امروز مشغول صحبت و مشاوره گرفتن از استادم بودم، بحث رسید به عاشقیِ انسان. درک کردم که؛ انسان باید عاشق باشد. انسان باید با عشق زندگی کند. انسان بدون عشق نمی‌تواند. انسان باید از زندگی لذت ببرد‌.

اما حالا منظور از عشق و عاشقی همان عاشق و عاشقیِ امثال شیرین و فرهاد است که در ذهن همه ما نقش بسته است؟ یا خیر؟

آیا منظور از لذت بردن از زندگی، همون دنیا طلبی و پیروی از لذت های دنیویه که تو ذهن همه‌ی ما ها هست؟

یا نه؟ اگر نه، پس چه معنایی می‌تواند بدهد؟

امروز تازه اندکی فهمیدم شهید بهشتی عزیز چه میگوید ، بعد از چندییین سال شنیدن، تازه امروز اندکی درک کردم.

عشقِ به خدا عشقِ به بندگی عشقِ به عبادت عشقِ به زندگیِ هدف‌ دار عشق عشق عشق لذت از ثانیه های بندگی لذت از تک تک عبادات لذت از رفاقتِ با خدا لذت از معامله‌ی با خدا لذت لذت لذت

شهید بهشتی: - - بله آمریکا، بدان! ایران کشور عاشقان است و نه کشور عاقلان. این رهِ عشق است، راه عقل نیست. - - کدام عقل؟ یعنی ما واقعا عقل نداریم؟ نه من این عقل حسابگرِ معامله گر را می گویم که تا آدم این عقلِ حسابگرِ معامله گر را از خانه تنش بیرون نکند،عشق خدا به خانه دلش قدم نگذارد!

‌ - - عاشق شوید! برادر ها خواهر ها عاشق شوید! - - مسلمان عاشق است، عاشق خداست، عاشق حق است، عاشق عدل است، عاشق انسان شدن است، عاشق ملکوت است و دنیا با همه‌ی زیبندگی ها و فریبندگی ها برایش صرفا میدانِ ساخته شدن و ره پیمودن به سوی آن معبود و معشوق جاودان است.

نمیدونم دارید میگیرید چی میخوام بگم یا نه؟ شاید با خودتون بگید بازم این سخنرانیای همیشگی و تکراری، یا مثلا بگید این داره چی میگه برای خودش😂 اگه فهمیدید که ایول دارید ولی اگه نفهمیدید کاملا طبیعیه، من خودم به شخصه یک دفعه نفهمیدم، طول کشید تا درک کردم. ولی تلاشتونو بکنید بفهمید، منم کمکتون خواهم کرد، خیلی خفنه خدایی😄🔥.

فعلا به بحث امشب فکر کنید اگه چیزی نصیبتون شد یا حتی اگه سوالی داشتید حتما برامون بفرستید. جواب همه‌ی ناشناسا رو فردا میذارم انشالله.