حسین جان ، نظری کن ك به جان آمدم از دلتنگی . .

نمیدانم چرا اما به قدری دوستت دارم، که از بی‌چارگی گاهی به حال خویش می‌گریم..

گردنم پیش کسی جز به رضا خم نشود . . سایه اش تا به ابد از سر من کم نشود ..

-

جز تو کیُ دارم، نگفته‌های قلبم رو بشنوه ؟

همه لحظه هایی که از عمرِ من تو این حرم گذشتٌ دوست دارَم :)

دیدی میری حرم امام‌رضا ′ع′، ناخودآگاه دلت برایِ حرم امام‌حسین تنگ میشه ؟ شاعر اومده چند مصرع در برابر اون دلتنگی و درد دوری گفته؛ هرکس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت، اورا به درد کربلا مبتلا کنند.. دردی عظیم ُ سخت، که آن درد را فقط با یک نگاه گوشه یِ چشمت دوا کنند..:)

اَعوذباللّٰه از تعَلقاتِ دُنیا ، که ما را دیر به رضا رساند . . !

آمدم باز در ِمیکده‌ات گریه‌کنان :)))

ای حرمت ملجأ درماندگان، دور مران از در ُ راهم بده :)