▫️به درازا نمی کشید غیبتتان ، اگر درد نبودنتان، دلمان را می‌لرزاند... 🔘 درد بی دردی 👌 بسیار شنیدنی... ✔️بخواهیم آمدنش را ┅┅═•❥◎•♥️•◎❥•═┅

😞 مهدیِ ما مظلوم است 😞 🌺تاکید تکان دهنده از امام حسین: ✅ " مهدى ما در عصر خودش مظلوم است تا ميتوانيد درباره ى آن حضرت سخن بگوييد و مطلب بنويسيد. آنچه درباره ى شخصيت اين معصوم بگوييد، در واقع درباره ى همه معصومين گفته ايد؛ چون حضرات معصومين همه در عصمت و ولايت و امامت يكى هستند، ولى چون اين زمان، دورانِ مهدى ما است سزاوارتر است درباره ى او گفته شود، 🏮 و باز تاكيد ميكنم درباره ى مهدى ما زياد سخن بگوييد و بنويسيد؛ مهدى ما مظلوم است؛ لازم است بيش از آنچه تا كنون در موردش گفته و نوشته شده گفت و نوشت. " 📚 منبع : کتاب صحيفه مهديه 🌸🍃ألـلَّـھُـمَــ عجِّلْ لِوَلـیِـڪْ ألفَـرَج🍃🌸 🤲🤲🤲🤲🤲

﷽ 🎇 🎵 موسیقی (۵۱): 🎵 هزینه کردن اموال برای موسیقی: ⚡️ در قرآن میخوانیم: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ». (لقمان، 6) (یعنی: بعضى از مردم سخنان باطل و بيهوده خريدارى مى‏كنند تا مردم را از روى جهل و نادانى گمراه سازند، و آيات الهى را به استهزا و سخريه گيرند، براى آنها عذاب خوار كننده است). ⚡️⚡️ تفسير: برای این آیه مصادیق متعددی میتوان یافت که یکی از آنها رواج موسیقی است. ⚡️ در تفسیر نمونه میخوانیم: بعضى گفته‏اند كه اين قسمت از آيات در باره مردى نازل شده كه كنيز خواننده‏اى را خريدارى كرده بود و شب و روز براى او خوانندگى مى‏كرد و او را از ياد خدا غافل مى‏ساخت. ⚡️ مرحوم طبرسى مفسر بزرگ، بعد از ذكر اين شان نزول مى‏گويد: حديثى كه از پيامبر (ص) در اين زمينه نقل شده شان نزول فوق را تاييد مى‏كند، چرا كه آن حضرت (ص) فرمود: " آموزش دادن كنيزان خواننده، و خريد و فروش آنها حرام است و درآمدى كه از اين راه به دست مى‏آيد نيز حرام است، گواه اين مطلب چيزى است كه خداوند در كتابش فرموده: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ‏ ...»". (مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‏8، ص 490) ⚡️ باز در تفسیر نمونه میخوانیم: در اين آيات، سخن از گروهى است كه درست در مقابل گروه محسنين و مؤمنين قرار دارند كه در آيات گذشته مطرح بودند. در اينجا سخن از جمعيتى است كه سرمايه‏هاى خود را براى بيهودگى و گمراه ساختن مردم به كار مى‏گيرد، و بدبختى دنيا و آخرت را براى خود مى‏خرد! خريدارى كردن سخنان باطل و بيهوده از اين طريق است كه براى ترتيب دادن مجالس لهو و باطل و خوانندگى، كنيزان خواننده خريدارى كنند، چنان كه در حديث پيامبر (ص) ضمن شان نزول بيان شد. و يا صرف كردن مال به هر صورت و به هر طريقى كه به وسيله آن به اين هدف نامشروع يعنى سخنان باطل و بيهوده برسند. ⚡️ عجب اينكه اين كوردلان مطالب باطل و بيهوده را به گرانترين قيمت خريدارى مى‏كردند، اما آيات الهى و حكمت را كه پروردگار، رايگان در اختيارشان گذارده ناديده مى‏گرفتند. ⚡️ اين احتمال نيز وجود دارد كه خريدارى (اشتراء) در اينجا معنى كنايى داشته باشد و منظور از آن هر گونه تلاش و كوشش براى رسيدن به اين منظور است. ⚡️ و اما «لَهْوَ الْحَدِيثِ‏»، مفهوم وسيع و گسترده‏اى دارد كه هر گونه سخنان يا آهنگهاى سرگرم كننده و غفلت‏زا را كه انسان را به بيهودگى يا گمراهى مى‏كشاند در بر مى‏گيرد، خواه از قبيل غنا و الحان و آهنگهاى شهوت‏انگيز و هوس‏آلود باشد، و خواه سخنانى كه نه از طريق آهنگ، بلكه از طريق محتوى انسان را به بيهودگى و فساد، سوق مى‏دهد. و يا از هر دو طريق، چنان كه در تصنيفها و اشعار عاشقانه خوانندگان معمولى است كه هم محتوايش گمراه كننده است و هم آهنگش! و يا مانند داستانهاى خرافى و اساطير كه سبب انحراف مردم از صراط مستقيم الهى مى‏گردد. ⚡️ در حديثى از امام صادق (ع) مى‏خوانيم: "مجلس غنا و خوانندگى لهو و باطل، مجلسى‏ است كه خدا به اهل آن نمى‏نگرد، (و آنها را مشمول لطفش قرار نمى‏دهد) و اين مصداق همان چيزى است كه خداوند عز و جل فرموده: " بعضى از مردم هستند كه سخنان بيهوده خريدارى مى‏كنند تا مردم را از راه خدا گمراه سازند". (الكافي، ج‏6، ص 433 )

﷽ 🔻دحوالارض چه روزی است؟ بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با #دحوالارض یعنی روز گسترش یافتن زمین است. از امیرالمومنین علیه السلام روایت شده است که فرمودند: 🔹«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست و پنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.» 🔹همچنین در برخی از روایات این روز به عنوان روز قیام #امام_زمان مهدی موعود عجل الله تعالى فرجه الشريف معرفی شده و خاتم المحدثین، شیخ عباس قمی (ره) روز دحوالارض را از چهار روز معروفی ذکر کرده که روزه آن ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. 🔹روز دحوالارض از روزهای پر برکت خدا برای بندگان در کتاب شریف «المراقبات» روایت است که امام رضا علیه السلام فرموده اند: 🔹در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم عليه السلام و حضرت عیسى عليه السلام متولد شده اند. 🔹در این روز، پيامبر خدا صلى الله علیه و آله به قصد حجة الوداع از مدینه با یكصد و چهار هزار یا یكصد و بیست و چهار هزار و حضرت فاطمه سلام الله عليها و تمامى اهل بیت خود از راه شجره به مکه عزیمت نمودند. 🔹توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داری از اعمالی است که در شب دحو الارض سفارش و تأکید بسیاری برای انجام دادن آنها شده است. 🔹روز دحوالارض نمازها و ادعیه مخصوصی دارد که کیفیت آنها در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی (ره) آمده است

🌹شب 25 ذی القعده: شب میلاد حضرت ابراهیم علیه السلام، شب میلاد حضرت عیسی علیه السلام، و شب دحوالارض عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ قَالَ: كُنْتُ مَعَ أَبِي وَ أَنَا غُلَامٌ ، فَتَعَشَّيْنَا عِنْدَ الرِّضَا علیه السلام لَيْلَةَ خَمْسٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ ذِي الْقَعْدَةِ ، فَقَالَ لَهُ: لَيْلَةُ خَمْسٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ ذِي الْقَعْدَةِ وُلِدَ فِيهَا إِبْرَاهِيمَ علیه السلام وَ وُلِدَ فِيهَا عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ علیه السلام وَ فِیها دُحِيَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْكَعْبَةِ.(من‏لايحضره‏الفقيه،ج2،ص89/وسائل ‏الشيعة،ج10 ،ص449 به نقل از ثواب الاعمال) حسن بن وشّاء گفت: در زمان نوجوانی همراه با پدرم در شب بیست و پنجم ذی القعده در خدمت حضرت رضا علیه السلام شام خوردیم. حضرت به پدرم فرمود: در شب بیست و پنجم ذی القعده ، حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسی بن مریم علیه السلام به دنیا آمدند؛ و در این شب بود که زمین از زیر کعبه پهن شد. 🤲اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج.

