یچیزی که میدونم الان خیلیا از جمله شاید بعضی وقتا اصلا خودم درگیرش هستم

یه حس جستجوی هویت هست

مثلا برامون سواله الان هویتمونو در پرتو چ چیزی باید جستجو کنیم که خطا نریم

بعد یکسری ویژگی های هویتی داریم که خودمون ازش راضی نیستیم و نمیپذیریمش ولی توی وجودمون هست

در این باره باید وقت گذاشت اساسی روی شخصیت خودتون استعداد هاتون هدف هاتون گرایشاتتون ویژگی های ظاهری تون و اینا فکر کنید

ولی از خودتون متنفر نباشید این خواهش هست که ازتون دارم اگر میبینید اختلالی کمبودی خلاء ای چیزی دارید بجای متنفر شدن از خودتون بیاین حلش کنید حالا هر طور که شده

مثلا میاین روی کاغذ مینویسید اسم من مثلا حسینه مثلا چند سالمه مثلا قدم بلنده بدن پری دارم صورت پر مو و ریشی دارم رنگم روشنه چشام سیاهه گوشام کوچیک دماغم بزرگه مثلا این نقص جسمانی رو دارم صدام خوبه بده چطوره.... بعد مینویسید من ضریب هوشیم مثلا ۱۲۰ ادم نسبتا باهوشیم توی رشته ریاضی و اینا استعداد دارم توی نقاشی استعداد دارم خوش نویسی استعداد دارم آشپزی استعداد دارم گلدوزی استعداد دارم مکانیکی استعداد دارم خانه داری و سفره ارایی استعداد دارم هرچی بعد میای میگی من ادمیم که این عقاید دینی رو دارم خدا رو قبول دارم ندارم ارزش های اخلاقی برای من چین چیزایی که باید نباشه توی وجودم چین بعد میگی ایا از نظر روحی ادم اوکی هستم یا نه ؟ شخصیتم درونگراست برونگراست ادم عصبیم یا آروم ادم خجالتی هستم یا نه ایا ب چیز خاصی گرایش دارم؟ اخلاقیاتت رو مینویسی عادت هات

بعد میبینی چیزی که واقعا هستی با چیزی که نشون میدی یکی هست ؟ اگر یکی نیست یعنی تو شخصیتت رو دوست نداری و داری پنهانش میکنی

مثلا همجنسگرایی و بخاطر شخصیت دینی از این ویژگی خودت متنفری بجای اینکه بری سمت درمان این مشکل یا حالا پرداختن بهش به گونه دیگه میری پنهانش میکنی پنهانش میکنی نهایتش یه جا یه مدلی به شکل جنون امیز بروز میده این ویژگی

خواهش که ازتون دارم از خودتون متنفر نباشید چیزی که هستید بپذیرید و پی درمانش باشید اگر واقعا آزار دهنده هست

شخصیت هایی که دچار مشکل عدم پذیرش خودشون هستن به شخصیت های ضد اجتماعی تبدیل میشن