[ سامرا اون زمان یڪ شهر نظامۍ بود و امام هادی (ع) هم اونجا زندگے می‌ڪردن✨ ]

[ بہ امام هادی (ع) ابن الرضا مےگفتن✨]

اون مرد میگہ : رفتم یہ گوشہ ایستادم و دیدم جوانۍ خوش سیما و نورانۍ سوار بر اسب زیر لب دعا مےڪنه ...😍! پیش خودم گفتم متوکل آدم خبیثیه ! نڪنه ایشون رو شهید یا زندانۍ ڪنه💔!

تو دلم گفتم : خدایا ! من از مشڪل خودم گذشتم ! این سید اولاد پیغمبر (ص) رو حفظ ڪن✋🏻✨!

[ عجیب اینجاست ڪه عبدالرحمن حتی شیعہ هم نبود❗️ ]

در همون لحظات امام هادی (ع) مقابل عبدالرحمن رسیدن و فرمودن : دعای تو در مورد من مستجاب شد و خطری بہ من نمےرسد. اما ما نیز سہ دعا برایت مےڪنیم ! اینڪه خداوند عمرت را طولانے ڪند، مال زیاد بہ تو بدهد و فرزندان سالم به تو عطا ڪند🌸🌱!

و جالبہ بدونید ڪه اولا اون مرد پیش متوڪل نرفته برگشت ... ثانیا وقتۍ این ماجرا رو تعریف مۍڪرد هفتاد سال سن داشت در حالۍ ڪه امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) به شهادت رسیده بودن و اون مرد بسیار ثروتمند بود و خدا بهش ۱۰ فرزند پسر داده بود ...✨🍃!

ما امامے داریم ڪه ما گناه مےڪنیم برامون دعا مےکنن تا خدا ما رو ببخشه امامے داریم ڪه فرمودن من همیشہ بہ یاد شما هستم💚'!

چطور ممڪنه چنین آقایے و چنین امامے، برای برآورده شدن حاجاتمون دعا نڪنن درحالے ڪه ما در گرفتاری هامون برای فرج دعا ڪردیم❤️؟