هرچقدرم بگی من قوی ام و میتونم مواظب خودم باشم و تنهایی بهتره و فلان، در نهایت یه جاهایی از زندگی دلت میخواد یکی باشه که هواتو داشته باشه و بیشتر از خودت نگران حالت باشه.
شغل اول من وانمود کردنه؛ وانمود کنم حوصله دارم در حالی که ندارم، وانمود کنم خوشحالم در حالی که نیستم، وانمود کنم اذیت نمیشم در حالی که میشم، وانمود کنم دلتنگ نیستم درحالی که هستم، وانمود کنم خسته نیستم درحالی که هستم، خیلی هم هستم.
تا یه جايی که خیلی حوصله داری ، كوتاه
ميای ، كنار ميای ، بعد ديگه فقط قطع ارتباط ، قطع ارتباط ، قطع ارتباط .
ترس و استرس زندگی میاد و میره. مهم اینه که تو اون روزهای سخت کی کنارت می‌مونه.