⭕️ خطبه امیرالمؤمنین علی(ع) خطاب به مردم کوفه:
قُلْتُ لَكُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ.
فَوَاللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا.
به شما گفتم با آنها بجنگید قبل از آنکه با شما بجنگند...
به خدا سوگند هیچ قومی در سرزمین خود نجنگید مگر اینکه خوار و ذلیل شد.
دستور قرآن برای بعد از پیروزی: استغفار کنید
مرحوم آیت الله حائری شیرازی در یکی از سخنرانی های خود به دستور قرآن برای بعد از پیروزی اشاره کرد و گفت:
قرآن میگوید: «إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ ...». وقتی نصر و فتح، پشت سر هم آمد و دیدی که مردم فوج فوج در دین خدا وارد میشوند، «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا»، تسبیح کن، حمد خدا کن، استغفار کن.
پیروزی چه تناسبی دارد با استغفار؟
یعنی خدا نکند این امت فکر کنند که بازو و توان آنها بود که پیروزی آورد؛ حول و قوۀ آنها بود، فکر و برنامهریزی آنها بود.
نه! باید بگویند: «استغفر الله ربی و اتوب الیه».
باید بگویند که همۀ اینها لطف خدا بود: «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ».
امام هم وقتی رزمندگان ما در عملیات بیتالمقدس و فتحالمبین پیروزیهایی بدست آوردند فرمود: «مبادا غرور پیدا کنید که این غرور، مایۀ شکست میشود».
خداوند به بنیاسرائیل میگوید: «به اینکه فرزند پیغمبرید و از بین شما پیغمبران زیادی آمدهاند تفاخر نکنید. و میبینید که یهود به خاطر این تفاخر، با اینکه فرزندان انبیاء هستند، مغضوب خداوند شدند. فرمود: «ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَ موبَاءُوا بِغَضَب»: «ذلت و مسکنت بر آنها بارید و به غضب خدا مبتلا شدند؛ چون نعمتهایی که من به آنها داده بودم را به حساب خوبی خودشان گذاشتند نه به حساب لطف من.
بنا به توصیه بعضی بزرگان امشب (شب جمعه) نماز استغاثه به امام زمان عج خوانده شود: به نیت نابودی جبهه صهیونیستی و حفاظت از کیان امت اسلامی به ویژه ایران عزیز و رهبر معظم انقلاب
@Aminikhaah_etelaeyeh
دعای فرج
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ
🦋الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ
🦋اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی
🦋السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ
🦋الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل
🦋یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ
🦋مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرین.
« یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک. َ
هــرکجا حدیثی، آیه ای، دعایی به دلت خـورد، بــایســت؛
مبـــادا یک وقــت بگـــذاری و بـــروی،
صبــــــر کـــن؛
"رزقِ معنـــوی" خیلی مخفــی تــر از رزقِ مــادی است؛ یــک نفــــر از دری، دیـواری میگویـــد . ..
و در حقیقت خـــداســت کــه بــا زبــان دیــگران با شــما حــرف می زنـــد ...
👤 "حاج اسماعیل دولابی"
✍مرحوم آیتالله بهجت(ره):
کسیکه میخواهد روزیاش فراوان شود، این ذکر را بسیار بگوید و در آغاز و پایان آن یک صلوات هم بفرستد:
«اللّهُمَّ أغْنِني بِحَلالِکَ عَنْ حَرامِکَ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِواکَ»
«خدایا! مرا بهوسیلۀ حلالت از حرام خویش بینیاز کن؛ و با فضل و بخشش خودت از هرچه غیر خودت، بینیازم ساز!»
📚گوهرهای حکیمانه، ص ٢٨
4_6043854597129245829.mp3
12.67M
🌕 کلنگزنی پروژه آخرالزمان در فلسطین
حتما گوش کنید وبه دوستان وآشنایان خود ارسال کنید تا از مراحل پیش از ظهور واتفاقات آخرالزمان مطلع شوند.
