امیرالمؤمنین علی علیہ‌الســـــلام القاب زیادی داشتن، یکی از این القاب ‹ بابُ‌الحِطّة › ست.

از امیرالمؤمنین روایت شده که : «برای بنی اسرائیل، باب‌حطّه‌ای بود و ای امت پیامبر! برای شما نیز باب‌حطه‌ای قرار داده شده که همان اهل‌بیت پیامبرند. به شما امر شده از افراد هدایت شده اهل‌بیت پیروی کنید؛ تا بدین وسیله، گناهان شما بخشیده شود … باب حطه‌ی شما از حطه‌ی بنی اسرائیل برتر است؛ زیرا برای آنها از چوب بوده ولی ما اهل بیت؛ ناطق، صادق، مورد رضایت خداوند، هادی و فاضل هستیم.

حالا یه سوال... اصلا بابُ‌الحِطّة یعنی چی قضیه این در چیه؟🤔

باب‌حطّه یعنی دَرِ بخشش خداوند

خیلی خلاصه وار بخوام داستانش رو بگم اینکه بعد از اینکه قوم بنی‌اسرائیل از دست فرعون نجات پیدا کردن رسیدن به بیابان سینا قرار بود وارد شهر مقدس بشن و اونجا زندگی خوب و پر از نعمتی داشته باشن... اما بشَرطِها و شُروطها قرار بود اون شهر رو از حیث شرک و کفر پاک کنن و هرگز عقب نشینی نکنن!⚔

وقتی حضرت موسی این خبر رو به قومش داد، بنی‌اسرائیل نشستن زمین و گفتن ما اینجا هستیم تو و خُدات برید بجنگید بعد مارو صدا کنید که ما هم بیاییم😁

اینجا بود که حضرت موسی از دست نافرمانی‌ها و تکبر قوم خودش از دستورات الهی خسته و نالان به درگاه خداوند شکایت بنی‌اسرائیل رو می‌کنه! یعنی همون نفرین خودمون🤭

عذاب قوم‌ بنی‌اسرائیل در اثر این نفرین این بود که ۴۰ سال در همون بیابان سینا سرگردان موندن😵‍💫 یعنی هرکاری کردن نتونستن وارد شهر مقدس یا همون فلسطین بشن...

البته در طول این چهل سال بی سر پناه نبودنا! به دعای حضرت موسی؛ خداوند از نعمت های شگفت آوری روزیشون کرد، که داخل قرآن شرح کاملی از این نعمت ها هست. خلاصه این چهل سال تموم شد و قرار بود که...

به امر خداوند از یکی از ابواب شهر وارد این سرزمین مقدس بشن،🤩 اما باز هم بشَرطِها و شُروطها...

خداوند عزوجل فرمود که: ای بنی‌اسرائیل با خضوع و تواضع وارد بشید! یعنی کمی خم بشید و بعد داخل بشید... و موقع داخل شدن، از صمیم قلب بگید: خداوندا گناهان مارا بریز؛ تا شاید اینجوری مورد بخشش واقع بشید.🤗 به همین دلیله که به اون در ‹ بابُ‌الحِطّة › میگن!

از اونجایی که از لجاجت و سرسختی بنی‌اسرائیل خبر داریم؛😒 عده‌ای از اونها به جای اینکه خاضعانه از در وارد بشن و استغفار بکنن، نه تنها مستکبرانه داخل شدن بلکه بجای استغفار مسخره بازی در آوردن و بجاش یه چیز دیگه گفتن...🤦‍♂

به سبب این ظلم و عدم توبه بنی‌اسرائیل عذاب الهی بر سر این قوم، نازل شد: 🌪

یه نوع طاعون در بین بنی‌اسرائیل شیوع پیدا کرد و عده‌ای رو از بین برد!😵 حالا چجوری این طاعون اومد بین قوم بنی‌اسرائیل؟ با گرد و غبارهای آلوده‌ای که به فرمان خدا با وزش باد به سمت اونها روانه شد... و فقط کسانی از این عذاب نجات پیدا کردن که موقع ورود به شهر مقدس از بابُ‌الحِطّة شروط خداوند رو رعایت کرده بودن🤕

اینکه اهل بیت پیامبر (ص) در روایات به عنوان باب حطه معرفی شده‌اند، یعنی این خاندان و محبت و ولایت آنان وسیلۀ آمرزش و رحمت الهی و برخورداری از نعمت‌های فراوان و برکت در زندگی است و پذیرش ولایت اهل بیت (ع) و پنج تن آل عبا زمینه‌ساز شمول رحمت الهی و رسیدن به سعادت ابدی است. بنی اسرائیل که آن واژه را از روی استهزاء عوض کردند، کیفر الهی بر آنان نازل شد و دچار طاعون شدند. رهاکنندگان اهل بیت (ع) نیز از سعادت محرومند. امام علی (ع) فرمود: «أَنَا بَابُ حِطَّة» و پیامبر خدا (ص) فرمود: «عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ بَابُ حِطَّةٍ مَنْ دَخَلَ مِنْهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ كَانَ كَافِرا» نیز فرمود: «مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ... مَثَلِ بَابِ حِطَّةٍ مَنْ دَخَلَهُ نَجَا وَ مَنْ لَمْ يَدْخُلْهُ هَلَك‏» و نیز فرمود: « مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيل‏». علامه مجلسی پس از نقل این حدیث، از تفسیر امام عسکری (ع) نقل می‌کند که: در باب حطّۀ بنی اسرائیل، نام‌های پیامبر و أئمه (ع) نوشته شده بود و به آنان امر شد که در برابر آنها خضوع و به فضیلت آنان اقرار کنند و نپذیرفتند و عذاب بر آنان نازل شد. این حدیث، از فضایل مهمّ خاندان پیامبر و علی بن ابی طالب (ع) است و شأن و مقام آنان را نزد خدای متعال نشان می‌دهد.

از وجود چینین ممبرهای فهمیده و عاقلی به خودم میبالم...🥲🤍

••• ختم گویای نهج البلاغه بخش حکمت ها🌱 حکمت ۱۴۸ تا ۱۵۵ ••• https://eitaa.com/abotorabalhasan

‹ حکمت ۱۴۸ › 🌱 انسان زير زبان خود پنهان است. | نقش سخن در شناخت انسان‌ها - اخلاقی علمی |

‹ حکمت ۱۴۹ › 🌱 نابود شد كسی كه ارزش خود را ندانست. | ضرورت خودشناسی - اخلاقی |

‹ حکمت ۱۵۰ › 🌱 (مردی از امام درخواست اندرز كرد) و درود خدا بر او فرمود: از كسانی مباش كه بدون عمل صالح به آخرت اميدوار است و توبه را با آرزوهای دراز به تاخير می اندازد، در دنيا چونان زاهدان سخن می گويد، اما در رفتار همانند دنياپرستان است، اگر نعمتها به او برسد سير نمی شود و در محروميت قناعت ندارد، از آنچه به او رسيد شكرگزار نيست و از آنچه مانده زياده طلب است، پرهيز می دهد اما خود پروا ندارد، به فرمانبرداری امر می كند اما خود فرمان نمی برد، نيكوكاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد، گناهكاران را دشمن دارد اما خود يكی از گناهكاران است و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی دارد، اما در آنچه كه مرگ را ناخوشايند ساخت پافشاری دارد، اگر بيمار شود پشيمان می شود و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانی هاست. در سلامت مغرور و در گرفتاری نا اميد است. اگر مصيبتی به او رسد به زاری خدا را می خواند اگر به گشايش دست يافت مغرورانه از خدا روی برمی گرداند، نفس به نيروی گمان ناروا بر او چيرگی دارد، و او با قدرت يقين بر نفس چيره نمی گردد، برای ديگران كه گناهی كمتر از او دارند نگران است و بيش از آنچه كه عمل كرده اميدوار است، اگر بی نياز گردد مست و مغرور شود و اگر تهيدست گردد، مايوس و سست شود. چون كار كند در آن كوتاهی ورزد و چون چيزی خواهد زياده روی نمايد، چون در برابر شهوت قرار گيرد گناه را برگزيده، توبه را به تاخير اندازد و چون رنجی به او رسد از راه ملت اسلام دوری گزيند. عبرت آموزی را طرح می كند اما خود عبرت نمی گيرد، در پند دادن مبالغه می كند اما خود پندپذير نمی باشد، سخن بسيار می گويد، اما كردار خوب او اندك است. برای دنيای زودگذر تلاش و رقابت دارد اما برای آخرت جاويدان آسان می گذرد، سود را زيان و زيان را سود می پندارد، از مرگ هراسناك است اما فرصت را از دست می دهد، گناه ديگری را بزرگ می شمارد، اما گناهان بزرگ خود را كوچك می پندارد، طاعت ديگران را كوچك و طاعت خود را بزرگ می داند، مردم را سرزنش می كند، اما خود را نكوهش نكرده با خود رياكارانه برخورد می كند، خوشگذرانی با سرمايه داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زيان ديگران حكم می كند اما هرگز به نفع ديگران، بر زيان خود حكم نخواهد كرد، ديگران را هدايت اما خود را گمراه می كند، ديگران از او اطاعت می كنند و او مخالفت می ورزد، حق خود را به تمام می گيرد اما حق ديگران را به كمال نمی دهد، از غير خدا می ترسد اما از پروردگار خود نمی ترسد. (اگر در نهج البلاغه نبود جز اين حكمت، برای اندرزدادن كافی بود. اين سخن حكمتی رسا، و عامل بينایی انسان آگاه و عبرت آموز صاحب انديشه است) | ضد ارزش‌ها و هشدارها - اخلاقی اجتماعی سیاسی |

‹ حکمت ۱۵۱ › 🌱 هر كس را پايانی است تلخ يا شيرين. | ضرورت آیند‌ه‌نگری- اخلاقی |

‹ حکمت ۱۵۲ › 🌱 آنچه روی می آورد، باز می گردد و چيزی كه باز گردد گویی هرگز نبوده است. | توجه به فناپذیری - اخلاقی |

‹ حکمت ۱۵۳ › 🌱 انسان شكيبا پيروزی را از دست نمی دهد هر چند روزگار آن طولانی شود. | صبر و پیروزی - اخلاقی سیاسی |

‹ حکمت ۱۵۴ › 🌱 آنکس كه از كار مردمی خشنود باشد، چونان كسی است كه همراه آنان بوده و هر كس كه به باطلی روی آورد، دو گناه بر عهده او باشد، گناه كردار باطل و گناه خشنودی به كار باطل. | اهمیت نیت‌ها - اخلاقی سیاسی |

‹ حکمت ۱۵۵ › 🌱 عهد و پيمانها را پاس داريد به خصوص با وفاداران. | ضرورت پایبندی به عهد و پیمان - اخلاقی اجتماعی |

. مشتِ خاکم ز لَحَد رقص کُنان برخیزد وعده‌ی وصلش اگر در صفِ محشر باشد..! .

. امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام فرمودند: والله اگر کسی آنقدر سجده کند تا گردنش قطع شود خداوند عبادت او را قبول نمیکند مگر با اقرار به ولایت ما اهل بیت. (بحار الانوار - ج ۱۷ - ص ۱۶۸) .

-