eitaa logo
بانو نگار
509 دنبال‌کننده
294 عکس
82 ویدیو
6 فایل
رسانه بانوان انقلاب اسلامی ارتباط با ما👇 @elhamghafari @Abaspoor98 انتشار مطالب با ذکر نام کانال مجاز است.
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🌿زن در قرآن ❗️آیا زن در قرآن جنس دوم است؟ ❗️آیا زن مقصر خروج انسان از بهشت است؟ ❗️آیا زن واسطه فریب آدم از بهشت بود؟ ❗️آیا زن مرتکب گناه اولیه شد؟ رسانه بانوان انقلاب اسلامی @Banounegar
📌«زنان» و حضور در بازی به سفر قطر کردیم... 🍀پس از سالها کش و قوسِ پیرامون حضور و یا عدم حضور «زنان» در «ورزشگاه» که باعث گردید، عده ای «نان» خود را در «خون» امر اجتماعی تلیت و با این دوگانه سازی کاذب در میان توده مردم جایگاهی را تصاحب و حزبشان را بزک دوزک کنند، دیروز با مجوز حضور زنان در ورزشگاه ظاهرا به پایان رسید. در این بین عده ای با خوشحالی از تصمیم درستی حرف می زنند که باید سالیانی قبل گرفته می شد و برخی این حضور را "فتح المبینی" در حل مسائل زنان می دانند. تصمیم دیروز امری بود که باید زودتر اتفاق می افتاد اما صد البته تجربه نشان داده ساده اندیشی مضحکی است، اگر این حضور را به چشم "حل مسئله" ببینیم و دل خوش شویم به تصمیم عاقلانه نظام! دیروز به مسئله «نسبت جنسیت در مناسبات توسعه جمهوری اسلامی ایران» فقط و فقط یک مسکن تزریق شد. چه بسا آن هم نه به خاطر فهم درد و تشخیص ریشه بیماری، بلکه به دلیل فشار و القای درد و ترس از حذف از ورزش جهانی! اساسا یکی از وجه افتراقات جمهوری اسلامی در نسبت با جامعه جهانی به رسمیت شناختن«جنسیت» در مناسبات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و .. است. که البته می توانست و می تواند نقطه قوتی باشد در ارائه الگوی موفق به جهانی که هر روز سعی می نماید با اصل قرار دادن «جنس مرد» و قربانی نمودن «جنسیت زنان» هر چه بیشتر زنان را شبیه «مردان» نماید. مسئولین این چهار دهه در جمهوری اسلامی ایران با ساده انگاری تصور کردند برخلاف موج دهکده جهانی شنا کردن، صرفا با شعار و اقدامات سلبی اتفاق می افتد و می توان مفهوم «جنسیت» را جامعه ایجاد و الگو سازی نمود. دلخوش شدن به ظواهر جامعه در نسبت با جنسیت، نپرداختن به تولیدات نظری و علمی کارآمد در نسبت توسعه و جنسیت و پیاده سازی سیستمی آن در برنامه های توسعه ما را با جامعه ای مواجه کرد که در ساخت زیر بناهای جامعه کمتر توجهی به جنسیت داشته ایم و کمترین بهایی برایش پرداخت نمودیم. لذا جامعه ما نتوانست به خوبی شیرینی مدل بومی «توسعه» مبتنی بر «عدالت جنسیتی »را درک کند. توجه به موضوع فراغت، تفریح و ورزش از جمله موضوعاتی است که به شدت در مدل سازی آن بر حسب «جنسیت» کارنامه ضعیفی مسئولین از خود با جا گذاشته اند. در طراحی شهری، بنای پارک ها، ساخت ورزشگاه ها و...«جنسیت» یا دیده نشده یا اساسا مبتنی بر «عدالت جنسیتی» نبوده است و نتوانسته نیازهای زنان را پوشش دهد. دولت سیزدهم اگر می خواهد قدمی اصولی ورای شعارهای سیاسی بردارد می بایست نسبت "جنسیت" در "توسعه" را مبتنی بر عدالت جنسیتی تبیین و در برنامه هفتم توسعه پیاده نماید. بدیهی است اگر مبتنی بر الگوی بومی و دینی، "توسعه" را نهادینه سازی نکنیم حتما مجبور خواهیم شد با لگد جامعه جهانی اقداماتمان را تعریف کنیم. ✍ زهرا عباسپور رسانه بانوان انقلاب اسلامی @Banounegar
