ضرورت نگاه راهبردی، کلان و جامع به مسائل جاری

اگر چگونگی به وجود آمدن نظم فعلی در دنیا و منطقه خودمان را ندانیم، نمیتوانیم مسائل جاری را خوب تحلیل کنیم... این یعنی بینش راهبردی و کلان

این اسلایدها بخشی از مجموعه اسلایدهایی است که برای تدریس چگونگی دستیابی به بینش راهبردی و بصیرت سیاسی آماده کرده ام امید که قابل استفاده باشد. اگر قابل دانستید و مورد پسند بود برای سایرین نیز ارسال کنید

♦️اتحاد: ایران، روسیه و ترکیه خط قرمز استراتژیست های غربی (تحلیلی بر سفر دکتر ولایتی به روسیه) بارها عرض کرده ام مشکل اکثر تحلیلگران ما فقدان نگاه و بینش راهبردی، جامع و کلان نسبت به مسائل جاری است. لذا اکثر تحلیلها سطحی، جوزده، اسیر حب و بغض های جناحی، کاریکاتوری و به دور از واقعیت کامل است. نمونه اش تحلیل هایی است که پیرامون ارتباط ما با روسیه ارائه می شود. اگر تاریخ دیپلماسی را دقیق بررسی کنیم به این نتیجه رئال و غیر فانتزی می رسیم که اساسا اصل در دیپلماسی بر بی اعتمادی باید باشد و هیچ وقت نمی توان صد در صد به کشوری اعتماد کرد. البته این مساله درجه بندی است (مثلا آمریکایی ها بارها نشان داده اند به هیچ توافقی حتی اگر مهر سازمان ملل و شورای امنیت و دولت سابق خودشان پای آن باشد، متعهد نیستند) ضمن اینکه اگر مطالعه ای هر چند اجمالی نسبت به تجویزات راهبردی استراتژیست های کلاسیک و مدرن داشته باشید همگی آنها تاکید دارند که اتحاد بین ایران، روسیه و ترکیه و اساسا اتحاد اروآسیا و جنوب غرب آسیا، کاملا به ضرر بلوک غرب است. مخصوصا اگر این اتحاد به عمق اروپا کشیده شود و تا آلمان پیش رود در نتیجه همیشه در استراتژی های خودشان، جلوگیری از شکل گیری این اتحاد راهبردی را تجویز کرده اند. علاوه بر اینکه تجربه تاریخی نشان میدهد که روسها بیشتر بازی خورده اند تا بازی داده باشند در جنگهای ناپلئونی و جنگ جهانی اول از انگلیسی ها بازی و رکب خوردند و در جنگ جهانی دوم هم از آمریکا و انگلستان، حال چرا ما از روسها استفاده نکنیم! با عنایت به این تاریخچه و اهمیت اتحاد و همکاری راهبردی اوراسیا و جنوب غرب آسیا یعنی ایران و روسیه و ترکیه و سایر کشورها، سیاست ما ایجاد این اتحاد و بهره گیری از پتانسیل های روسها و ترکها در جنگ سرد ایران و آمریکاست! سفر دکتر ولایتی را در این راستا باید تحلیل کرد. سفری که به نظر حقیر با منتقل کردن پیام رهبری عزیز به روسها و یادآوری اهمیت اتحاد راهبردی روسیه و ایران دستاوردهای خوبی داشت. اما اینکه برخی میگویند روسها با اسراییلیها نیز ملاقات دارند، پس ما شکست خورده ایم، بعضا از روی بی اطلاعی و عدم شناخت عرصه دیپلماسی است. چرا که فراموش نکنیم، مذاکره ادامه جنگ در میدان دیپلماسی است و اسراییلیها با درک اهمیت این اتحاد راهبردی، سعی در مانع تراشی دارند و پیروزی در این نبرد دیپلماسی بستگی به همت و تلاش و توان مذاکراتی و چانه زنی ما دارد. این دسته همانها هستند که مثلا توقع دارند تیم ملی سوریه به خاطر حضور ما در سوریه مقابل ما ببازد و یا اگر برد شادی نکند! متاسفانه دوستان چون شناخت دقیقی از عرصه دیپلماسی و سیاست های اعلامی و اعمالی کشورها ندارند بعضا چنین افاضاتی می کنند. چونکه بعضا کشوری سیاست اعمالی اش درست در تضاد با سیاست اعلامی آن کشور است. پس بیایید واقع بین باشیم نه لیبرالی و ایده آلیستی بینش و تفکر راهبردی را فراموش نکنید تا در بمباران اطلاعاتی و تحلیل های سطحی گرفتار نشوید! ✍«محمد علی رنجبر، محقق و پژوهشگر مسائل راهبردی» اگر این مطلب را می پسندید برای سایرین ارسال کنید https://eitaa.com/Binesh_Rahbordi

جنگ ایذایی هشتگ ها بسیار ماهرانه بود! به نظر بنده کسی که سناریوی مائده هژبری را نوشت بسیار هنرمندانه این کار را کرد به گونه ای که هشتگ های ضد انقلاب را به سمت یک جبهه ایذایی سوق داد و اینک به جای هشتگ هایی پیرامون آب خرمشهر که عامل آنرا به دروغ انتقال آب کارون به عراق و کویت عنوان میکردند و اینگونه شورشی در سطح یک شهر به راه می انداختند، همه هشتگ ها به سمت مساله مائده هژبری و مسیح علینژاد رفته است و نظام داره در این جنگ اقتصادی و روانی یک نفسی میکشه و چند روزی ضد انقلاب و دشمن مشغول این مساله ایذایی هستند! مخصوصا امروز با ورود جناب تتلو به این مساله قصه جالبتر هم شد و چند روزی دیگر هم مشغولند! آقایون نخبه ما هم که خیلی ادعاشون میشه از زائری بگیر تا فلان و بهمان همه سر کارند حسابی😉☺️😇 #جنگ_ایذایی_هشتگها

خبرگزاری رسا | یادداشت | حجت الاسلام محمدعلی رنجبر ✅ بازشناسی نظام آموزشی کشور؛ 🌟 جامعه نخبگانی و برداشت‌های ناقص از واقعیت‌های اجتماعی 🔴 متاسفانه با بررسی میدانی در سطح جامعه نخبگانی کشور و به تبع آن سطح عمومی جامعه ایران به یک آفت و آسیب بزرگ می رسیم، اینکه سطح درک، بصیرت، قدرت تحلیل، امید و تلاش بخش زیادی از جامعه در وضعیت مناسبی قرار ندارد. لینک یادداشت در خبرگزاری رسا👇 http://www.rasanews.ir/detail/News/570773/2067

♦️تشبه به کفار مهمتر از تسلط کفار بر ما وقتی قرآن در بین ما مهجور شود، وقتی متوجه نباشیم که قرآن نقش اتوبان دارد و روایات تابلوهای آن اتوبان، وقتی گلخانه ای بزرگ شویم و حقیر بیاندیشیم، وقتی طعم اسلام برگرفته از قرآن را نچشیم، وقتی نفهمیم تمام فلسفه بعثت انبیاء و حرکت ائمه صلوت الله علیهم اجمعین سیاسی بوده است، وقتی اصولی و عقلایی دین را یاد نگیریم و از منطق عقلایی دین بی بهره باشیم، قطعا مسائلی برای ما می شود اصلی و حیاتی که از منظر منطق دین در رتبه چندم قرار دارند! نمی دانم تا به حال با علما و فضلایی که به شدت مساله تشبه به کفار برایشان مهم بلکه اهم است مواجه شده اید یا خیر!؟ مثلا چندی قبل یکی از این آقایون بنده را ساعتها نصیحت می کرد که چرا ساعت را به مچ دستت می بندی؟ یا چرا کفش می پوشی؟ چرا از موبایل استفاده می کنی؟ چرا ادکلن زده ای؟ چرا ... اینها همانها بودند که به مرحوم شاه آبادی اشکال میکردند که چرا از صوت شیطان (دستگاه بلندگو) بهره میبری یا به امام اشکال میکردند که اگر بخواهیم حکومت تشکیل دهیم مجبور می شویم لباس جندی (لباس نظامی) بپوشیم و این خلاف مروت است و مستوجب بی عدالتی می شود! که البته امام هم در پاسخ به این احمقها می فرمودند: یعنی پیامبر و حضرت امیر و امام مجتبی و امام حسین صلوت الله علیهم اجمعین که لباس رزم می پوشیدند و به جنگ می رفتند، خلاف مروت عمل کرده و عادل نبودند!! اخیرا هم که هر کسی شده است طبیب طب اسلامی و تجویزاتی می کنند که بیا و ببین! اما از این عزیزان می پرسم به راستی شما که این همه نسبت به تشبه به کفار حساس هستید، چرا نسبت به تسلط کفار بر ما حساس نیستید!؟ چرا نسبت به تسلط کفار بر جان و مال و ناموس ما حساس نبودید!؟ چرا امام بزرگوار ما را یاری نکردید؟! چرا رهبری عزیز را در مسیر انقلاب یاری نمی کنید!؟ جالب است این قدر که اینها به مساله نشستن رو به قبله حساسند، حتی یک هزارم هم نسبت به تسلط صهیونیست ها و سعودیهای ملعون و طاغوتی بر قبله اول و دوم مسلمین، حساس نیستند! یعنی قبله اول و دوم مسلمین تحت اشغال آل صهیون و آل سعود است، اما آقایان ککشون هم نمیگزه و تنها به فکر این هستند که نشیمنگاه مبارکشان رو به قبله باشد! واقعا نمیدانم فردای قیامت آن زمان که رسول گرامی اسلام ص میفرمایند: یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا جواب حضرت را چه بدهیم!؟ ✍«محمد علی رنجبر، محقق و پژوهشگر مسائل راهبردی» اگر این مطلب را می پسندید برای سایرین ارسال کنید https://eitaa.com/Binesh_Rahbordi

به این بیانات رهبری عزیز دقت کنید👇

مهجوریت قرآن یعنی جدا کردن دین از سیاست امروز در سطح عالم و در زیر این آسمان، تنها نقطه‌ی جهان که در آن به‌طور رسمی احکام اسلامی، اجرا و قوانین و مقرّرات بر طبق قرآن و سنّت پیغمبر تنظیم و عمل می‌شود و به عبارت دیگر، مهمترین نقطه‌ی دنیا که چنین حرکت عظیمی در آن انجام می‌گیرد، ایران اسلامی است. دولتی به نام اسلام حاکم است و این موضوع، در حقیقت تکلیفی را بر دوش همه‌ی مسلمانان عالم می‌گذارد. چون اگر حکومتی براساس اسلام بود، به این معناست که اسلام مورد عمل قرار گرفته است. اما اگر اسلام به معنای اعتقاد و عمل افراد در جامعه وجود داشته باشد و حاکمیت دین برقرار نباشد، در چنین جامعه‌ای قرآن و اسلام مهجور است. مصداق آن در قرآن کریم و در سوره‌ی فرقان چنین آمده است: «وَ قالَ الَّرسولُ یا ربِّ اِنَّ قَومی اْتَّخذُوا هذَا القُرانَ مَهجوراً»(۱). پیغمبر اکرم نزد پروردگار عالم عرض می‌کند: «یا رَبِّ اِنَّ قَومی اْتَّخَذوا هذَا القُرانَ مَهجوراً». هَجر قرآن به چه معناست؟ بی‌شک به این معنا نیست که قرآن و اسم قرآن و اسم مسلمانی را به‌طور کلّی از خود دفع کردند. این اتخّاذ نیست. «اتّخذوا هذا القُرانَ مَهجورا»؛ یعنی قرآن را دارند، اما همراه با هَجر. قرآن هست، اما مهجور است. به این معنا که قرآن در یک جامعه تلاوت شده و احترام ظاهری می‌شود، اما به احکام آن عمل نمی‌کنند و به بهانه‌ی جدایی دین از سیاست، حکومت را از قرآن سلب می‌نمایند. اگر قرار بود که اسلام و قرآن حکومت نکنند، پس مبارزات پیغمبر برای چه بود؟ اگر پیغمبر اسلام بر این باور بود که نباید در حکومت و اداره‌ی زندگیِ مردم و قدرت سیاسی جامعه دخالت شود و همین قدر کافی است که مردم عقاید اسلامی داشته باشند و در خانه‌ی خودشان این اعمال دینی را انجام دهند، معلوم نیست که چنین مبارزاتی بر پیغمبر تحمیل می‌شد. دعوای پیغمبر بر سر قدرت سیاسی و قبضه کردن قدرت به وسیله‌ی قرآن است. هَجر قرآن به این معناست که اسم قرآن وجود دارد و حاکمیت قرآن نیست. در عالم اسلام، هرجا که قرآن حاکم نیست، این خطاب نبیّ اکرم «یا رَبِّ اِنَّ قَومی اْتَّخَذوا هذَا القُرانَ مَهجوراً» صادق است.۱۳۷۳/۰۶/۰۴

آیا این اسامی را تا به حال شنیده اید!؟ لسوتو، بابادوس، کومور، موریس، نائورو، پالائو، پاپوآ گینه نو، سان مارینو، سنت کیتس و نویس، ساموآ، سائوتومه، سیشل، سوازیلند، تونگا، تووالو، وانواتو، مالاوی، کیپ ورد، جیبوتی، بنین، بلیز، آنتیگوا باربادو،جزایر سلیمان، جزایر فارور، جزایر مارشال، موریتانی و بسیاری دیگر اینها اسامی بخشی از کشورهایی هستند که کاملا برنامه ریزی شده و با سیاست های آمریکا تشکیل شده اند و اینک عضو سازمان ملل هستند و هر کدام یک حق رای دارند! از سال 1945 که سازمان ملل با حضور 51 کشور تشکیل یافته است تا کنون کشورهای زیادی با هدایت آمریکایی ها، به اصطلاح حقوقی مستقل شده اند و اعضای سازمان ملل را به چیزی در حدود دویست عضو رسانده اند جالب اینجاست که به یکباره شما می شنوید که بالای 150 کشور در سازمان ملل ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده اند! یا می گویند جامعه جهانی نگران برنامه های هسته ای ایران است! اما کسی نمی گوید این جامعه جهانی چیست و چگونه تشکیل شده است!؟ کسی نمی گوید که اکثر این کشورها جمعیتشان به سیصد هزار نفر هم نمیرسد! این نظم اگر ظالمانه نیست پس چیست!؟ ✍«محمد علی رنجبر، محقق و پژوهشگر مسائل راهبردی» اگر این مطلب را می پسندید برای سایرین ارسال کنید https://eitaa.com/Binesh_Rahbordi

♦️چرا آمریکا از تشکیل و استقلال کشورهای جدید حمایت می کند!؟ امروز و در واکنش به پست قبلی حقیر، تعدادی از دوستان با سرچ در ویکی پدیا و بررسی تاریخچه استقلال کشورهایی چون کومور و یا جیبوتی، برای بنده پیام فرستادند که این کشورها خودشان مستقل شده اند و ربطی به آمریکا ندارد! متاسفانه این دوستان ساده اندیشانه فکر می کنند که ویکی پدیا و سایر سایت ها و یا حتی کتاب های تاریخی پشت صحنه استقلال این کشورها و عضویت آنها در سازمان ملل را به وضوح تبیین می کنند! این مساله باعث شد، بخشی از کتابی که با همراهی دکتر ترابی در حال نگارش آن هستیم را برای عزیزان قرار دهم تا بهتر متوجه این موضوع شوند البته این فضا گنجایش انتقال همه مطلب را ندارد ان شاء الله به زودی و با تکمیل و انتشار کتاب، عزیزان می توانند کاملتر از نقشه امپراطوری آمریکا در عصر استعمار فرانو، آگاه شوند. لطفا در ادامه به مطلب ارسالی عنایت کنید: ✍بعد از جنگ جهانی دوم آمریکایی ها که بر مکتب لیبرالیسم و شعارهایی چون برابری و مساوات تاکید داشتند و خود، یک جمهوری برآمده از استعمار بریتانیا و مستقل شده از آن بودند، نمی توانستند بپذیرند، دوران استعمار کهن، به یادگار مانده از دوره نظم بریتانیایی همچنان باقی باشد، آنها به این درک رسیده بودند که حس ناسیونالیستی و استقلال خواهی ملتها شرایط گذشته را پس میزند و راهی جز ورود به دورانی جدید و استعماری با شیوه جدید برای حفظ نظم و امپراطوری تازه شکل یافته خود ندارند. اندیشکده های آمریکایی به خوبی میدانستند که کشورهای مستعمره و تحت الحمایه آنقدر مورد استثمار قرار گرفته اند و تهی از منابع اصلی قدرت از قبیل منابع انسانی یا نیروهای نخبه و کارآمد و منابع سرزمینی از قیبل محصولات کشاورزی و مواد اولیه معدنی شده اند، که به هیچ وجه توانایی بقای مستقل را ندارند، حتی مستعمره بزرگی چون هند هم توانایی بقای مستقل نداشت تا چه رسد به کشورهای کوچکی چون جیبوتی، کومور، قبرس، نامیبیا، جزایر مارشال و سایر کشورهای با سابقه استعماری، از این رو آنها میدانستند که اگر این کشورها مستقل هم بشوند، ساختارشان به گونه ای است که برای ادامه حیات و بقای سیاسی، امنیتی (به صورت عام) نیازمند به یک قدرت فائقه هستند و این قدرت کسی نیست جز قدرتی که فاتح و پیروز جنگ جهانی بوده است و اینک تمامی ساختارهای سیاسی، امنیتی و اقتصادی در اختیار اوست! لذا آمریکا هم خود را طرفدار استقلال این کشورها معرفی میکرد و هم به عنوان منجی با هزاران مستشار نظامی، صنعتی، مالی، کشاورزی، مهندسی و فرهنگی وارد آن کشورها می شد تا آنها را به سمت توسعه، اما در واقع زیر سلطه بردن آنها، سوق دهد، ضمنا برای کنترل و جهت دهی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی این ملت های به اصطلاح مستقل اما در واقع زیر سلطه هژمونی آمریکا، ساختارهایی طراحی کرد که این ملت ها مجبور باشند ذیل آنها حرکت کنند و اگر کشوری این مساله را نپذیرفت با شدیدترین تنبیه های ساختاری و نظام مند مواجه شود. در واقع این کشورها از حیث حقوقی مستقل می شدند اما از حیث واقعی و ضریب وایبلیتی کاملا وابسته بودند. وایبلیتی در لغت به معنای توانایی بقای مستقل است. و اگر بخواهیم به صورت خلاصه معنای اصطلاحی آنرا بیان کنیم باید گفت: خودکفایی بالقوه امنیتی یک واحد سیاسی البته امنیت به معنای عام آن (که شامل امنیت در حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، منابع انسانی، سرزمینی، غذایی و غیره میشود) به بیان دیگر یعنی یک واحد سیاسی که توانایی بقای مستقل و امن (بالقوه و بالفعل) را دارد. از این رو وایبل نبودن یک واحد سیاسی یعنی آن واحد توانایی زیستن خودکفا و بقای مستقل و امن را ندارد. مثل یک انسان خردسال و یا بزرگسال ولی معلول و ناقص العضو یا پیر و فرتوت که نیازمند به مراقبت های ویژه است. مخصوصا زمانی که دچار وضعیتی بحرانی (مثل مریضی مزمن یا سرطان های بدخیم) شود. که در این صورت لحظه ای بدون مراقبت ویژه نمی‌تواند دوام بیاورد. بسیاری از کشورهای موجود علی رغم اینکه از حیث حقوقی مستقل به حساب می آیند اما در عالم واقع، آن کشور بدون کمک واحدهای بزرگتر مخصوصا در مواقع بحرانی (چه طبیعی مثل زلزله یا سیل و چه غیرطبیعی مثل جنگ یا تحریم) توانایی ادامه حیات ندارند و باید از آنها مراقبت های ویژه ای داشت. در نتیجه استقلال کشورهایی این چنینی درست در راستای منویات و اهداف شوم آمریکاست. منتها بسیار حساب شده و پیچیده این کار را می کنند. به گونه ای که در ظاهر انسان فکر می کند که این کشورها در یک فرایند طبیعی به استقلال رسیده اند و آمریکا هم خیرخواهانه طرفدار این استقلال خواهی آنهاست. اما... ✍«محمد علی رنجبر، محقق و پژوهشگر مسائل راهبردی» اگر این مطلب را می پسندید برای سایرین ارسال کنید https://eitaa.com/Binesh_Rahbordi

