به‌ بعضی‌ ها باید گفت : رفتن‌ِ تو پایانِ‌ من‌ نیست آغاز بی‌لیاقتی‌ توست!( :🌵"

☽︎نتوان‌ وصف‌ تو گفتن کہ‌ تو در فهم‌ نگنجــــــے🌙☾︎

به نام آفریننده ی حضرت مولا و افزاینده ی عشقش به قلوب...

_دست‌هایم‌برای‌نوشتن‌اقدام‌می کنند!

کلماتم،‌آن‌واژگان‌متصل‌به‌هم،‌ به‌قدری‌با‌مهر‌و‌محبت‌پدرانهـ‍ شما‌آشنایی‌دارد‌که‌مے تواند‌شعری‌شود‌ به‌وسعت‌لطافت‌و‌مهربانی‌وجود‌عظیمتانـ

وقتی‌قرار‌است‌ در‌برابر‌'محضر‌والای‌مقام‌پدر‌امامت' چند‌خطےسخن‌گفت، به‌ناچار‌دستانم‌را‌ به‌سمت‌اشعار‌شهریار‌دراز‌می کنم، می‌خواهم‌متنم‌را‌به‌مقداری‌از‌کلمات‌به‌نظم‌کشیده اَش‌مزین‌کنم:

(... مٌتَحیِرَم نَدانَم شَه مٌلْکِ لا فَتے را)

آری!‌من‌نیز‌عاجزانه‌به‌قلمی‌چشم‌دوخته ام‌که برای‌توصیف‌هر‌شخصیتی‌ در‌دستانم‌می رقصید؛اما‌به نام‌علے‌ابن‌ابےطالب‌که‌رسید،‌سکوت‌اختیار‌کرد؛ من‌در میان‌سکوتش‌ناتوانی‌وصف‌وجود‌شما‌را‌به‌چشم‌دیدم!

شما‌را‌شیر‌خدا‌نامیدند،‌آن‌زمان‌که‌در‌برابر‌ دیدگان‌نا امید‌اهریمن‌به‌پیکار‌می پرداختید. شما‌را‌شیر‌خدا‌نامیدند،در‌زمانی‌که‌در‌میان‌مردم‌امام‌که‌نه! عضوی‌از‌آنها‌بودید‌و‌تلاشتان‌برقراری‌عدالت در‌جامعه‌بود. شما‌را شیر‌خدا‌نامیدند،‌چرا‌که‌میزان‌عشق‌خداوندی‌در‌ وجود‌شما‌مشخص‌و‌قابل‌بیان‌نبود.

من‌شما‌را‌با‌کربلا‌می شناسم!‌ دستانم؛ این‌دست ها‌نمی گذارند‌از‌کربلا‌ننگارم؛‌از چشمان‌علمدار‌کربلا، از‌صبر‌و‌قدرت‌وفداکارےام المصائب، از‌خرابه‌ےشام،‌از‌احلےمن‌العسل...!! شجاعتتان‌را‌اگر‌چه‌به‌چشم‌ندیده‌ام‌اما‌ شجاعت‌شاگردانتان،فرزندانتان‌و‌‌آنها‌که‌عمرے در‌مکتب‌با‌شکوه شما‌رشد‌کرده اند، همه‌شان‌را، در‌چشمان‌ترسیده‌ی‌دشمن‌بارها‌نظاره‌کرده ام؛

من‌نوشته‌هایم‌را‌در‌لاےصفحات‌نهج‌البلاغه‌جا‌ می گذارم تا‌خداوند‌دگرباره‌اےدیگر‌به‌زندگانےام‌بیافزاید،‌ تا‌بیشتر‌از‌شما‌بنویسم، تا‌دستانم‌ در‌تلاطم‌امواج‌عواطف‌کودکانه‌ام‌غرق‌شوند‌‌ ومرابخوانید، شایدکه‌من‌ بیشترازیتیمان‌کوفه‌‌ نیازمندحمایت‌وکمک‌شما‌باشم...

غدیر۱۴۴۳/شاعر_بےنام