📌سیاست گذاری حوزه زنان، آنچه باید، آنچه شد! یادداشتی بر آنچه در دو برنامه اخیر جهان‌آرا در باب مسائل زنان گذشت... 📌قرار بود چهاردهه سیاست گذاری مسائل زنان در جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار گیرد. اتفاقی اگرچه دیر ولی مبارک که نویدبخش حرکت نوینی در هنگامه آغازین دومین گام انقلاب اسلامی ایران بوده و امید را برای بررسی و تحلیلی صادقانه، عمیق و بدون سوگیری جناحی در باب مسائل زنان(چنان‌که از نام برنامه پیدا بود!)، پیش روی مخاطب قرار دهد. 📍انتظار می‌رفت در این فرصت اندک و در برنامه‌ای که به زعم گردانندگانش، «نمی‌شود هرشب درباره‌ی زنان صحبت کرد!»، به بررسی اساسی‌ترین سوال در مورد زنان پرداخته شود که «آیا اساسا سیاست گذاری حوزه زنان، چگونه شکل گرفته، چطور راه پیموده، افق راهش چیست، اهدافش چه بوده، موانع پیش رویش کدام‌ها بوده‌اند، چقدر به اهدافش نزدیک شده، چقدر فاصله دارد، شاخص‌های سنجشی‌اش چه بوده، و اصولا بر اساس کدام رویکرد به زن مسلمان ایرانی می‌نگرد؟» 📌و یا در مرتبه‌ای پایین‌تر، به بررسی عملکرد سیاست‌گذاران این عرصه بپردازد و این مجهولات را برای مخاطب رمزگشایی کند که: «چرا پس از چهل و اندی سال از انقلاب اسلامی ایران، هنوز دغدغه‌ای بنام زنان، در جامعه اسلامی ما موضوعیتی برای پرداخت فراجناحی ندارد؟ چه‌گونه است که کلام پرچم‌مدار این نهضت، غریبانه به بوته‌ی فراموشی سپرده شده است که امور زنان بایستی به دست ایشان گشایش یابد آن‌هم در عرصه‌ای فارغ از هیاهوهای سیاسیون! 📌و یا در مرتبه‌ای نازل‌تر سعی می‌شد به این موضوع پرداخته شود که: «در ایران اسلامی، مطالبات زنان چگونه رقم می‌خورد، چطور سازمان‌دهی می‌شود، برچه‌اساسی تدوین می‌گردد، مرجع مساله‌یاب کجاست، نهاد پاسخ‌گو کدام است، نهاد نظارت‌کننده به حسن انجام کار کجاست، اساسا چنین چیزهایی داریم، اگر نداریم، چرا و اگر داریم، چطور عمل می‌کنند» 📌و یا حداقل این موارد را بررسی می‌کردند: «شاخص مقبولیت امر موثر در حوزه زنان چیست و معیار موفقیت در عملکرد به منویات سیاستگذاری شده در این حوزه، بر چه اساسی انتخاب، مشاهده و بررسی می‌شود، اساسا چنین چیزهایی داریم آیا» 📌لیکن در عمل و بجای پرداختن به این همه سوال بی‌جواب، کارشناسان محترم برنامه، در تریبونی یک‌سویه، به چند برنامه‌ی عملیاتی پیاده‌نظام یکی دو دوره از معاونین امور زنان ریاست جمهوری پرداخته و اتفاقا مواردی را درشت‌نمایی می‌کنند که برای هرکدام پرونده‌ای قضایی در جریان وجود دارد و در نتیجه نه تنها مسأله ای از مسائل زنان بازگشایی نمی‌شود بلکه حتی به طور مطلوب و روشن‌گر هم از نحوه‌ی عملکرد متولیان دولت‌ها در حوزه زنان هم مطالبه‌ای در خور و قابل دفاع، صورت نمی‌گیرد. برای مثال وقتی خانم مولاوردی از بیانات کارشناسان معلوم‌الحال خود در حوزه بهداشت جنسی زنان سند می‌آورد، کافی است یک سوال بپرسیم: «براساس کدام پژوهش طولی عمیق موثر دقیق علمی، کدام مسأله‌ی واقعی زن ایرانی، و اساسا مسأله‌ی کدام دسته از زنان ایرانی را اولا ریشه‌یابی و سپس حل نموده‌اید؟» بجای تمام این‌ها، میدانی که از پیش بازنده‌اش معلوم بود و نه خانم شجاعی(زهرا) و نه خانم مولاوردی، که چشم بر دهان اوستایش دوخته بود، به همین اندک سوالات چپ و راست کارشناس و مجری برنامه، که در واقع خودش پرسشگر بود و نه هدایت‌گر، پاسخ قابل عرضی نداشتند، همین میدان را، سیاست‌بازان عرصه‌ی به اصطلاح راست‌گرا، با عجله و شتاب‌زده به میدانی برای حسرت و افسوس دلسوزان بدل ساختند. 📌اگرچه که خانم ها مولاوردی و شجاعی تحت هیچ شرایطی حق ترک برنامه را به احترام بینندگانش نداشتند.. و اگرچه که اصول حرفه‌ای، تخصصی و اخلاق رسانه ملی در این دو برنامه رعایت نشد.. و اگرچه برخلاف باور سازندگان برنامه جهان‌آرا هر قدر از مسائل زنان بگوییم، باز کم است.. و اگرچه که فرصتی از دست رفت، لیکن فرصت ها باقی است، پس به جاست این فرایند، به دور از ملاحظات سیاسی، مورد بررسی قرار گیرد که دقیقاً بر این دو برنامه اخیر جهان‌آرا که نه، بر مسائل زنان چه می‌گذرد؟ به نظر می‌رسد چند نکته همواره و گاهی به عمد و گاه به جهل، مغفول واقع شده است: ۱_ متولی مسائل مربوط به حوزه‌ی زنان کیست؟ 📍قابل توجه عزیزانی که بیان می‌دارندبه این مباحث نبایستی جنسیتی نگریسته شود، عرض می‌شود وقتی زنان در جامعه احساس کفایت و لیاقت و شایستگی و در نهایت احساس ارزشمندی و آرامش ندارند، اثر مستقیم آن را بایستی در تمام حوزه‌های فردی و اجتماعی جستجو کرد. لذا پرداختن به حوزه زنان، به ما هو زنان، حقیقتا مورد نیاز است. به ویژه که اندک نگاه علمی و پژوهشی موجود، به روشنی عدم موازنه‌ای عدالت‌محور در حوزه حقوق و کرامت انسانی زن مسلمان ایرانی با مرد مسلمان ایرانی را نشان می‌دهد. به ویژه که اغلب این عدم موازنه به معنای ظلم، تحت لوای قانون و در نهاد خانواده که قرار بوده مقدس
