من بدون صاحب اینجا میمیرم (واقعی)

خیلی ناز و کیوت بودی بانووو🤏🏻

بچه ها حتما برید با یه خرگوش مواجه میشوید:(

چهارشنبه سوریتون مبارکت باشه قشنگای پنی ،کلی مراقب خودتون باشید خيلي دوستون دارم 🩷 ):

امیدوارم شب زود بخوابم چون فردا کلی ‌کار دارم

مامان پنی دیونتم ☝🏻

پنی :

تقدیمی های 10 نفر اول اینجا قرار گرفت ،قول میدم بقیه هم بزودی بزارم ):

‌ྀིᩧA letter to myself 🐰 ~ خب اخرین چهارشنبه سال و 1403 هم کم کم دارن چمدون هاشون رو میبندن و از پیش ما میرن . اشکالی نداره اگه اونجوری که میخواستم پیش نرفت ولی بازهم دلم براش تنگ میشه ): یه سال پر از بالا و پایین، پر از چیزایی که فکرشو نمی‌کردم تجربه کنم، پر از درسایی که هیچ‌وقت تو مدرسه یاد نمی‌دادن. سالی که توش هم کم آوردم، هم ادامه دادم. هم شکست خوردم، هم از اول ساختم. هم خندیدم، هم اشک ریختم. امسال کلی دوست از دست دادم، ولی کلی آدم فوق‌العاده هم پیدا کردم. خیلیا رو شناختم، بعضیا بهتر از چیزی بودن که فکر می‌کردم، بعضیا هم فقط یه سراب قشنگ بودن که وقتی نزدیک‌تر شدم، دیگه خبری از اون تصویر قشنگ نبود. فهمیدم که همیشه اونایی که فکر می‌کنی تا تهش کنارت می‌مونن، شاید اولین نفرایی باشن که میرن. ولی در عوض، اونایی که هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم یه روز جزئی از زندگیم بشن، شدن بهترین بخشش. تو این مسیر، خیلیا خواستن رابطه‌هامو خراب کنن، سعی کردن بین من و بقیه فاصله بندازن، خیلیا تلاش کردن خودِ من بشن، اما هیچ‌کس نتونست. چون چیزی که دارم، چیزی که هستم، تقلیدشدنی نیست. آدمایی که به جای ساختن خودشون، وقتشونو گذاشتن روی تخریب من، آخرش نه منو شکست دادن، نه خودشونو بالا کشیدن. امسال کلی پیشرفت کردم و پیشرفتم رو با چشم دیدم. خیلی جاها موفق شدم، خیلی جاها هم شکست خوردم، ولی بدم نیومد، چون درس‌های خوبی بهم داد. فهمیدم که هر بار زمین بخورم، یه راه جدید برای بلند شدن پیدا می‌کنم. هر چیزی که قبلاً فکر می‌کردم از پسش برنمیام، امسال انجام دادم. کم‌کم دارم تبدیل می‌شم به همون کسی که همیشه می‌خواستم باشم، و این برای من از هر چیزی ارزشمندتره. مثل هر سال، فهمیدم که تنهایی بهترین حالته. جایی که لازم نیست برای کسی توضیح بدی چرا فلان کارو کردی، یا چرا یه روز دلت نمی‌خواد حرف بزنی. جایی که خودتی، بدون نقاب، بدون فشاری که دنیا روی سرت می‌ذاره. فهمیدم که آرامش توی هیاهوی آدم‌ها نیست، توی اون لحظه‌های خلوتیه که با خودت، با فکرهات، با دنیای خودت می‌گذرونی. اینو قبول کردم که بعضی مسیرها رو باید تنها رفت، نه از سر اجبار، بلکه از سر انتخاب.1403 بهم یاد داد که همیشه نباید جنگید، گاهی باید رها کرد. که بعضی چیزا هرچقدر هم تلاش کنی، درست نمیشن، چون قرار نیست بشن. که آدم نباید برای کسی تبدیل به چیزی بشه که نیست، فقط برای اینکه دوستش داشته باشن. فهمیدم که بعضی آدم‌ها، ارزش جنگیدن ندارن، و بعضیا هم ارزش از دست دادن. امسال یه چیزی رو خیلی خوب فهمیدم: این زندگی منه، و تنها کسی که می‌تونه براش تصمیم بگیره، خودمم. تنها کسی که قرار نیست ناامیدم کنه، خودمم. تنها کسی که قراره تا آخرش کنارم باشه، خودمم. 1403 سخت بود، ولی گذشت. با همه‌ی قشنگیاش، با همه‌ی زخم‌هاش، با همه‌ی چیزایی که ازم گرفت و بهم داد. و حالا که دارم میرم سراغ یه سال جدید، یه چیزو با خودم می‌برم: من قوی‌تر از چیزی بودم که فکر می‌کردم، و هنوزم قوی‌تر می‌شم :))

چون ریلت بود فرستادم:3