📌معنای آیۀ «نفخت فیه من روحی» چیست؟ آیا واقعاً خداوند از روح خود در انسان می دمد؟ ✍️پاسخ 1⃣قرآن کریم گاه برای رساندن مقصود خود از زبان کنایه بهره برده است. برای نمونه، در زبان عربی کلمۀ «ید» به معنای دست است، ولی در آیۀ «ید الله فوق ایدیهم»(فتح، 10) اگر فقط به معنای تحت اللفظی تمرکز شود، باید گفته شود که خداوند متعال دست دارد که مستلزم مادی انگاری خداوند متعال می شود که محال است. ازاینرو، می گوییم که «ید» به معنای قدرت و رحمت الهی است. 2⃣معنای ظاهری آیۀ «نفخت فیه من روحی» آن است که خداوند متعال می فرماید: «از روح خودم در انسان دمیدم.» حال آنکه، «دمیدن» مستلزم مادی انگاری خداوند می شود. بعلاوه آنکه خداوند روح ندارد تا بخواهد در انسان بدمد. 3⃣انسان دارای دو بُعد است: جسم و روح. جسم انسان از نطفۀ او شکل می گیرد؛ مایعی بدبو و مادی. اما روح موجودی باعظمت است؛ به گونه ای که خداوند آن را به خود نسبت می دهد و می فرماید: «روحی»؛ همچنان که می فرماید: «قل الروح من امر ربی» همانطور که کعبه را به خود نسبت داده است: «بیتی». (بقره، 125) 4⃣ارزشمند بودن روح به این دلیل است که در خود اموری باارزش مانند عقل ورزی، اختیار و گرایش به خدا را دارد، نیز اینکه توانایی رسیدن به خدا را دارد. 5⃣از سوی دیگر، روح چون یک موجود غیرمادی است، نمی‌تواند مکان داشته باشد، بنابراین نمی‌تواند در بدن باشد. 6⃣خداوند متعال پس از آنکه، جسم انسان را آفرید، سپس میان روح با جسم رابطه برقرار کرد. ازاین‌رو روح به بدن تعلق دارد. قرآن کریم از این حقیقت با تعبیر کنایه ای یاد کرده است: «فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي‏» (حجر، 29) #قرآن #روح #نَفَخْتُ_فيهِ_مِنْ_رُوحي‏ #دمیدن_خداوند_از_روح_خود_در_انسان_کنایه_از_چیست 👇👇👇 https://eitaa.com/Besoye12