و امنیت بخش باشند، نسبت به زن صورت می‌گیرد. ارجاع می‌دهم عزیزان را به فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی در این باره که به کرات و به ویژه در بیانیه گام دوم انقلاب، راجع به اصل عدالت، سخن گفته‌اند. ۲_ در مرحله بعد بایستی دید شأن این نهاد متولی، چگونه بایستی باشد؟ آیا قانون گذار است، ناظر است، قضایی است، اجرایی است و یا... ۳_ در صورت داشتن وجاهت قانون‌گذاری، ضمانت اجرای آن قوانین برای این نهاد متولی چگونه باید باشد؟ و در ادامه به این بپردازیم که برای مسائل زنان چگونه و از کجا باید آغاز کرد؟ با نهادهای فعال حاضر در این عرصه چه کنیم؟ معاونت امور زنان ریاست جمهوری دقیقا چه شأن و جایگاهی بایستی داشته باشد؟ برنامه هایش بر چه اساسی تدوین شود؟ سیاست هایش را دولت وقت بایستی مشخص کند یا همان نهاد فراقوه‌ای؟ چه کسی بر حسن اجرای وظایفش نظارت کند؟ به کجا پاسخ‌گو باشد؟ اساسا چه ساختاری بایستی داشته باشد؟ سوالاتی از این دست و بیشتر از این که امید می‌رود عمیق‌اندیشان، با رویکرد تخصصی و با استعانت از تقوای الهی در جهت پاسخ‌گویی روشن و مستدل به آن برآیند تا شاید در مسیر گسترش عدالت اسلامی، سریع‌تر از پیش گام برداریم. به امید حق. ✍ الهام غفاری_ دانشجوی دکتری مطالعات زنان @Banounegar
جلسه ششم از دوره 💠جریان شناسی امور زنان و خانواده 💠 ✅با موضوع: زنان در مجلس شورای اسلامی ✅سرفصل‌ها: -تحلیل نقش و میزان اثر گذاری زنان مجلس شورای اسلامی در ادوار مختلف -معرفی بانوان راه یافته به دوره های مجلس شورای اسلامی -نقد و بررسی چگونگی ورود زنان به مجلس شورای اسلامی ☘️با ارائه سرکار خانم: دکتر منیره افشین پور 🌀دوشنبه ۱۸ بهمن ماه ۱۹ الی ۲۰/۳۰ لینک ورود به جلسه: https://online.lmskaran.com/ch/1209-11025-daneh.ir
سلام به همه عزیزان در ادامه سلسله جلسات دوره زنان با عنوان پیچک زندگی و با توجه به کنسلی جلسات گذشته جلسه سوم سه شنبه در تاریخ ۱۹ بهمن ماه ساعت ۲۲ برگزار میشود منتظر حضور شما هستیم لینک جلسه: https://www.skyroom.online/ch/qmasaf/aslesabet
🔺«غزل، نام یک مادر نوجوان ایرانی است.» 🔹بانو نگار برگزار می کند: سلسله جلساتی با هدف واکاوی قتل اخیر بانوی اهوازی از منظر: • جایگاه فقه • جایگاه قانون • بررسی نقش رسانه • تحلیل نقش عرف و خرده فرهنگ‌های موجود • تحلیل روان شناختی موضوع 🕖 زمان: یکشنبه ۲۴ بهمن ساعت ۱۹ تا ۲۱ 👤 سکینه‌السادات پاد: وکیل پایه یک دادگستری دانش‌پژوه دکترای حقوق عمومی فعال حوزه زن و خانواده 👤 زهرا عباسپور: ارشد تاریخ تشیع دانشجوی ارشد مطالعات زنان مدیر موسسه مهربانو 👤 الهام غفاری: دانشجوی ارشد روانشناسی دانشجوی دکتری مطالعات زنان مدیر موسسه مطالعاتی-تربیتی مهتدی 🆔 آدرس پیج اینستاگرام: https://www.instagram.com/zahraa_abaspoor/ @Banounegar
روشنفکری و مطالعات زنان! اینکه مقوله مطالعات زنان در افواه عمومی با روشنفکری قرین شده است، جای تعجب ندارد.. احتمالا از همین باب هم هست که مطالعات زنان، نه تنها مقبولیت عرفی نداشته بلکه از سوی سنتی اندیشان متحجر، تکفیر هم می‌شود.. گونه‌ای که اغلب فعالان این عرصه، به سرعت با عنوان نشان‌دار می‌شوند و اگر از صبغه‌ و سبقه‌ای مذهبی داشته باشند، عنوان پرطمطراق لقب خواهند گرفت.. همین رویکرد است که علاوه بر عدم غنای این رشته، در دهه‌های اخیر، مانع از پرداخت فارغ از سوگیری جناحی به مسائل زنان در جامعه ایرانی شده است.. جالب است رشته مطالعات زنان در ابتدای ورود فرمایشی خود به ایران، دارای سه گرایش بوده است که امروزه یکی از آنها نابود و دوتای دیگر فقط در مقطع ارشد ارائه شده و در نتیجه دوره دکتری مطالعات زنان در ایران، تنها دارای یک گرایش یعنی زن در اسلام است. حال باید دید مقصر این اتفاق، روشنفکران و عمل‌کرد و برونداد فکری ایشان بوده است که این‌چنین بستر ظلم به مطالعات زنان را فراهم آورده و یا ایراد از قانون‌گذاران عرصه آموزش عالی است که بدون بسترسازی و بومی‌سازی و بدون توجه به نیاز واقعی کشور این رشته را وارد کرده‌اند و یا نقص کار از سوی فعالان و فارغ‌التحصیلان مطالعات زنان است که هنوز و علیرغم گذشت دو دهه از عمر این رشته در کشور نتوانسته‌اند جایگاه بایسته‌ای به آن بخشند. بایسته به این معنا که عمیق باشد، دقیق باشد، جامع باشد و پویا، پراکنده و ایستا نباشد. به موقع باشد و به‌هنگام، دور و دیر نباشد. مناسب باشد و متناسب، عرف را دقیق شناخته باشد و فقه اسلام را اصیل فهم کرده باشد. واقع‌نگر باشد و عملیاتی، انتزاعی و موهوم و وام‌گیرنده از این طرف و آن طرف نباشد. طبیعی است که این همه، سخت است و باید برای رسیدن به آن تلاش کرد، برنامه داشت، هدف‌گذاری کرد و البته روشن‌فکر و جست‌وجوگر و پویا و حقیقت‌بین و واقع‌نگر بود... به امید آن روز. ✍الهام غفاری https://www.instagram.com/p/CaCjeNOLJ2k/?utm_medium=share_sheet
♦️بانو نگار رسانه تخصصی اندیشه ورزی زنان پیج بانو نگار را دنبال کنید👇 🆔 https://www.instagram.com/p/CaFtU-eoAzu/?utm_medium=share_sheet @banou_negar
بانونگار برگزار می کند: سلسله نشستهای واکاوی ابعاد جامعه شناختی قتل دختر اهوازی نشست دوم؛واکاوی ابعاد جامعه شناختی این قتل با حضور: دکتر غلامرضا حسنی جامعه شناس خانواده استاد دانشگاه فردوسی مشهد دکتر خدیجه برزگر هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب قم دکتری مطالعات زنان،؛ گرایش مطالعات نظری جنسیت فعال سابق سازمان دفاع از قربانیان خشونت کارشناس مجری زهرا عباس پور زمان: شنبه ۱ اسفند ساعت ۲۱ https://www.instagram.com/p/CaHo0Ruobcv/?utm_medium=share_sheet
🔺بانونگار برگزار می کند: سلسله نشستهای واکاوی ابعاد جامعه شناختی قتل دختر اهوازی نشست سوم؛ واکاوی ابعاد فقهی و قانونی این قتل با حضور: 📍حجت الاسلام مجید دهقان هیات علمی پژوهشکده زن و خانواده 📍سکینه السادات پاد وکیل پایه یک دادگستری دانش پژوه مقطع دکتری حقوق عمومی. 📍کارشناس مجری الهام غفاری زمان برگزاری لایو: یکشنبه ۱ اسفند ساعت ۲۱ 🆔https://www.instagram.com/p/CaJ3lgZLF2p/?utm_medium=copy_link
خود خصم خودیم ورنه گردون با خلق ضعیف کین ندارد اتفاقی که چندی پیش در اهواز افتاد و جامعه را به شوکی عظیم فرو برد، از جنبه های گوناگون واکاوی و بررسی شده است. روزهای بعد از قتل مونا، نشست در پی نشست بود که برگزار شد و ابعاد مختلف حادثه به بحث گذاشته شد. گاه به قانون تاخته شد که قدرت بازدارندگی ندارد، گاه به غیرت، که اشتباه فهم شده و تیغی شده در دست جلاد، گاه به فضای یله مجازی تاخته شد که اسباب غفلت دختر را فراهم کرده و گاه .. . نکته مغفول در این میان اما، پرداختن به این مساله بود که شرایط خانوادگی و محیطی زندگی این زوج و زوج های مشابه به لحاظ سنتی و فرهنگی به چه صورت بوده است که مقدمات رقم خوردن چنین حادثه ای را موجب شده است؟ مقام معظم رهبری در دیداری که در اسفند ۱۳۷۵ با زنان خوزستان داشتند، تاکید کردند: "در طول زمان برخی عادات جاهلی و غلط در جامعه اسلامی به وجود آمده است، اما این عادات جاهلی که متأسفانه در مناطقی از شهرهای مرکزی و خوزستان نیز وجود دارد، به احکام نورانی اسلام مربوط نمی‌شود. از نظر اسلام مجبور کردن دختر به ازدواج با پسر عموی خویش ...، یک امر غیراسلامی و خلاف شرع بین است." به نظر می رسد پیش از هر اقدام و تحلیلی، نیاز به اصلاح تفکر و سنت های غلط رایج در منطقه در زمینه ازدواج باشد تا چنین آسان به جان و آبروی مردم چوب حراج زده نشود. ✍️ دکتر مرضیه شعربافچی دکتری حقوق زن در اسلام و استاد دانشگاه تهران @Banou_negar
