودند، از اتاق بیرون آمدم. کارم از سرگیجه گذشته که تمام بدنم به لرزه افتاده و دیگر نفسی برایم نمانده بود و نمی‌فهمیدم با چه عذابی خودم را از پله‌ها بالا می‌کشیدم که دیدم مجید به انتظار بازگشتم، مضطرب و نگران در پاشنه در ایستاده است. با دیدن چهره رنگ و رو رفته‌ام به سمتم دوید و بدن بی‌حسم را میان دستانش گرفت. برای یک لحظه احساس کردم زیر پایم خالی شد، چشمانم سیاهی رفت و دیگر جز فریادهای گنگ مجید که مضطرّ صدایم می‌کرد، چیزی نمی‌شنیدم که تمام بدنم لمس شده و حس سختی شبیه ملاقات با مرگ را تجربه می‌کردم. پژواک گوش خراش آژیر آمبولانس، فشردگی نوار فشار سنج روی بازویم و نگاه وحشتزده مجید همه در ذهنم به هم پیچیده و آخرین تصاویری بودند که از محیط اطرافم در ذهنم نقش بست، تا ساعتی بعد که در سالن اورژانس بیمارستان به حال آمدم. بدنم بی‌حس و سرم به شدت دردناک و سنگین بود. زبانم به سقف دهان خشکم چسبیده و همچنان احساس حالت تهوع دلم را آشوب می‌کرد. گردنم را که از بی‌حرکتی خشک شده بود، به سختی تکان داده و به اطرافم نگاهی انداختم. سالن پُر از بیمار بود و همهمه جمعیتی که هر یک از دردی می‌نالیدند، سردردم را تشدید می‌کرد. به دستم سِرُم وصل شده و خوب که نگاه کردم چند نقطه روی دستم لک افتاده و کبود شده بود. پرستاری از کنارم عبور کرد و همین که دید به هوش آمده‌ام، پرسید: «بهتری خانمی؟» سرم را به نشانه تأیید تکان دادم و او همچنانکه با عجله به سراغ بیمار تخت کناری می‌رفت، خبر داد: «شوهرت رفته دنبال جواب آزمایش خونت، الان میاد.» و من که رمقی برای سخن گفتن نداشتم، باز چشمانم را بستم که ضعف شدیدی تمام بدنم را گرفته بود. چند تخت آنطرف‌تر کودکی مدام گریه می‌کرد و تخت کناری هم زنی بود که از درد پایش می‌نالید و من کلافه از این همه صدا، دلم می‌خواست زودتر به خانه برگردم و همین که به یاد خانه افتادم، تازه به خاطر آوردم با چه حالی از خانه بیرون آمدم و باز صورت مغرور نوریه در ذهنم جان گرفت که صدای مجید، چشمانم را گشود. بالای تختم ایستاده و همانطور که با مهربانی نگاهم می‌کرد، با لبخندی شیرین پرسید: «حالت خوبه الهه جان؟» چشمانم به حالت خماری نیمه باز بود و زبانم قدرت تکان خوردن نداشت که به سختی لب از لب باز کردم و پرسیدم: «چی شد یه دفعه؟» روی صندلی کنار تختم نشست و با آرامش جواب داد: «دکتر می‌گفت فشارت افتاده.» چین به پیشانی انداختم و... ✍🏻به قلــــم فاطمه ولی نژاد تعجیل‌‌درفرج‌آقا#امام_زمان صلوات اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🌸 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran