این پست را مدتها قبل نگاشته ام بیش از ۱۶۵ روز از طوفان الاقصی گذشت و اسرائیل به اهداف خودش یعنی آزادی اسرا و نابودی حماس دست نیافته از همان روز اول ورود اسرائیل به غزه عرض شد اسرائیل بزرگترین اشتباه راهبردی خودش را کرد اگر بدون آزادی اسرا برگردد شکست حتمی اگر هم بخواهد ادامه دهد باز هم شکست

دوستانی که با بنده از سالها قبل همراه بودند می‌دانند که حقیر عرضم این است که در گفتمان مقاومت، مذاکره هم وجود دارد و مذاکره در این گفتمان یعنی ادامه جنگ در میدان دیپلماسی لذا الان جنگ غزه در میدان دیپلماسی است این همان چیزی است که متاسفانه برخی دوستان مثلا انقلابی ما متوجه نیستند

اما اینجا در بین الحرمین کربلا، بدون ذره ای دلگیری از همه گذشتم و می‌گذرم در نجف که بودم و نقطه بزنگاه های زندگی حضرت امیر ع مخصوصا در کوفه را که بررسی می کردم به یک نکته رسیدم اینکه کشته شدن با دست و زبان خودی ها عجیب لذت بخش است و قتله علی ع چند گروه بودند عده ای با دست و عده ای با زبان ان شاالله به مانند حضرت امیر ع شهید شویم آمین🌹

نکته دیگر اینکه متاسفانه در عراق مساله غزه زیاد بر بالای منابر و بین نمازها تبیین نمی شود این نشانه خوبی نیست بی تفاوت بودن تریبون‌های عراقی در نجف و کربلا نسبت به غزه یعنی اینکه هنوز در عراق خیلی کار داریم

اینکه دائم زیارت قبور متبرکه برویم و کلی اعمال و آداب و ادعیه به جا آوریم اما نسبت به مسائل حساس مسلمین بی تفاوت باشیم یعنی همان اسلام منهای سیاست که متاسفانه هنوز در بین علما و مردم عراق غالب است

جبهه مقاومت تا اینجای کار توانسته است خوب فضا را مدیریت کند و در نبرد دیپلماتیک به مانند نبرد میدانی الاقصی دستاوردهای خوبی داشته باشد حال آمریکا یا باید از جنایات اسرائیل حمایت کند یا زیر بار شروط مقاومت برای آتش بس رود که هر دوی اینها برد ماست

حالا دغدغه مسلمین جهان برای جزء‌های عقب‌افتاده‌شان از ختم رمضانی قرآن، بیش از نگرانی‌شان برای وعده‌های عقب‌افتاده غذایی در نوار غزه است. واللّه نگرانی زنان خانه‌هامان برای انتخاب غذایی برای پخت سحری فردا، بیشتر از نگرانی‌شان برای مادران غزه شده که گوشت‌های سوخته اطفال‌شان را در پلاستیک جمع می‌کنند. امروز صیام و گرسنگی مردان در سراسر بلاد اسلامی، آنها را به یاد ساعت‌های باقی‌مانده تا افطار می‌اندازد اما به‌یاد گرسنگی مسلمین غزه نه. والدینِ بچه‌های ناز لطیفی که هنوز به تکلیف نرسیده‌اند، وقتی اندک زحمت و اذیت‌ کودک‌شان در روزه‌ی کله‌گنجشکی را می‌بینند، تاب نمی‌آورند و اصرار میکنند که غذا بخور، ولی لحظه‌ای برای ماه‌ها گرسنگی اطفال غزاوی بغض نمی‌کنند. جوان‌ها کتب اخلاقی می‌خوانند؛ شیعیان ابوحمزه و سنیان رکعت‌به‌رکعت تراویح می‌خوانند، اما کسی برای نوامیس مسلمین زیر یوغ یهود فریادی برنمی‌کشد. قحطی شده. امکانات پزشکی نیست. خانه‌ها تخریب شده. مساجد خاکستر شده. همه اما کنج محراب‌اند. جهان اسلام مرده؛ در تابوت خفته؛ و حتی غیورمردی نیست که بر جنازه‌اش نماز بگذارد. نه دول اسلامی رگ غیرتی برای حمایت و نطق کشیدن دارند و نه حتی عموم مسلمین مواسات و هم‌دردی با مسلمان‌های زیر بمب و آوار غزه. فراموش شده‌اند. انگار که هرگز نبوده‌اند. نه دیگر تیتر خبرهایند و نه موضوع یادداشت‌ها. نه در دعاهای جمعیِ مساجد می‌شود یافتشان، و نه در محتوای مجازی تایم‌لاین جهان اسلام. سفره‌های افطار در پنجاه‌ودو مملکت اسلامی، روی خون اطفال غزه پهن‌شده انگار. هیچکس به یادشان نیست. هیچکس. چه خوب گفته بود آن خبرنگار فلسطینی: این بدترین ماه رمضانی نیست که بر امت مسلمان می گذرد؛ بلکه بدترین امت مسلمان است که ماه رمضان بر او میگذرد! «مهدی مولایی»

آمریکا و اسرائیل در موضع واکنشی هستند و نه کنشی کنش را مبتکرانه مقاومت در اختیار دارد و آنها مدام مجبور به واکنش اند که خب واکنش ها تا اینجای کار به ضررشان بوده تا به نفع شان

@safavali سلام؛ کانال سرالاسرار را با توجه به درخواست دوستان مجدد فعال کرده ایم. امید که مقبول نگاه شما همراهان قرار بگیرد. در صورت تمایل با فرستادن این پیام که حاوی آدرس کانال نیز می باشد، ما را به دیگران جهت عضویت، معرفی فرمایید. طیبی

سعدیا دیگر بنی آدم برادر نیستند... #غزه

از کنار ضریح شش گوشه برایتان مینویسم و دعا میکنم دیدم اینجا باید دعاهای بزرگ کرد لذا این دعا را کردم حسین وارث آدم حسین وارث نوح حسین وارث ابرهیم حسین وارث موسی و حسین وارث همه انبیاست خداوندا به برکت خون حسین و یارانش توفیق ده ما نیز راه و روش انبیا و اولیا را به ارث ببریم و حیات و ممات مان حسینی باشد توفیق ده ناشدنی ترین کارها در گمنامی به دست ما شدنی شود و آرزوی همه‌ی انبیا یعنی تشکیل جامعه جهانی توحیدی به دست ما محقق شود ان شاالله