زنان در گردباد «تعصبات مدرن» 👇 https://www.isna.ir/news/1400121713297/
📍روزی به نام «زن» یادداشت(۱) خیلی مهم است چرا یک روز، به نام یک نوع از ابنای بشر نام می‌گیرد. در واقع نیت‌ها مهم هستند. حتی گاهی بیشتر از شکل‌ها و نتیجه‌ها.. 📌روز هشت مارس روز زن نام گرفت دلیلش هم این بود که روز یکشنبه بود و تعطیل! البته ریشه شکل گیری آن، بزرگداشت یادبود اعتصاب «اتحادیه جهانی زنان کارگر صنایع پوشاک» توسط حزب سوسیالیست آمریکا در سال ۱۹۰۸ بود. اعتصابی که در اعتراض علیه دستمزد نابرابر توسط کارگران زن امریکایی انجام گرفت و منجر به کشته شدن دردناک و فجیع چندین زن کارگر در کارخانه‌ای ریسندگی گردید. حالا و پس از گذشت سال‌ها در این روز توسط فعالان حوزه زنان به پاس ارج‌گذاری به جنبش‌های زنانه در دفاع از حقوق زنان جشن‌ها و یادبودهایی برگزار می‌گردد. برخی نیز از این فضا برای رساندن صدای اعتراض خود نسبت به خشونت علیه زنان استفاده می‌کنند. 🔻خلاصه اینکه هشتم مارس، که یک تاریخ قراردادی برای تلاش در جهت اجرای برابری جنسیتی نام گرفته است، در ذات خود دارای گزاره‌ای ناهمخوان با حقیقت دنیوی به نام «برابری» بوده که همین واقعیت، علیرغم تلاش‌های روزافزون، مانع از رسیدن به بهره‌ای حداقلی در باب ایجاد «برابری» در گستره‌ی تاریخ بشری است. 🔺در واقع در دنیایی که ساخت و بافتش نابرابر است و تصادم، تقابل و تعامل همین نابرابری ها، اصلِ آزادی و شکوفایی را رقم زده است، سخن از برابری، بدون توجه به حقیقت‌هایی هم‌چون مبدا، سنخ، نوع، قدر، اندازه، غایت و جهت بشری، سخنی اغواگرانه، فریبی سرگرم‌کننده و دروغی ضلالت‌بار است. اما چیزی که این میان مغفول از یادهاست، اصل رشد و بندگی است. در واقع نیاز بشر، نه به تأمین برابری و نه حتی عدالت، بلکه تأمین اصل آزادی از جبرهای درون و بیرون، برای شکوفایی و رشد و بهره های انسانی است. حقیقتی که در نهایت، بشر را به «انسان» برساند و حرکت او را در این دنیای رفتنی، سهل، ممکن و شکوفا سازد. ❗️مسأله‌ی مهم این میان، زمینه‌سازی برای رهایی از ظلم است. ظلم، در منظر دینی یعنی چیزی سر جای خودش نباشد. ظلم یعنی برای حرکت از بشر تا آدم، زمینه‌سازی نکنیم. ظلم یعنی اجازه ندهیم انسان ها، انسان باشند. ظلم یعنی عروسک بسازیم از بزرگ ترین مخلوق بشری و حرکتش بدهیم در هر جهتی که می‌خواهیم. در این معنا و منظر، ظلم هم به زن اتفاق می‌افتد و هم به مرد. هم به کودک و هم به جوان و هم به پیر... ✍ الهام غفاری_ دانشجوی دکترای مطالعات زنان @Banou_negar
📍روزی به نام"زن" یادداشت(۲) تلاش برای رفع ظلم در این نگرش، احقاق حقوق بشری نیست بلکه زمینه‌سازی برای انتخاب‌های اساسی در جهت رشد بشری است. 🔺با این حساب ما نیازمند یک روز برای تلاش احقاق حقوق از دست رفته زنان نیستیم. بلکه هر روز و هر لحظه بایستی تلاش کنیم تا حقوق انسان، چه زن و چه مرد، شناخته شود، محترم شمرده شود، به او ظلم نشود، یعنی انسانیتش در جایگاه رفیع خودش بنشیند. راستی که حق انسان، متناسب با قدرها و داشته های او تبیین می شود. ❗️اصل مهمی که جنسیت بردار نیست. انسان به ما هو انسان، ورا و فرای جنسیتش، محترم است. قدر و اندازه ای بزرگ تر از این عالم دارد که باید شناسایی و به راه اندازی شود. این باید را هم خود فرد و هم جامعه و هم دولت و هم حکومت ها، عهده دارش هستند. 🔻طبیعی است این میان اگر به شخصی از اعضای انسانی، فارغ از جنسیتش و یا به دلیل جنسیتش، ظلم علیحده شود، محتاج مراقبت، دقت نظر و اصلاح و برخورد عمیق است. ❗️قانون، همان بازوی نظارتی و اصلاحی است. لذا ضمن محترم شمردن حقوق زنان، دقت شود که تا زمانی که در این زمین، حقوق انسان ها شناخته و محترم شمرده نشود، حقوق زنان محلی از اعراب نخواهد داشت. 