این جمله، اغراق آمیز نیست و اگر فرصتی پیش آمد یا اعضای محترم سوال کردند، بیشتر توضیح خواهم داد.
اعضای محترم می توانند سوالات خود را در بخش نظرات، در سایت بهشت دانایی مطرح فرمایند.
یادگیری :
در سایت رشد ، این گونه تعریف شده است :
« یادگیری تغییر نسبتا دایمی در رفتار است که در نتیجه تمرین حاصل شده است. تغییراتی در رفتار که حاصل‌اش (و نه تمرین) ، با شرایط موقت جاندار (مثل خستگی یا حالات ناشی از مصرف برخی داروها) باشند مشمول این تعریف نمی‌شود »
لینک مطلب:
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%db%8c%d8%a7%d8%af%da%af%db%8c%d8%b1%db%8c&SSOReturnPage=Check&Rand=0
سایت اکسیر ، یادگیری را این گونه تعریف می کند:
« هیلگارد روانشناس آمریکایی در یک تعریف جامع یادگیری را این گونه تعریف می کند: یادگیری یعنی تغییر نسبتاً پایدار در رفتار که بر اثر تجربه در توانایی های بالقوه فرد بوجود می آید »
لینک مطلب:
https://psychoexir.com/%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C/
متاسفانه یادگیری در سیستم های آموزشی به شکلی ناصحیح اجرایی شده و برداشت بخش قابل توجهی از مردم ، توام با خاطراتی تلخ از حفظ مفاهیم می باشد. و به بیانی دیگر، به « اختلال در یادگیری » شبیه تر هستند تا یادگیری .
مستمر :
یادگیری ، فرآیندی همیشگی است نه مقطعی .
توانایی :
یادگیری واقعی ، توانایی های ما را افزایش می دهند و اگر توانایی های ما افزایش ندهند یادگیری نیستند.
مد نظر :
وقتی گفته می شود « نتایجی که مد نظر است » ، یعنی یادگیری باید هدفمند باشد و ما را از نقطه ای به نقطه ای دیگر برساند .
الگوهای تفکر :
الگوهای تفکر، به ما اندیشیدن به روش های مختلف را هدیه می کنند.
و…
تصویر ابتدایی مطلب ، از سایت اکسیر گرفته شده است .
یک توضیح:
برای اینکه مخاطبین عزیز در مطالعه مطالب سایت، قدرت انتخاب بیشتری داشته باشند و فقط موضوعات مورد علاقه خود را پیگیری کنند، در سایت بهشت دانایی، مطالب به شکل گروه بندی شده نیز ارائه شده است. لینک سایت:
https://beheshtedanayee.ir/
سنت های الهی در قرآن ، معانی و تقسیم بندی ها به نقل از سایت حوزه :
{سنت های الهی در قرآن}
معانی سنت
۱ـ روش مستقیم و پایدار و مستمر و متوالی؛
۲ـ عملی که حدود معین و مشخصی دارد؛
۳ـ عملی که مداوم ولی فانی در شخص است.
که معنای اول مخصوص خداوند است و معنای دوم و سوم مناسب با فعل نبی (صلی الله علیه وآله) است. در قرآن کریم کلمه «سنت» شانزده بار در یازده آیه به کار رفته است که به استثنای یک مورد همواره سنت الهی مقصود بوده است.
خصوصیات سنت الهی
سنت های الهی دارای خصوصیات ویژه ای هستند. مهم ترین خصوصیت آن ها که صریحاً در قرآن ذکر شده این است که قابل تغییر و تبدیل نیستند: «لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحویلاً» (اسراء / ۷۷) و آیاتی چون فاطر/ ۴۳ و احزاب / ۶۲ .
ممکن است برخی از سنت های الهی بر برخی دیگر در بعضی موارد حاکم باشند و آن ها را دستخوش تغییر قرار دهند. مثلاً سنت پذیرش توبه تا قبل از حتمی شدن عذاب الهی، بر سنت عذاب حاکم است و اگر هنوز عذابْ حتمی نشده توبه قابل پذیرش است، آن چنان که در قرآن آمده است: «قُل لِلَّذینَ کَفرُوا ان یَنتَهوا یُغفَر لَهم ما قد سَلَف و ان یَعُودوا فَقَد مَضَت سُنَّتُ الأوّلین»؛ انفال/۳۸ .
تقسیم بندی سنت های الهی
سنت های الهی در یک تقسیم بندی به دو دسته تقسیم می شوند:
۱ـ سنت های مطلق: سنت هایی هستند که متوقف بر چیزی نیستند و در واقع قوانین اساسی آفرینش و تدبیر انسان هستند لذا ثابت و عمومی هستند و به عبارت دیگر این سنت ها استثناپذیر نیستند و شامل همه انسان ها و دائمی و همیشگی هستند و هیچ سنت دیگری نمی تواند بر آن ها حاکم شود.
۲ـ سنت های مقید: سنت هایی هستند که تحقق آن ها متوقف بر مقدماتی است که فراهم ساختن آن مقدمات در اختیار انسان است این سنت ها قابل تغییر و تبدیل هستند و ممکن است بعضی از آن ها بر بعضی دیگر، در شرایط خاص، مقدم باشند.
اینک به توضیح و بیان سنت های مطلق می پردازیم: { سنت های الهی مطلق }
۱ـ سنت آفرینش به وجه احسن: «وَ لَقَد خَلَقْنا الإنسانَ فی أحسنِ تَقویمٍ»؛ تین / ۴ .
۲ـ سنت هدایت تکوینی: «قَال رَبُّنا الذی أعطی کُلَّ شَی ءٍ خَلقَهُ ثُمَّ هَدی» طه .
«الّذی خَلَقَنی فَهُوَ یَهدیِن»؛ شعراء/ ۷۸ .
۳ـ سنت هدایت فطری: در قرآن آمده که میل به خدا پرستی در نهاد و فطرت انسان قرار داده شده است: «وَ إذ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی آدم مِن ظُهُورِهِم ذُرِّیَّتهم وَ أشهَدَهُم عَلی أنفُسِهِم ألستُ بِرَبِّکُم قالوُا بَلی»؛ اعراف/ ۱۷۲ و نیز: روم/ ۳ .
۴ـ سنت قدر الهی: این سنت بدان معناست که تقدیر امور به دست پروردگار است، آن سان که می فرماید: «وَ الَّذی قَدَّرَ فَهَدی»؛ اعلی/۳ و نیز حدید / ۲۲.
۵ـ سنت عرض امانت: از جمله سنن الهی سپردن امانت های الهی به آسمان ها و زمین است: «اِنّا عَرَضنا الأَمانَةَ عَلی السَّمواتِ وَ الأرضِ وَ الجِبالِ فَأَبینَ أن یَحمِلنَها و أشفَقن مِنها و حَمَلَها الإنسانُ إنَّه کانَ ظَلُوماً جَهولاً»؛ احزاب/۷۲ .
۶ ـ سنت تبشیر و انذار یا سنت تشریفی: «وَ إِن مِن اُمَّةٍ لا فیها نَذیرٌ»؛ فاطر/ ۲۴ همچنین: نحل/ ۹ و بلد/ ۱۰.
که این سنت { از سنت های الهی } همان سنت هدایت از سوی انبیا است و سنت هدایت در معنای عام، جنبه اجتماعی ندارد و مربوط به سرتاسر جهان هستی است و در واقع هدایت همه موجودات توسط خداوند متعال است و همان سنت هدایت تکوینی است که قبلاً اشاره شد. و در معنای محدودتر، که جنبه فردی دارد، همان هدایت تشریفی تک تک افراد انسانی است و آیه ۱۰ سوره بلد به آن اشاره دارد و هدایتی است که جنبه اجتماعی دارد، یعنی هدایت انسان ها توسط انبیا، چون بعث و ارسال انبیاء به سوی جوامع بوده است نه به سوی افراد، لذا جنبه اجتماعی دارد .
مطلق و بی قید و شرط دانستن سنت مذکور هم بدین سبب است که فرستادن پیامبران، معلول افعال و رفتار انسان ها نیست، تا آن جا که حتی نخستین انسانی که آفریده شد، خود پیامبر بود.
۷ـ سنت سنخیت میان مرسَل و مرسَل الیه: این سنت بر آن است که بگوید فرستاده خدا از نظر زبان و نوع باید با افراد یکسان باشد، چنانکه می فرماید: «وَ ما أرسَلنا مِن رَسُولٍ إلا بِلِسانِ قَومِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُم»؛ ابراهیم / ۴.
۸ ـ سنت نفی حرج: یکی دیگر از سنت های الهی این است که خداوند متعال سختی و مشقت را بر بندگان خود نخواسته است:
«یُریدُ اللّه بِکُمُ الیُسر وَ لا یُرید بِکُم العُسر»؛ بقره/ ۱۸۵. همچنین: بقره/ ۲۸۶، نساء/ ۲۸، مائده/ ۶ و حج/ ۷۸.
۹ـ سنت نفی ظلم از طرف خدا: همان گونه که در اصول دین نیز آمده است پروردگارْ عادل است و هیچ گاه نسبت به بندگان خود ظلم روا نمی دارد: «وَ مَا اللّهُ یُریدُ ظُلماً لِلْعالَمین»؛ آل عمران / ۱۰۸، انفال/ ۵۱، یونس/ ۴۴.
۱۰ـ سنت بازتاب اعمال: یعنی هرکس هر چه انجام دهد اگر خوب باشد به نفع اوست و اگر بد باشد به ضرر خود اوست:
«لَها ما کَسَبَت وَ عَلَیها ما اکْتَسَبَت»؛ بقره