♦️مبارزه با مفسدین کاملا جدی است! چند روزی است خبرهای بسیار امیدوارکننده ای به دستم رسیده است. دستگیری چندین قاضی بلندپابه، چندین فرمانده ارشد نیروی انتظامی، چندین مسئول رده بالای اجرایی، شناسایی حفره های نفوذ و ناامنی در فضای اقتصادی، شناسایی منفذهای فرارهای بزرگ مالیاتی! اضافه کنید به موارد بالا، برخورد عتاب الود رهبری عزیز با وزیر اطلاعات و دستور معظم له به وزیر مبنی بر برخورد قاطع با مفسدین، احضار هیات دولت از سوی رهبری عزیز و حمایت قاطع از دولت برای مبارزه با مفاسد اقتصادی، درخواست رییس جمهور از قوه قضاییه برای ورود به فسادهای هماهنگ و... اما چیزی که از همه امیدوارکننده تر است برخورد بدون ملاحظه اتاق جنگ اقتصادی با تروریستهای عرصه اقتصادی است به گونه ای که از هر جناح و طیف که بودند دستگیر و برخورد شده است نمونه اش برخورد قاطع با پرونده موسسه مالی و اعتباری ثامن مساله ای که متاسفانه در گذشته چندان عملیاتی نمی شد و برخوردها جناحی بود اما اینک همگان فهمیده اند شرایط، جنگی است لذا کاملا جدی باید برخورد کرد. برای سربازان گمنام امام زمان عج در سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات دعا کنید. ان شاء الله به زودی شاهد تثبیت امنیت مالی و اقتصادی هم خواهیم بود.