🍂 وقتی از حقوق زنان حرف می زنیم، منظور دقت در زمینه‌هایی است که از حقوق انسانی او دفاع شود. این حقوق انسانی را خداوند به انسان اعطاء کرده است و قوانین بشری، در حداقلی‌ترین رسالت خویش، جایگاه مراقبت از احیای این حقوق دارند. ❗️نگرانی آنجاست که این قوانین بشری، در طول تاریخ بشریت، هرگاه از اصول الهی خارج شدند، به پشتوانه دنیا و گاه به دلیل خوانشی نارسا و ناصحیح، سلیقه‌ای و دگم از دین، خودشان ابزاری برای نابودی حقوق الهی انسان در دو جنس زن و مرد شدند. 🔹گفتمان انقلاب اسلامی، تلاش دارد، با رویکردی الهی به موضع و موضوع زنان به عنوان انسانِ امانتِ الهی بپردازد و شأن و جایگاه حقیقی او را که گاه زیر یوغ دنیاپرستی و گاه زیر چماق جهالت سنتی و مدرن و گاه زیر فشار عدم دقت و بصیرت دینی، به بیراهه رفته است، به او بازگرداند. 🔸این نگرش، انسان را، چه زن و چه مرد را عظیم‌تر از این دنیا و این لحظه می‌داند و برای او ادامه‌هایی قائل است و او را در بی‌شمار رابطه می‌پندارد. لذا او را بزرگ‌تر از این می‌داند که خرج خودش، دنیا و جلوه‌هایش و شیطان و وسوسه‌هایش شود. 🔹 همچنین این نگرش، جنسیت را عامل ظلم ندانسته و به کسی حق نمی‌دهد که به دلیل جنسیت، یک جنس را به یوغ جنس دیگر بکشد؛ لذا هر خوانش به ظاهر دینی که تلاش در وابسته کردن یک جنس به دیگری برای خرج شدن او در راه خودش باشد، خارج از حیثیت اعتباری دینی است. به امید آنکه نیت‌ها، نگاه‌ها و اقدام‌های ما از سطح بشری کمی بالاتر آید تا روزی که همه‌اش الهی شود... ✍الهام غفاری- دانشجوی دکترای مطالعات زنان، حقوق زن در اسلام @Banou_negar
فمنیسم و مدل حکمرانی زنانه یادداشت(۱) ♦️فمنیسم مفهومی است که درجهان بر بسیاری از مسائل حوزه زنان سیطره انداخته است. می توان گفت «برابری جنسیتی » که همان«تشابه جنسیتی» و تقابل با «جنسیت» است، راهبرد این جریان جهت حل مسائل زنان درجهان است. بر این اساس در عرصه سیاست عمده زنانی که وارد امر حکومت داری شدند زمانی توانستند در این عرصه تبدیل به یک سیاستمدار موفق شوند، که دارای خلق و خوی مردانه باشند از این رو زنان سیاستمداری همچون مارگارت تاچر، آنگلا مرکل، ترزا می و.. به لقب «بانوی آهنین» و «بانوی مرد سیاست» نامیده شدند. در بریتانیا مارگارت تاچر همانند یک مرد در کالبد زن رفتار می‌کرد به گونه‌ای که به او لقب بانوی آهنین دادند. او اقتصاد نئولیبرال را در بریتانیا، همزمان با دونالد ریگان در آمریکا اعاده کرد که موجب افزایش فشار بر طبقات متوسط و فرودست جامعه گردید، سیاستی که خیلی از مردان جسارت اجرای آن را نداشتند. آنچه این زنان از خود نشان دادند « مردانگی» بود حتی بیش از دیگر مردان سیاستمدار. بر این اساس که از ظاهر تا باطن سعی کردند خود را با آن نمایش دهند بر این اساس حتی بر روی لباس و صدای خود نیز تغییراتی دادند. تاکید بر «قدرت لباس» (Power dressing ) در به رسمیت شناخته شدن در دنیای سیاست، باعث گردید این زنان در پوشش خود از کت با اِپُل¬های بزرگ و شانه‌های پهن که نشانی از پوشش مردانه بود استفاده نمایند. نمونۀ این تاثیرگذاری را در پوشش هیلاری کلینتون هم می‌¬توان دید، ظاهر او در مقام بانوی اول آمریکا در مقایسه با زمانی¬که مقام مستقل سیاسی از همسرش یعنی سناتوری و وزارت خارجه را کسب کرد چرخش کاملا محسوسی داشت و از الگویی شبیه به پوشش مارگارت تاچر استفاده می‌کرد. شاید هیچ گاه این سیاستمداران زن خود را فمنیسم نخوانند اما این زنان نشان دادند با تبعیت از راهبردهای فمنیسم زمانی سیاستمدار موفقی هستند که سرتا پا مردانه تغییر و به دنیای سیاست ورود نمایند. بر خلاف آنچه فمنیست های غربی در رویکردی پسا مدرن، مرد سالاری غربی را مورد اعتراض قرار دادند و ادبیات مرد سالارانه تورات و انجیل را در خلقت زن مقدمه ادبیات مردسالارانه و حذف زنان از تصمیم گیری های کلان دانستند، خودشان در این نظام مردسالاری مورد انتقاد هضم گردیدند. ✍ زهرا عباس پور https://www.instagram.com/p/Ca7OnTbosyR/?utm_medium=share_sheet @Banou_negar
