کی گفته همیشه تنهایی بده؟
گاهی وقتها لازمه که تنها باشی، خودت و خودت برا خودت غذا درست کنی، یه فیلم رو تو تنهایی ببینی، آهنگ مورد علاقتو با صدای بلند پلی کنی، با کسی حرف نزنی، حتی ساعت ها فکر کنی، شو لباس راه بندازی نه تماسی نه پیامکی دریافت کنی که یکی توش گفته باشه “سلام چیکار میکنی”، به خودت برسی، ماسک بزاری، موهاتو پخش کنی، لباس های قدیمی رو امتحان کنی، کتاب بخونی، تنهایی لازمهٔ زندگیه همه است
『 @AzzSarNevesht 』.
دیگه حالم از تایپ کردن و صفحه چت به هم میخوره، دلم حضور فیزیکی و عینی یه آدم رو میخواد که باهم راه بریم و بشینیم رو به روی هم و حرفای جالب درمورد هرچی که داخل ذهنمونه بزنیم.
『 @AzzSarNevesht 』
«در آرزوی انسانی بود که معمای پیچیده وجودش را به سادگی حل کند و آنقدر او را بفهمد که دیگر نیاز نباشد خود را برای کسی توضیح دهد.»
『 @AzzSarNevesht 』
خاطرات اون لحظههایی هستن که دوباره زندگیشون میکنی، اما اینبار به تنهایی.
『 @AzzSarNevesht 』
به مرور زمان حرف زدن داره برام تبدیل میشه به سختترین کار دنیا.
『 @AzzSarNevesht 』
حال و روزم را که میبینی؛ تعریفی ندارد.
عمدا و سهوا به بطالت میگذرانم بلکه به سر برسم.
اما انگار نه انگار. گویی که از عمقِ اعماقِ ته شروع کردهام. عمدا و سهوا اش را هم من مشخص نکردم. به گونه ای درونش دست و پا میزنم و تقلا میکنم که گاهگاهی حس میکنم خودم، خودم را در این مخمصه زندانی کردم.
اما من در مقابل صفحهی سرنوشت، هیچ قلمی در دست نداشتم!
『 @AzzSarNevesht 』
این روز ها بدون خبر دادن میگذرند،
منم نمیتونم سرعتمو باهاش هماهنگ کنم،
و مدام به قول معروف از این قافله عمر عقب میفتم،خیلی از کارهام به فردا و روز بعدش میاندازم و از این بابت حس بی کفایتی میکنم.
『 @AzzSarNevesht 』