فهمیده سیزده سال بود، اما امام خود را می شناخت، دشمن خود را می شناخت، اهمیت وجود خود را هم می شناخت، و رفت این سرمایه را تقدیم عزت کشور و آینده کرد!

🔴فروش جنگ افزارهای فرانسوی به صدام، به گفته خود اروپاییها، در کوتاه مدت ۱۰ هزار شهید روی دست ایران گذاشت! فروش بمبهای شیمیایی آلمانی به صدام هزاران هموطن ما را شهید و ناقص کرد. انگلیس را هم که میشناسید! این ماهیت اروپاست. به ما نگویید غرب ستیز، ما علیه ایرانستیزی هستیم.

اندر تفاوت فرمان ده و فرمانده جنگ همین بس که این به یار می گفت برو و آن میگفت بیا

🔸روزنامه اطلاعات ۹ آبان ۱۳۶۲؛ 🔹پس از دیدار با امام امت؛ نخست وزیر: در شورای امنیت حرف آخر را قدرتهای بزرگ می زنند و ما هیچ تعهدی در برابر تصمیمات آن احساس نمی کنیم/ قطعنامه اخیر شورای امنیت و تصمیمات این شورا با اعتقادات وبنیانهای فکری ما در تعارض کامل است. 🔹بررسی کلیات طرح قانونی جنگلها و مراتع کشور در مجلس آغاز شد. مجتمع فولاد مبارکه تا ۵ سال دیگر آغاز به کار می کند. 🔹حکام شرع دادگاههای انقلاب اسلامی ارومیه و سنندج فریب خوردگان گروهکها را به بازگشت به دامان جمهوری اسلامی دعوت کردند.

🔴 خردسال ترین و کهن سال ترین رزمنده های دفاع مقدس 🔹"محمد رضا رفیعی" با ۹ سال خردسال ترین و "حاج قربان نوروزی" نیز با ۱۰۵ سال سن کهنسال ترین سرباز رزمنده های دفاع مقدس بودند.

شهید مظلوم بهشتی: پاسداران آگاهانه انتخاب می‌کنند شجاعانه می‌جنگند غریبانه زندگی می‌کنند مظلومانه شهید می‌شوند و بی‌شرمانه مورد توهین قرار می‌گیرند. 🌿 سپاه پاسداران انقلاب اسلامی 🌿 کمیته های انقلاب اسلامی

🌷 شهید یوسف رضا ابوالفتحی ، از مسئولین کمیته انقلاب اسلامی در دهه 60 و سردار رشید نیروی انتظامی: معاون كميته منطقه يك تهران مدير كل مبارزه با مواد مخدر , فرمانده گردان , معاون جنگ كميته انقلاب , موسس و فرمانده يگان حفاظت , فرمانده كل عمليات كميته انقلاب اسلامي , فرمانده قرارگاه مركزي محمدرسول الله (ص ) , موسس و فرمانده يگان دريايي كل كميته , جانشين معاون اطلاعات و عمليات كل کمیته , فرمانده محور در كردستان , فرمانده قصر شيرين , فرمانده کمیته انقلاب اسلامی استان فارس۱۳۶۹ ، فرمانده ناحیه انتظامی استان سمنان۱۳۷۰ ،فرمانده ناحیه انتظامی فارس ۱۳۷۱ فرمانده ناحيه انتظامي تهران بزرگ۱۳۷۳و فرمانده انتظامي استان فارس۱۳۷۶ #پاسدار_کمیته