فمنیسم هراسی یادداشت(۲) در یادداشت قبل سعی کردم نشان دهم فمنیسم در حوزه های متعددی در جهان غرب اثر گذار بوده است از جمله حکمرانی زنان. در این یادداشت قصد دارم از "فمنیسم هراسی" درجامعه ایران به عنوان عاملی که مانع از دیدن عمیق و دقیق مسائل زنان در کشور گردیده است بگویم. در جهان معاصر مملو از "ایسم ها"شکی نیست مکتبی می تواند اثر گذار باشد که برای زندگی افراد و سوالات پیرامون مسائل زندگی او پاسخ های کافی و وافی داشته باشد. «جنسیت» پس از ظهور مدرنیته به عنوان یکی از مباحث دارای قدرت استراتژیک در جهان مطرح گردید جریان فمنیسم با اشکال و انحای مختلف در دل نحله ها و جریانات متعدد خود سعی نمود به این مفهوم مبتنی بر پارادایم اومانیستی خود پاسخ دهد. از این منظر در حوزه زنان ادبیات گفتمانی و نظری بسیاری تولید نمود. پس از انقلاب اسلامی در کشور ما مسائل زنان توسط رهبران و نظریه پردازان انقلاب به رسمیت شناخته شدند اما سیطره فکری و نظری فمنیسم همواره از دو دیدگاه دارای اهمیت بود: 1- عده ای آن را به عنوان جریانی که پاسخی برای مسائل روز زنان به لحاظ نظری و برنامه ای دارد و بدون هیچ ویرایش و نگاه نقادانه ای مبتنی بر مدل های بومی و دینی از مدلهای آماده جهانی این جریان در همه عرصه های خصوصا مباحث توسعه استفاده نمودند. 2- عده دیگری آن را به عنوان مکتبی که در تقابل با آموزه های اسلام قرار دارد و باید از صدر تا ذیل از آن دوری کرد معرفی نمودند. و از این منظر مساله زنان را به رسمیت شناختند. اگر نگاه اول را وامداری فکری و برنامه ای فمنیسم بدانیم که سعی در همراهی و هماهنگی با برنامه های جهانی پیرامون این مکتب، باوجود تقابل با مبانی دینی بود و منجر گردید جامعه متعارضی را در حوزه جنسیت با خود به همراه آورد، می توان گفت نگاه دوم نیز "فمنیسم هراسی" را بیش از "فمنیسم شناختی" با خود به همراه آورد چرا که اساس مبارزه با هر جریان فکری متعارضی شناخت دقیق آن است. سیطره فمنیسم از منظر "فمنیسم هراسان" آنقدر بزرگ به جامعه معرفی گردید که گریزی از آن تصور نمی شد از این منظر هر فرد و جریانی معتقد به مسائل زنان باشد، ناگریز از غوطه ور شدن در آن نیست! بر این اساس تلاشی برای فهم مسائل زنان در کشور به صورت همه جانبه صورت نمی گیرد و از اولویت کارکردی بسیاری از نهاد های فرهنگی خارج می شود و صرفا از منظر "فمنیسم هراسی" به مسائل زنان نگریسته می شود. غافل از آنکه در واقعیت جامعه این رویکرد باعث گردید صرفا فضایی برای استفاده از مدل های وارداتی حل مسائل زنان در کشور باز گردد چرا که زنان و مسائلشان قابل پاک شدن نیستند بلکه ناظر به نیازهایشان از پاسخ های آماده تر عرضه شده در جامعه استفاده می نمایند. سخن پایانی آنکه هرگاه در جامعه: "فمنیسم شناسی" بیش از "فمنیسم هراسی" اگر اتفاق بیفتد، "نظریه سازی دینی" در حوزه جنسیت اگر بیش از "نظریه هراسی" فمنیسمی اتفاق بیفتد، برنامه سازی جهت ارایه پاسخ به مسائل و نیازهای زنان مبتنی بر الگوی بومی، اگر بیش از مدل فمنیسم هراسی اتفاق بیفتد، می توان امیدوار بود در گام دوم انقلاب از "فمنیسم هراسی" عبور کنیم و به مدل سازی نظری، گفتمانی و برنامه ای مبتنی بر الگوی دینی جنسیت نزدیک شویم. ✍ زهرا عباس پور @Banou_negar
