ما آدم‌های حیرانی هستیم، برای ما همه چیز درد است؛ تولد درد است. بزرگ شدن درد است. خواستن درد است. نخواستن درد است. داشتن و نداشتن و دیدن و ندیدنِ آدم‌ها هم درد است. - اسماعیل فصیح

ابجد‌اسمم‌باشهههه؟!😂

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد..

‏من چیز‌هایی رو با خنده تعریف کردم که بابت ثانیه به ثانیه‌ش اشک ریخته بودم.

ء/

یکی‌از‌عیب‌هایم‌این‌بود‌، که‌نمی‌توانستم‌درجا‌جواب‌آدم‌ها‌را‌بدهم. حرف‌بی‌ربط‌که‌می‌شنیدم، ‌ساکت‌می‌ماندم.

جهان پایان خوبي با حسین‌بن‌علي دارد ..

ء/

در درون‌من، هزاران‌سفر‌اتفاق‌افتاده‌است...

ء/

بزرگ‌ترین‌اشتباهم‌توزندگی ‌این‌بود‌که‌فکر‌میکردم‌اطرافیانم ‌همون‌عشقی‌که‌من‌به‌اون‌هادارم نسبت‌به‌من‌دارن!

ء/