‹ امدادهای الهی و حفظ انسان، اعتقادی، معنوی › « با هر انسانی دو فرشته است كه او را حفظ می كنند، و چون تقدير الهی فرارسد، تنهايش می گذارند، كه همانا زمان عمر انسان، سپری نگهدارنده است. » امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۱

‹ واقع‌نگری در مسائل سیاسی، سیاسی › « طلحه و زبير خدمت امام آمدند و گفتند با تو بيعت كرديم كه ما در حكومت شريك تو باشيم، فرمود: نه، هرگز! بلكه شما در نيرو بخشيدن، و ياری خواستن شركت داريد، و دو ياوريد به هنگام ناتوانی و درماندگی در سختی ها.» امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۲

‹یاد مرگ و پرهیزکاری، اخلاقی › « ای مردم! از خدایی بترسيد كه اگر سخنی گوييد می شنود، و اگر پنهان داريد می داند و برای مرگی آماده باشيد، كه اگر از آن فرار كنيد شما را می يابد و اگر بر جای خود بمانيد شما را می گيرد و اگر فراموشش كنيد شما را از ياد نبرد. » امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۳

‹بی‌توجهی به ناسپاسی مردم، اخلاقی، اجتماعی › « ناسپاسی مردم تو را از كار نيكو باز ندارد، زيرا هستند كسانی بی آنكه از تو سودی برند تو را می ستايند، چه بسا ستايش اندك آنان برای تو سودمندتر از ناسپاسی ناسپاسان باشد و خداوند نيكوكاران را دوست دارد.» امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۴

‹ گنجایش نامحدود ظرف علم، علمی › « هر ظرفی با ريختن چيزی در آن پر می شود جز ظرف دانش كه هر چه در آن جای دهی وسعتش بيشتر می شود.» امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۵

‹ ره‌آورد حلم و بردباری، اخلاقی، اجتماعی › « نخستين پاداش بردبار از بردباريش آن كه مردم در برابر نادان پشتيبان او خواهند بود.» امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۶

‹ ارزش همانند شدن با خوبان، اخلاقی، اجتماعی › « اگر بردبار نيستی خود را به بردبار نشان ده، زيرا اندك است كسی كه خود را همانند مردمی كند و از جمله آنان به حساب نيايد. » امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۷

‹ مراحل خودسازی ، اخلاقی، تربیتی › « كسی كه خود را حساب كشد، سود می برد، و آن كه از خود غفلت كند زيان می بيند و كسی كه از خدا بترسد ايمن باشد و كسي كه عبرت آموزد آگاهی يابد و آنكه آگاهی يابد می فهمد و آن كه بفهمد دانش آموخته است.» امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۸

‹خبر از ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام، اعتقادی، سیاسی › « دنيا پس از سركشی به ما روی می كند، چونان شتر ماده بدخو كه به بچه خود مهربان گردد. (سپس اين آيه را خواند: و اراده كرديم بر مستضعفين زمين، منت گذارده آنان را امامان و وارثان حكومتها گردانيم، قصص۵٫) » امیرالمؤمنین، نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۹