(بر اساس احادیث اهل بیت علیهم السلام)
💫 استاد امینی خواه
✨✨✨
فرق بین حاسد و حسود چیست؟
📌وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ. و از شرّ [هر] حسود، آن گاه كه حَسَد ورزد.
در این آیه شریفه: «وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ»؛ حاسد اسم فاعل است؛ یعنی رشک بر. یک حسود داریم که صیغه مبالغه است؛ یعنی کسی که طبیعتش رشک و حسد شده است؛ به چنین فردی حسود می گویند. امّا حسود با حاسد متفاوت است. مفسّرین در این آیه حاسد را مانند حسود معنا کردهاند و رد شدهاند. مطلب این نیست. حسود صیغه مبالغه است؛ یعنی کسی که حسد برای او طبیعی شده است. پی در پی رشک می برد. چنین کسی را حسود می گویند. امّا حاسد اسم فاعل است؛ یعنی کسی که رشک می برد؛ اگر چه در مدّت عمرش یک بار باشد. مسأله تکرار در آن وجود ندارد. تکرار باشد یا نباشد. مفسّرین در این نکته مقداری غفلت کرده اند. ما همیشه می گوییم حسود و ایشان هم همین معنا را ذکر کردهاند و رفتهاند. در آیه: «وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ»؛ به این نکته تذکّر داده است که این رذیله که عبارت از یک صفت و حالتی است که در شخص پیدا می شود تا موقعی که به کار بسته نشده است، ضرری ندارد. هنگامی که به کار بسته شد، منشأ شرّ میشود. صفت حسد در صورتی که به کار گرفته نشود ضرری ندارد.
📌وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ. و از شرّ [هر] حسود، آن گاه كه حَسَد ورزد.
نمیگوید: «من شرّ حسود» بلکه میگوید: وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ»؛ از شرّ رشک بر هنگامی که رشکش را به کار بندد. از شرّ کسی که حسد می ورزد هنگامی که حسد را به کار میبندد. معلوم می شود که این حالت تا موقعی که به کار بسته نشده است، ضرری ندارد. ضرر هنگامی است که به کار بسته شود، اینکه «إِذَا حَسَدَ» را بیان کرده به این است. ممکن است این رذیله در کسی وجود داشته باشد ولی در اثر اینکه خودش را کنترل میکند و مؤدّب به آداب انسانیّت است و به دستورات دینش توجّه میکند، این رذیله را به کار نبندد. ممکن است ببیند که دیگری دارد ولی او ندارد، ممکن است ناراحت شود، امّا وارد صحنه عمل نشود که اگر من ندارم او نیز نباید داشته باشد. یا اینگونه وارد نشود که اگر من دارم چرا او نیز دارد؟ در بعضی افراد حالت انحصار طلبی وجود دارد. بعضی از افراد، پلنگ صفت هستند.
ممکن است صفت حسد در او باشد ولی آن را به کار نبرد. تا به کار نبسته است ضرری ندارد.
〰〰〰〰〰
📚 مجموعه تفسیر نور مبین
توسط حاج آقا مجتبی تهرانی
May 11
9.45M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ابوذر چگونه «ابوذر» شد؟
- من غنی هستم به ولایت علی
🎙استاد حامد کاشانی
اینها مقدمه ظهور است
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی(ره):
🟢 کسانی که سالها «عَجِّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزَّمان» میگفتند، چرا از ظهور مشکلات و نابسامانیها کلافهاند و تاب تحمّل آن را ندارند؟
اینها مقدّمه ظهور است. پس یا دعای بر تعجیل ظهور حضرت را پس بگیرند یا دست از بیتابی و بیقراری بردارند و به آنچه هست تن بدهند.
بعد از هر شلوغی، خلوتی متناسب با آن خواهد بود و هر چه شلوغی بیشتر باشد، خلوت بعد از آن بزرگتر است. در آخرالزمان شلوغی خیلی زیاد است، به نحوی که «یکفُرُ بَعضُهُم بِبَعضٍ وَ یَلعَنُ بَعضُهُم بَعضا»ً؛
گروهی، گروه دیگر را تکفیر میکند و جمعی، جمع دیگر را لعنت میکند.
💠اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج💠
┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