✍پاداش روزه روز دحوالأرض (25 ذی القعده) ابواسحاق عُرَیضی می گوید: در قلبم افتاد که چه ایّامی از سال روزه گرفته شود. لذا قصد کردم نزد حضرت هادی علیه السلام بروم. حضرت در منطقه بِصَریا بودند. این امر را به هیچکس نگفتم. نزد حضرت رفتم، وقتی مرا دید فرمود: ای ابواسحاق، آمدی از من از ایامی سؤال نمایی که در آن ایام روزه گرفته می شود. آن ها چهار روز می باشند: روز بیست و هفتم رجب که خداوند رسولش صلّی الله علیه وآله را بر خلقش مبعوث نمود، روز میلاد رسول خدا صلّی الله علیه وآله که هفدهم ربیع الاول است، روز بیست و پنجم ذی القعده که روز گسترده شدن زمین از زیر کعبه است، و روز غدیر که رسول خدا صلّی الله علیه وآله برادرش علی علیه السلام را به عنوان پرچم هدایت برای مردم و امام بعد از خودش اقامه کرد. عرض کردم: فدایت شوم، راست فرمودی، من به همین منظور آمده بودم. شهادت می دهم که تو حجّت خدا بر خلقش می باشی. (تهذيب‏الأحكام، ج4،ص305- 306/روایت مشابه: وسائل ‏الشيعة،ج10،ص455 به نقل از خرائج) حضرت رضا علیه السلام فرمود: در بیست و پنجم ذی القعده، زمین از زیر کعبه پهن و گسترش یافت. هرکس این روز را روزه بگیرد، گویا مانند کسی است که شصت ماه را روزه گرفته باشد. (من‏لايحضره‏الفقيه،ج 2،ص 89/وسائل‏الشيعة،ج10،ص449 به نقل از ثواب الاعمال) حضرت کاظم علیه السلام فرمود: هرکس روز بیست و پنجم ذی القعده روزه بگیرد، خداوند روزه شصت ماه را برای او می نویسد. (كافي،ج 4،ص 149) رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: هرکس بیست و پنجم ماه ذی القعده روزه بگیرد، مانند روزه هفتاد سال می باشد. (اقبال الاعمال،ص 619/وسائل‏الشيعة،ج 10،ص 451 به نقل از اقبال الاعمال) حضرت کاظم علیه السلام فرمود: هرکس در روز بیست و پنجم ذی القعده روزه بگیرد، کفّاره هفتاد سال(گناه) اوست. (من‏لايحضره‏الفقيه،ج 2،ص242) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: هرکس این روز را روزه گیرد، و شب آن را ( یعنی شب بیست و پنجم) به شب زنده داری و عبادت بپردازد، برای او عبادت صد سال منظور می شود، به گونه ای که در تمام روزهای آن سال ها، روزه گرفته و شب هایش را به عبادت به پا خاسته باشد. (اقبال الاعمال، ص618-619/وسائل‏الشيعة،ج10،ص451 به نقل از اقبال الاعمال) محمد بن عبدالله گفت: حضرت رضا علیه السلام روز بیست و پنجم ذی القعده بر ما وارد شد و فرمود: امروز، روزه بگیرید، من نیز روزه ام. (كافي،ج 4،ص149- 150) روایت شده است که هر کس روز بیست و پنجم ذی القعده را روزه بگیرد، هرچیزی میان آسمان و زمین برای او استغفار می کند. (اقبال الاعمال، ص619/وسائل‏ الشيعة،ج 10،ص 451-452 به نقل از اقبال الاعمال) 🤲اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج.

