«من از بخت بد و روزگار سیاهم گلایهای ندارم، گلایهام از این است که انتظار زخم زدن از تو که عزیز تر از جانم بودی را نداشتم.»
حالا میفهمم لاعلاج ترینِ درد ها دلتنگی است، درد های قبل او دیگر به چشمم نمیآید.
بعضی انسانها چیزهایی را در تو نابود میکنند که حتی خودشان هم نمیتوانند آنهارا برگردانند.