🔹حاج قاسم در ماه مبارک رمضان اگر زمان افطار به خانه میرسیدند، میگفتند برای راننده و محافظ‌ها افطار آماده کنید تا به خانه‌شان میرسند، بتوانند کمی افطار کنند و گرسنه نمانند. #درحوالی_خدا

تلاوتی آرامش بخش...

🔸استاد فاطمی نیا: 🔹سحرها را از دست ندهيد ؛ ولو دو ركعت هم اگر ميتوانيد نماز (نافله شب) بخوانيد. در اين زمانه هم كه به بركت موبايل و تلويزيون و... اكثر مردم تا نيمه شب مشغول و سرگرم هستند! سحرها را ضايع نكنيم ، اگر نماز مستحبي هم نخوانديم ، حداقل ده مرتبه " يا ارحم الرّاحمين" بگوييم! اگر آن را هم انجام ندادي رو به قبله بنشين و بگو: " سبحان الله والحمدلله و لا اله الّا الله و الله اكبر" اگر در چند سحر با جانت اين جمله را بگويي، عالمت عوض ميشود. #بهار_مهدوی

🌸🍃شرح دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان

شرح دعای روز هفدهم ماه رمضان از منظر آیت‌الله مکارم شیرازی: انسان در مسیر هدایت هر لحظه بیم لغزش و انحراف در باره او می‌رود، به همین دلیل باید خود را در اختیار پروردگار بگذارد و تقاضا کند که او را بر راه راست ثابت نگهدارد. هم‌چنین هدایت همان پیمودن طریق تکامل است که انسان تدریجاً مراحل نقصان را پشت سر بگذارد و به مراحل بالاتر برسد. حال پس از اظهار تسلیم در برابر پروردگار و وصول بر مرحله عبودیت و استمداد از ذات پاک او نخستین تقاضای ما این است که ما را به راه راست، راه پاکی و نیکی، راه عدل و داد و راه ایمان و عمل صالح هدایت فرماید؛ لذا در فراز ابتدایی دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: «اللهُمَّ اهْدِنی  فیهِ لِصالِحِ الْأَعْمالِ؛ خدایا در این ماه مرا به سوی کارهای نیک و شایسته هدایت کن» ۱

اما به راستی عمل صالح چیست؟ در پاسخ باید گفت عمل صالح از جمله واژه‌های قرآنی بسیار وسیع المعنی است که شامل هر کار خوبی است که برای خدا انجام می‌گیرد؛ لذا عمل صالح دو رکن اساسی دارد؛ یکی نیّت پاک و دیگری کار مفید. بنابر این تعریف، عمل صالح منحصر در نماز، روزه، حجّ، زکات، خمس، دعا و زیارت نیست؛ (هر چند اعمال مذکور از مصداق‌های روشن اعمال صالح است)، بلکه هر کار مفیدی که با نیّت پاک انجام پذیرد عمل صالح شمرده می‌شود. از این رو عبادت، زیارت، کمک به نیازمندان، ساختن درمانگاه، احداث جادّه، ساختن مدارس و مؤسسات خیریه، تهیه جهیزیه دختران فقیر، آماده کردن وسیله ازدواج پسران محتاج، کمک به بیماران صعب العلاج، امر به معروف و نهی از منکر، ارشاد جاهل، تنبیه غافل و مانند آن همه از مصادیق عمل صالح است. حتّی اگر سنگی در وسط راه مردم افتاده باشد، و انسان با نوک پا آن را به کناری هدایت کند که مزاحم عبور و مرور مردم نباشد، این نیز عمل صالح است. ۲

نقش «ایمان» و «عمل صالح» در هدایت‌پذیری انسان بدیهی است قرآن مجید به روشنی اعمال اخلاقی را زائیده ایمان به خدا و روز قیامت می‌شمرد و در بسیاری از آیات «عمل صالح» پشت سر ایمان و به عنوان ثمره درخت ایمان آمده است، لذا عمل صالح میوه ایمان است، چنان‌که تعبیر (الذین آمنوا و عملوا الصالحات) بسیار در قرآن دیده می‌شود. به عنوان نمونه در قرآن کریم می‌خوانیم: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمانِهِمْ؛ کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، خداوند به کمک ایمانشان آن‌ها را هدایت می‌کند» این نور هدایت الهی که از نور ایمانشان سرچشمه می‌گیرد، تمام افق زندگانی آن‌ها را روشن می سازد، در پرتو این نور آن چنان روشن بینی پیدا می‌کنند که جار و جنجال‌های مکتب‌های مادی و وسوسه‌های شیطانی، و زرق و برق‌های گناه، و زر و زور، فکر آن‌ها را نمی‌دزدد و از راه به بیراهه گام نمی‌نهند. ۳

این‌گونه است که در سوره  «والعصر» همین معنی با تعبیر دیگری آمده است، آن‌جا که همه انسان‌ها را در زیان و خسران می‌بیند و تنها کسانی را استثنا می‌کند که در درجه اوّل، ایمان دارند و سپس عمل صالح و از حقّ دفاع می‌کنند و به صبر و استقامت توصیه می‌نمایند و یا در فراز دیگر قرآنی تزکیه اخلاقی و عملی رابطه نزدیکی با نام پروردگار و نماز و نیایش او دارد؛ اگر از آن مایه بگیرد، ریشه‌دار و پر دوام خواهد بود، و اگر به اصول دیگری متّکی شود سست و کم محتوا خواهد بود. به این ترتیب، ایمان به جهان دیگر سبب کارهای اخلاقی مهمّی مانند باقی گذاشتن صدقات جاریه و آثار علمی مفید و فرزندان صالح می‌شود در حالی که این امور در مکتب سودپرستان مادی هیچ کدام مفهوم درستی ندارد؛ زیرا پاکی اخلاق و عمل و تزکیه کامل انسان، جز در سایه ایمان به خدا و رحمت او ممکن نیست. بدین ترتیب از یک طرف باید پایه‌های ایمان را تقویت کرد از سوی دیگر عمل صالح ایمان انسان را راسخ و محکم و نور هدایت را در دل انسان بیشتر می‌کند. آری ایمان و عمل صالح در تمام وجود انسان اثر مثبت می‌گذارد، قلب را روشن، فکر را نورانی می‌کند و به موازات آن هدایت و نصرت و حمایت الهی شامل حال مؤمن صالح می‌شود ۴

لزوم طلب حوائج از درگاه پروردگار با قلبی آگاه به فضل الهی بی‌شک انسان در هر کاری که قدم می‌گذارد حوائج دنیا و آخرت را از خدا طلب کند؛ یعنی خداوند را حاکم بر سرنوشت خود ببیند؛ در امر تجارت، زراعت و مانند آن تلاش کند ولی زبان حال و قال او استخیر اللَّه برحمته باشد؛ یعنی خدایا خیر و برکت را از رحمت تو می‌خواهم. حال اگر قصد علم داری اول در نفس خود حقیقت بندگی را طلب کن و سپس علم را به عمل وصل کن و از خدا طلب فهم نما تا به تو بفهماند. این که به خداوند متعال «صمد» گفته می‌شود، به خاطر این است که، بندگانش قصد درگاه او می‌کنند؛ در منتهای عظمت است و مردم در حوائج خویش به سوی او می‌روند، کسی که برتر از او چیزی نیست و کسی که دائم و باقی بعد از فنای خلق است. ۵

چرا خدا به سؤال و تفسیر احتیاج ندارد؟ بی‌تردید علم خداوند به موجودات از طریق انتقال عکس و صورت ذهنی آن‌ها، مانند انسان‌ها نیست؛ بلکه علم او «علم حضوری» است؛ یعنی همه جا حاضر است و همه موجودات، نزد او حضور دارند و او به همه آن‌ها احاطه دارد، بی آن‌که احتیاج به عکس و نقشی باشد؛ درست شبیه حضور صورت‌های ذهنی انسان در برابر روح او؛ زیرا صورت‌های ذهنی، ذاتا در روح انسان‌ها حاضرند نه عکس و نقش آن‌ها و احاطه انسان بر آن‌ها نوعی احاطه حضوری است. لذا آنچه را که بندگان در شب و روز انجام می‌دهند بر خداوند متعال پوشیده نیست، به طور دقیق از اعمال آن‌ها آگاه است و با علم بی‌پایانش به آن‌ها احاطه دارد، اعضای شما گواه او و اندام شما سپاهیان او، ضمیر و وجدانتان جاسوسان وی و خلوت‌های شما در برابر او آشکار و عیان است. ۹

به راستی چگونه می‌توان امید به هدایت گروهی داشت که هدف نهایی آن‌ها خور و خواب همچون حیوانات است و آرزوهای دراز به آن‌ها اجازه نمی‌دهد که لحظه‌ای به پایان زندگی و به آفریدگاری که این مواهب حیات را به آن‌ها بخشیده بیندیشند و درباره هدفی که برای آن آفریده شده‌اند لحظه‌ای فکر کنند؛ لذا می‌توان چنین نتیجه گرفت که طول امل و آرزوهای دراز از خطرناک‌ترین دشمنان سعادت بشر است که نه تنها افراد، بلکه اقوام و ملت‌ها را در کام مرگ و بدبختی فرو می‌برد. ۸