شهيد يوسف رضا ابوالفتحي سال 1334 در دامان پر عطوفت خانواده اي نجيب و دين باور از اهالي شهرستان نهاوند از توابع همدان تولد يافت . دوران كودكي اش را در نهاوند بود و در نوجوانی برای ادامه تحصیل به تهران امد روزها کار میکرد و شبها درس می خواند تا موفق به کسب مقطع دیپلم شد و به استخدام شرکت نفت درامد به عنوان جواني متدين همراه با اندوخته هاي معنوي و علمي آماده پذيرائي مسئوليت هاي بزرگ زندگي شد و در مسير كمال و بالندگي گام برداشت .قبل از انقلاب هنگامي كه سيل خروشان مردم به رغم ايمان و اخلاص به حكومت اسلامي و امام (ره ) به خيابان ها ريختند دوشادوش مردم در جهت سرنگوني رژيم پليد شاهنشاهي فداكاري نمود. و حتی چندین بار هم از سوی گاردی ها و ساواک مورد ضرب التشم قرار گرفت که اثار ان تا پایان عمرش در سر و صورتش به جای ماند . او انساني مهربان , فروتن , مذهبي زحمتكش و مقاوم بود. برپايي نماز , شركت در مراسم دعا و نيايش و هيات هاي مذهبي به روح مقدسش صيقل مي بخشيد. با مشكلات و مصائب زندگي با صبر و حوصله برخورد مي كرد و اطرافيان را هم به اين امر تشويق مي نمود. وي پس از به ثمر رسيدن انقلاب عزيز اسلامي , در سال 57 به جمع پاسداران كميته انقلاب اسلامي در آمد و اوج شكوفائي شخصيتش در اين مرحله از زندگي براي خدمت و انجام وظيفه به امت مسلمان كشورمان به معرض ظهور درآمد. با عشق و علاقه اي كه به امر آموزش داشت پس از چندي موفق به اخذ مدرك ليسانس نظامي شد. در زماني كه حملات كفار بعثي به كشورمان شروع شد سريعا با حضور فعال در جبهه هاي حق عليه باطل به رشادت , ايثار و افتخار آفريني پرداخت و خدمات بسياري در خطوط مقدم جبهه ها انجام داد که در دوران جنگ چندین بار زخمی شد . شهيد ابوالفتحي از بدو استخدام به رغم لياقت هاي شايان توجهي كه داشت مسئوليت هاي بسياري را عهده دار بود و در دهه شصت چندین مرتبه توسط منافقین هدف ترور قرار گرفته که یکبار منجر به مجروحیت از ناحیه پا شد در آخرين مسئوليتش كه فرمانده انتظامي استان فارس۱۳۷۶ را بر عهده داشت در حين درگيري با اشرار مسلح و آدم ربايان در شهرستان فسا واقع در ناحيه انتظامي فارس در حالي كه شهيد فرماندهي عمليات را برعهده داشت بر اثر اصابت تير مجروح گرديد. اين مجاهد دلير و بزرگوار كه تمام زندگي خود را وقف اين مرز و بوم كرده بود حتي در عزيزترين روز زندگيش دست از مجاهدت برنداشت و در شب ازدواج فرزندش با شنيدن خبر گروگان گيري (بعضي از كاركنان ) توسط اشرار همان شب راهي منطقه لارستان شد و در يازدهمين روز بهمن ماه سال 1378 بر اثر نقص فني هلی کوپتر و سقوط در درياچه مهارلو به جمع جان باختگان طريق فضيلت و آزادگي پيوست و با كاروان راهيان سپيد همراه شد تا با شهادت مظلومانه خود لزوم حراست مستمر و همه جانبه از دستاوردهاي انقلاب اسلامي را گواهي نمايد. 🌿 قبر شهید در بهشت زهرا تهران در جوار مزار منور شهید سپهبد صیاد شیرازی

شهید صیاد شیرازی و شهید یوسف رضا ابوالفتحی در حال بازدید از جبهه

برگی از وصیتنامه سردار شهید پاسدار یوسف رضا ابوالفتحی (۱)

خوشا آنانكه با اثبات ايمان بساط كفر برچيدند و رفتند خوشا آنانكه با عشق حسيني شهادت را پسنديدند و رفتند

چه زيبا ملائك شدند زيستند همان ها كه هستند ولي نيستند ! کسانی كه در جمع ما بوده اند ولي حيف نفهميده ايم كيستند

شلیک کاتیوشا دوران جنگ تحمیلی

اسلحه خانه در چادر! دوران جنگ تحمیلی

جعبه مهمات دوران جنگ تحمیلی

جعبه نارنجک

بارگذاری گلوله تفنگ 106

📷 از راست: احمدرضا طاوسی (فرمانده گردان از تیپ 44 قمر بنی هاشم(ع) - رزمندگان استان اصفهان - شهرضا) , در کنار برادر میرفتاح، از فرمانمدهان تیپ

روح بلند آقاجمال بعد از مجروح شدن و پشت سر گذاشتن دوران نقاهت و زمانی که توانست به سختی راه برود، برای مدت کوتاهی به­عنوان منشی تلفن، پاسخ­گوی تلفن­های سپاه بود. می­خواست به نوعی خودش را سرگرم کرده باشد. بعد از مدتی به این نتیجه رسید که نمی­تواند در یک اتاق در بسته، فقط به تلفن­ها جواب بدهد. کاری که از دست هر کسی ساخته بود. اگرچه جسم آقاجمال ناتوان بود؛ اما روح بلندش به او اجازۀ توقف نداد و در زمستان سال 1361 قبل از شروع عملیات والفجر مقدماتی راهی جبهه­ های جنوب شد. به دلیل این­که او از فرماندهان کار آزموده و از ذریهٔ سادات بود، بچه­ ها خیلی به او احترام می­گذاشتند. حضور او در جبهه باعث برکت و تقویتِ روحیۀ رزمندگان بود. با توجه به محدودیت­های شدید جسمی و حرکتی­اش، نمی­توانست به عنوان یک نیروی رزمی در عملیات شرکت کند ولی با عنوان رابط بین بچه­ های رزمنده و سپاه شهرضا، حضورش بسیار مؤثر بود. ماشین شهید یاوری را به آقاجمال دادند. حسین بهرامی که پیرمرد بسیجیِ با صفایی بود و بچه­ ها به او "دایی حسین" می­گفتند، به عنوان رانندهٔ آقاجمال انتخاب شد. از آن به بعد این تویوتای استیشن، به "ماشین آقاجمال" معروف شد. عقب این ماشین سقف و دو ردیف صندلی داشت. پشت صندلی عقبش هم خیلی جا داشت. گاهی اوقات در مناطق عملیاتی هم برای انتقال نیرو از آن استفاده می­کردیم. حتی یک­بار که می­ خواستیم به اصفهان برویم، به دلیل نبودن اتوبوس، سیزده نفر سوار آن شدیم و مسافت طولانی اهواز تا اصفهان را با آن آمدیم... نقل خاطره توسط احمدرضا طاوسی، مندرج در کتاب "پرواز با بال شکسته"