قرنِ مادر! ✍️یاسر عرب ✅بسیاری از اندیشمندان ایرانی جنبش تحول‌خواهانه‌ای که امروز زیر و روی پوست کشور شاهدش هستیم را «انقلابی زنانه» می‌دانند. آنها معتقدند در نتیجه‌ی رشد جریان‌های افراطی، دست راستی، و اقتدار گرا، تمامیت خواهی ساختاری به فرمی مردانه / نرینه ظهور کرده است. رهبرانی چون ترامپ، بن سلمان، هبت‌الله آخندزاده، ...، و پوتین، نمونه‌هایی از این سرکردگان هستند. ایشان معتقدند ساختارهای «ضد جمهوری» (دیکتاتوری، مافیای اقتصادی، مافیای ایدئولوژیک، مافیای ترکیبی) که اداره کشورها را به دست گرفته اند همچنان، فرایندهای زندگی بشر را هر چه بیشتر متصلب می‌نمایند. نتیجه‌ی این اقتدارگرایی مردانه (و حتی عبور از پدرسالاری به نر سالاری) غریزی شدن بیش از پیش سیاستمدارن و سیاستگذارن است و رشد قتل‌های زنجیره‌ای داخلی (قتل 81 شهروند عربستان همین دیروز) و یا جنگهای خونین خارجی (اوکراین) است... اینجاست که ایشان از «جنبش زنان» دعوت می‌نمایند تا خود را هر چه بیش از پیش به ظهور اجتماعی رسانده و با طرح مطالباتِ به حق خود، جریان اقتدار گرایی مردانه را کند یا تلطیف نمایند. ✅به باور حقیر اما این فراخوان که نمونه‌ی دیگری از «زیست واکنشی» است، نه تنها راه به جایی نمی‌برد بلکه از دل این مقاومت/ جنبش زنانه می تواند نوع دیگری از تمامیت خواهی در ورژن زنانه‌ی آن ایجاد کند. قبل از پرداخت به ادامه متن بهتر است یادآوری شود، وضعیت کنونی توسعه نیافتگی ما در ایران نیز دقیقا در همین زمین (توسعه واکنشی) رقم خورد. جامعه‌ی ایرانی (به مثابه اقلیت شیعی) که قبل از مشروطه خود را در آیینه اهل سنت برانداز کرده و از ایشان «دیگری» ساخته بود، پس از مشروطه ناگهان آیینه را چرخاند و غرب را دیگری خود برساخت کرد و با سرعت نور رسید به این پرسش که «چرا عقب مانده‌ایم؟» حالا جامعه‌ای که در زیر ساختهای معرفتی، در بنیان‌های اجتماعی، در خلقیات اجتماعی، تمرین راه رفتن در زمین توسعه را نیز نداشت به شکل «واکنشی» و «شتابان» سعی کرد تا به سرعت دوی صد متر فرایند «مدرنیزم» را طی کند و ره چهارصد ساله غرب را چهل ساله طی نماید. این احساس عقب ماندگی و توسعه‌ی واکنشی به چنان شتابی دامن زد که تاکنون با هزینه‌های بسیار، سه حکومت و ده‌‌ها دولت عوض کرده اما متاسفانه به رضایت‌مندی نسبی نیز دست پیدا نکرده و اینک حتی در فکر «ترک زمین توسعه» (مهاجرت) است. ✅به میدان آوردن امر زنانه در تقابل با اقتدارگرایی مردانه دقیقا تکرار همین روند واکنشی و افتادن درون لوپ تاریخی خطای روش شناختی است. به باور حقیر در روزهای پایانی قرن گذشته و در آستانه‌ی ورود به قرن تازه، مفهومی که «ایرانِ صد سال آینده» نیازمند توجه خاص و دست یابی به آن است کلان پروسه‌ی «توسعه‌ی مادرانه» است. و مادر در اینجا نه شانی بیولوژیک یا ژنتیکی و نه زایشی زیستی بلکه «مقام معنوی» و «توسعه روانی» است که پدر نیز با تحمل سختی و رنج و تربیت کودک خویش و رسیدن به مقامِ حلم، پرورش دهندگی و ربوبیت به آن دست پیدا می‌کند. ✅پاسخ اقتدارگرایی مردانه تبرج و فریاد «سهم خواهی» زنانه نیست، چه، این هر دو جریانی هایی هستند برخاسته از منیت افسار گسیخته که نه به عدالتخواهی رسیده (حداکثر فساد ستیز میمانند) نه فضیلت خواه می شوند و نه رهایی بخشی از این واکنش‌ها حاصل میآید. پس تا درون وضعیت و زیست واکنشی مانده‌ایم بعید است افق گشایی، درون معرفتِ جمعیِ جامعه‌ی ما رخ دهد! ✅روح کلی حاکم بر سه کلمه‌ی «ام»، «امام» و «امت» روحِ پرورش دهندگی مادرانه است و در این خوانش امام «مادر جامعه» است نه پدر آن! علی (ع) که مردم را چون «پاره‌های جگر خویش» تصور می‌کند، چون مادر در نیمه شب نیز از خواب راحت زده و دغدغه‌مند فقرای جامعه‌ی خود است. و «امت» به مثابه کلان جامعه‌ی توحیدی «بستر رشدی مهربانانه و دلسوزانه» برای فرد باید باشد. ✅ما ایرانیان برای عبور از «پدر سالاری آمرانه» و «نر‌سالاری تمامیت خواهانه» نیازمند «فهم مادرانه»، «روایت مادرانه»، «کلام مادرانه»، «زیست مادرانه»، «سیاست‌گذاری مادرانه» و «توسعه‌ی عشق ورزانه» هستیم. اینچنین جامعه‌ای عاشقانه چقدر شبیه «بهشت» می‌شود و حالا می‌توان درک کرد چرا گفته‌اند «بهشت زیر پای مادران است!» @yaser_arab57 https://eitaa.com/Banou_negar