عمر زاهد همه طى شد " به تمناى بهشت "
او ندانست که در " ترک تمناست" بهشت ...
این چه حرفیست که در "عالم بالاست بهشت"
هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت !
دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت...
صائب تبریزی
༺⃟•ུྃ