ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه

به سوی جانمازش می‌رود سلانه سلانه

شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه

از آن دانه بهشت آغاز شد ریحانه ریحانه

نشاند آن دانه را در آسمان، با گریه آبش داد

زمین خاکستری بود اشک او رنگ و لعابش داد

زنی آنسان که خورشید است سرگرم مصابیحش

که باران نام او را می ستاید در تواشیحش

جهان آرایه دارد از شگفتی های تلمیحش

جهان این شاه مقصودی که روشن شد ز تسبیحش

ابد حیران فردایش ازل مبهوت دیروزش

ندانم های عالم ثبت شد در لوح محفوظش

چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا

زمین زهرا، زمان زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا

شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا

چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا!

مرا در سایۀ خود برد و جوهر ریخت در شعرم

رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم

مدام او وصله می‌زد، وصلۀ دیگر بر آن چادر

که جبرائیل می‌بندد دخیل پَر بر آن چادر

ستون آسمان‌ها می‌گذارد سر بر آن چادر

تیمّم می‌کند هر روز پیغمبر بر آن چادر

همان چادر که مأوای علی در کوچه‌ها بوده‌ست

کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده‌ست

اين روزها، روزهاى فاطمه (س) و اين شب‏ها، شب‏هاى على (ع) است. با خودم می گويم چگونه در عمرهاى كوتاه و در بهاره‏ هاى محدود، اين همه جوشش و شكوفايى و اين همه زايش و بارورى!! جوششى كه از مرز قرن‏ها گذشته و از محدوده‏ ی جغرافيا و تاريخ پركشيده و حتى اين دل خسته و اين كوير تشنه را در خود گرفته است. استاد علی صفایی حائری روزهای فاطمه_ص ۱۳

اندوه من در فقدان ‎«فاطمه» هميشگى است و از اين پس، هر شبِ من تا سحر به بيدارى خواهد گذشت. -مولا علی(ع)، نهج‌البلاغه، خطبه ٢٠٢

السّلامُ عَلَیک یا صاحِبَ الزَّمان ✨ •| @az_khat_bego |•

بعد از تحقیق های بسیار، یافتم که اولین جمله ای که حضرت زهرا‌سلام‌الله‌علیها از میان درب و دیوار و آتش فرمودند؛ وَلَدی مهدی(عج) بود... _ علامه‌امینی‌ _ #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج