حاجتمو میدی یا بیام تو به روایت تصویر:))

امام باقر علیه السلام : هركه صبح كند و خنكى محبّت ما اهل‌بیت را در دلش احساس كند ؛ خداوند را بر نخستين نعمت سپاس گويد . عرض شد : نخستين نعمت كدام است ؟ فرمود : حلال‌زادگی . - أمالي الصدوق - ج ۱۳ - ص ۳۴۸

امام محمد باقر عليه السلام: حضرت قائم (عج)، دو بار غيبت می‌کند؛ دومین غیبت او آنقدر طولانی می‌شود که درباره‌اش گفته مى‌شود: «او مُرد و معلوم نيست به كدام وادى رفته است!» 📚الغيبة( نعمانى) صفحه ۱۷۳.

_

«مَنْ کَانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ- مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ- فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا فَإِنِّی رَاحِلٌ مُصْبِحاً إِنْ شَاءَ اللَّه‌» کسی که در راه ما می خواهد جانش را ببخشد و خود را آماده دیدار با خدا کند پس با من رهسپار شود زیرا که من با خواست خدا فردا صبح روانه خواهم شد.

فلیرحل معنا...

کاروانى پى‌ات افتاد و پى‌اش افتادم دیدم انگار سگِ قافله را کم دارد ...

شدم ای دوست سگِ قافله‌ی عشاقت به امیدی که به کویِ تو رسانند مرا ...

این سحر زیاد بگیم : الهی ! الحقني بالحسین .. الحقني بکربلاء..

عرفه را خوانده و نخوانده توی مسیر افتاده‌اند. قافله‌ای طویل. با صدای جرس شتران. بزرگ‌مردی با وقار، ردای سبز بر دوش، پیشاپیش کاروان می‌رود و بلندقامتی استوار، علَم بر دوش، به گامی در پس‌ او. اهل حرم، به جهازهای پرده‌پوش شتران؛ بچگان به‌خنده و بازی دوان بین کاروان. سه‌ساله دخترکی. پنج‌ساله پسری. دختران هنوز چشم بر مرد بلندقامت قافله دارند. پسران هنوز پسر اند؛ شرایط مردشان نکرده هنوز؛ صدای خنده میان کاروان. مشک‌های آویخته از زین اسبان، هنوز پر. احترام هنوز برجا. آنسوتر اما، سر سفیر بر سرنیزه است. و پیکرش از بام دارالاماره میان بازار افتاده. وصیت‌نامه در جیب: به پسرعمویم بگویید که راهِ آمده را بازگردد. زبان‌ها با اوست ولی شمشیرها بر او. -مهدی‌مولایی

ز ازل بندگیم نوکری خانه ی توست حقاً ارباب صفاتی لک لبیک حسین