غم انگیز است که ما شمع نیستیم ؛
تا با اندوه هایمان ، اشک ریخته ؛
آب شده ؛ کوتاه آمده و تمام شویم.
آموختم که دنیا درونت را نمی‌بیند. ذره‌ای عین خیالش نیست که در زیر این پوست و استخوان و قالب ظاهری، چه امیدها و رویاها و غم‌ها نهفته است.
چیزی مرا نجات نداد، من لاشه روحم را خودم به روی شانه ام انداختم و دوام آوردم.