یک بار شیری در جنگل خوابیده بود که یک موش فقط برای سرگرمی شروع به بالا و پایین رفتن روی بدن او کرد. این خواب شیر را به هم زد و او کاملاً عصبانی از خواب بیدار شد. او می خواست موش را بخورد که موش عاجزانه از شیر خواست که او را آزاد کند. "به شما قول می دهم اگر مرا نجات دهید روزی کمک بزرگی به شما خواهم کرد." شیر به موش خندید و او را رها کرد. روزی چند شکارچی وارد جنگل شدند و شیر را با خود بردند. او را به درختی بستند. شیر برای بیرون آمدن تلاش می کرد و شروع به ناله کردن کرد. موش از کنارش گذشت و متوجه مشکل شیر شد. به سرعت دوید و طناب ها را جوید تا شیر را آزاد کند. هر دو با سرعت به جنگل رفتند. #داستان_کودکانه

روزی روباهی خودخواه لک لک را برای شام دعوت کرد. لک لک از این دعوت بسیار خوشحال شد - به موقع به خانه روباه رسید و با منقار بلندش در را زد. روباه او را سر میز شام برد و برای هر دویشان مقداری سوپ در کاسه سرو کرد. از آنجایی که کاسه برای لک لک خیلی کم عمق بود، او اصلاً نمی توانست سوپ بخورد. اما روباه به سرعت سوپش را خورد. لک لک عصبانی و ناراحت بود، اما خشم خود را نشان نداد و مودبانه رفتار کرد. برای اینکه به روباه درس بدهد، روز بعد او را برای شام دعوت کرد. او هم سوپ سرو کرد، اما این بار سوپ در دو ظرف بلند و باریک سرو شد. لک لک سوپش را خورد، اما روباه به خاطر گردن باریکش نتوانست هیچ کدام از آن را بخورد. روباه متوجه اشتباه خود شد و گرسنه به خانه رفت. #داستان_کودکانه

منجّمی به خانه درآمد ، یکی مرد غریبه را دید که با زن او نشسته است . فریاد و فغان کرد و دشنام و سقط گفت و فتنه و آشوب به پا خاست . حکیمی که در حال گذر بود گفت : تو بر اوج فلک چه دانی چیست — که ندانی که در سرایت کیست ؟ #گلستان_سعدی

آن‌سفر‌کرده‌که‌صد‌قافله‌دل‌همرَه‌اوست هر‌کجا‌هست،خدایا‌به‌سلامت‌دارش

گلی گم کرده‌ام‌ می‌جویم او...

روزی ناصرالدین قاجـار و همراهانش رفتند به باغ دوشان تپه ، نهال گل سرخ قشنگی جلوی عمارت نظر شاه را جلب کرد ، فوری کاغذ و قلم برداشت و شروع به نقاشی آن گل نمود . تمام که شد‌ ، آنرا به دربـاریان نشان داد و پرسید چطور است !؟ مستوفی الممالک پاسخ داد " قربان خیلی خوب است " اقبال الدوله گفت " قربان حقیقتا عالی است " و اعتمادالسلطنه نیز عرض کرد " قربـان نظیر ندارد " و بعد یکی دیگر گفت " این نقاشی حتی از خود گل هم طبیعی تر و زیباتر است " نوبت به ضیاالدوله که رسید گفت " حتی عطر و بوی نقاشی قبله عالم ازعطر و بوی خود گل ، بیشتر و فرحناکتر است " همه حضار خندیدند . بعد از انکه خلوت شد ، شاه به موسیو ریشار فرانسوی گفت ؛ وضع امروز را دیدی !؟ من باید با این احمق ها مملکت را اداره کنم . ( ص ۹۲۳ کتاب چکیده های تاریخ )