*100 خصلت از خصوصيات رفتاری پيامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلّم)* ۱- هنگام راه رفتن با آرامش و وقار راه می رفت. ۲- در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد. ۳- نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود. ۴- هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت. ۵- وقتي با کسي دست مي داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد. ۶- با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است. ۷- هرگاه به کسي مي نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد. ۸- هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت و خيره نگاه نمي کرد. ۹- چون اشاره مي کرد با دست اشاره مي کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰- سکوتی طولانی داشت و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود. ۱۱- هرگاه با کسي، هم صحبت مي‌شد به سخنان او خوب گوش فرا مي‌داد. ۱۲- چون با کسي سخن مي‌گفت کاملا برمي‌گشت و رو به او می‌نشست. ۱۳- با هرکه مي‌نشست تا او اراده برخاستن نمي کرد آن حضرت برنمي خاست. ۱۴- در مجلسي نمي نشست و برنمي خاست مگر با ياد خدا. ۱۵- هنگام ورود به مجلسي در آخر و نزديک درب مي‌نشست نه در صدر آن. ۱۶- در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهي مي‌کرد. ۱۷- هرگز در حضور مردم تکيه نمي‌زد. ۱۸- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹- اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي‌گرفت. ۲۰- اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد. ۲۱- کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد. ۲۲- هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد. ۲۳- هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد. ۲۴- پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵- چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمود: «چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي‌گويند؟» ۲۶- با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد و با آنان هم غذا مي شد. ۲۷- دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت. ۲۸- هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود. ۲۹- بيش از همه صله رحم به جا مي‌آورد. ۳۰- به خويشاوندان خود احسان مي کرد بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد. ۳۱- کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود و کار بد را تقبيح مي نمود و از آن نهي مي کرد. ۳۲- آنچه موجب صلاح دين و دنياي مردم بود به آنان مي فرمود و مکرر مي‌گفت هرآنچه حاضران از من مي شنوند به غايبان برسانند. ۳۳- هرکه عذر مي آورد عذر او را قبول مي کرد. ۳۴- هرگز کسي را حقير نمي شمرد. ۳۵- هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب هاي بد نخواند. ۳۶- هرگز کسي از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد. ۳۷- هرگز عيب مردم را جستجو نمي‌کرد. ۳۸- از شر مردم برحذر بود ولي از آنان کناره نمي گرفت و با همه خوشخو بود. ۳۹- هرگز مذمت مردم را نمي کرد و بسيار مدح آنان نمي گفت. ۴۰- بر جسارت ديگران صبر مي فرمود و بدي را به نيکي جزا مي داد. ۴۱- از بيماران عيادت مي کرد اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود. ۴۲- سراغ اصحاب خود را مي گرفت و همواره جوياي حال آنان مي شد. ۴۳- اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد. ۴۴- با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد و بر آن تاکيد مي‌فرمود. ۴۵- در جمع يارانش دايره وار مي نشست و اگر غريبه اي بر آنان وارد مي شد نمي توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است. ۴۶- ميان يارانش انس و الفت برقرار مي‌کرد. ۴۷- وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود. ۴۸- هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد به دست خودش مي داد و به کسي حواله نمي‌کرد. ۴۹- اگر در حال نماز بود و کسي پيش او مي آمد نمازش را کوتاه مي‌کرد. ۵۰- اگر در حال نماز بود و کودکي گريه مي کرد نمازش را کوتاه مي‌کرد. ۵۱- عزيزترين افراد نزد او کسي بود که خيرش بيشتر به ديگران مي‌رسيد. ۵۲- احدي از محضر او نا اميد نبود و مي فرمود « برسانيد به من حاجت کسي را که نمي تواند حاجتش را به من برساند.» ۵۳- هرگاه کسي از او حاجتي مي خواست اگر مقدور بود روا مي فرمود و گرنه با سخني خوش و با وعده‌اي نيکو او را راضي مي‌کرد. ۵۴- هرگز جواب رد به درخواست کسي نداد مگر آنکه براي معصيت باشد. ۵۵- پيران را بسيار اکرام مي کرد و با کودکان بسيار مهربان بود. ۵۶- غريبان را خيلي مراعات مي‌کرد. ۵۷- با نيکي به شروران، دل آنان را به دست مي آورد و مجذوب خود مي کرد. ۵۸- همواره متبسم بود و در عين حال خوف زيادی از خدا بردل داشت . ۵۹- چون شاد مي شد چشم ها را بر هم مي گذاشت و خيلي اظهار فرح نمي کرد. ۶۰- اکثر خنديدن آن حضرت تبسم بود و صدايش به خنده بلند نمي شد . ۶۱- مزاح مي کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمي زد. ۶۲- نام بد را تغيير مي داد و به جاي آن نام نيک مي گذاشت. ۶۳- بردباري اش همواره بر خشم او سبقت مي گرفت. ۶۴- از براي فوت دنيا ناراحت